Γιατί κυνηγάμε; μια προσωπική άποψη - Go-Outdoor

Kατά τη διάρκεια της καραντίνας, μου δόθηκε χρόνος να σκεφτώ γιατί ακριβώς κυνηγάμε…

«Η σύγχρονη ζωή είναι τόσο έντονη που εμείς ως είδος έχουμε χάσει την επαφή με τις κυνηγετικές μας ρίζες. Ξεχάσαμε ποιοι είμαστε και από πού ήρθαμε για να το θέσουμε απλά. Δεν είμαστε προγραμματισμένοι να καθόμαστε σε ένα γραφείο κοιτάζοντας μια οθόνη υπολογιστή δέκα ώρες την ημέρα καθώς είμαστε κυνηγοί.

Ναι, η ζωή σήμερα είναι πολύ μακριά από τους πρώτους προγόνους μας με πολλούς τρόπους, αλλά ίσως όχι τόσο πολλούς όσο νομίζετε. Πρέπει να επανασυνδεθούμε με το παρελθόν και να αγκαλιάσουμε αυτό που είμαστε, αυτό που γενετικά προγραμματίζουμε να είμαστε: κυνηγοί. Το κυνήγι για μένα είναι να επιστρέψω στη φύση, να είμαι μαζί με τις μυρωδιές της υπαίθρου, για μένα ένα ζώο είναι απλώς ένα μπόνους.

Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το κυνήγι είναι μια μοναχική εργασία και, ναι μπορεί να είναι μερικές φορές. Προσωπικά, μου αρέσει να έχω έναν μοναχικό χρόνο που ξεκαθαρίζει το μυαλό και επικεντρώνει εκ νέου τις αισθήσεις, ωστόσο, το κυνήγι μπορεί επίσης να απολαμβάνεται με φίλους. Φανταστείτε πριν από χιλιάδες χρόνια μια φυλή να κάθεται γύρω από τη φωτιά, να σχεδιάζει τις επόμενες μέρες το κυνήγι με τον ενθουσιασμό να ξεκινά. Τότε ο κύριος στόχος ήταν να βάλουν κρέας στο τραπέζι για να χρησιμοποιήσουν το δέρμα για τα ρούχα και τα κέρατα που χρησιμοποιούσαν για τη μόδα των εργαλείων, τίποτα δεν ήταν χαμένο.

Σήμερα το κυνήγι σημαίνει κάτι περισσότερο από μια δικαιολογία για να σκοτώσει ένα θήραμα. Έχουμε χάσει την επαφή με το κυνήγι και είναι πολύ λυπηρό. Σήμερα πολλοί κυνηγοί πληρώνουν για να οδηγηθούν σε ένα κτήμα, περπατούν πίσω από έναν οδηγό που του καθοδηγεί στο θήραμα και στο τέλος πάει σπίτι εντελώς αποκομμένοι από όλη την εμπειρία…

Αυτό δεν είναι κυνήγι!

Πρέπει να επιστρέψουμε στα βασικά. Μάθετε να εκτιμάτε κάθε πτυχή του κυνηγιού από την προετοιμασία του κιτ την προηγούμενη ημέρα έως την επεξεργασία του ζώου και να αποφεύγετε να εστιάζετε στο μέγεθος του ζώου που είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από το κυνήγι, καθώς δεν είναι. Πρέπει να επανεκπαιδεύσουμε την επόμενη γενιά για να εκτιμήσουμε τα μικρά πράγματα που επιστρέφουν στα βασικά και να απολαύσουμε ολόκληρη τη διαδικασία από την αρχή έως το τέλος!

Τίποτα για μένα δεν συγκρίνεται με την απόλυτη χαρά της καταδίωξης μετά το σπίτι και την επεξεργασία του σφαγίου για κοινή χρήση με φίλους και οικογένεια. Η επανασύνδεση με τα αρχαία κυνηγετικά ένστικτα και παραδόσεις μας είναι κάτι που η σύγχρονη ζωή φαίνεται να έχει ξεχάσει. Πιστεύω ότι το μέλλον του αθλητισμού και του τρόπου ζωής μας είναι ισορροπημένο αν συνεχίσουμε να επικεντρωνόμαστε στο να καταδιώκουμε τα θηράματά μας.

Είμαστε κυνηγοί αλλά δεν κυνηγούμε με την αληθινή έννοια της λέξης σήμερα, σκοτώνουμε απλώς χωρίς σκέψη και νόημα, επομένως δεν έχουμε καμία πραγματική εκτίμηση για αυτό που κάνουμε και γιατί το κάνουμε. Αυτό είναι τρελό και πρέπει να σταματήσει.

Σήμερα, περισσότεροι άνθρωποι οδηγούνται στο κυνήγι χωρίς να μάθουν την πραγματική τέχνη του και αυτό είναι μια θλιβερή αντανάκλαση στο άθλημα το οποίο δεν αντιπροσωπεύει εμένα ή αυτό που πιστεύω στο 100%.

Πρέπει να επισκεφθούμε το παρελθόν για να διασφαλίσουμε το μέλλον μας…»

Της Σοφίας Κακαβούλη