Αφορμή για το άρθρο αυτό αποτέλεσε η επικίνδυνη εμπειρία ενός καλού φίλου, κυνηγού της επαρχίας. Πιστεύοντας ο άνθρωπος ότι η ελεύθερη αγορά και ο ανταγωνισμός επιτρέπουν μόνο στα ποιοτικά προϊόντα να επιβιώνουν, ερχόμενος στην Αθήνα, εντόπισε κάποια φυσίγγια που θεώρησε ευκαιρία και τα αγόρασε. Και να τι συνέβη.
Τα φυσίγγια είχαν εξωφρενικά χαμηλή τιμή. Καθαρόαιμος κυνηγός σκύλου φέρμας, αποφάσισε να πάρει δύο κιβώτια (τέτοιο κελεπούρι που θα ξανάβρισκε;) για να τα έχει τις μέρες του Γενάρη, που υποκύπτει κάποιες φορές στις προσκλήσεις των φίλων του και πηγαίνει για καμιά τσίχλα. Στο πρώτο κουτί είχε μία-δυο αφλογιστίες, αλλά δεν έδωσε σημασία. Στο δεύτερο κουτί συνέβησαν πράγματα απίστευτα. Αποκολλήθηκε το στεφάνι (το περιφερειακό τμήμα) του μεταλλικού πάφυλα του κάλυκα από τη βάση και σφηνώθηκε στο εσωτερικό της κάννης και πιο συγκεκριμένα στην αρχή του κώνου συναρμογής.
Ίδια μάρκα, διαφορετικό περιστατικό
Την ίδια εποχή, ένας άλλος καλός φίλος μού χάρισε έκπληκτος ένα φυσίγγι που βάζοντάς το στο όπλο και πατώντας τη σκανδάλη παραμορφώθηκε η βάση του! Το μέταλλο της βάσης του κάλυκα ήταν τόσο λεπτό που αντί να σκάσει το καψούλι προωθήθηκε μπροστά αρκετά χιλιοστά, συμπαρασύροντας όλη τη βάση και παραμορφώνοντάς τη σαν να είχε πιεστεί έντονα με ένα ωοειδές έμβολο. Πώς προχώρησε τόσο μέσα αφού το φυσίγγι υποτίθεται ότι ήταν πλήρες πυρίτιδας, συγκεντρωτήρα και σκαγιών; Διότι πρέπει να διευκρινίσω ότι το φυσίγγι καθόλου δεν παραμορφώθηκε στο πρόσθιο μέρος του αστεροειδούς κλεισίματος. Και βέβαια το φυσίγγι αυτό ήταν ίδιας μάρκας με τα φυσίγγια του πρώτου περιστατικού.
Απορίας άξιον
Το γεγονός αυτό, όπως και πολλά παρόμοια κρούσματα τον τελευταίο καιρό, με ανάγκασαν να επανέλθω στο θέμα της ποιότητας των φυσιγγίων, σε συνδυασμό αυτή τη φορά με την τιμή πώλησής τους. Όχι, όχι! Δεν θα αναφερθώ για πολλοστή φορά σε γνωστά πράγματα, χιλιοειπωμένα και χιλιογραμμένα. Ότι τα ακριβά φυσίγγια δεν είναι όλα καλά και αποτελεσματικά, είναι γνωστό. Όπως επίσης γνωστό είναι ότι όλα τα φυσίγγια της οικονομικής κατηγορίας δεν είναι κατ’ ανάγκην ούτε κακής ποιότητας, ούτε επικίνδυνα. Ότι κάποια πολύ καλά φυσίγγια που χρησιμοποιούμε σε δυσεύρετα «ευγενή» θηράματα συνήθως πρέπει και να τα πληρώσουμε ακριβά, είναι επίσης γνωστό. Ωστόσο, αυτό που είναι άξιο απορίας είναι πώς κάποιοι βάζουν ελαφρά τη καρδία στο όπλο τους ένα φυσίγγι που το αγόρασαν 30% ή 40% φτηνότερα από το κόστος των υλικών του (για την ακρίβεια από το κόστος των υλικών που υποτίθεται ότι έχει ή θα έπρεπε να έχει). Και βέβαια δεν αναφέρομαι εδώ στην τιμή λιανικής αυτών των πρώτων υλών, αλλά στο κόστος που έχουν για τον επαγγελματία παραγωγό φυσιγγίων.
Ουσιαστικές και αισθητικές παράμετροι
Κάποια στιγμή πρέπει να διαχωρίσουμε τα στοιχεία εκείνα που πληρώνοντάς τα σε ένα φυσίγγι επενδύουμε στην ασφάλειά μας και στην αποτελεσματικότητά του, από εκείνα που έχουν να κάνουν κυρίως με την εμφάνισή του.
1. Οι κάλυκες με πολύ ψηλό μεταλλικό πάφυλα των 20, 22, 25 ή 27 χιλιοστών, είναι πολύ όμορφοι συνήθως και επιβαρύνουν σημαντικά τη συνολική τιμή ενός φυσιγγίου. Σε επίπεδο όμως ασφάλειας και αποτελεσματικότητας του φυσιγγίου, δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα, τουλάχιστον σήμερα. Και λέω σήμερα, γιατί τα παλιά χρόνια που οι περισσότεροι γέμιζαν και ξαναγέμιζαν πολλές φορές τους ίδιους κάλυκες, ο ψηλός μεταλλικός πάφυλας συνέβαλε στη μείωση παραμόρφωσης του κάλυκα και συνακόλουθα στη δυνατότητά του να γεμιστεί περισσότερες φορές. Σήμερα το μόνο που προσφέρουν τέτοιοι κάλυκες είναι εμφάνιση και καλύτερη λειτουργικότητα σε δίκαννα με προβληματικούς εξολκείς.
2. Καμία πυρίτιδα δεν παραμένει ασφαλής στη χρήση της, ανεξαρτήτως δοσολογίας. Μόνο η τήρηση των προδιαγραφών της κατά τη γόμωση και η ακριβής και σωστή δοσολογία μπορούν να εξασφαλίσουν το χρήστη των φυσιγγίων. Οι πιο σύγχρονες πυρίτιδες, μάλιστα, είναι ποιοτικά πολύ καλύτερες και πολύ σταθερότερες από τις παλιές, αλλά συνήθως παρουσιάζουν μεγαλύτερη ανελαστικότητα (μικρές δηλαδή εκτροπές από την προτεινόμενη δοσολογία, μπορεί να επιφέρουν μεγάλη αλλαγή στα βλητικά δεδομένα του φυσιγγίου και στην ασφάλεια της γόμωσης). Για όσους βιαστούν τώρα να το θεωρήσουν αυτό ως μειονέκτημα των σύγχρονων πυρίτιδων, πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι την ίδια και πολύ μεγαλύτερη αλλαγή στην ελαστικότητα των γομώσεων παρουσίασε παλιά το πέρασμα από τη μαύρη πυρίτιδα στις άκαπνες πυρίτιδες μερικής ζελατινοποίησης, των αρχών του περασμένου αιώνα.
3. Ενώ οι περισσότερες βιομηχανίες άλλων καταναλωτικών προϊόντων, όσο μεγαλώνουν, μειώνουν το κόστος παραγωγής ανά μονάδα προϊόντος, στη βιομηχανία των φυσιγγίων δεν συμβαίνει πάντα το ίδιο. Και αυτό γιατί οι εγκαταστάσεις ελέγχου (βλητικοί σταθμοί) και οι δοκιμές για την επίτευξη πιο ανταγωνιστικών προϊόντων, επιβαρύνουν σημαντικά το κόστος του τελικού προϊόντος, εξανεμίζοντας τα οφέλη της μαζικοποίησης της παραγωγής.
4. Είναι πασίγνωστο ότι ποιοτικά φυσίγγια συναντά κανείς τόσο σε Έλληνες, όσο και σε ξένους κατασκευαστές. Η εμπειρία όμως μας έχει διδάξει ότι στα εισαγόμενα φυσίγγια καλό είναι να ελέγχουμε τη χώρα προέλευσής τους και να συνυπολογίζουμε τη φήμη και την παράδοση που έχει (ή δεν έχει) η συγκεκριμένη χώρα στην παραγωγή φυσιγγίων.
5. Καλό θα ήταν στη συσκευασία κάθε κουτιού φυσιγγίων να αναγράφονται αναλυτικά όλα τα στοιχεία της γόμωσης, όχι μόνο σε επίπεδο δοσολογίας, αλλά και η κατασκευάστρια εταιρεία, καθώς και το μοντέλο κάθε υλικού της γόμωσης. Αυτό δυστυχώς δεν συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Πρέπει λοιπόν να το αναζητά, ψάχνοντας μόνος του, ο πελάτης. Ένας κάλυκας, για παράδειγμα, που δεν αναφέρει τίποτα στη βάση του πέρα από το διαμέτρημά του, δεν μπορούμε να κρίνουμε από ποιον κατασκευαστή καλύκων προέρχεται. Ένα καψύλλιο που δεν έχουμε ξανασυναντήσει, μπορεί να είναι πολύ καλής ποιότητας, αλλά εμείς δεν μπορούμε, αγνοώντας την προέλευσή του, να το αξιολογήσουμε. Και πάντα (όχι τόσο σε θέματα ασφάλειας αλλά σε θέματα αποτελεσματικότητας του φυσιγγίου) καλό είναι να ελέγχουμε το σημαντικότερο στοιχείο της γόμωσης: την ποιότητα και την προέλευση του εμφρακτικού υλικού, δηλαδή του υλικού βυσμάτωσης. Γιατί είναι γνωστό ότι εκεί συναντάμε συνήθως τις μεγαλύτερες αποκλίσεις σε θέματα ποιότητας.
Ακριβοί στα πίτουρα, φτηνοί στ’ αλεύρι
Αν κάποιοι θεωρούν ακόμα σπατάλη το να ξοδέψουν 1€ παραπάνω για κάθε κουτί φυσίγγια, καλό είναι να αναλογιστούν τα συνολικά έξοδα ενός κυνηγίου σε βενζίνες, διόδια, φαγητό και διανυκτερεύσεις. Θα ανακαλύψουν ότι ένα ελάχιστο ποσοστό των συνολικών εξόδων καλύπτουν τα πυρομαχικά μας. Και μην ξεχνάμε ότι ένα φυσίγγι, που στο ενδεχόμενο μιας εύστοχης βολής σε λογική απόσταση, δεν μας δώσει το θήραμα που προσπαθήσαμε να αποκτήσουμε, κάνει διπλή ζημιά. Πρώτα απ’ όλα διπλασιάζει αυτόματα το κόστος του, απαιτώντας μια δεύτερη απόπειρα. Δεύτερον επιδρά αρνητικά στην εμπιστοσύνη μας προς αυτό και στη γενικότερη ψυχολογία της ημέρας, με αποτέλεσμα την αύξηση των αστοχιών. Αξίζει τον κόπο;
