Του Άλκη Τσάφου
Η τσίχλα αποτελεί για τους περισσότερους κυνηγούς ένα δευτερεύον θήραμα όπου, αφού έχουν απολαύσει ένα πρωινό κυνήγι μπεκάτσας-πέρδικας-φάσσας, κλείνουν την ημέρα τους με ένα απογευματινό καρτέρι τσίχλας. Παρακάτω θα σας περιγράψω ένα κυνήγι με αποκλειστικό θήραμα την τσίχλα όπως κυνηγιέται στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τα Φιλιατρά Μεσσηνίας.
Η περιοχή που προανέφερα δεν φημίζεται για σπουδαίος κυνηγότοπος εάν εξαιρέσουμε τις λίγες μπεκάτσες που πιάνουν στα ορεινά και τους λίγους λαγούς. Πολλοί κυνηγοί αναζητούν θηράματα σε άλλες περιοχές της Ελλάδας αλλά οι περισσότεροι προτιμούν το κυνήγι της τσίχλας όπως γίνεται στην περιοχή μας.
Τα πρώτα μπασίματα
Τα πρώτα μπασίματα της τσίχλας ξεκινούν τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη και ως επί το πλείστον “πιάνουν” στα ορεινά και σε απόσταση μισής με μιας ώρας από την πόλη. Η τροφή της περιλαμβάνει σπόρους μυρτιάς, σαλιγκαράκι ψιλό και σκουλήκι. Το κούμαρο που είναι και η αγαπημένη της τροφή θα είναι έτοιμο τέλη Οκτώβρη όπου θα κρατήσει μέχρι και τον Γενάρη. Στις αγαπημένες της τροφές περιλαμβάνεται και η ελιά. Όπως θα ξέρετε, η περιοχή μας είναι καλυμμένη κατά το 90% με ελαιόδεντρα όπου το λάδι είναι το κύριο εισόδημα των κατοίκων της περιοχής.
Κατά το μάζεμα της ελιάς
Κατά το μήνα Νοέμβριο όπου το μάζεμα της ελιάς είναι σε έξαρση, οι τσίχλες έχουν αρχίσει να κατεβαίνουν αλλά το κυνήγι τους είναι δύσκολο διότι όλη την ημέρα και σε όλη την περιοχή επικρατεί αναβρασμός από τον κόσμο που βγαίνει για το μάζεμα της ελιάς. Οι κυνηγοί, εκτός του ότι έχουν να μαζέψουν ο καθένας τις δικές τους ελιές, δεν θέλουν και να ενοχλούν τους υπόλοιπους αγρότες.
Νωρίς ή αργά το απόγευμα
Αρχές Δεκέμβρη, οι τσίχλες έχουν κατέβει σε όλη την περιοχή. Οι ποταμιές πολλές και οι λόγγοι περισσότεροι, σφύζουν από ζωή. Το κελάηδημα -ιδιαίτερα τις βρεχούμενες μέρες που οι τσίχλες δεν βγαίνουν- αντηχεί σε όλη τη γύρω περιοχή. Η τσίχλα, μια συνηθισμένη μέρα, θα βγει για αναζήτηση τροφής νωρίς το πρωί, μετακινούμενη από τους λόγγους και τις ποταμιές προς τις ελιές και το αντίστροφο. Το απόγευμα επιστρέφει πάντα στην κούρνια της στο πυκνό. Στην επιστροφή της γίνεται και το καρτέρι. Η ώρα της επιστροφής της διαφέρει από μέρα σε μέρα, αναλόγως τις καιρικές συνθήκες, νωρίς τις βρεχούμενες και πιο αργά τις ηλιόλουστες μέρες.
Αναμνήσεις και εύθυμα περιστατικά
Όλη η παρέα μαζεμένη το βράδυ στην ταβέρνα και η κουβέντα γύρω από το κυνήγι, τα όπλα και τα φυσίγγια. Οι αναμνήσεις από περασμένα κυνήγια τσίχλας, μαζί με εύθυμα περιστατικά, είναι ατελείωτες και γρήγορα τα καθημερινά προβλήματα του καθενός ξεχνιούνται με έναν τρόπο περίεργο που λίγοι, μη κυνηγοί, καταλαβαίνουν.
Η ώρα για το πρωινό κυνήγι κανονίζεται, η σύνθεση της παρέας όλοι γνωστοί από τα παιδικά μας χρόνια, τσεκαρισμένοι για τις γνώσεις και την απόλυτη ασφάλεια, ο αδελφός μου ο Δημήτρης, ο Γρηγόρης, ο Νίκος, ο Περικλής, ο Γιώργος, όλοι φίλοι από μικρά παιδιά, ο Γιώργος ο Μαυρομμάτης, έμπειρος κυνηγός λαγού και αγριογούρουνου σε Δράμα και Νευροκόπι, που όμως το κυνήγι της τσίχλας με την παρέα μας δεν το αλλάζει με τίποτα.
Όλοι καλοδεχούμενοι
Τα μέρη για το κυνήγι πολλά και σε απόσταση λίγων λεπτών από τα σπίτια μας, σιγουρεύουμε μέσω κινητού ότι στο συγκεκριμένο μέρος που επιλέξαμε δεν θέλει να κυνηγήσει άλλη παρέα και φεύγουμε για ύπνο. Εδώ θέλω να κάνω μια παρένθεση και να αναφέρω ότι στην περιοχή μας εκλείπει το φαινόμενο του τοπικισμού. Πολλοί γνωστοί και φίλοι έχουν φιλοξενηθεί με μεγάλη ευχαρίστηση από εμάς κι έχουν περάσει υπέροχα, άλλωστε το κυνήγι της τσίχλας, όπως γίνεται στα μέρη μας, θέλει ντουφέκια και όλοι είναι καλοδεχούμενοι.
Η νύχτα περνάει γρήγορα και η πρωινή συνάντηση δεν αργεί. Πρώτος εμφανίζεται πάντα πηδώντας από το αυτοκίνητο ο Κλουζώ, το νεαρό Επανιέλ του Δημήτρη όπου με την πολύτιμη βοήθειά του δεν χάνεται ούτε μία τσίχλα.
Γρήγορες και υπέροχες ντουφεκιές
Σιγά-σιγά εμφανίζεται όλη η παρέα και πιάνουμε τα πόστα για τις πρωινές τσίχλες που βγαίνουν για τροφή. Ντουφεκιές ως γνωστόν δύσκολες και οι αποτυχίες πολλές αλλά ασήμαντες στην ψυχολογίας μας, μια και η προσμονή ολόκληρης μέρας κυνηγίου δίνει φτερά. Οι τσίχλες παίζουν παντού, διαλεγμένες ντουφεκιές δίνουν καρπούς. Η ώρα έχει περάσει και είναι καιρός να ξεκινήσουμε το περπάτημα. Η παρέα χωρίζεται και πιάνουμε την ποταμιά, οι μισοί από το ένα μέρος και οι άλλοι από το άλλο. Το ρέμα πολύ σφιχτό, το νερό κυλάει δέκα μέτρα κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και οι όχθες ντυμένες με πουρνάρι, δέντρο, βάτο, κούμαρο και καλαμιές, ο παράδεισος της τσίχλας. Οι πιο πίσω της παρέας εφοδιασμένοι με πέτρες ξεσηκώνουν τις τσίχλες οι οποίες πετιούνται από όλες τις πλευρές, φεύγοντας από την ποταμιά και δίνοντας την ευκαιρία για γρήγορες και υπέροχες ντουφεκιές.
Τα κατάλληλα φυσίγγια
Ο τόπος όμως είναι γεμάτος ελαιόδεντρα και οι χαμηλές πτήσεις της τσίχλας δυσκολεύουν τον κυνηγό. Εδώ όλη η παρέα συμφωνεί για τη χρησιμότητα που έχουν τα μαθήματα στη σχολή κυνηγετικής σκοποβολής του Μπάμπη Αιγινήτη. Δεν πήγε χαμένος ο χρόνος, περισσότερο του Δημήτρη που είχε αρκετά σκοπευτικά λάθη και μετά την επιτυχή σειρά μαθημάτων στη σχολή, η μεταμόρφωσή του ήταν ολοκληρωτική και οι περσινές αποτυχίες έδωσαν τη θέση τους στις φετινές επιτυχίες. Το τσοκάρισμα των όπλων ντεμί και βελτιωμένος κύλινδρος δίνει το καλύτερο αποτέλεσμα. Όσο για φυσίγγια, όλη η παρέα χρησιμοποιεί χαμηλές γομώσεις 30 με 32 gr. Προσωπικά χρησιμοποιώ φυσίγγια sporting 28 gr με πολύ καλά αποτελέσματα.
“Γιατί τρέχουμε στα μεσοράχια;”
Η ώρα περνάει, οι λόγγοι διαδέχονται ο ένας τον άλλο και τα σακίδια αρχίζουν να γεμίζουν. Ο Κλουζώ τρισευτυχισμένος μεταφέρει τις αγαπημένες του τσίχλες, κατά περίεργο τρόπο όμως, όλες στον Δημήτρη του οποίου η ευτυχία δεν κρύβεται. Έτσι κι αλλιώς, οι περισσότερες τσίχλες στο ίδιο τραπέζι θα βρεθούν.
Η ώρα έχει πάει 13.00 και η κούραση έχει βαρύνει λίγο τα πόδια. Μπορεί να μην κυνηγήσαμε πέρδικες στην Πίνδο αλλά διανύσαμε αρκετά χιλιόμετρα και η μέρα δεν έχει τελειώσει ακόμα. Επιστροφή στο σπίτι για λίγο φαγητό, η γνωστή πρόσχαρη υποδοχή των γονιών μου και η μόνιμη απορία του πατέρα μου “γιατί δεν μπαίνουμε στην περίφραξη να ντουφεκίσουμε έναν κόκορα και τρέχουμε στα μεσοράχια”, μας παίρνουν την κούραση.
Γρήγορο φαγητό, λίγη ξεκούραση και επιστροφή στον κυνηγότοπο.
Άλλο ένα κυνήγι φτάνει στο τέλος του
Έχουμε στη διάθεσή μας δύο με τρεις ώρες μέχρι το απογευματινό καρτέρι κι έτσι επιλέγουμε να περπατήσουμε πιο εύκολους λόγγους ώστε να είναι όλη η παρέα μαζεμένη γιατί η κουβέντα και τα καλαμπούρια έχουν και αυτά τη θέση τους. Η κάρπωση συνεχίζεται, οι ντουφεκιές ωραίες, ο Κλουζώ τα γνωστά και η ώρα φτάνει για να καθίσουμε στα καρτέρια. Οι τσίχλες χορτασμένες από την πλούσια τροφή της ελιάς και των υπόλοιπων καρπών επιστρέφουν στους λόγγους για τη βραδινή τους διαμονή. Οι ντουφεκιές κι εδώ πολλές και ωραίες αλλά πιο ξεκούραστες. Από νωρίς οι τσίχλες περνούν πιο ψηλά και όσο περνάει η ώρα αρχίζουν να χαμηλώνουν, μέχρι που οι ντουφεκιές γίνονται δύσκολες και λίγο επικίνδυνες αφού περνούν ανάμεσα από τις ελιές και τις βλέπεις ξαφνικά μπροστά σου. Ο ήλιος έχει πέσει κι άλλο ένα κυνήγι τσίχλας έχει φτάσει στο τέλος του. Ξαφνικά το μυαλό επανέρχεται στην καθημερινότητα, αρχίζεις να θυμάσαι τι μέρα είναι, τι υποχρεώσεις έχεις αφού όλη την ημέρα τα είχες όλα ξεχάσει.
Θράκα και άφθονο κρασί
Επιστροφή στο σπίτι και παράδοση του Κλουζώ στην Ελένη και στη Μαρία για προσεκτική περιποίηση. Οι γυναίκες ως γνωστόν τα καταφέρνουν καλύτερα σε αυτά. Στη συνέχεια παράδοση των θηραμάτων στην κυρά-Τούλα αφού η τέχνη της στο μάδημα είναι πολύτιμη. Η θράκα στο τζάκι είναι έτοιμη και η παρέα αρχίζει να μαζεύεται. Ο μεζές δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο εκτός από τσίχλες, όσο για τη νοστιμιά της ψητής τσίχλας δεν περιγράφεται. Το κρασί άφθονο συμβάλλει στην ξεκούραση.
Μία μέρα κυνηγίου έχει τελειώσει, όμως αύριο είναι μια καινούργια μέρα και οι τσίχλες είναι εδώ. Με την ευκαιρία να αναφέρω ότι οι τσίχλες θα βρίσκονται στην περιοχή μας και όλο τον Μάρτη, ήσυχες να απολαύσουν την άφθονη τροφή που τους παρέχει ο τόπος μας, χωρίς πλέον κυνηγούς.
Έχει τη χάρη της
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ότι το κάθε θήραμα έχει τη χάρη του και τον δικό του τρόπο κυνηγίου και δεν θα πρέπει να μετριέται με το βάρος του.
Έχουμε φιλοξενήσει και κυνηγήσει με πολλούς φίλους και γνωστούς από πολλά μέρη της Ελλάδος όπου αφού έχει τελειώσει το κυνήγι του λαγού και της πέρδικας έρχονται να κυνηγήσουν μαζί μας το μικρό αυτό θήραμα.
Βλέποντα τις τσίχλες του Μάρτη, κλείνουμε μαζί τους σιωπηλό ραντεβού την ερχόμενη χρονιά να τους προσφέρουμε την υπέροχη τροφή της ελιάς και να μας προσφέρουν το υπέροχο κυνήγι τους.
