Σκεφτήκατε ποτέ πόσο αναγκαία είναι η νεροποντή σε καταστάσεις λειψυδρίας, οι ισχυροί άνεμοι για να καθαρίζουν την ατμόσφαιρα, το χιόνι για να τροφοδοτεί τον υδροφόρο ορίζοντα, το κρύο για να σκοτώνει τα μικρόβια; Τελικά, η κακοκαιρία δεν είναι τόσο “κακή” όσο φαίνεται…
Του Δημήτρη Δραχτίδη
Ακούμε και βλέπουμε, συνεχώς, τις προβλέψεις των καιρικών συνθηκών στα δελτία ειδήσεων, τι καιρό θα κάνει, π.χ., τα επόμενα εικοσιτετράωρα… Όταν πρόκειται για αλλαγή καιρού, δηλαδή, να έρχονται βροχές ή χιόνια ή βοριάδες, ακούμε τη συνήθη έκφραση “έρχεται κακοκαιρία”. Το χιόνι, η βροχή, το κρύο, θεωρούνται ως “κακό” ενώ, αντίθετα, όταν επικρατεί ηλιοφάνεια, ακόμα και παρατεταμένη (ξηρασία), αναφέρεται ως καλοκαιρία, ως “καλό”. Σύμφωνα, λοιπόν, με αυτή τη “λογική”, καλός καιρός είναι μόνο η ηλιοφάνεια, ακόμα και όταν το φαινόμενο της λειψυδρίας λαμβάνει ανησυχητικές διαστάσεις. Ακόμα και τότε, η έλευση μιας νεροποντής χαρακτηρίζεται ως κακοκαιρία ή θεομηνία (μήνις του Θεού).
“Ο κακός μας ο καιρός”
Μα είναι ποτέ δυνατόν το νερό, το οποίο είναι το απαραίτητο συστατικό στοιχείο της ζωής, να θεωρείται ως κακό; Η συνεχής βροχόπτωση, που μπορεί να φέρνει και μερικές καταστροφές μα, συγχρόνως, γεμίζει τον υδροφόρο ορίζοντα και όλη η γη ανανεώνεται, ρυάκια τρέχουν, χείμαρροι φουσκώνουν και ποτίζεται όλη η πλάση, μπορεί να θεωρείται κακό;
Το χιόνι, το οποίο μπορεί να προξενεί κάποιες καταστροφές, είναι κακό όταν αργά αλλά σταθερά λιώνει, γεμίζοντας με νερό, τα βουνά, τους κάμπους, τα δάση, τα χωράφια που τόση ανάγκη το έχουν; Το κρύο, η παγωνιά, πώς μπορούν να χαρακτηριστούν ως κακό, όταν εξαφανίζουν τα μικρόβια;
Πέραν του καλού και του κακού
Ο δυνατός αέρας, ο οποίος καθαρίζει την ατμόσφαιρα από τη ρύπανση, είναι κακός; Αλήθεια, έχετε παρατηρήσει, μετά από φύσημα δυνατού ανέμου, πώς φαίνονται πεντακάθαρα τα βουνά γύρω μας;
Ό,τι, λοιπόν, χαρακτηρίζεται ως κακός καιρός μόνο κακός δεν είναι. Εσφαλμένα, τότε, υπάρχει η λέξη κακοκαιρία, διότι ο καιρός είναι φυσικό φαινόμενο και δεν υπόκειται στις κατηγορίες καλού-κακού. Το καλό και το κακό έχει άμεση σχέση με τον άνθρωπο και την ποιότητα της ζωής του.
Η φύση δεν γνωρίζει κακία και καλοσύνη, αλλά λειτουργεί με βάση τους δικούς της νόμους, που της έθεσε ο Νομοθέτης. Ο λύκος δεν είναι κακός που έφαγε το πρόβατο και κόρεσε την πείνα του, η κουκουβάγια δεν είναι κακή που έφαγε το ποντικάκι.
Η φύση δεν έχει ανθρώπινες αδυναμίες
Τα φυσικά φαινόμενα δεν μπορούν ποτέ να είναι κακά, είναι, απλώς, φυσικές εκδηλώσεις. Ένας σεισμός είναι ένας σεισμός και δεν μπορεί ποτέ να είναι καλός ή κακός, απλά είναι η εκδήλωση ενός φυσικού φαινομένου. Το κακό είναι ανύπαρκτο στη φύση. Λαμβάνει, όμως, ηθική υπόσταση στον άνθρωπο σαν παραμορφωτική ή διαβρωτική κατάσταση. Όταν ο άνθρωπος αρέσκεται στην αδικία, στην ατιμία, στο ψεύδος, στην πονηρία κ.τ.λ., είναι εμφανής η αυτοκαταστροφική του τάση. Το κακό στον άνθρωπο έχει αυτοκαταστροφική μανία. Ο “κακός” καιρός είναι η προϋπόθεση της δημιουργίας, της αναγέννησης, της ζωής και νομίζω ότι είναι άδικο, αυτό που συντελεί και συντηρεί τη δημιουργία, να θεωρείται ως κακό.
