Δύο Έλληνες γυρίζουν τη Γροιλανδία

Τα παιδιά έχουν διακριθεί σε 17 επίσημες συμμετοχές σε drone film festivals και έχουν κερδίσει το πρώτο βραβείο στο Drone Up International Film Festival. Παρόλα αυτά τα γυρίσματα του βίντεο δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση κι αυτό επειδή οι συνθήκες για ένα drone στον αρκτικό κύκλο είναι πολύ διαφορετικές από άλλες περιοχές της γης. «Τα μαγνητικά πεδία στους πόλους είναι πιο έντονα και προκάλεσαν πολλές παρεμβολές στην τηλεκατεύθυνση και στην πυξίδα του drone μας. Ουσιαστικά χρειάστηκε να πετάξουμε χωρίς τα συστήματα υποβοήθησης για να αποφύγουμε να χάσουμε το μηχάνημά μας. Κανένας αυτοματισμός δε λειτουργούσε σωστά, η πυξίδα που ορίζει τον προσανατολισμό του drone αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα και έπρεπε να είμαστε πολύ ψύχραιμοι για να το ελέγξουμε σωστά» μας λέει το ζευγάρι και συμπληρώνουν: «Τα αρχικά πλάνα μας ήταν κυρίως στραβά και κουνημένα, ή με τμήματα του drone να μπαίνουν μπροστά στην κάμερα και να μας κρύβουν την εικόνα, λόγω απώλειας προσανατολισμού. Έπρεπε να απομακρυνθούμε από τη στεριά αρκετά για να αποφύγουμε τις μαγνητικές επιπτώσεις και να ανακτήσουμε τον έλεγχο. Ευτυχώς για τα επίγεια πλάνα, πέρα από το κρύο και το βάρος των σακιδίων, δεν είχαμε κάποιο σοβαρό πρόβλημα».

Ως γνωστόν στις πολικές ζώνες της γης, αρκτική και ανταρκτική αντίστοιχα, η νύχτα μπορεί να διαρκεί έως και 6 μήνες και η ημέρα άλλους τόσους, οπότε ο χρόνος κυλάει με άλλους ρυθμούς. «Χαρακτηριστικά, υπήρξε περίπτωση που δεν καταλαβαίναμε γιατί δεν ήταν ανοιχτά τα εστιατόρια το απόγευμα. Μετά καταλάβαμε ότι ήταν 12 το βράδυ. Φωτογραφικά πάντως, βόλεψε πολύ, καθώς είχαμε συνθήκες golden hour για πολλές ώρες και όχι απλά για 10 λεπτά, όπως έχουμε συνηθίσει. Μπορούσαμε να οργανώσουμε το χρονοδιάγραμμα για τα γυρίσματα του video μας χωρίς να υπολογίζουμε το πότε θα πέσει ο ήλιος. Η μέρα μας τελείωνε όταν το ορίζαμε εμείς ή όταν νιώθαμε πραγματικά κουρασμένοι».

Ρίχνοντας μια ματιά στις φωτογραφίες, δεν γίνεται να μην αναρωτηθεί κανείς για τη λέξη green στην ονομασία της χώρας (Greenland), καθώς η βλάστηση περιορίζεται σε πολύ χαμηλά καφετί φυτά σε συγκεκριμένες μόνο περιοχές της στο νοτιότερο τμήμα. Λέγεται ότι ονομάστηκε έτσι από έναν εξόριστο της Ισλανδίας που εγκαταστάθηκε στη Γροιλανδία και την παρουσίασε ως «Green» για να προσελκύσει περισσότερο κόσμο. Παρ’ όλα αυτά είναι η επιτομή ενός αφιλόξενου και σκληρού περιβάλλοντος, που λόγω των βράχων και τον πάγων που την καλύπτουν δεν είναι καν δυνατή η δημιουργία οδικού δικτύου εκτός των πόλεων. Όπως μας λένε τα παιδιά, η μεταφορά μεταξύ των περιοχών γίνεται είτε από τη θάλασσα είτε αεροπορικά, ενώ το αντίστοιχο ΚΤΕΛ είναι ελικόπτερο όπου δεν περνάς από έλεγχο στο αεροδρόμιο γιατί οι επιβάτες έχουν συνήθως μαζί τους τα τουφέκια για το κυνήγι.

Oι Γροιλανδοί, όμως, πέρα από αυτά έχουν να αντιμετωπίσουν και τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής λόγω του λιώσιμου των πάγων, που τις βιώνουν στο πετσί τους πιο έντονα από τον οποιονδήποτε. Το icefjord του Ιλούλισσατ είναι ο πιο παραγωγικός παγετώνας του βόρειου αρκτικού κύκλου. «Μάθαμε από τους ντόπιους ότι ο παγετώνας αυτός έχει υποχωρήσει τα τελευταία 10 χρόνια περίπου όσο και τα προηγούμενα 100. Και μόνη της αυτή η πληροφορία είναι ικανή να σε ταρακουνήσει αρκετά. Το μέγεθος της υποχώρησης είναι πραγματικά ασύλληπτο. Μια ματιά στον χάρτη, σε συνδυασμό με την οπτική μας εμπειρία βρισκόμενοι εκεί, μας έκανε να καταλάβουμε τον γιγαντιαίο όγκο πάγου που χάνεται κάθε χρόνο».

Ανάλογα με την εποχή υπάρχουν και διαφορετικές δραστηριότητες. Τον χειμώνα, για παράδειγμα, μπορείς να κάνεις βόλτα με έλκηθρο που σέρνουν σκύλοι, να δεις το Βόρειο Σέλας και, για τους εμπειρότερους, να κατέβεις σε χαράδρες από πάγο. Το καλοκαίρι μπορείς να κάνεις hiking, kayak, βόλτα με καράβι, να δεις φάλαινες και να ζήσεις τον ήλιο του μεσονυχτίου. «Τα τεράστια παγόβουνα είναι ένα θέαμα που βλέπεις όλο τον χρόνο και αλλάζει όψη συνεχώς, κάτι που βρήκαμε πολύ ενδιαφέρον στα timelapses που γυρίσαμε».