Του Νικόλα Μπάρδη
Οι Καστοριανοί ήταν ανέκαθεν γουναράδες. Οι περισσότερες οικογένειες της πόλης ασχολούνταν και ζούσαν αποκλειστικά απ’ τον κλάδο της γουνοποιίας, όμως οι επιταγές της σύγχρονης εποχής και η επερχόμενη κρίση ανάγκασαν πολλούς να αλλάξουν επάγγελμα, και να στραφούν σε άλλες διεξόδους. Μία από αυτές ήταν φυσικά το ψάρεμα. «Οι Καστοριανοί πρώτα αγάπησαν τη λίμνη και μετά το ψάρεμα», όπως λέει χαρακτηριστικά στην κάμερα του Όπου Υπάρχει Ελλάδα ο κ. Παντελής Κατσαμάκης, ένας από τους τελευταίους ψαράδες της πόλης. Στα χρόνια που η Καστοριά βίωνε μία μεγάλη κρίση, η λίμνη κράτησε τον κόσμο εκεί. Αν δεν υπήρχε αυτή, η πόλη θα είχε ερημώσει.
Η λίμνη της Καστοριάς, γνωστή και ως Ορεστιάδα, είναι η 11η κατά σειρά μεγαλύτερη λίμνη της χώρας μας, που ξεχωρίζει για την ομορφιά, τα καθαρά νερά και την πλούσια βιοποικιλότητα. Στο βυθό της συναντούμε πολλά ψάρια, όπως το γριβάδι, τις τούρνες, τις πλατίκες, τους γουλιανούς, τα γλήνια, τις πέρκες, τις πεταλούδες, τους χρύσκους και τα τσιρόνια, γεγονός που την καθιστά μοναδικό ψαρότοπο στην ελληνική ενδοχώρα. Οι ψαράδες της πόλης ψαρεύουν είτε με δίχτυα, είτε με παραγάδι, και δεν γνωρίζουν από ρεπό. Γι’ αυτούς κάθε μέρα είναι εργάσιμη. Αφού πιουν τον πρωινό τους καφέ, παίρνουν τον εξοπλισμό τους, ανεβαίνουν στις βάρκες και ξεχύνονται στη λίμνη για ψάρεμα. Με βροχή, χιόνι, αέρα και κρύο αυτοί δίνουν το παρόν και πάνε ακούραστοι στη δουλειά τους, για να βγάλουν τον άρτον τον επιούσιον.
Η συνέχεια στο www.skai.gr
