Του Ανδρέα Φωκά
Ώρα 12.00 και καθώς ταξιδεύαμε, είδαμε ένα μεγάλο κοπάδι φάσσες να κάνει κύκλους πάνω από τα έλατα και να κάθεται στην κορφή τους. Σταματήσαμε και αφού οι φάσσες παρέμειναν εκεί για περίπου είκοσι λεπτά, ρίξαμε μια τουφεκιά για να δούμε την συμπεριφορά τους και εάν υπήρχαν και άλλα πουλιά εκεί. Μετά τον θόρυβο του όπλου, τα πουλιά σηκώθηκαν, διέσχισαν την κορφή και πήγαν και κάθισαν απέναντι σε μία άλλη κορφή με έλατα, σχεδόν ίδια με την πρώτη . Άλλα πουλιά δεν είδαμε. Όμως οι ώρες 12.00 – 15.00, είναι ώρες που οι φάσσες δεν ταξιδεύουν, δεν μετακινούνται χωρίς λόγο και ειδικότερα μέρα καθαρή που δεν τις πιέζει ο χρόνος, είναι ώρες που έχουν διερευνήσει την περιοχή και η παραμονή τους σίγουρα δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητη. Ή καλύτερα, έχουν αποφασίσει πού θα διανυκτερεύουν και ήρεμες πλέον απολαμβάνουν τα μοναδικά προνόμια που τους έχει χαρίσει η φύση.
Παρατηρώντας την περιοχή
Πρότεινα να παραμείνει ο ένας στο σημείο που είδαμε τα πουλιά και οι υπόλοιποι να σκορπιστούμε στην γύρω περιοχή για παρατήρηση. Συμφώνησαν και χωριστήκαμε σε τρία σημεία με μεγάλη ορατότητα και ο τέταρτος της παρέας, αφού μας πήγε, παρέμεινε κοντά στο αυτοκίνητο για να κινηθεί άμεσα όταν ενημερωθεί από εμάς για να προσεγγίσει και να έχουμε καλύτερη εικόνα των πουλιών που τυχόν θα παρατηρήσουμε.
Εγώ κάθισα κοντά στα πουλιά που είδαμε προηγουμένως, διότι κάτι μου έλεγε ότι στο πρώτο σημείο που τις είδαμε, επειδή ήταν σημείο καλής στρατηγικής, ήταν σημείο που οι φάσσες θα το επισκεφτούν πριν χαμηλώσουν στην ρεματιά και κρυφτούν για την νύχτα τους. Ώρα 15.10 βλέπω τις πρώτες να σηκώνονται από την τελευταία τους επίσκεψη και να πηγαίνουν στο σημείο που τις είδαμε αρχικά. Λίγες – λίγες, ήρεμες με μαλακό πέταγμα, κορφή – κορφή και μέσα σε μία ώρα να έχουν πάει όλες.
Ενθουσιάστηκα, βρήκα το πρώτο πάτημά τους. Διέκρινα ένα ξερό έλατο κάπου στην κορφή, στο οποίο κάθισαν και περίμενα να δω πού θα πάνε για κούρνια στην πλευρά που καθόμουν. Αμέσως ενημέρωσα τον τέταρτο της παρέας να πάει να καθίσει στην πίσω πλευρά, να κλειδώσουμε τα πουλιά και να γνωρίσουμε τις διαθέσεις τους. Ώρα 15.40 ενημερώθηκα τηλεφωνικά από τον δεύτερο παρατηρητή μου, ότι βλέπει 100-150 πουλιά σε τρία μεγάλα κοπάδια να διασχίζουν την ρεματιά που φύλαγε και να κάνουν κύκλους πάνω από μία όμορφη πλαγιά με αριές. Καλό σημάδι και αυτό, σίγουρα κάπου εκεί θα μπουν για κούρνια. Ώρα 16.00 άρχισε η κινητοποίηση των πουλιών. Τα πουλιά που παρατηρούσα σηκώθηκαν όλα μαζί, κινήθηκαν πίσω και αντίθετα από εμένα, στον φίλο μου που έστειλα και χαμήλωσαν αρκετά σε στενή και κλειστή ρεματιά με αριές με σκοπό την κούρνια τους. Ήμουν σίγουρος για αυτή την ενέργεια των πουλιών. Ο λόγος, το σημείο που κάθισαν, το οποίο ήταν και το ψηλότερο στην περιοχή, το είχαν διαλέξει για να ελέγχουν και τις δύο πλευρές, την μία την είχαν βασική κούρνια στην οποία και μπήκαν και η δεύτερη που καθόμουν εγώ και παρατηρούσα, ήταν η εναλλακτική τους, την οποία χρησιμοποιούσαν όταν αισθανόντουσαν κίνδυνο.
Ώρα 17.00 τα πουλιά είχαν μπει στην κούρνια τους και σιγά – σιγά βγήκαμε στον δρόμο να μαζευτούμε. Αποφασίσαμε να διανυκτερεύσουμε στο βουνό και επιλέξαμε σημείο όπου και ανάψαμε φωτιά να ψήσουμε και να ξεκουραστούμε. Η βραδιά ήταν γλυκιά, καθαρή ατμόσφαιρα με ελαφρύ βοριαδάκι και η θερμοκρασία ίσως να έπεφτε τις πρωινές ώρες κάτω από το μηδέν. Αφού συγκεντρωθήκαμε συζητήσαμε για την αυριανή ημέρα. Ενημέρωσα την υπόλοιπη παρέα μου για την παρατήρησή μου και μας ανέφερε ένα μέλος της παρέας μας για τα πουλιά που είδε σε άλλο μέρος που μπήκαν και τι συμπεριφορά είχαν γενικά. Άφησα τα παιδιά να εκφράσουν τις απόψεις τους για την αυριανή επίσκεψή μας και εγώ θα μιλούσα τελευταίος, όπως πάντα το κάνω, είναι μία τακτική μου την οποία εφαρμόζω για να έχω γνώμη στις σκέψεις των υπολοίπων ομιλητών. Τα παιδιά ήθελαν να κυνηγήσουμε τα πουλιά που είχαμε εντοπίσει στα σημείο που τα είχαμε δει το μεσημέρι και το απόγευμα να κινηθούμε προς τις κούρνιες τους. Τι είχαμε δει … Εγώ είχα παρατηρήσει περίπου στα 400 πουλιά τα οποία σηκώσαμε όλοι μαζί στην πρώτη επίσκεψή μας και το άλλο παιδί της παρέας είδε περίπου 100-150 πουλιά που είχαν κουρνιάσει σε άλλη περιοχή, όχι όμως σε μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Η γνώμη μου ήταν η εξής : Το πρωί δεν είχαμε παρακολουθήσει την συμπεριφορά των πουλιών, πού είναι το πρώτο πάτημά τους, πώς ξεκουρνιάζουν και γενικά τι περιοχή καλύπτουν για να έχουμε εικόνα για το πού θα τοποθετήσουμε τα καρτέρια μας. Επίσης θεωρούσα ότι τα δύο διαφορετικά κοπάδια που είχαμε βρει, είχαν σχέση εξάρτησης μεταξύ τους. Συμφωνήσαμε να αφιερώσουμε και την επόμενη ημέρα για παρατήρηση.
Εντοπίζοντας τις κούρνιες
Το πρωί χωριστήκαμε σε δύο ομάδες. Η πρώτη θα παρατηρούσε τα πουλιά που είχε δει ο φίλος μας και η άλλη ομάδα τα πουλιά που είχα δει εγώ .Επιλέξαμε δύο καλά σημεία που είχαν τρομερή θέα και ο ένας κάθε ομάδας, θα κατέβαινε πιο κάτω προκειμένου να δει το ακριβές σημείο της κούρνιας των πουλιών και πού σκάνε όταν σηκώνονται για το απογευματινό μας καρτέρι. Εγώ κάθισα στα πολλά πουλιά που είχα παρατηρήσει την προηγούμενη. Είπα και τόνισα στα παιδιά να επιλέξουν σημείο που δεν το βλέπει ο ήλιος το πρωί, για το λόγο να μηδενίσουμε την πιθανότητα της συνάντησής μας με τα πουλιά και τους χαλάσουμε την πορεία τους. Οι φάσσες πάντα επιλέγουν στο πρωινό πέρασμά τους την πλευρά που την βλέπει ο ήλιος. Ώρα 08.15 βλέπω τις πρώτες, ένα μικρό κοπάδι των 10 πουλιών να διασχίζει την προσήλια πλευρά της πλαγιάς και να κατευθύνεται σε μέρος με αραιά ημεράδια και να κάθεται. Στην συνέχεια και δεύτερο –τρίτο κλπ. κοπάδι, όλα τα πουλιά κάθισαν κοντά και συγκεντρώθηκαν εκεί που πήγαν οι πρώτες. Το σημείο επιλογής τους ήταν ακριβώς απέναντι από την κούρνια τους, αλλά σε μεγάλη απόσταση και εντελώς διαφορετικό από το απογευματινό που τις είδαμε.
Ο δε φίλος μου με ενημέρωσε για την ακριβή θέση της κούρνιας τους και του περάσματός τους. Είχαμε πετύχει τους στόχους μας. Τώρα ήμασταν έτοιμοι για να τις κυνηγήσουμε. Ανέβηκε ο φίλος μου με διάχυτο το αίσθημα της κυριαρχίας και τα χαμόγελά του ήταν τόσο έντονα που δεν κρατήθηκα και χαμογελούσα και εγώ. Τηλεφωνήθηκα με την άλλη ομάδα μου και με ενημέρωσαν ότι τα πουλιά τα είδαν και εντόπισαν την κούρνια τους, με τη μόνη διαφορά ότι ξεκούρνιασαν σε τρία κοπάδια και διαπίστωσαν ότι πιθανόν να είναι καινούργια στην περιοχή. Κάθισαν σε ψηλό σημείο για ήλιο σε δάσος με έλατα. Τους είπα να μην φύγουν από εκεί και να παραμείνουν, όπως και εμείς για τουλάχιστον μία ώρα, μήπως οι φάσσες που βλέπουμε αλλάξουν μέρος και πάνε άλλου για βοσκή – νερό – χορτάρι. Το πιο πιθανόν ήταν τα πουλιά που έβλεπαν να αλλάξουν μέρος για βοσκή, αφού εκεί δεν υπήρχε τροφή. Προσέξτε κάτι το οποίο παρατηρήσαμε στην συνέχεια, μετά από μισή ώρα περίπου, οι φάσσες που παρατηρούσε η άλλη oμάδα μετακινήθηκαν με κατεύθυνση προς τα πουλιά που παρατηρούσαμε εμείς. Πλησίασαν όλες μαζί και κάθισαν κοντά στις άλλες, όχι όμως στο ίδιο σημείο. Ήμουν σίγουρος ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε. Ο λόγος …..τα πουλιά που παρατηρούσα είχαν συμπεριφορά ήρεμη, ξεκούρνιασαν λίγες – λίγες και έδειχναν να ελέγχουν την περιοχή, να την γνωρίζουν καλά και να είναι τα κυρίαρχα αφεντικά της περιοχής. Την ώρα που προσέγγιζαν τα μικρά κοπάδια του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου προϋπάρχοντος, δεν έκαναν βόλτες πάνω από το σημείο προσέγγισης για έλεγχο περιοχής, αλλά αντιθέτως κάθισαν αμέσως σε κορφές δέντρων χωρίς φύλλα και μαρτυρούσαν την ύπαρξή τους.
Οι άλλες της άλλης ομάδας, προτίμησαν να κρυφτούν στο πράσινο διότι ένιωθαν ανασφάλεια και αφού διαπίστωσαν την προηγούμενη μέρα ότι υπάρχουν πουλιά στην περιοχή, τα προσέγγισαν για να νιώσουν προστασία και να μάθουν την περιοχή. Η δε κούρνια τους ήταν διαφορετική, διότι το μέρος δεν μπορούσε να φιλοξενήσει τόσο μεγάλο αριθμό πουλιών και αναφέρομαι στην πρώτη κούρνια που παρατηρούσα εγώ, δημιουργώντας δική τους κούρνια. Αυτός είναι και ο λόγος που παρέμειναν στην περιοχή οι φάσσες που έβλεπαν τα παιδιά της άλλης ομάδας. Εξασφάλισαν την κούρνια τους, με πλεονέκτημα στον καιρό και στον χειμώνα και μετά ήρεμες, μάθαιναν την περιοχή για να την υποστηρίξουν εάν χρειαστεί και να πιάσουν. Αυτό πάντα συμβαίνει, δεν είναι τυχαία αυτή η συμπεριφορά. Όμως για να παρατηρηθεί κάτι τέτοιο με επιτυχία χρειάζεται υπομονή, παρατήρηση και επιμονή του θηρευτή απέναντι σε ένα καχύποπτο θήραμα, με κανόνες στρατηγικής που διέπουν την συμπεριφορά τους, προκειμένου να ανταπεξέλθουν στους κανόνες επιβίωσης και καθημερινότητας. Συμπέρασμα… καταφέραμε να παρατηρήσουμε και να διαπιστώσουμε με αυτοπρόσωπη αντίληψη τον καλά κρυμμένο θησαυρό της περιοχής, που η επιθυμία απόκτησης και κάρπωσης μονοπωλούσε το ενδιαφέρον μας σαν πόθος ανίκητος.
Μαζευτήκαμε και όλοι μαζί ικανοποιημένοι χαμογελούσαμε και ψάχναμε τον καφέ και την ζάχαρη για να απολαύουμε την μυρωδιά του ελληνικού και να απολαύσουμε το μεγάλο πράσινο με αποχρώσεις της άγριας φύσης, που διάχυτη πρόβαλε μπροστά μας και ο καθένας μας να ονειρευτεί κοπάδια φάσσες να πετούν σε σχηματισμούς, μια εικόνα που ο καθένας μας προσδοκεί να την αντικρύσει σε κάθε του κυνηγετική περιπέτεια. Δεν μπορούσα να κρύψω τον ενθουσιασμό μου και την ικανοποίηση που ένιωθα εκείνη την στιγμή και ακόμα περισσότερο όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και άκουσα την φωνή του μικρού μου γιου να μου λέει «καλή επιτυχία στο κυνήγι σου πατέρα και να μου τις φέρεις να τις δω και να βγάλω φωτογραφίες». Η ώρα πλησίαζε 14.00 και τους είπα να καθίσουμε όλοι μαζί πλέον, δεν υπήρχε λόγος να χωριστούμε και να παρατηρήσουμε την κούρνια των πουλιών, αυτή που είχα δει εγώ και να ξεκουραστούμε αποκτώντας δύναμη, ενέργεια και πάθος για την αυριανή ημέρα. Στην παρατήρησή μας δεν άλλαξε κάτι από χθες και γυρίσαμε να ανάψουμε φωτιά και να κάνουμε προετοιμασία για το βραδινό, αλλά και για το αυριανό φαγητό μας, διότι θα κυνηγούσαμε όλη την ημέρα.
Ένα εντυπωσιακό κυνήγι
Ετοιμάζαμε τα καρτέρια. Ήμασταν τέσσερα άτομα. Ο ένας θα καθόταν το πρωί στο πρώτο πάτημα των πουλιών που είχα δει εγώ στα ημεράδια, ο δεύτερος θα καθόταν στα έλατα που πήγαν και κάθισαν τα πουλιά που είχε δει η άλλη ομάδα, εγώ θα πήγαινα να καθίσω στο μέρος που είχαμε δει τα πουλιά στην πρώτη μας επίσκεψη, στην πλαγιά, στην κορφή και ο τέταρτος θα καθόταν στο μέρος που κάθισαν οι φάσσες όταν τις τουφεκίσαμε την πρώτη φόρα που τις είδαμε, δηλαδή απέναντι από το πρώτο πάτημά τους. Έτσι είχαμε κλειδώσει τα πουλιά και όπου και να πήγαιναν θα υπήρχε τουφέκι. Πραγματικά, όταν ξημέρωσε και ακούγαμε τουφεκιές από την παρέα μας, μετά από λίγο βλέπαμε πουλιά να πλησιάζουν είτε το καρτέρι μας, είτε κάποιον άλλον της παρέας και αυτό γινόταν συνέχεια μέχρι το μεσημέρι. Πραγματοποιήσαμε ένα πολύ όμορφο κυνήγι, εντυπωσιακό, με πολύ μεγάλο αριθμό κάρπωσης και από τα τέσσερα όπλα μας που σίγουρα θα το θυμόμαστε με ωραίες αναμνήσεις.
Όταν συγκεντρωθήκαμε μετά το πρωινό μας κυνήγι και είδαμε τον εντυπωσιακό αριθμό πουλιών που είχαμε πάρει, άρχισαν τα καλοπροαίρετα πειράγματα ο ένας στον άλλον, μια πραγματικά πολύ όμορφη ατμόσφαιρα που είχαμε δημιουργήσει και μας έκανε ακόμα πιο δυνατούς στις σχέσεις μεταξύ μας. Όταν καταφέρνεις να βγαίνεις νικητής από την στρατηγική σου απέναντι σε ένα καχύποπτο θήραμα, πάντα στήνεις γερές βάσεις για το άμεσο μέλλον. Βρήκα μια δικαιολογία και τραβήχτηκα λίγο μακριά από την παρέα μου, για να κλείσω λίγο τα μάτια μου να ονειρευτώ αυτό που έζησα, να το ξαναφέρω στην μνήμη μου, να μπορέσω να το αποθηκεύσω στο μυαλό μου και να το γράψω στο ημερολόγιο μου όπως πραγματικά έγινε, για να το διαβάζω, να θυμάμαι, γνώση και εμπειρία …αρετές ανίκητες στο κυνήγι της στρατηγικής …επιμονής και υπομονής………..
