Συμβάλλοντας στη βελτίωση των εδαφών στη χώρα μας
Σύμφωνα με το Υπουργείο Γεωργίας, τα δάση της οξιάς αποτελούν το 10,2% περίπου των ελληνικών δασών, δηλαδή καταλαμβάνουν έκταση 3.366.400 στρεμμάτων. Όλα αυτά πριν τις καταστροφικές φωτιές των
τελευταίων ετών. Παρόλο που η κύρια περιοχή εξάπλωσης της οξιάς είναι η Δ. Ευρώπη, στη χώρα μας απαντά σε όλα τα βουνά της βόρειας Ελλάδας και μέχρι το όρος Οξιά στην κεντρική Ελλάδα. Στη Θράκη και τη Χαλκιδική έχουμε την Ανατολική (Fagus Orientails) και η μοϊσιακή οξιά (F.moesiaca), ενώ στην Πίνδο η μοϊσιακή καθώς και μορφές της πλησιάζουν στη δασική οξιά (F.silvatica).
Ένα είδος σχετικά ευπροσάρμοστο που αντιδρά άμεσα στις εδαφοκλιματικές συνθήκες. Εκεί που εμφανίζεται η καλύτερη ανάπτυξη είναι στα βαθιά δασικά εδάφη, καθώς και σε περιβάλλοντα με υψηλή σχετική υγρασία του αέρα τα γνωστά μπεκατσότοπια που αναζητούν οι μπεκατσοκυνηγοί μας. Το ριζικό της σύστημα είναι πυκνό και αρκετά βαθύ και προστατεύει τους τόπους από πλημμύρες. Αποδίδει άζωτο στο οικοσύστημα συμβάλλοντας έτσι στη βελτίωση του εδάφους, είναι πανέμορφα τα δάση της, προσφέρουν τροφή και καταφύγιο σε όλα τα θηράματα και βελτιώνουν τη ψυχική υγεία του κυνηγού καθώς μια μάτια και μόνο είναι αρκετή για να γαληνέψει ο νους, σκεφτείτε κιόλας να τα διαβαίνετε κιόλας, απλά, μαγεία.
Του Ανδρέα Κουϊνέλη
