Θέλω να ξεφύγω από την καθαρά τεχνική προσέγγιση και να περιγράψω, μέσα από την προσωπική μου εμπειρία, διαφορετικούς τύπους «προβληματικών» ή μη οπλόφιλων, που συνθέτουν μικρές κοινωνικές ομάδες με πανομοιότυπα χαρακτηριστικά. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις είναι απλά και μόνο συμπτωματική…
Οι συνηθέστερες ομάδες οπλόφιλων που έχω συναντήσει είναι οι ακόλουθες δέκα:
1. Ο «έξυπνος»
Θα προτιμήσει να αγοράσει ένα όπλο από ιδιώτη, ακόμη και ακριβότερα, από ότι το ίδιο όπλο από κατάστημα. Τον κυνηγάει η εμμονή ότι «θα τον πιάσουν κότσο». Ανακαλύπτει υπαρκτά και συχνά ανύπαρκτα προβλήματα σε οποιονδήποτε κατάφερε να εντοπίσει μία ευκαιρία σε ένα μεταχειρισμένο όπλο και να το αποκτήσει, αν δεν έχει προλάβει να το αγοράσει ο ίδιος. Όλες οι αγορές του ήταν πραγματικές ευκαιρίες! Το ίδιο ακριβώς όπλο που κατηγόρησε σε κάποιον φίλο ή συγκυνηγό του, μετατρέπεται στο καλύτερο όπλο όλων των εποχών όταν το αποκτήσει ο ίδιος και ως δια μαγείας ανακαλύπτει μοναδικά προτερήματα στο νέο του απόκτημα. Αρέσκεται να σαρκάζει την άγνοια των άλλων χωρίς ποτέ να ασχολείται με το να περιορίσει τη δική του. Καταδιώκεται από «απατεώνες εμπόρους» που ως σκοπό της ζωής τους έχουν βάλει να τον ξεγελάσουν, ενώ ο ίδιος, με επιμονή επαγγελματία τρωγλοδύτη, ανακαλύπτει στα ψιλά των αγγελιών συνεχώς μοναδικές ευκαιρίες. Όταν έρθει η ώρα ή ανάγκη τον σπρώξει σε κάποιο οπλοπωλείο, αδιαφορεί για τη σχέση πραγματικής ποιότητας και τιμής του όπλου που θα αγοράσει. Τον απασχολεί πάνω απ’ όλα η έκπτωση! Και εκεί οι απαιτήσεις του συνήθως δεν έχουν όρια.
2. Ο «επιδειξίας»
Σίγουρα η συλλογή του είναι η καλύτερη του κόσμου! Είναι η ωραιότερη, η ακριβότερη, περιέχει τις εξυπνότερες επενδύσεις στο χώρο των όπλων και βέβαια τα όπλα του είναι όλα σε άριστη κατάσταση. Τι κι αν ο φίλος του απέκτησε ένα όπλο δέκα κλάσεις ανώτερο; Έχει σφιχτά τσοκαρίσματα και δεν θα τον βολέψει στο περπατητό κυνήγι. Τι κι αν η εταιρεία του όπλου του κατασκευάζει μοντέλο τριπλάσιας και τετραπλάσιας ποιότητας και τιμής από το δικό του; Τα μοντέλα αυτά απευθύνονται σε κορόιδα. Το μεράκι των τεχνιτών της εταιρείας περιορίστηκε στο μοντέλο του δικού του όπλου. Ανήκει σε εκείνους τους 500 περίπου συλλέκτες που βάσει μιας πανομοιότυπης θεωρίας, που έχω βαρεθεί να ακούω, γνώριζαν κάποιον ναυτικό που τα είχε με μια υπηρέτρια του Φαρούκ της Αιγύπτου. Όταν ο Φαρούκ πέθανε, η υπηρέτρια σοκαρισμένη από τις θεϊκές ερωτικές επιδόσεις του, του χάρισε ή του πούλησε σε εξευτελιστική τιμή το καλύτερο όπλο της συλλογής του Φαρούκ. Συχνά δεν έχουν μόνο το καλύτερο όπλο του Φαρούκ, αλλά και το δεύτερο, τρίτο, τέταρτο κατά σειρά. Σπανιότερα, ο αριθμός των όπλων του Φαρούκ που διαθέτουν ξεπερνάει τον αριθμό των όπλων της συλλογής τους. Και βέβαια, αυτός ο τύπος οπλόφιλων έχει τις καλύτερες σκοπευτικές επιδόσεις στην Ελλάδα! Αν αστοχήσουν σε κάποιο τρυγόνι, απλά τα 25 μέτρα γίνονται 60 και η απόσταση δικαιολογεί την αποτυχία. Στο στρατό σχεδόν δεν υπηρέτησαν από τις πολλές τιμητικές άδειες που έπαιρναν για τις επιτυχημένες βολές τους. Αγνοούν φυσικά ότι οι βολές του στρατού έχουν, κατά τη γνώμη μου, καταστρέψει ένα μεγάλο μέρος της κυνηγετικής σκοπευτικής παιδείας των Ελλήνων. Τους μύησαν στη σκόπευση του σταθερού στόχου, απομακρύνοντάς τους από την «παρακολούθηση» του κινητού στόχου, που είναι και το μυστικό της κυνηγετικής σκόπευσης.
3. Ο «επιστήμονας»
Τα θέσφατα της βλητικής επιστήμης αποτελούν αποκλειστικό κτήμα του. Γνωρίζει τους προβληματισμούς, την έρευνα και τα αποτελέσματα κατασκευαστών όπλων που απεβίωσαν τον 18ο ή τον 19ο αιώνα. Μοιράζεται μαζί τους τις αγωνίες τους, τις υποθέσεις τους, τα συμπεράσματά τους. Τι κι αν έχουν πεθάνει πριν 200 χρόνια; Ξέρει πολύ καλά πώς σκεφτόντουσαν, πώς δούλευαν, μέχρι πού μπορούσαν να τα καταφέρουν. Όσο για τα φυσίγγια; Ο κυρ-Βασίλης στην Τραχανοπλαγιά είναι ο μόνος που κατασκευάζει φυσίγγια που μπορούν να δώσουν καλά αποτελέσματα. Όμως κι αυτός πέθανε πριν από 25 χρόνια και έτσι μια στραβωμένη μεζούρα και μια ζυγαριά τούς είναι αρκετή για να κατασκευάσουν ένα φυσίγγι 20 κλάσεις ανώτερο από τα ευρωπαϊκά! Πριν χρόνια, άνοιξε κάποιο όπλο τους από υπερβολικές πιέσεις, αλλά τι περιμένεις με την ξεφτίλα που επικρατεί στην ποιότητα ατσαλιών στις οπλοβιομηχανίες; Σίγουρα πάντως δεν έφταιγε το φυσίγγι! Οι οπλόφιλοι αυτοί διακρίνονται πριν από όλα για την απλοχεριά τους: «Πάρε ρε μεγάλε ένα φυσίγγι από τα δικά μου να καταλάβεις τι θα πει ποιότητα στην τουφεκιά!». Επιπλέον ως διακεκριμένοι ημιμαθείς έχουν μια εξαιρετική συμπάθεια στις θερμοκρασίες. Αυτό το φυσίγγι τα καίει τα σκάγια καλά, το άλλο τα βγάζει χλιαρά, η κάννη του όπλου μου τα ψήνει σωστά και φτάνουν στο στόμιο στην κατάλληλη θερμοκρασία. Και βέβαια τα θηράματα που χτυπάνε, χρειάζονται ελάχιστη ώρα ψησίματος στο φούρνο, γιατί πάντα τα έχουν συναντήσει ζεστά σκάγια που τα «ζεμάτισαν».
4. Ο «σκοπευτής»
Ολόκληρο το όπλο είναι γι’ αυτόν μία σκανδάλη. Η ιδανική αίσθηση της σκανδάλης αποτελεί το 90% των κριτηρίων εκτίμησης ενός όπλου. Είναι απόλυτα πεπεισμένος ότι κάποιες συγκεκριμένες κάννες βγάζουν εξαιρετικές κατανομές και μόνο με αυτές μπορεί να κυνηγήσει. Συνηθέστερα οι κάννες αυτές δεν βρίσκονται πλέον σε παραγωγή και αυτό του δίνει ένα υπέροχο άλλοθι να κυνηγάει 35 χρόνια με το ίδιο αυτογεμές. Οι οξειδώσεις, οι αφλογιστίες, μια αντιαισθητική μπάσκουλα, αποτελούν λεπτομέρειες που συνθέτουν το τίμημα μιας σωστής αίσθησης σκανδάλης και μιας εξαιρετικής κάννης. Οποιοσδήποτε αγαπάει τα καλά όπλα και ασχολείται μ’ αυτά είναι απλά «άσχετος», κατά τη γνώμη του, γιατί αγοράζει όπλα που δεν έχουν κάννες από τη συγκεκριμένη παρτίδα του ’68, της συγκεκριμένης εταιρείας. Αρέσκεται να επισκέπτεται το σκοπευτήριο τις μέρες που είναι άδειο, γιατί αισθάνεται άβολα να ρίχνει μπροστά σε άλλους. Το όνειρό του θα ήταν να δημιουργήσει ένα κλαμπ σκοπευτών με ένα και μοναδικό μέλος, τον εαυτό του, προκειμένου να διευκολυνθεί στο να γεμίσει τον τοίχο του σαλονιού του με κύπελλα, έπαθλα και μετάλλια. Αναβάλλει, όμως, τα σχέδιά του γιατί στη διάρκεια της διαδρομής του έχει γνωρίσει πολλούς κακοπροαίρετους που φοβάται ότι μπορεί να παρεξηγήσουν μια τέτοια πρωτοπόρα έμπνευση.
5. Ο «μυστικοπαθής»
Κάθεται πάντα στο τραπέζι με τέτοιο τρόπο που να έχει υπό γωνία 45 μοιρών το συνομιλητή του. Για να δώσει έμφαση, παρ’ ότι η γωνία που επέλεξε τον βολεύει, φροντίζει να τον κοιτάει και λίγο λοξά. Αποτελεί τον καλύτερο ακροατή. Ενοχλείται αν διαφωνεί με τις θέσεις και τις απόψεις του συνομιλητή του, αλλά δεν το δείχνει ποτέ. Αφήνει να αιωρείται η εικόνα ότι είναι βαθύς γνώστης των όπλων, αλλά κανείς δεν είδε ποτέ τη συλλογή του. Το σκοπευτήριο που επισκέπτεται αποτελείται από μία και μοναδική μηχανή (συχνά αυτοσχέδια) στο εξοχικό του, που όλως τυχαίως έχει φροντίσει να έχει μάντρα και όχι περίφραξη, ώστε να παραμένει αθέατος από τους περίεργους περαστικούς. Τα όπλα του είναι κρυμμένα στο σπίτι κάποιου υπερήλικα θείου του που του έκανε δώρο το συναγερμό, ή αν η οικονομική του άνεση το επιτρέπει, στο ερμάριο κάποιου πύργου της Σκωτίας, που επίτηδες νοίκιασε για το σκοπό αυτό. Κανείς δεν έχει δει ποτέ τη συλλογή του και ως εκ τούτου, ανάλογα με τη χαλάρωση και την έμπνευση της στιγμής, αυτή παρουσιάζει την εικόνα ενός μοναδικού ακορντεόν, που άλλοτε στις περιγραφές του διαθέτει το 1/10 των πραγματικών όπλων της και άλλοτε το δεκαπλάσιο…
6. Ο «τσιγκούνης»
Λατρεύει τα καλά όπλα και τα θαυμάζει. Το πρώτο και το κύριο χαρακτηριστικό, όμως, που τον ενδιαφέρει είναι η τιμή τους! Ανακοινώνει συχνά την επικείμενη αγορά πανάκριβων όπλων που λίγο καιρό μετά, επειδή είναι παρατηρητικός, έξυπνος και γνώστης, ανακάλυψε τη σημαντική αβαρία τους και τελευταία στιγμή «γλίτωσε την μπανανόφλουδα». Μετά από αναζητήσεις και συζητήσεις μηνών, περιορίζεται συνήθως σε κάποιο πολύ μέτριο και οικονομικό όπλο, που διαθέτει στον τομέα που τον ενδιαφέρει το μεγαλύτερο προσόν: χαμηλή τιμή! Αυτομάτως η αγορά μεταμορφώνει το όπλο και όλα του τα μειονεκτήματα γίνονται ακαταμάχητα πλεονεκτήματα: «σκέψου, για να έχει ρίξει τόσες χιλιάδες φυσίγγια πόσο το προτιμούσαν απ’ όλα τα υπόλοιπα όπλα!» ή «κάνει ομοβροντίες και κάποιες φορές αφλογιστίες στη δεύτερη σκανδάλη, αλλά τι τα θες, δεν έχω καταφέρει σε όλο τον κόσμο να βρω άλλο όπλο που να βγάζει τέτοιες τουφεκιές». Το κάθε πράγμα έχει για αυτόν την τιμή του. Μόνο που η τιμή αυτή όταν πρόκειται να αγοράσει ο ίδιος, μειώνεται στο 1/3 και όταν πρόκειται να πουλήσει κάτι, τουλάχιστον τετραπλασιάζεται!
7. Ο «πελάτης»
Είναι συνήθως νεόπλουτος, που κατά την αγορά ενός όπλου το κρατάει στα χέρια χωρίς να το κοιτάει. Το βλέμμα του πλανάται στο γύρω χώρο για να βεβαιωθεί ότι όλοι τον κοιτάνε τη στιγμή που είναι έτοιμος για την αγορά. Την τιμή τη ρωτάει μεγαλόφωνα έξι ως επτά φορές την ίδια ώρα, σαν να θέλει να πει στον οπλοπώλη: «Πιο δυνατά, παιδί μου!». Σπάνια ξέρει τι αγοράζει και ως νεόπλουτος έχει γύρω του τη δική του «αυλή». Αυτή απαρτίζεται από ανθρώπους που σε λίγους μήνες από την αγορά του όπλου, θα εκμεταλλευτούν κατά κανόνα τη διάθεσή του να το ξεφορτωθεί «όσο–όσο», για να κάνει την επόμενη αγορά. Έτσι κι αλλιώς, ο στόχος του έχει επιτευχθεί: και αυτό το μοντέλο όπλου πέρασε από τα χέρια του! Η ηδονικότερη στιγμή γι’ αυτόν είναι όταν ακούσει ένα μοντέλο όπλου που κάποτε το είχε ή το έχει ακόμη. Με στόμφο τότε και σαν να αναφέρεται σε ένα αντικείμενο ευτελέστατης αξίας, δηλώνει: «’Ντάξει, μωρέ, το ‘χω κι εγώ» ή «Α, μπα! Εγώ το ‘χα και το ‘δωσα!».
8. Ο «εκκεντρικός»
Συνήθως ξέρει ελάχιστα πράγματα και μόνο από ό,τι έχει διαβάσει, γιατί όταν ακούει οτιδήποτε, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να σε διακόψει για να σου εξιστορήσει κάποιο δικό του κατόρθωμα ή να πραγματοποιήσει μια νέα επίδειξη γνώσεων. Τα όπλα που αγαπάει προσδιορίζουν συνήθως και την εμφάνισή του. Αν η επιλογή του είναι τα αγγλικά όπλα, δεν θα εμφανιστεί ποτέ στην κυνηγετική παρέα χωρίς φουλάρι και κερωμένο μπουφάν, ακόμη κι αν όλοι οι υπόλοιποι είναι με τζιν. Αν τα γερμανικά όπλα είναι η επιλογή του, ένα περιποιημένο μουστάκι και ύφος αξιωματικού των Ες–Ες, θεωρεί ότι συμβάλλουν στο να κερδίσει τις εντυπώσεις.
Δεν αναφέρεται ποτέ σε οικονομικά ποσά και ο χαρακτήρας του δεν έχει «νότες νεοπλουτισμού». Αφήνει όμως πάντοτε να νοηθεί ότι πακτωλός χρημάτων βρίσκεται σε κάποιο λογαριασμό, περιμένοντας να επενδυθεί σε όπλα της συλλογής του. Οι περιγραφές του σου δημιουργού πάντα έντονη διάθεση να δεις και να περιεργαστείς το όπλο της συλλογής του στο οποίο αναφέρεται, θα το πετύχεις όμως μόνο όταν «πληρώσεις» το τίμημα, που δεν είναι άλλο από συχνές και επίμονες παρακλήσεις για κάτι τέτοιο. Και όταν έρθει η ώρα της παρουσίασης, το ύφος με το οποίο θα σου το προσφέρει για να το περιεργαστείς, ο τρόπος που θα το κρατάει και γενικότερα όλη η ατμόσφαιρα που σου δημιουργεί, είναι τέτοια που ακόμη κι αν το όπλο είναι ένα «τουφεκάκι της σειράς», σε κάνει να το εξετάζεις καταρχήν ως σπάνιο εύρημα και πάνω απ’ όλα να αισθάνεσαι τυχερός που είσαι ένας από αυτούς που μπόρεσαν να το πιάσουν στα χέρια τους.
9. Ο «βαρύς»
Μιλάει σπάνια αλλά όταν μιλήσει είναι συνήθως εξοργισμένος με τις «βλακείες» που ακούει τόση ώρα, όπως ο ίδιος θεωρεί όλες τις απόψεις με τις οποίες διαφωνεί. Στην πραγματικότητα, βέβαια, μπορεί και να συμφωνεί αλλά πάλι εκνευρίζεται. Το πρόβλημά του είναι ότι το ύφος που έχει επιλέξει να έχει στην παρέα, αρέσει μόνο σε εκείνον και σε κανέναν άλλον. Έτσι κανείς τόση ώρα που σιωπούσε δεν τον παρακάλεσε ή δεν τον πίεσε να πει την άποψή του και θεωρεί εξαιρετική προσβολή το να την καταθέτει αυτοβούλως. Οι απόψεις του, προϊόν βαθιάς γνώσης ή ημιμάθειας, εκτίθενται πάντα με τέτοιον τρόπο που δεν επιδέχονται αντιρρήσεις. Αν για αρκετή ώρα δεν τον διακόψει κανείς, η συγγνώμη του για τον προηγούμενο εκνευρισμό του, εκφράζεται με στωικό, σχεδόν πατρικό ύφος, που στον επίλογο της τοποθέτησής του εξηγεί έμμεσα το πόσο άσχετοι είναι όλοι οι υπόλοιποι της παρέας, πράγμα που κατά τη γνώμη του δικαιολογεί την οργή της στιγμής που προηγήθηκε. Επισκέπτεται το κυνηγετικό καφενείο συχνότερα από όλους, γιατί ο χαρακτήρας του δεν τον βοήθησε να έχει παρέες και φιλίες έξω από αυτό. Όμως, προσποιείται πάντα ότι θα προτιμούσε να καθήσει μόνος του και χωρίς κανείς να του έχει ζητήσει το αντίθετο, την τελευταία στιγμή αλλάζει γνώμη, ως αποτέλεσμα ανύπαρκτων πιέσεων και με ύφος συμβιβασμού κατευθύνεται προς το τραπέζι της κυνηγοπαρέας.
10. Ο «δημοσιοσχεσίτης»
Αγαπάει τα όπλα αλλά πάνω απ’ όλα τα αντιμετωπίζει ως μέσο ένταξης σε έναν νέο μαζικό κοινωνικό χώρο. Σπάνια κάνει φιλίες, αλλά έχει άπειρες γνωριμίες. Η συνομιλία του με κάποιον Ιταλό οπλοκατασκευαστή, θεωρείται από τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής του και επαναλαμβάνεται στην παρέα, κάθε φορά μακροσκελέστερη, ακόμη κι αν στην πραγματικότητα περιορίστηκε στο να δηλώσει τις γνώσεις αγγλικών του στον Ιταλό κατασκευαστή και εκείνος να απαντήσει για τη σχετική του άγνοια ως προς την αγγλική γλώσσα. Αρέσκεται να γνωρίζει όλους τους αντιπροσώπους όπλων, ακόμη και εκείνους που αντιπροσωπεύουν όπλα που δεν ‘θελε να δει ούτε στα χέρια του χειρότερου εχθρού του. Θεωρεί αυτονόητο δικαίωμά του να τηλεφωνεί κάθε βδομάδα σε όλους τους αρθρογράφους κυνηγετικών περιοδικών που ασχολούνται με όπλα, ακόμη και αν δεν έχει τίποτα καινούργιο να ρωτήσει και η συζήτηση πρόκειται να περιοριστεί σε οικογενειακά του θέματα που κανέναν, πέρα από αυτόν, δεν απασχολούν. Είναι σχεδόν πάντα χαμογελαστός, με εξαιρετικούς τρόπους, ευγενής και ευπροσήγορος, αλλά παρόλ’ αυτά καταφέρνει να γίνεται μια αφόρητη πηγή εκνευρισμού. Οποιαδήποτε στιχομυθία αποτελεί για αυτόν αυτοσκοπό δημοσίων σχέσεων και όχι ανταλλαγή απόψεων ουσίας. Δεν τον ενδιαφέρει να αποκομίσει γνώσεις, αλλά να παπαγαλίσει «ατάκες» που εφ’ όρου ζωής θα αποτελούν τεκμήριο ότι όντως συνομίλησε με τον τάδε ή τον δείνα. Συχνά διαθέτει αξιόλογες γνώσεις, αλλά το όλο στυλ του τον κάνει να τις καλύπτει επιδέξια.
Επίλογος
Αν όλα τα προηγούμενα σας έκαναν να πιστέψετε ότι απεχθάνομαι τους λάτρεις των όπλων, έχετε κάνει μεγάλο λάθος! Αγαπώ τα όπλα όσο τίποτε και η συναναστροφή με οπλολάτρεις είναι ό,τι επιδίωκα ανέκαθεν στη ζωή μου. Αν πάλι απογοητευτήκατε για το ποιόν των «δικών μας» ανθρώπων, φοβάμαι ότι και πάλι συνέβαλα στο να δημιουργηθούν λάθος εντυπώσεις. Οι χαρακτήρες που προανέφερα αποτελούν σαφώς τη συντριπτική μειονότητα στο χώρο των οπλόφιλων, που αν διογκώνεται στα μάτια μας, είναι αποτέλεσμα της κραυγαλέας φύσης τους. Ας μην ξεχνάμε ότι μια κραυγαλέα παραφωνία μπορεί να χαντακώσει εύκολα μια κατά τα άλλα αξιόλογη συναυλία!
