Του Μπάμπη Αιγινήτη
Παραθέτω τρόπους προπόνησης που θα βοηθήσουν τον κυνηγό να γίνει καλύτερος στο χειρισμό του όπλου του και κατά συνέπεια πιο εύστοχος στις βολές του.
Με ρωτούν πολλοί κυνηγοί, κυρίως στα σεμινάρια και τις διαλέξεις που οργανώνουν οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι της επαρχίας και διδάσκω τρόπους βελτίωσης της σκοπευτικής ικανότητας του κυνηγού, πώς να προπονούνται τη νεκρή περίοδο του κυνηγίου. Ειδικά, βέβαια, όταν στην περιοχή τους δεν υπάρχει σκοπευτήριο κυνηγετικού όπλου για να προπονηθούν στο SPORTING, στο SKEET και το TRAP, δηλαδή σε πιάτα (δίσκους).
Αυτοματοποιημένες κινήσεις
Οι βολές στο κυνήγι εκτυλίσσονται, τις περισσότερες φορές, στο χρόνο τού ενός δευτερολέπτου και σε κάποιες περιπτώσεις στο μισό χρόνο από αυτόν. Έτσι, ο κυνηγός θα πρέπει να τουφεκίσει σωστά με το ένστικτό του, το οποίο βέβαια θα το έχει προπονήσει κατάλληλα, βάζοντας στη μυική μνήμη τις σωστές πληροφορίες που θα βγουν τη σωστή στιγμή. Όλα αυτά γίνονται με τη βοήθεια του υποσυνείδητου το οποίο μας βοηθάει να οδηγάμε σωστά το αυτοκίνητό μας και να κάνουμε τόσες άλλες δραστηριότητες με ακρίβεια, καθώς βέβαια έχουμε προπονηθεί για αυτό. Οι σκέψεις και οι υπολογισμοί για προσκοπεύσεις και… αποστασιόμετρα με “μπούσουλες” του διαδικτύου σε χρόνο βολής ενός δευτερολέπτου, μόνο ανέκδοτα θα μπορούσαν να θεωρηθούν. Όλα αυτά καταστρέφουν τον αυθορμητισμό της βολής και τη λειτουργία τής υποσυνείδητης αντίδρασης στο οπτικό ερέθισμα (που είναι ο στόχος), δημιουργώντας έτσι τις προϋποθέσεις λαθών που οδηγούν σε αστοχίες.
Εμπιστευτείτε το ένστικτό σας
Μία καθ’ όλα σωστή βολή σε πτερωτό στόχο έχει ονομαστεί από πολλούς ειδικούς στο εξωτερικό σαν μια “επιστημονική τέχνη” που κανένας δεν μπορεί να τη βρει μόνος του ψάχνοντας. Όλοι όσοι έχουν μυηθεί σωστά σε αυτή και την έχουν αναπτύξει δουλεύοντας στον κατάλληλο δρόμο, φθάνει η σκοπευτική τους επίδοση να απορρέει από το ένστικτο και όχι από τις σκέψεις. Εμπιστεύονται τα μάτια τους και το υποσυνείδητο και ντουφεκάνε χωρίς να κάνουν πολύπλοκους υπολογισμούς. Όμως να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Σαν το πιρούνι στο στόμα
Πρώτα θα πρέπει να έχουμε ένα όπλο του οποίου το κοντάκι θα ταιριάζει στο σώμα μας και το ζύγισμά του ανάμεσα στα χέρια. Τα εμπροσθοβαρή και οπισθοβαρή όπλα καλό είναι να αποφεύγονται. Ξεκινώντας να μάθουμε τη σωστή επώμιση, θα πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι ότι τουλάχιστον τρεις φορές την εβδομάδα, για είκοσι λεπτά τη φορά, θα ασχολούμαστε με το όπλο μας. Ειδικά τη νεκρή περίοδο του κυνηγίου που οι περισσότεροι -για να μην πω όλοι- κλείνουν το όπλο μέσα στη θήκη και το ξαναθυμούνται στις 20 Αυγούστου και με απαιτήσεις μάλιστα για σωστές ντουφεκιές. Είναι πολύ βασικό στοιχείο η συχνή ενασχόληση με σωστό τρόπο του κυνηγού με το όπλο του. Θα πρέπει να φθάσει στο σημείο να επωμίζει το όπλο του με τον ίδιο τρόπο και στο ίδιο σημείο κάθε φορά, με τη φυσικότητα που φέρνει το πιρούνι με την τροφή στο στόμα. Τότε μόνο θα πρέπει να έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του.
Η σωστή στάση
Στο ξεκίνημα θα πρέπει να πάρουμε τη σωστή στάση προς το σημείο που θα ντουφεκίσουμε και με άνοιγμα των ποδιών σε σχήμα γωνίας 45 μοιρών. Το σώμα πρέπει να έχει ελαφριά κλίση μπροστά, με το βάρος του σώματος περισσότερο στο μπροστινό πόδι και λιγότερο στο πίσω, δηλαδή στο αριστερό για τους δεξιοεπωμίζοντες και στο δεξί για τους αριστεροεπωμίζοντες. Για τους κυνηγούς, λοιπόν, που επωμίζουν από δεξιά, ισχύουν τα εξής: κρατάμε το όπλο με τα δύο χέρια, χωρίς να το σφίγγουμε, απλώς ελαφρά και φυσικά. Θέτουμε ως στόχο ένα συγκεκριμένο σημείο στον απέναντι τοίχο τού δωματίου και λίγο πάνω από το ύψος μας. Σηκώνουμε το όπλο με το αριστερό χέρι έτσι ώστε η κάννη του, ενώ βρισκόμαστε στη θέση ετοιμότητας, να έλθει ελάχιστα πιο κάτω από τη νοητή ευθεία μάτια-στόχος. Φροντίζουμε ώστε το κοντάκι να βρίσκεται ψηλά κάτω από τη μασχάλη. Τότε προεκτείνουμε την κάννη προς το στόχο με το αριστερό χέρι ενώ ταυτόχρονα ανεβάζουμε με το δεξί το κοντάκι προς τον ώμο και το μάγουλο. Η κίνηση πρέπει να γίνεται στην αρχή πολύ αργά σαν να πρόκειται για κίνηση slow motion στην τηλεόραση. Για να γίνει σωστά, επιβάλλεται στην αρχή να είναι αργή, γιατί αν μάθουμε να την κάνουμε όπως πρέπει, αργότερα θα μπορούμε να την κάνουμε γρηγορότερα.
Συγχρονισμός κινήσεων
Το πέλμα, όταν το όπλο επωμίζεται, πρέπει να φωλιάζει μέσα στην κοιλότητα του ώμου και πάντα στο ίδιο σημείο. Το πάνω μέρος του κοντακίου έρχεται και δένει κάτω από το ζυγωματικό. Ποτέ δεν κατεβαίνει το κεφάλι πάνω στο κοντάκι ενώ αυτό έχει ήδη έλθει στον ώμο. Απαιτείται συγχρονισμός στην κίνηση των χεριών, επιθετική έμφαση και μικρή κλίση μπροστά του κεφαλιού ώστε, ανεβαίνοντας το κοντάκι, να συναντήσει το ζυγωματικό, χωρίς βέβαια να κατέβει το κεφάλι. Αντίθετα με το τουφέκι του στρατού ή το αεροβόλο που διαθέτουν πρόσθιο στόχαστρο κι ενδιάμεσα κλεισιοσκόπιο πριν από το μάτι μας και προορίζονται για να ρίχνουν ένα μόνο βλήμα σε ακίνητο στόχο, το λειόκαννο έχει άλλον προορισμό. Δεν διαθέτει πίσω κλεισιοσκόπιο γιατί αυτόν το ρόλο τον παίζει το μάτι τού κυνηγού και το όπλο προορίζεται για να ρίχνει σκάγια σε έναν κινούμενο στο χώρο στόχο. Συνεπώς, όταν επωμισθεί σωστά το όπλο, το μάτι είναι ευθυγραμμισμένο πάνω στη ρίγα του όπλου και βασικά σημαδεύει, ενώ το άλλο μάτι, που πρέπει οπωσδήποτε να είναι ανοικτό, ελέγχει την κίνηση του στόχου και κάνει εκτίμηση της απόστασης. Αν λοιπόν κλείνουμε το άλλο μάτι, τότε επιφορτίζουμε το ένα να κάνει τα πάντα, κάτι που είναι αδύνατο.
Το σώμα στην κίνηση του στόχου
Η συχνή εξάσκηση στις επωμίσεις με το όπλο μας πρέπει στην αρχή να είναι ίσιες και αφού επέλθει η εξοικείωση, να αρχίσουμε τις πλάγιες κινήσεις από αριστερά προς δεξιά και από δεξιά προς αριστερά. Εδώ είναι επιτακτική η ανάγκη να μπει πλέον για καλά το σώμα στην κίνηση και να μην κινούνται μόνο τα χέρια.
Κατά τη διάρκεια των πλάγιων κινήσεων, ανεξάρτητα αν ο στόχος είναι χαμηλός, ή ψηλός, ή οριζόντιος, αν επιχειρήσετε να κινηθείτε προς αυτόν πηγαίνοντας το όπλο μόνο με τα χέρια, να είστε σίγουροι ότι θα αστοχήσετε. Το όπλο πρέπει να είναι μια προέκταση του σώματος, να έχει γίνει ένα με αυτό και να μπαίνουμε στην κίνηση του στόχου με το σώμα, όπως ακριβώς μπαίνει ο πυγμάχος, με το σώμα να ακολουθεί το αριστερό χέρι σε ένα ντιρέκτ.
Υπερνικήστε την ακινησία
Διατηρώντας μια άρρηκτη σύνδεση που αποτελείται από μάγουλο-παρειά κοντακίου (κτένι)-μάτι-ρίγα-στόχαστρο, πατάμε κοφτά τη σκανδάλη και συνεχίζουμε την κίνηση σαν να πηγαίνουμε για τη δεύτερη βολή, σαν να μη ρίξαμε καν την πρώτη. Μην ξεχνάτε ότι μόλις το κτένι (το πάνω μέρος του κοντακιού) έλθει και κολλήσει στο ζυγωματικό, τότε ακαριαία πρέπει να πατηθεί η σκανδάλη, και το σώμα μαζί με το όπλο να παραμείνουν σε κίνηση. Αν με το πάτημα της σκανδάλης φρενάρουμε την κίνηση, τότε η αποτυχία είναι δεδομένη. Πρέπει να γνωρίζετε ότι το σώμα, δεχόμενο το σοκ της ανάκρουσης του φυσιγγίου, τείνει να σταματήσει ασυναίσθητα την οποιανδήποτε κίνηση κάνει. Αυτό εμείς πρέπει να το υπερνικήσουμε, μαθαίνοντας με το πάτημα να μη σταματάμε την κίνηση του σώματος και του όπλου.
Με φυσίγγια αδρανή-ελατηρίου
Στις προπονήσεις που θα κάνουμε στο σπίτι θα μας είναι απαραίτητο ένα ζευγάρι φυσίγγια αδρανή-ελατηρίου, αυτά που βοηθούν στο να μην πέφτει ο επικρουστήρας σε κενή θαλάμη και σπάσει. Προσοχή, δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε παλιούς κάλυκες διότι τα καψύλλια, μετά από μερικές εικονικές βολές, βαθουλώνονται, υποχωρούν τόσο που πλέον ο επικρουστήρας θα πέφτει στο κενό. Τα φυσίγγια ελατηρίου είναι φθηνά, βρίσκονται σε όλα τα μαγαζιά κυνηγετικών ειδών και μας χρησιμεύουν πάντα. Έτσι, λοιπόν, πάντα με ένα τέτοιο φυσίγγιο στη θαλάμη, θα επωμίζουμε το όπλο με ήρεμη κίνηση και χαλαρούς μύες και μόλις “κουμπώσει” το κοντάκι στο μάγουλο, το δάκτυλο θα πατάει ακαριαία τη σκανδάλη συνεχίζοντας την κίνηση του όπλου.
Ελέγξτε αν το μάτι είναι στην ευθεία της ρίγας
Στο τελείωμα της κίνησης είναι απαραίτητο, στα πρώτα στάδια των επωμίσεων, να ελέγχουμε αν το μάτι μας είναι στην ευθεία της ρίγας και δεν έχει φύγει από αυτή δεξιά ή αριστερά. Αν αυτό συμβαίνει, πρέπει να προσέξουμε, γιατί αν το κτένι του κοντακίου απλά ακουμπάει το μάγουλο και δεν δένει κάτω από το ζυγωματικό, το μάτι θα βρίσκεται στην αριστερή μέσα πλευρά της ρίγας, ενώ αν πλαγιάζουμε το κεφάλι πάνω στο κτένι τότε το μάτι θα περνάει από τη δεξιά κι έξω πλευρά της ρίγας.
Όλα όσα περιγράψαμε παραπάνω ισχύουν για τον κυνηγό που επωμίζει από τη δεξιά πλευρά, ενώ ακριβώς τα αντίθετα ισχύουν για όποιον επωμίζει από αριστερά.
