Σύντομη αναφορά σε διάφορα είδη ψαριών, το ψάρεμά τους και άλλα στοιχεία.
Η γόπα: Είναι μεσαίου μεγέθους ψάρι (100-400 gr), έχει χρυσοπράσινο χρώμα και δεν έχει παράξενα χαρακτηριστικά. Βρίσκεται σε κοπάδια . Κρατιέται με μαλάγρα κάτω από το σκάφος που ψαρεύουμε κάθετη , τσαπαρί . Ψαρεύεται και με καλάμι κρεμαστά από τα Βραχιά , τα λιμάνια , με συρτή , πεταχτάρι . Φθάνει τα 20-30 εκ.
Η συναγρίδα: Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος αλλά το βάρος της μπορεί να φτάσει και τα οκτώ κιλά. Έχει κόκκινο χρώμα και ζει σε βαθιά νερά όπου υπάρχουν ξέρες. Ψαρεύεται με παραγάδι, συρτή βυθού και δίχτυ. Με δόλωμα σκουμπρί, σαυρίδι, ψαράκι μεταλλικό ή κουταλάκι
Ο αστακός: Ζει σε βαθιά νερά. Το βάρος του κυμαίνεται από 500 έως 2.000 gr. Έχει πορτοκαλί χρώμα αλλά τον συναντάμε και σε κόκκινο χρώμα. Έχει δύο δαγκάνες και είναι οστρακοειδές. Μεγαλύτερος εχθρός του θεωρείται το χταπόδι
Το σαλάχι: Είναι μεγάλο ψάρι, το οποίο έχει φαρδιά πτερύγια και ουρά. Ζει σε βαθιά νερά. Μερικά από αυτά προκαλούν ηλεκτρικές εκκενώσεις από την ουρά και τα άκρα. Είναι θηλαστικό και σε κάθε γέννα οι απόγονοι τους κυμαίνονται από 6 έως 7 μικρά.
Η γαρίδα: Τη βρίσκουμε σε μικρό μέγεθος, έχει πορτοκαλί χρώμα και ζει σε βαθιά νερά. Όταν όμως θέλουν να αναπαραχθούν έρχονται σε ρηχά νερά.
Το μπαρμπούνι: Ανήκει στα ψάρια μεσαίου μεγέθους (150-300 gr.). Έχει πολύ έντονο κόκκινο χρώμα και το χαρακτηρίζουν τα μουστάκια και τα ασπροκόκκινα λέπια στην κοιλιά. Ζει σε αμμώδεις περιοχές εκτός από ειδική περίπτωση όπως τα πετρομπάρμπουνα τα οποία ζουν σε πετρώδεις περιοχές.
Ο σπάρος: Απ΄ τα πρώτα ψάρια του ερασιτέχνη ψαρά. Βρίσκεται σχεδόν παντού. Ψαρεύεται με πεταχτάρι, καλάμι, καθετή, και σχεδόν όλα τα δολώματα. Ψαρεύεται με πετονιά και ψαροτούφεκο. Ο σπάρος έχει μέτριο μήκος και το πλάτος του είναι αρκετά μεγάλο. Ξεχωρίζει από τα άλλα ψάρια στο σχήμα και το μέγεθος αλλά και το χρώμα του είναι γκρι γυαλιστερό με μια μαύρη γραμμή δίπλα στο κεφάλι. Στο νησί υπάρχουν αρκετοί σπάροι στα ρηχά αλλά και τα βαθιά νερά.
Ο χάνος: Είναι μέτριο στο μέγεθος ψάρι και ζει συνήθως μόνο. Έχει χρώμα κόκκινο και είναι πολύ ήρεμο ψάρι. Ψαρεύεται με πετονιά, με ψαροτούφεκο και με δίχτυα. Με ψαροτούφεκο μπορεί κανείς να το πετύχει αρκετά εύκολα, διότι περιμένει σε ένα σημείο χωρίς να κινείται. Αν το πλησιάσεις πολύ, φοβάται και απομακρύνεται. Στη νότια Θάσο υπάρχουν πολλοί χάνοι.
Ο σκορπιός: Πετρόψαρο. Υπάρχουν μικροί και μεγάλοι σκορπιοί που είναι δηλητηριώδεις και ιδιαίτερα τα αγκάθια που έχουν στην πλάτη. Είναι επικίνδυνος για τον άνθρωπο αφού το τσίμπημα του μπορεί να αποβεί θανατηφόρο. Αν καθαριστεί από τα αγκάθια του και μαγειρευτεί, γίνεται καλή σούπα.
Η σμέρνα: Μεγάλο ψάρι, το οποίο βρίσκουμε σε καφέ χρώμα και με άσπρες βούλες. Έχει σχήμα φιδιού και είναι πολύ δυνατό ψάρι καθώς μπορεί να κόψει ακόμα και το ξύλο με τα κοφτερά δόντια του. Ψαρεύεται με ψαροτούφεκο και με δίχτυα και το βάρος του κυμαίνεται γύρω στα 15 κιλά.
Το μουγγρί: Βρίσκεται στα Βραχιά του λιμανιού, μέσα σε τρύπες. Έχει χρώμα σταχτί ή μαύρο και έχει επίσης σχήμα φιδιού. Είναι μεγάλο ψάρι αλλά δεν είναι επιθετικό. Το μουγγρί διαφέρει από τη σμέρνα ως προς το χρώμα και τη γευστικότητα καθώς είναι πολύ πιο νόστιμο από αυτήν. Ξεχωρίζει από το χέλι από το πτερύγιο που φτάνει μέχρι μπροστά το κεφάλι. στο χέλι φτάνει πολύ πιο πίσω. Το αρσενικό φτάνει το ένα μέτρο ενώ το θηλυκό στα δυο με βάρος τα 65 κιλά. Ψαρεύεται με πεταχτάρι, κάθετη, με πολυάγκιστρο μοναγκιστρο, χόντρη πετονιά η συρμάτινη γιατί την κόβει με τα κοφτερά του δόντια. Όταν πιαστεί του κόβουμε το κεφάλι γιατί είναι επικίνδυνο.
Η καλογριά: Είναι ψάρι με μικρό μέγεθος, με μαύρο χρώμα και τη συνήθεια να μην τσιμπάει πετονιές.
Η ζαργάνα: Φιδόψαρο το οποίο ψαρεύεται με δίχτυα ή με πετονιά. Σαν δόλωμα στην πετονιά βάζουμε τη ζαργάνα τις πιο πολλές φορές, γιατί θεωρείται το πιο κατάλληλο ψάρι για δόλωμα. Το χρώμα της είναι πράσινο, σπρο, μπλε και γυαλίζει το δέρμα της. Το μικρότερο μήκος ζαργάνας που υπάρχει είναι γύρω στα 12 cm και το μεγαλύτερο στα 80-90 cm. Φτάνει στις ακτές τον Αύγουστο γεμίζοντας τα λιμάνια. Ψαρεύεται με σκουλήκι, λωρίδες ψαριού, μυδακι, συρτή με κουταλάκι . Με φελλό η μπαλάκι πολύ ψιλό αγκίστρι, ψιλή πετονιά και ακόμα και δολώνοντας κομμάτια από την πρώτη που πιάσαμε. Καλό δόλωμα για πολλά αξιόλογα ψαριά .
Η αθερίνα: Αφρόψαρο, το οποίο εντοπίζουμε και σε βαθύτερα νερά. Το βρίσκουμε τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο, ψαρεύεται με απόχη, αλλά μπορούμε επίσης και με δίχτυα. Όταν γυαλίζει, συνήθως κοιμάται.
Η δράκαινα: Έχει το σχήμα κανονικού ψαριού μονό που στη ράχη της έχει κάτι δηλητηριώδη αγκάθια. Μπορούμε να την ψαρέψουμε με πετονιά ή με δίχτυ. Υπάρχει σε μικρά και μεγάλα μεγέθη. Οι μεγάλες δράκαινες βρίσκονται σε πιο βαθιά νερά από ότι οι μικρές. Το χρώμα τους είναι άσπρο στην κοιλιά και η πλάτη τους είναι κόκκινη με κίτρινες βούλες. Είναι δηλητηριώδες ψάρι, γι’ αυτό, επειδή αφθονεί στην περιοχή μας, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί.
Η τσιπούρα: Κολυμπάει στα βαθιά νερά και πλησιάζει τις ακτές τον Μάιο και τον Σεπτέμβριο. Μπορείς να την ψαρέψεις με πεταχτάρι. Τα δολώματα που προτιμούν είναι η σαρδέλα, ο γαύρος και το μύδι. Βρίσκεται σε βυθούς με βραχάκια από Ιούνιο μέχρι αργά το φθινόπωρο.
Η τούνα: Επειδή η τούνα είναι ένα είδος υπό εξαφάνιση, ένα αμερικανικό Ινστιτούτο πριμοδοτεί στην περίπτωση που κάποιος ψαράς ψαρέψει τούνα. Του προσφέρει ένα χρηματικό ποσό για να την αφήσει ελεύθερη. Επειδή όμως το ποσό αυτό είναι μικρό σε σχέση με το κέρδος των ψαράδων από το πούλημα της τούνας, οι ψαράδες δεν δέχονται να συνεργαστούν με το Ινστιτούτο. Το ψάρεμα της τούνας γίνεται με τον εξής τρόπο:Καΐκια, χωρητικότητας 5-7 κόρων, εφοδιάζονται με κάσες με παγωμένες σαρδέλες και επίσης λίγους κολιούς ή γύπες. Όταν φτάσουν στο πέλαγος, στο σημείο που θα ψαρέψουν, βάζουν τους κολιούς σε αγκίστρια και ρίχνουν σαρδέλες στο νερό. Οι τούνες έρχονται και τρώνε τα ψάρια και φυσικά κάποτε τσιμπάνε και τον κολιό που είναι στο αγκίστρι. Όταν το ψάρι τσιμπήσει, προσπαθούν να το κουράσουν τραβώντας και αφήνοντας πάλι το σκοινί στο οποίο είναι δεμένη η μεσινα με το αγκίστρι όπου έχει πιαστεί το ψάρι. Έπειτα, ανεβάζουν την τούνα στο καΐκι και την καρφώνουν με τον γάντζο στο κεφάλι, γιατί αν το κάνουν σε κάποιο άλλο σημείο, η τούνα χάνει την ποιότητα της. Η τούνα εξάγεται στην Ιαπωνία όπου έχει μεγάλη ζήτηση.
Η μουρμούρα: Μικρό ψάρι απ’ τα καλά για το ερασιτεχνικό ψάρεμα , βρίσκεται κοπαδιαστά στους αμμουδερούς βυθούς με καθαρά νερά και στις φυκιάδες, φτάνει στα 30 εκ. και το κρέας είναι νόστιμο με λίγα κοκάλα . Ψαρεύεται από την ακτή με πεταχτάρι και καλάμι και από το σκάφος με ζοκάκι ή μονάγκιστρο, κάθετη , ψιλό παραγάδι , δίχτυα. Δόλωμα : σκουλήκι μαύρο, σκουλήκι άγριο της άμμου, γαρίδα , μύδι , καραβίδα , σαμαράκι , σωλήνα , κυδώνια, τσουτσούνι μονοδόλι, μάνα και μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και μαλάγρα .
Το Γοφάρι: Δυνατό και άγριο πελαγίσιο ψάρι. Πλησιάζει την άνοιξη τις ακτές, ιδιαίτερα στις εκβολές ποταμών όπου έχει αρκετή τροφή από μικρά ψαριά. Φθάνει στα 2 μέτρα και στα 50 κιλά. Τον Ιούλιο – Αύγουστο ψαρεύεται με συρτή από το σκάφος με δόλωμα ζαργάνα, θερινά, μαρίδα, σαρδέλα, καλαμάρι, κουταλάκι, ψεύτικο ψαράκι. Με αρματωσιά συρμάτινη και μύλος με πολλαπλασιαστή γιατί ορμά μόλις πιαστεί μπροστά και κόβει την πετονιά με τα κοφτερά δόντια του.
Το λαυράκι: Ένα ψάρι που το αναζητούν όλοι οι ψαράδες. Βρίσκεται σε όλους τους βυθούς και μέχρι 10 πόντους νερό. Ψαρεύεται με όλους τους τρόπους
Το μελανούρι: Από τα ψαριά που αναζητούνται στο ερασιτεχνικό ψάρεμα. Βρίσκεται σε αμμουδερούς βυθούς, κοντά στα Βραχιά των λιμανιών που σπάει το κύμα. Ψαρεύεται από την άνοιξη κρεμαστά από τα Βραχιά, από το σκάφος με συρτή, κάθετη. δόλωμα σκουλήκι, γαρίδα, κομμάτι σαρδέλας, ζυμάρι με τυρί, κουταλάκια με φτερά και αλλά. Το μήκος φτάνει τα 20-30 εκατοστά με νόστιμο κρέας.
Το Κεφάλι: Από τα πρώτα ψαριά στον κατάλογο των ερασιτεχνών. Ψαρεύεται όλο τον χρόνο και ιδιαίτερα το φθινόπωρο, στα λιμάνια αλλά και στις αμμουδιές. Δεν έχει δόντια και γλύφει το δόλωμα πριν το καταλάβει και συχνά το αφήνει. Ψαρεύεται νύχτα και μέρα με μακρύ καλάμι κρεμαστά, με φελλό, απίκο από το σκάφος, με πολυάγκιστρο αφροτό η με βαρίδι. Με πολύ ψιλό αγκίστρι, με δόλωμα από ζυμάρι με τυρί, μικρό σκουλήκι, μύδι, κομμάτι από σαρδέλα, γαρίδα, Καλαμάρι.
Η Γλώσσα: Το περισσότερο στα 30-40 εκ. νόστιμο από τα πλατιά ψαριά και άπαχο με λεπτή γεύση. Ζει στους αμμώδης βυθούς, από 10-60 μ. βάθος. Τρέφεται με σκουλήκι, οστρακοειδή, μικρά ψαριά. Ψαρεύεται με κάθετη, πεταχτάρι και με δίχτυα.
Ο Λούτσος: Στρογγυλό σαν φίδι με κοφτερά μεγάλα δόντια, επιτίθεται και σε ψαριά που είναι πιασμένα στα δίχτυα. Η συρτή είναι με συρμάτινη αρματωσιά, ψεύτικο ψαράκι, κουταλάκι, ψαράκι. Φτάνει το 1.50 μέτρο.
www.psarema.gr
