Πολλά πράγματα στη ζωή μας για να βελτιωθούν χρειάζονται αλλαγές. Οι αλλαγές όμως ενέχουν κόστος… Το κέρδος βρίσκεται στην απόφαση που θα πάρουμε για την αλλαγή.
Ένα από αυτά τα πράγματα είναι η σκοπευτική στάση που θα πάρουμε στο βατήρα του σκοπευτηρίου και στον κυνηγότοπο μπροστά στη φέρμα του σκύλου μας.
Αν κάποιος κυνηγός ή σκοπευτής έχει συχνές αποτυχίες και περιστασιακές επιτυχίες, τότε χρειάζεται βελτιώσεις στη σκοπευτική του τεχνική. Αν λοιπόν αποφασίσει να αλλάξει τις παλιές κακές συνήθειες ήδη έχει αποκτήσει το πρώτο κέρδος του. Έχει μπει στο δρόμο της σκοπευτικής ανέλιξης.
Προβλήματα και άμεση λύση
Οι περισσότεροι κυνηγοί και σκοπευτές έχουν στη φαντασίωσή τους ότι η σκοπευτική στάση και σκόπευση που έμαθαν στο στρατό με το πολεμικό, ραβδωτό τουφέκι, είναι εφαρμόσιμη και στο λειόκαννο που ρίχνει μία δέσμη σκαγίων σε κινούμενο στόχο. Είναι μία μεγάλη πλάνη που μεγεθύνεται όταν θεωρεί κάποιος ως αιτία των αποτυχιών του το όπλο και τα φυσίγγια που χρησιμοποιεί, αλλά ποτέ τον εαυτό του.
Κάποιος που θέλει να αποκτήσει ένα όπλο για να έχει επιτυχίες στο κυνήγι ή στο σκοπευτήριο αλλά που ποτέ δεν χρησιμοποίησε κυνηγετικό όπλο στο παρελθόν, το σίγουρο είναι ότι θα του παρουσιαστούν ορισμένα προβλήματα που απαιτούν άμεση λύση.
Η σωστή επώμιση
Μερικά από αυτά είναι η αμφιβολία αν πράγματι ταιριάζει ακριβώς στα μέτρα του το κοντάκι ή η αβεβαιότητα αν κάθε φορά το όπλο κάθεται σωστά στο ακριβές σημείο, η άγνοια για το αν ακουμπάει καλά το μάγουλό του στο κοντάκι τη στιγμή της τουφεκιάς και δεν ανασηκώνεται το κεφάλι του.
Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα, λύνονται με την καθοδήγηση ενός έμπειρου δασκάλου σκοποβολής, οι οποίοι αναλαμβάνουν τη σωστή κατάρτιση κυνηγών και σκοπευτών.
Αυτή η εκπαιδευτική συνεργασία για την επίλυση προβλημάτων μεταξύ ενός κυνηγού και ενός δασκάλου σκοπευτικής αγωγής, όπως επίσης και μεταξύ ενός σκοπευτή και ενός προπονητή σκοποβολής είναι απαραίτητη.
Ένα λοιπόν από τα σημαντικότερα μαθήματα που διδάσκονται είναι η σωστή επώμιση.
Μη σας φανεί παράξενο το γεγονός ότι στις εκατό βολές που θα ρίξουμε στο κυνήγι και θα είναι άστοχες, οι ενενήντα οφείλονται αποκλειστικά στο ότι κρατήσαμε λάθος και επωμίσαμε στραβά το όπλο.
Το βάρος του σώματος
Πρώτα θα ξεκινήσουμε από τα πόδια. Όσο παράλογη και αν φαίνεται η παρεμβολή αυτού του κατώτερου μέρους του ανθρωπίνου σώματος στις κινήσεις που αφορούν στη βολή, τα πόδια και ο κορμός παίρνουν τη στάση με την οποία κρατούν ισορροπία ο θώρακας, το κεφάλι, τα χέρια, με άλλα λόγια τα μέλη που συγκρατούν και κατευθύνουν τις κάννες ενός όπλου προς το στόχο.
Μόνο όταν έχουμε την κατάλληλη στάση μπορεί το πάνω μέρος του σώματος να περιστρέφεται δεξιά και αριστερά ή να ανασηκώνεται ανάλογα με τις ανάγκες που δημιουργεί η βολή και σε συνάρτηση με τη φύση του εδάφους πάνω στο οποίο βρισκόμαστε.
Ένας πρωταρχικός κανόνας που πρέπει να ακολουθήσουμε για τη θέση των ποδιών, είναι να διευθύνεται η μύτη του αριστερού (για τους δεξιόχειρες κυνηγούς) προς το μέρος που επιθυμούμε να τουφεκίσουμε το θήραμα.
Συνεπώς, πρέπει να προσανατολιζόμαστε ανάλογα με την τουφεκιά που θα ρίξουμε.
Το βάρος του σώματος επιβάλλεται να είναι μοιρασμένο και στα δύο πόδια με μία ελαφριά τάση προς τα εμπρός που να μας δίνει μία άνετη αίσθηση όταν ρίχνουμε.
Οι αρχάριοι κυνηγοί και σκοπευτές έχουν το κοινό ελάττωμα να γέρνουν προς τα πίσω ιδιαίτερα μετά την πρώτη τουφεκιά. Αυτό αποβάλλεται μετά από ορισμένες ασκήσεις στις οποίες ο κυνηγός θα καταλάβει πως ο ώμος του έχει προορισμό να απορροφά το σοκ της ανάκρουσης και να αποκτά μία τάση να κρατάει αντίσταση ρίχνοντας ελαφρά το βάρος του μπροστά σε ποσοστό 60% στο μπροστινό πόδι και 40% στο πίσω.
Ο στόχος και η επιτυχία
Μπαίνοντας βαθύτερα στο θέμα της επώμισης, είναι καλό να αναλύσω το ρόλο των χεριών. Το αριστερό χέρι είναι αυτό που κατευθύνει τις κάννες του όπλου(πάντα για τον δεξιόχειρα κυνηγό) προς το στόχο, ενώ το δεξί συγκρατεί το κοντάκι στο μάγουλο και στο ώμο. Η επιτυχία εξαρτάται κατά 80% από την σωστή κίνηση του αριστερού χεριού και 20% από το κράτημα του δεξιού.
Εάν το αριστερό χέρι σταματήσει την κίνηση η αποτυχία είναι σίγουρη. Σε αυτό συμφωνούν ο Αμερικάνος Marty Fischer, ο Άγγλος John Bidwell και ο Αυστριακός Nicky Szapary, οι οποίοι διδάσκουν την τεχνική της σκόπευσης στις σχολές τους.
Το μυστικό
Ξεκινώντας την κίνηση της επώμισης, τα μάτια μας είναι εστιασμένα στο στόχο που κινείται στο οπτικό μας πεδίο.
Τα χέρια ανεβάζουν με μία αρμονική κίνηση το όπλο, κατευθύνοντάς το ταυτόχρονα προς το μέρος του στόχου.
Το πάνω μέρος του κοντακίου, πρέπει να στηριχθεί στο μάγουλο με τέτοιο τρόπο ώστε το κυρίαρχο μάτι να είναι στην ίδια γραμμή με το στόχαστρο.
Ταυτόχρονα, το πέλμα εισέρχεται στην κοιλότητα του ώμου, που έρχεται να παίξει το ρόλο του χαλινωτηρίου της ανάκρουσης, ενώ εμείς πιέζουμε ταυτόχρονα τη σκανδάλη χωρίς να διακόψουμε την κίνηση του όπλου και χωρίς να «βγάλουμε τα ματάκια μας» από την παρακολούθηση του στόχου.
Το «μυστικό» είναι απλή κίνηση και γρήγορο-ακαριαίο πάτημα της σκανδάλης.
Η επιτυχία εξασφαλίζεται από το σύνολο όλων αυτών των κινήσεων, αν βέβαια εκτελεστούν σωστά, συγχρονισμένα και όπως πρέπει.
Εδώ ακριβώς αντιλαμβανόμαστε ότι είναι ανάγκη το όπλο να βρίσκεται στα μέτρα του σκοπευτή, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σχετίζεται με τη σκοπευτική γραμμή.
Πρέπει λοιπόν, τη στιγμή που το κοντάκι έρχεται να κολλήσει στο μάγουλο, το μάτι να βρεθεί αυτόματα στο σωστό σημείο πάνω στη σκοπευτική γραμμή, χωρίς να χρειάζεται καμία διόρθωση. Τότε όπου βλέπουν τα μάτια μας, βλέπουν και οι κάννες.
Απόσταση και κίνηση
Οφείλουμε λοιπόν πριν από όλα, να μάθουμε να επωμίζουμε ακολουθώντας όλες τις κινήσεις με χρονολογική σειρά και ύστερα διορθώνουμε την κλίση, το CAST-OFF ή το μήκος του κοντακίου.
Τα σύγχρονα βιομηχανικά όπλα που κατασκευάζουν γνωστά μεγάλα εργοστάσια, έχουν μέτριες διαστάσεις και μελετημένες για να ταιριάζουν στους περισσότερους ανθρώπους μέσου ύψους και κανονικών διαστάσεων.
Υπάρχουν και άλλες δευτερεύουσες αιτίες που συντελούν στην άστοχη βολή, όπως το βάρος, η κακή ρύθμιση της σκανδάλης και το άσχημο ζύγισμα του όπλου.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το λειόκαννο κυνηγετικό όπλο δεν διαθέτει κλισιοσκόπιο ώστε μέσα από εκεί να περάσουμε το στόχαστρο και να ρίξουμε σε ένα σταθερό στόχο, όπως γίνεται με όλα τα ραβδωτά.
Εδώ έχουμε κινούμενο στόχο, πολλές φορές με μεγάλη ταχύτητα και το ρόλο του κλισιοσκοπίου τον παίζει το κυρίαρχο μάτι, ενώ το άλλο ελέγχει την απόσταση και την κίνηση.
