Πολύ χρήσιμα φυσίγγια για τα παπιά, αποδεικνύονται και εκείνα που διαθέτουν μολύβδινα σκάγια με επιμετάλλωση, δηλαδή επιχαλκωμένα και επινικελωμένα, τα οποία προσωπικά τα θεωρώ ιδανικά για τις τουφεκιές του βάλτου.
Του Μπάμπη Αιγινήτη
Τα πλεονεκτήματα του επιμεταλλωμένου σκαγίου στα υδρόβια, είναι ότι διατηρούν τη σφαιρικότητά τους χωρίς να βγαίνουν παραμορφωμένα, λόγω των τριβών, από την κάννη και ότι λόγω της σκληρότητάς τους εισέρχονται βαθύτερα, επιφέροντας μεγαλύτερη διάτρηση στο σώμα του θηράματος.
Νούμερα σκαγίων
Ο Tom Roster από το Όρεγκον της Αμερικής, γνωστός αρθρογράφος στο «Double Gun Journal» και κυνηγός υδροβίων, έχει αναφερθεί στα άρθρα του επανειλημμένα για το θέμα. Αναφέρει ότι ένα ημίσκληρο μολύβδινο σκάγι χωρίς επιμετάλλωση, όταν φθάνει σχετικά παραμορφωμένο στο πτέρωμα του πρασινοκέφαλου, «μαζεύει» γύρω του πούπουλα σαν μεμβράνη, που το εμποδίζουν να διεισδύσει βαθιά στο σώμα και να επιφέρει θανάσιμο τραύμα. Συνιστούσε τσοκάρισμα μόνο φουλ (*) και ως δεύτερη επιλογή το 3/4 (**) δηλ. Improved Modified και από νούμερο σκαγίων το Νο 4 που με το συγκεκριμένο τσοκάρισμα έδινε την απαραίτητη πυκνότητα στο κύκλο της τουφεκιάς για να καταβληθεί άμεσα το πουλί, σε αποστάσεις από 30 έως 40 μέτρα. Δεδομένου ότι το Νο 3 μπορεί να είναι δημοφιλές στην Ευρώπη αλλά όχι στην Αμερική, θεωρούσε ότι το Νο 2, που αντίστοιχα προτιμούν εκεί, δεν αποδίδει τα αναφερόμενα λόγω του μικρού αριθμού σκαγίων που φθάνουν τελικά να πλήξουν το θήραμα σε μεγάλη απόσταση, όπως είναι τα 40 μ. αν και λόγω μεγέθους και βάρους διατηρούν μεγαλύτερη φονική ισχύ. Σε συγκριτικά τεστ που έγιναν με Νο 4 και Νο 2 σε αυτή τη μακρινή απόσταση, το αποτέλεσμα ήταν δραματικά απογοητευτικό για την πυκνότητα της τουφεκιάς του. Έβαζε μόνο δύο σκάγια στο σώμα με τρία στη καλύτερη περίπτωση, ενώ αντίστοιχα το Νο 4 έβαζε οκτώ σκάγια και δέκα σκάγια στην καλύτερη.
Ο βλητικός Ed Herring, ειδικός σύμβουλος της βιομηχανίας φυσιγγίων Remington, ο οποίος πρώτος επινόησε τα φυσίγγια ειδικής χρήσης Duplex της γνωστής Αμερικάνικης βιομηχανίας, που αρχικά προορίζοντας για τα πρασινοκέφαλα, από περάσματα που έκανε ο ίδιος στο κυνήγι του πρσαινοκέφαλου, διαπίστωσε ότι όταν χρησιμοποιούσε φυσίγγια Duplex δηλ. με δύο νούμερα επιχαλκωμένων σκαγίων 2×6 (δηλ. εξάρια από κάτω και δυάρια από πάνω), με το αυτογεμές μοντέλο 1100 της Remington και με την κάννη των 76 εκ. full τσοκ, είχε καταπληκτικά αποτελέσματα σε μακρινές βολές 40-45 μέτρα.
Πολλαπλότητα τραυμάτων
Πάντως, από προσωπική εμπειρία στο συγκεκριμένο κυνήγι, θέλω να τονίσω ότι απαιτείται πολλαπλότητα τραυμάτων για να καταβληθεί άμεσα το πρασινοκέφαλο, διότι αν πέσει τραυματισμένο στο νερό αρχίζει τα μακροβούτια και πολλές φορές χάνεται στα καλάμια. Τα χοντρά σκάγια σπανίως μας δίνουν στις μακρινές αποστάσεις την επιθυμητή πολλαπλότητα τραυμάτων γι’ αυτό το Νο 4 και 5 ίσως θεωρούνται οι καλύτερες επιλογές και με γομώσεις από 36 έως 42 γραμ. σκάγια. Όμως το σημαντικότερο στοιχείο για σαφή ένδειξη της κατάλληλης επιλογής φυσιγγίου-τσοκαρίσματος είναι οι δοκιμές στον πίνακα.
Όταν λέμε δοκιμές στο πίνακα εννοούμε τον πίνακα βολής ή το χαρτί πάνω στο οποίο θα χαράξουμε τον κύκλο διαμέτρου 76 εκ. για να δούμε την ποιότητα της κατανομής. Είναι μια εξαιρετικά χρήσιμη και ευχάριστη εργασία πριν ξεκινήσετε για ένα ταξίδι να εμπεριέχει μεγάλη πίκρα και απογοήτευση με το βασανιστικό ερώτημα γιατί δεν πέφτουν τα πουλιά.
Φυσικά θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι κανένας βλητικός συνδυασμός δεν είναι τόσο καλός ώστε να αντικαταστήσει τη σκοπευτική τεχνική που θα πρέπει να διαθέτουμε. Τα υδρόβια είναι γρήγορα πουλιά και οι αποστάσεις που τουφεκάμε συνήθως μεγάλες. Συνεπώς απαιτούνται «γενναίες» προσκοπεύσεις, τόσες, που μερικές φορές μας φαίνονται απίστευτες.
