Του Δημήτρη Ευμοιρίδη από τον Κυνηγετικό Σύλλογο Δοξάτου
Τα τελευταία χρόνια θρηνούμε αρκετούς συναδέλφους που έχουν χάσει την ζωή τους κατά την διάρκεια της κυνηγετικής τους ενασχόλησης και μάλιστα η συντριπτική τους πλειοψηφία να καταγράφεται στο κυνήγι του αγριόχοιρου.
Δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Υπάρχουν πολλοί λόγοι και θα πρέπει κάποια στιγμή να τους εντοπίσουμε και να τους προβάλουμε ούτως ώστε να περιορίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο τα ατυχήματα. Είναι άδικο και απαράδεκτο να χάνεται μία ανθρώπινη ζωή σε μια δραστηριότητα που μόνον αξιόλογα αγαθά και οφέλη προσφέρει στον άνθρωπο, και ο μόνος λόγος που οδηγεί στο ατύχημα να είναι η έλλειψη βασικών κανόνων και γνώσεων των κυνηγών. Θα πρέπει να συστρατευτούμε όλοι μαζί για να σταματήσουμε αυτήν την άδικη απώλεια συναδέλφων μας από την ζωή.
Είναι χρέος και καθήκον μας να συμβάλλουμε προς αυτήν την κατεύθυνση όλοι μας με κάθε τρόπο. Αυτή η σκέψη σε συνδυασμό με την αγωνία μου για όλους τους συναδέλφους με οδήγησαν στο περιεχόμενο αυτού του άρθρου. Κάνοντας πράξη όλες τις ανωτέρω σκέψεις μου, πιστεύω ότι μέσα από αυτό το άρθρο θα βοηθήσω και θα συμβάλλω στο φρενάρισμα κάποιων θλιβερών κυνηγετικών ατυχημάτων. Είναι αλήθεια ότι για να αποφευχθεί ένα ατύχημα, θα πρέπει να εντοπισθούν και να προβληθούν τα αίτια που το προξενούν από την μία και από την άλλη να υποδειχθεί ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης παρόμοιων καταστάσεων κατά την άσκηση της θήρας.
Το κυνήγι είναι μια δραστηριότητα που συνδυάζει πολλά ευχάριστα και θετικά στοιχεία δίνοντας την δυνατότητα στον άνθρωπο να τα εκμεταλλευτεί και να τα απολαύσει, ούτως ώστε να αποκτήσει γνώσεις και εμπειρίες που μπορούν να τον βοηθήσουν ανά πάσα στιγμή στην ζωή του και να δώσουν ζωτικής σημασίας λύσεις σε δύσκολες στιγμές του.
Η δραστηριότητα αυτή όμως είναι άρρητα συνδεδεμένη με ένα αντικείμενο που λέγεται όπλο. Είναι γεγονός ότι χωρίς όπλο δεν είναι δυνατόν να ασκηθεί η δραστηριότητα του κυνηγίου. Το όπλο αυτό λοιπόν είναι ένα αθώο εργαλείο που χρησιμοποιεί ο κυνηγός για την θήρευση των άγριων ζώων. Δεν παύει όμως από ένα αθώο εργαλείο να μετατραπεί σε ένα πολύ επικίνδυνο φονικό όργανο, που μπορεί από μία επιπόλαιη κίνηση να γίνει αιτία στο να αφαιρεθεί άδικα η ζωή ενός ανθρώπου. Δυστυχώς η μεγάλη πλειοψηφία των κυνηγετικών ατυχημάτων καταγράφεται και χρεώνεται στον επιπόλαιο τρόπο χρησιμοποίησης των όπλων από τους συναδέλφους κυνηγούς.
Πού οφείλεται όμως αυτή η επιπολαιότητα και η αρνητική εικόνα των Ελλήνων κυνηγών έναντι των Ευρωπαίων; Οι λόγοι είναι πολλοί. Θα αναφέρω τους σημαντικότερους και ουσιαστικότερους που πιστεύω ότι θα βοηθήσουν στο να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος του προβλήματος.
Ο βασικότερος και αναμφισβήτητα σπουδαιότερος λόγος που περικλείει πολλά δυσάρεστα επακόλουθα, είναι η παντελής έλλειψη εκπαίδευσης του Έλληνα κυνηγού τόσο σε ότι αφορά την απόκτηση άδειας θήρας, όσο και για την απόκτηση άδειας κατοχής όπλου.
Δύο στοιχεία που οι υπεύθυνοι της πολιτείας ουδέποτε αξιολόγησαν, ούτε καν ενδιαφέρθηκαν να ακούσουν ή να συμβουλευτούν ή να αντιγράψουν από άλλα κράτη, με αποτέλεσμα να υποβαθμίσουν την δραστηριότητα του κυνηγίου στην πατρίδα μας και να απαξιώνουν τον Έλληνα κυνηγό κάθε φορά, κατατάσσοντας τον στα χαμηλότερα σκαλοπάτια ως αξία. 
Και βέβαια αυτό που δείχνει την ανικανότητα και την κάκιστη δημόσια διοίκηση είναι, η πλήρη αδιαφορία για τα θανατηφόρα κυνηγετικά ατυχήματα. Ουδέποτε έδειξαν ενδιαφέρον ούτε καν κάποιο προβληματισμό ώστε να αποφευχθούν τέτοιου είδους δυσάρεστα γεγονότα.
Αυτό όμως δεν πρέπει να μας καθησυχάσει και να μας ατονήσει αφήνοντας στην τύχη την ζωή των συναδέλφων μας.
Ίσα – ίσα θα πρέπει να μας πεισμώσει περισσότερο η αδιαφορία τους αυτή, και να προσπαθήσουμε εμείς οι ίδιοι να βρούμε τις απαραίτητες λύσεις που θα εξασφαλίζουν την σωματική ακεραιότητα των συναδέλφων κυνηγών. Η έλλειψη της κρατικής μέριμνας καθιστά τον ρόλο των αρχαιότερων συναδέλφων πολύ υπεύθυνο και ουσιαστικό. Όλο το βάρος της εκπαίδευσης και της ευθύνης για τους νέους κυνηγούς πέφτει στους ώμους των αρχαιότερων και έμπειρων συναδέλφων.
Γι’ αυτό συνάδελφοι μην αδιαφορείτε και παραμελείτε την υποχρέωση αυτή για τα νέα παιδιά που μπαίνουν στην κυνηγετική μας οικογένεια. Είναι χρέος μας να μεταλαμπαδεύσουμε την κυνηγετική ιδέα με αγάπη, σοβαρότητα και υπευθυνότητα στην νέα γενιά ώστε να φτάσουμε στο επίπεδο να μην θρηνούμε ούτε ενός συναδέλφου την απώλεια κατά την κυνηγετική διαδικασία. Για να γίνει κατανοητό με σαφήνεια το μέγεθος του κίνδυνου που ελλοχεύει με τον λάθος χειρισμό και τον επιπόλαιο χειρισμό ενός όπλου, περιγράφω τους κανόνες ασφαλείας που πρέπει να τηρούμε με θρησκευτική ευλάβεια.
• Όλα τα όπλα πρέπει να είναι ελεγμένα και συντηρημένα από εσάς. Επιπλέον, μια φορά το χρόνο ή σε περιπτώσεις ειδικών προβλημάτων, από τα χέρια ενός επαγγελματία.
• Κατά τη μεταφορά με το αυτοκίνητο τα όπλα πρέπει όχι μόνο να είναι άδεια, αλλά και υποχρεωτικά «λυμένα» και σε θήκη.
• Τα φυσίγγια φυλάσσονται σε διαφορετικό σημείο από τα όπλα και μάλιστα σε μέρος που κλειδώνει.
• Γεμάτο όπλο στο σπίτι σημαίνει εγκληματική αδιαφορία απέναντι στα παιδιά σου και στους συγγενείς σου. Στο σπίτι, τα όπλα είναι λυμένα και φυλάσσονται σε ασφαλές σημείο.
• Να θεωρείς πάντα ότι ένα δεμένο όπλο είναι γεμάτο, όποιες και εάν είναι οι συνθήκες.
• Μην αφήνεις ποτέ, ούτε για λίγα λεπτά, γεμάτο όπλο στηριγμένο σε δέντρο, κάτω από τον ήλιο, μέσα σε αυτοκίνητο κλπ.
• Για να περάσεις έναν φράκτη ή ένα εμπόδιο, άδειασε υποχρεωτικά το όπλο σου.
• Μη σημαδεύεις ποτέ με το όπλο – ακόμη και άδειο – στην κατεύθυνση ενός άλλου προσώπου, ούτε καν με όπλο παιχνίδι.
• Έπειτα από ένα δύσκολο πέρασμα ή μια πτώση, ρίξε μια ματιά στο εσωτερικό της κάνης: το χιόνι, τα φύλλα ή το χώμα που μπορεί να έχει εισχωρήσει ενδέχεται να προκαλέσει έκρηξη κατά τον πυροβολισμό.
• Μην κρατάς ποτέ το όπλο σου οριζόντια, αλλά πάντοτε με την κάνη προς τον ουρανό.
• Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού μην κρατάς το δάκτυλο στη σκανδάλη.
• Χρησιμοποίησε το κατάλληλο για κάθε όπλο φυσίγγι.
• Μην εμπιστεύεσαι ποτέ την ασφάλεια.
• Κατά τη διάρκεια του κυνηγιού αφαίρεσε τον αορτήρα από το τουφέκι. Μπορεί να γίνει αιτία ατυχήματος.
• Όταν κλείνεις το δίκαννό σου, κράτα πάντα τις κάνες προς το έδαφος και ανέβαζε το κοντάκι – όχι το αντίθετο.
• Ποτέ μην πυροβολείς, αν δεν έχεις κάνει απόλυτα βέβαιη αναγνώριση του στόχου. Ας χαθεί ένα θήραμα αντί να χαθεί ένας άνθρωπος.
• Κατά το κυνήγι φόρα υποχρεωτικά γιλέκο έντονου πορτοκαλί χρώματος και ζήτα επίμονα από τα μέλη της παρέας σου να κάνουν το ίδιο. Μην συμμετέχεις σε παρέες που δεν τηρούν αυτόν τον κανόνα.
• Ποτέ μην πυροβολείς προς ένα θάμνο: δεν ξέρεις τι κρύβεται πίσω του.
• Ποτέ μην πυροβολείς στην κατεύθυνση ενός ατόμου, έστω και αν φαίνεται να είναι αρκετά εκτός βεληνεκούς.
• Αν κυνηγάς με μονόβολα ή δράμια: Προσοχή στους εξοστρακισμούς σε παγωμένο έδαφος, χαλίκι, επιφάνειες νερού, κορμούς δένδρων κλπ. Να βεβαιώνεσαι ότι η τουφεκιά σου θα καταλήξει στο έδαφος. Ποτέ μην πυροβολείς με μονόβολο ή δράμια πάνω από την γραμμή του ορίζοντα.
• Πολύ πριν από την απόκτηση της άδειας θήρας, πρέπει να αρχίζει η μύηση του υποψήφιου κυνηγού στον χειρισμό του όπλου υπό την άμεση εποπτεία έμπειρου κυνηγού σε κατάλληλο χώρο.
• Η επαφή του υποψήφιου κυνηγού με τις σκοπευτικές εκδηλώσεις των κυνηγετικών συλλόγων επιτρέπει την απόκτηση καλών αντανακλαστικών και αυτοκυριαρχίας κατά την σκόπευση.
• Όταν ο σκύλος μας κάνει στάμπα και σφίγγουμε τον κλοιό περικυκλώνοντας θήραμα και σκύλο, θα πρέπει ένας να πλησιάσει για να σηκώσει τον αγριόχοιρο. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να είναι σε απόσταση ασφαλείας ο ένας από τον άλλο και το σπουδαιότερο να γνωρίζουν όλοι τις θέσεις όλων των συναδέλφων της ομάδας τους.
Κατά την κυνηγετική διαδικασία ελλοχεύουν και άλλοι κίνδυνοι που δεν έχουν σχέση με τα όπλα, αλλά πολλές είναι οι φορές που συνέβαλλαν στην αύξηση των κυνηγετικών ατυχημάτων. Η παρακολούθηση των ιχνών ενός τραυματισμένου κάπρου, θεωρώ ότι είναι μία πολύ επικίνδυνη διαδικασία και χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή και εμπειρία για να αποφευχθεί το οποιοδήποτε δυσάρεστο γεγονός. Πάντοτε ο έμπειρος της ομάδας αναλαμβάνει αυτό το δύσκολο έργο, δεν χρειάζονται παλικαριές και μαγκιές ούτε εγωισμοί σε αυτές τις περιπτώσεις.
Ο αγριόχοιρος γίνεται πολύ επικίνδυνος όταν τραυματιστεί και η συμπεριφορά του αλλάζει από την μία στιγμή στην άλλη. Από ζώο που τρέπεται σε φυγή από την ανθρώπινη παρουσία μεταμορφώνεται σε επιθετικό θηρίο αντικρίζοντας τον άνθρωπο. Ακολουθεί διαδρομή ελικοειδή, παραμονεύοντας καλά κριμένο και αιφνιδιάζοντας τον ιχνηλάτη που εάν δεν έχει πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα πρόνοιας, θα βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση, βάζοντας σε κίνδυνο ακόμη και την ζωή του.
Η υπόδηση θεωρώ ότι είναι ένα σημαντικό στοιχείο που θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή ο συνάδελφος κυνηγός. Οι δύσβατοι κυνηγότοποι των αγριόχοιρων, με τις κακοτράχαλες και απότομες πλαγιές εγκυμονούν πολλούς κινδύνους στον κυνηγό εάν δεν λάβει τα κατάλληλα μέτρα προστασίας. Η καταλληλότητα των υποδημάτων θεωρώ ότι είναι ένα από τα απαραίτητα στοιχεία που πρέπει ο συνάδελφος να προσέξει.
Είναι πολλά τα ατυχήματα που έχουν καταγραφεί και είναι κρίμα να θρηνούμε θύματα ή και ακόμη είναι κρίμα κάποιος συνάδελφος να χάσει λίγες ή πολλές κυνηγετικές εξόδους από ένα τέτοιου είδους ατύχημα. Επειδή το κυνήγι είναι ένα σχολείο που δεν έχεις την δυνατότητα να αποφοιτήσεις παίρνοντας ένα πτυχίο, γιατί απλά δεν μπορεί να εξαντληθεί η ύλη, μαθαίνεις κάθε φορά και καινούργια πράγματα, αποκτάς καινούργιες εμπειρίες, γι’αυτό αγαπητοί φίλοι θα κλείσω με έναν κίνδυνο που οι περισσότεροι συνάδελφοι δεν άκουσαν ούτε καν σκέφτηκαν ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν.
Μετά από σαράντα χρόνια συνεχούς ενασχόλησης με το κυνήγι του αγριόχοιρου, εφέτος στην πρώτη μου έξοδο έλαχε να ζήσω άλλη μία εμπειρία που θεωρώ απαραίτητη την επισήμανσή της προς αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων στο μέλλον σε ανυποψίαστους συναδέλφους. Τους πρώτους μήνες που η βλάστηση είναι πυκνή, στις διαβάσεις των καρτεριών που τα περάσματα είναι στενά και η ορατότητα πολύ περιορισμένη, να έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού πως θα αντιδράσουμε στην περίπτωση που εμφανισθεί θηλυκή αρκούδα με μικρά μπροστά μας ξαφνικά.
Η μητέρα αρκούδα είναι υπέρ προστατευτική στα παιδιά της και γίνεται πολύ επιθετική και επικίνδυνη ταυτόχρονα όταν αντικρίσει τον άνθρωπο σε κοντινή απόσταση, γιατί τον θεωρεί σοβαρή απειλή. Προτείνω τους δύο πρώτους μήνες να μην καλύπτουμε με το σώμα μας τις στενές διαβάσεις, αλλά να προσπαθήσουμε να στηθούμε σε θέση ασφαλείας από την διάβαση προς αποφυγή τέτοιου είδους συναντήσεις. Εύχομαι να μην τύχει σε κανέναν συνάδελφο τέτοια εμπειρία.
πηγη : http://ksdoxatoy.blogspot.gr
