Υποψιάζομαι ότι η ανόητη απαγόρευση, λόγω κορονοϊού, του κυνηγιού και του ψαρέματος, δεν οφείλεται μόνο σε ανοησία.
Οφείλεται στην επικράτηση στα κυβερνητικά κλιμάκια μιας αντίληψης που έχει θέσει υπό διωγμό δύο αρχέγονες ανθρώπινες δραστηριότητες, αλλά επειδή δεν τολμάει να το κάνει ευθέως, το κάνει συγκαλυμμένα.
Να δηλώσω ότι δεν είμαι ούτε κυνηγός ούτε ψαράς. Όμως, χιλιάδες Έλληνες είναι. Συνδυάζουν αυτές τις δραστηριότητες με τη ζωή στη φύση και την άθληση. Άλλωστε το κυνήγι θεωρείται άθλημα από το κράτος. Κι ένας ευσυνείδητος κυνηγός τηρώντας τους όρους που θέτει η νομοθεσία και οι δασικές υπηρεσίες, προστατεύει το περιβάλλον. Το ερώτημα λοιπόν είναι: σκοπεύετε να απαγορέψετε εντελώς κυνήγι και ψάρεμα; Αν ναι, πείτε το και νομοθετήστε το. Αν όχι, αφήστε το ελεύθερο, όπως κάθε ατομική αθλητική δραστηριότητα. Στο φινάλε, βόλτα τον σκύλο βγάζουν και οι κυνηγοί.
Να έχετε, όμως, υπόψη πως στην άγρια φύση, θάνατος σε βαθιά γεράματα δεν υπάρχει. Κανένας λαγός και καμμιά τσίχλα δεν πέθανε “πλήρης ημερών”. Τα ζώα της φύσης, κι αυτά που κυνηγάει ο άνθρωπος, κατασπαράσσονται ζωντανά από άλλα ζώα. Όταν κάνεις αγώνα για τη σωτηρία του χρυσαετού, δεν γίνεται να ξεχνάς ότι για να ζήσει πρέπει να φάει πέρδικες και λαγούς και χελώνες (και πολλά άλλα ζωντανά). Χωρίς να τους κάνει προηγουμένως αναισθησία.
Ο άνθρωπος λοιπόν, καλώς ή κακώς, είναι κι αυτός θηρευτής, με πολλούς τρόπους. (Και θήραμα, επίσης, αν βρεθεί στα λημέρια ενός λιονταριού ή του… κορονοϊού.) Οι κροκέτες ψαριού ή κοτόπουλου που δίνεις στο παιδί για σνακ, τα ψητά ορτύκια και η σκυλοτροφή που παίρνεις για τον Αζόρ, έχουν μία προϋπόθεση: τον θάνατο του όντος που παρέχει το κρέας του. Δυστυχώς δεν έχει βρεθεί άλλος τρόπος.
Έρχεται λοιπόν η Πολιτεία και λέει “Θα κυνηγάτε και θα ψαρεύετε, αλλά όχι όποιον πάρει ο χάρος. Θα βάλουμε περιόδους, όρους, όρια, κανόνες και θα τα τηρείτε όλα για να είναι σε ισορροπία το οικοσύστημα.” “Αυτό θέλουμε κι εμείς” λεν οι ευσυνείδητοι κυνηγοί και ψαράδες. Άλλωστε, η τήρηση των κανόνων εξασφαλίζει το ότι θα υπάρχουν θηράματα και την άλλη σεζόν. Και τα πράγματα φαίνονταν να ισορροπούν.
Μέχρι που ήρθε ο κορονοϊός. Και οι φωστήρες της βιομηχανίας προεδρικών διαταγμάτων θεώρησαν πως τα να περπατάς, παρέα με έναν σκύλο, στο βουνό, ή να κάθεσαι σε έναν βράχο με το καλάμι, μεταδίδει τον κορονοϊό, στα ραδίκια και στα κρίταμα ίσως, ενώ το να διαδηλώνεις με άλλους 30.000 έξω από το Εφετείο δεν τον μεταδίδει. Και απαγόρεψαν εντελώς το κυνήγι και το ψάρεμα.
Μήπως θα πρέπει οι κυνηγοί, αντί να πάρουν τα βουνά, να κατέβουν στο Σύνταγμα; Διότι τότε, θα τους επιτραπεί η πορεία, όπως σε κάθε διαδηλωτή, ακόμα και εν μέσω σκληρού lock-down. Βλέπεις, για το κυνηγητό της Δημοκρατίας δεν υπάρχει θηρευτική περίοδος. Την τουφεκάμε 365 μέρες τον χρόνο. Και από δυο πλευρές: και οι λαϊκοί επαναστάτες και οι πολιτικοί προστάτες.
Tου Θάνου Τζήμερου
