Είναι γνωστό ότι οι σκύλοι, όπως και τα περισσότερα ζώα, είναι προικισμένοι με μια αίσθηση ακοής πολύ ευαίσθητη και πολύ πιο ανεπτυγμένη από αυτή του ανθρώπου. Αυτό λοιπόν το προνόμιο που διαθέτει ο σκύλος, ο άνθρωπος το εκμεταλλεύτηκε.
Αρχικά η κίνηση γινόταν σφυρίζοντας με το στόμα στον σκύλο και ύστερα ο άνθρωπος χρησιμοποίησε τα δάχτυλά του για εντονότερο ήχο.
Αργότερα, κατασκευάστηκε ένα μικρό εξάρτημα που είχε τη δυνατότητα με το σωστό τρόπο πάντα, να επιβάλλει στο σκύλο ορισμένες εντολές και να τον κάνει να υπακούει. Αυτό το εξάρτημα ήταν η σφυρίχτρα.
Η σφυρίχτρα ως αξεσουάρ είναι ευκολόχρηστη και δεν χρειάζεται κάποιες ειδικές γνώσεις.
Μερικά από τα γνωστά παραγγέλματα είναι αυτό της επαναφοράς με διακοπτόμενους και συνεχόμενους ήχους (τουτ –τουτ –τουτ –τουτ), ή η αλλαγή κατεύθυνσης με 2 κοφτούς ήχους από τη σφυρίχτρα μας (τουτ-τουτ).
Επίσης υπάρχει και το απότομο σφύριγμα με σφυρίχτρα στραγάλι, ώστε ο σκύλος να ακινητοποιηθεί και τέλος, όποιο άλλο παράγγελμα θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο στο κυνήγι μας ώστε να μη χρειαζόμαστε να φωνάζουμε, κάτι που δεν ταιριάζει καθόλου στους άγραφους κανόνες του κυνηγίου.
Βεβαίως, παρόλο που η σφυρίχτρα είναι ένα αναπόσπαστο αξεσουάρ για τον κυνηγό που χρησιμοποιεί σκύλο στο κυνήγι, είναι γνωστό ότι η αλόγιστη και υπέρμετρη χρήση έχει αρνητικές επιπτώσεις πάνω στο σκύλο και την ψυχολογία του.
Γιατί είτε τον κάνει ένα άβουλο ον που περιμένει την εντολή για να αντιδράσει, είτε τον κάνει ακόμα πιο ξεροκέφαλο ώστε στο τέλος να αδιαφορεί εντελώς για το κάλεσμα του ιδιοκτήτη του.
Γι’ αυτό συνάδελφοι κυνηγοί, όταν χρησιμοποιείτε τη σφυρίχτρα, πρέπει να πετυχαίνετε άμεσο αποτέλεσμα των ενεργειών σας.
Σίγουρα για να υπάρξει επίτευξη του επιθυμητού στόχου και αποτέλεσμα, χρειαζόμαστε και έναν έξυπνο σκύλο και εδώ είναι και η χρυσή τομή.
Εκείνοι που επιμένουν στη συνεχή χρήση της σφυρίχτρας δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να ματαιώνουν μια πρωτοβουλία του σκύλου τους πάνω στο κυνήγι.
Ο γενικός κανόνας της εκπαίδευσης λέει το εξής: «Οι διορθώσεις γίνονται πάντα την κατάλληλη στιγμή και ότι η επιμονή και η υπομονή φέρνει πάντα αποτέλεσμα».
Η σφυρίχτρα πρέπει να είναι το γεγονός που θα αντανακλά στα νεύρα του σκύλου και θα τον αποτρέπει από λάθη.
Σημαντικό ρόλο παίζει επίσης και η ηλικία του εκπαιδευόμενου σκύλου:
Εάν είναι μικρότερο των 6 μηνών τότε, θα πρέπει σ’ ένα σχετικά κλειστό χώρο να του πετάμε ένα μπαλάκι και την ώρα που το πιάνει, θα του σφυρίζουμε ώστε να έρχεται σ’ εμάς. Αφού το φέρει το επιβραβεύουμε με χάδι.
Εάν είναι μεγαλύτερο των 6 μηνών τότε θα δέσουμε ένα σχοινάκι 20 μέτρων περίπου στο λαιμό του σκύλου μας. Θα του πετάμε το μπαλάκι και όταν το πιάνει θα πρέπει να του σφυρίζουμε για να έρθει. Σε περίπτωση που αποκλίνει της πορείας του, τραβάμε απαλά το σχοινάκι ώστε να το φέρουμε προς το μέρος μας. Το επιβραβεύουμε με χάδι και με ήρεμο τόνο φωνής.
Αργότερα, όταν ανεβοκατεβαίνουμε τα βουνά με τον σκύλο μας, θα χρειαστεί πολλές φορές να τον φωνάξουμε από μακριά, ενώ ίσως υπάρχουν δυνατοί θόρυβοι, όπως άνεμος κλπ. Το κάλεσμα πρέπει να γίνεται με σφυρίχτρα ώστε να αποφύγουμε τις άσκοπες φωνές. Όταν λοιπόν καταλάβει καλά το “έλα δω” και έρχεται αμέσως, θα σφυρίζουμε 1 ή 2 φορές, ακριβώς μετά το παράγγελμα του “έλα δω”. Πολύ γρήγορα θα συνηθίσει να έρχεται με μόνο το άκουσμα της σφυρίχτρας, και φυσικά θα ανταμείβεται αναλόγως!
Η σφυρίχτρα είναι χρήσιμο να συνδυαστεί και με το “κάτω”ή “κάτσε” και το ύψωμα του χεριού μας από μακριά. Το σκυλί μας, έχει ήδη συνηθίσει να κάθεται με το ύψωμα του χεριού από πριν και θα του είναι εύκολο πλέον να κάθεται και με το σφύριγμα , που θα είναι λίγο διαφορετικό από του “έλα δω”.
Και όπως δεν πρέπει να ξεχνάτε συνάδελφοι κυνηγοί: «Καλύτερα με τη σφυρίχτρα παρά με τις φωνές!».
