Αναλύουμε για μία ακόμη φορά τα βασικά σημεία που χαρακτηρίζουν την παιδεία του κυνηγού με την πεποίθηση ότι θα συνεχίσουν να αποτελούν τρόπο ζωής κάθε συνειδητοποιημένου μέλους της κυνηγετικής οικογένειας.
1. Το περιβάλλον το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας
«Το περιβάλλον δεν το κληρονομήσαμε από τους γονείς μας, το δανειστήκαμε από τα παιδιά μας». Αυτή την τόσο διαδεδομένη και τετριμένη άποψη, αν τη μετατρέψουμε σε βιώμά μας, έχουμε ήδη το χρησιμότερο μπούσουλα για τη συμπεριφορά μας και τη στάση μας ως κυνηγοί. Εμπεριέχει όλες τις πτυχές του ρόλου μας, ως διαχειριστών του περιβάλλοντος και ως συνεχιστών της πιο αρχέγονης ανθρώπινης δραστηριότητας.
2. Η ευθύνη της διαχείρισης των βιοτόπων
Δεν υπάρχει πιο μεγάλη απόδειξη του σεβασμού μας και της προσφοράς μας στο περιβάλλον από τη μέριμνα για την αειφορία των βιοτόπων. Στηρίζοντας πρωτοβουλίες διαχείρισης των τοπικών κυνηγετικών συλλόγων, χτίζουμε το μέλλον της δικής μας ύπαρξης και του κυνηγίου γενικότερα.
3. Κανόνες ασφαλείας
Η εμπέδωση της ασφαλούς χρήσης των όπλων, αποτελεί πρωταρχικό μέλημα κάθε κυνηγού. Κάθε κυνηγετικό ατύχημα δεν βάζει σε κίνδυνο μόνο ανθρώπινες ζωές, αλλά και τη διαίωνηση του ίδιου του κυνηγίου. Η ασφαλής χρήση των όπλων πρέπει να αποτελεί τον πρώτο και κύριο τομέα εμπειρίας και γνώσης που θα ενστερνιζόμαστε από τους παλιότερους και θα μεταφέρουμε στους νεότερους κυνηγούς.
4. Ο χαρακτήρας μας είναι το πεπρωμένο μας
«Το πεπρωμένο μας είναι ο χαρακτήρας μας», έλεγε ο Κομφούκιος. Αυτή η αλήθεια μάς βοηθάει να συνειδητοποιήσουμε ότι ένα μεγάλο μέρος από το μέλλον του κυνηγίου βρίσκεται στα δικά μας χέρια. Αν καθημερινά καταφέρνουμε να αποδειχθούμε αντάξιοι των περιστάσεων, τότε θα έχουμε το σημαντικότερο επιχείρημα να διεκδικήσουμε το μέλλον που μας αξίζει.
5. Διαχωρίζουμε το αποτέλεσμα από τους αριθμούς
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δείγμα υπανάπτυξης από τον ανταγωνισμό σε αριθμούς θηραμάτων και από την υποβάθμιση της αρχαιότερης και ωραιότερης δραστηριότητας σε «τζόγο». Η εποχή που τα πολλά θηράματα αποδείκνυαν την ποιότητα του κυνηγού, έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Ο μόνος τρόπος να συνεχίσουμε να υπάρχουμε ως κυνηγοί και να απολαμβάνουμε τη δική μας επαφή με τη φύση, είναι να υποκαταστήσουμε τη λατρεία των αριθμών με τη λατρεία της στιγμής. Να μάθουμε μ’ άλλα λόγια να βιώνουμε τη στιγμή και όχι το αποτέλεσμα. Η πληρότητα μέσα μας μπορεί να έρθει όταν κρατάμε ένα και μοναδικό θήραμα στα χέρια μας και παρατηρώντας το, αναλογιζόμαστε τους καρπούς που μας προσφέρει η φύση. Αντίθετα, την πληρότητα αυτή δεν μπορεί να μας την προσφέρει κανένας αριθμός θηραμάτων, γιατί πάντα θα υπάρχει ένας αριθμός μεγαλύτερος από αυτόν.
6. Σεβασμός στην ισοτιμία των θηραμάτων
Αφοσιωνόμαστε στο θήραμα που αγαπάμε και δεν απογοητευόμαστε όταν γυρίζουμε άπραγοι από μία κυνηγετική εξόρμηση. Όσο πιο δύσκολη είναι η απόκτηση ενός θηράματος, τόσο μεγαλύτερη αξία αποκτάει αυτό για μας. Δεν υποτιμάμε κανένα θήραμα και δεν ασχολούμαστε με το κυνήγι του αν πραγματικά δεν μας θέλγει. Αν θεωρούμε μιζέρια ή υποβάθμιση να κυνηγήσουμε για παράδειγμα τσίχλες, επειδή δεν βρήκαμε φάσσες, είναι προτιμότερο να μην κυνηγήσουμε καθόλου. Γιατί για κάποιους οι τσίχλες είναι ο πολυπόθητος καρπός της φύσης που εμείς περιφρονούμε.
7. Σεβασμός στην παράδοση
Ολόκληρη η αντικυνηγετική προπαγάνδα είναι προσανατολισμένη στο να ξεχάσουμε ή να διαγράψουμε τις ρίζες μας. Σαν κίνηση υπεράσπισης του κυνηγίου και της ύπαρξής μας ως κυνηγών, υπερασπιζόμαστε τις παραδόσεις του κυνηγίου, αποζητάμε την επαφή και τη γνωριμία μαζί τους και τις διαδίδουμε. Τις μεταφέρουμε στην επόμενη γενιά. Θυμόμαστε πάντα ότι αποτελούν τη σημαντικότερη παρακαταθήκη για το αύριο.
8. Οι κυνηγότοποι είναι ο «καθρέφτης» μας
Η επαφή μας με τα πιο απομακρυσμένα και πιο παρθένα κομμάτια της ελληνικής φύσης είναι ότι φαντάζει πιο απόκοσμο και πιο συναρπαστικό στους μη κυνηγούς. Παράλληλα όμως, αυτοί οι τόποι επίσκεψης που μας περιμένουν φορτωμένοι «δώρα», είναι και ο «καθρέφτης» μας. Είναι θεμιτό και σημαντικό για την άποψη που θα έχουν οι άλλοι για μας τους κυνηγούς, αν κάθε φορά αφιερώνουμε λίγο χρόνο μετά το κυνήγι σε «διορθωτικές κινήσεις» ασυνείδητων που πέρασαν πριν από μας από τον ίδιο κυνηγότοπο. Μαζεύοντας μια σακούλα σκουπίδια κάνουμε τη μεγαλύτερη προσφορά στο κυνήγι και στη φήμη του. Εννοείται, ότι συλλέγουμε τους πλαστικούς κάλυκες των φυσιγγίων. Η διάσπασή τους στη φύση έχει χρόνο υποδιπλασιασμού περίπου 200 χρόνια!
9. Το αποτελεσματικότερο όπλο είναι η γνώση μας
Ανεξάρτητα αν η οπλογνωσία ή η κυνογνωσία μας έχουν κερδίσει περισσότερο, φροντίζουμε να ενημερωνόμαστε και να διευρύνουμε τους ορίζοντες και τη γνώση μας γύρω από τη φύση και το κυνήγι. Συγκροτούμε έτσι αυθεντική κυνηγετική γνώση και μπορούμε να υπερασπιστούμε καλύτερα το κυνήγι από τους επικριτές του. Παράλληλα, μπορούμε ευκολότερα να συμβάλλουμε στη μεγιστοποίηση της κυνηγετικής πρακτικής και απόλαυσης.
10. Σημαντικότερος παράγοντας καταξίωσης είναι η συνέπειά μας
Η προσωπική συγκρότηση και η αδιαλλαξία στις αρχές μας, αποτελούν σημαντικό όπλο απέναντι σε κάθε είδους επιβουλή του κυνηγίου. Είναι πολύ σημαντικό όταν τα δέλεαρ μιας μη νόμιμης και εύκολης κάρπωσης μεγάλου αριθμού θηραμάτων, δοκιμάσουν να μας κερδίσουν, να προσπαθήσουμε εμείς να διαφυλάξουμε τις αρχές μας και να αποτελέσουμε αταλάντευτοι το υπόδειγμα και τη «ζωντανή προτροπή» προς άλλους, πιο ευάλωτους χαρακτήρες συγκυνηγών μας. Η στιγμιαία απόλαυση μιας εύκολης κάρπωσης έχει το τίμημα των παρατεταμένων ενοχών.
11. Περιθωριοποιούμε τους παράνομους
Επιδεικνύοντας ανοχή στους κάθε λογής παρανομούντες, φαλκιδεύουμε και εμείς το μέλλον του κυνηγίου. Είναι πολύ σημαντικό να προστατεύουμε το κυνήγι και τις συλλογικότητες σε κάθε επίπεδο. Αν κάποια απαγόρευση μας φαίνεται άδικη μπορούμε και οφείλουμε να διεκδικήσουμε τη θεσμική ακύρωσή της συλλογικά και δυναμικά. Οι ατομικοί δρόμοι της παρανομίας και του βολέματος, δείχνουν περιφρόνηση προς τους συγκυνηγούς μας, δυσφημούν το κυνήγι, αποτελούν νερό στο μύλο της αντικυνηγετικής προπαγάνδας.
12. Στηρίζουμε το «ΑΡΤΕΜΙΣ»
Με διαπιστωμένο τον ωχαδερφισμό και την αδιαφορία που διακρίνει μεγάλη μερίδα της «οικογένειάς» μας, καταφέραμε να πραγματώσουμε μία από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες επιστημονικές μετρήσεις γύρω από τους πληθυσμούς των θηραμάτων. Το πρόγραμμα ΑΡΤΕΜΙΣ, βοήθησε σημαντικά στο να κερδίσουμε χαμένα δικαιώματα, πολύ περισσότερο όμως στο να αποτρέψουμε μεγαλύτερες απώλειες ελευθεριών. Το στηρίζουμε και το διαδίδουμε με κάθε τρόπο. Είναι το συλλογικό «όπλο» του σύγχρονου Έλληνα κυνηγού. Είναι σε τελική ανάλυση η δική μας μεγάλη κατάκτηση που απαιτεί ελάχιστο χρόνο προσφοράς.
13. Αντιμετωπίζουμε την αντικυνηγετική προπαγάνδα
Ποικίλες οργανώσεις και συμφέροντα της «πράσινης ανάπτυξης» επιλέγουν ως εύκολο στόχο τη δραστηριότητα του κυνηγίου. Είναι υποχρέωση κάθε κυνηγού να υπερασπίζεται την ύπαρξη ως ανθρώπου της φύσης και ως ενεργού, βασικού κρίκου της βιολογικής αλυσίδας της πανίδας. Η γνώση, η συγκρότηση και η προώθηση τεκμηριωμένης επιχειρηματολογίας, δεν είναι απλά θεμιτή, αλλά χρέος μας. Είμαστε οι θεματοφύλακες της πιο αρχέγονης ανθρώπινης δραστηριότητας και οφείλουμε να παλέψουμε για τη διαιώνισή της και σε πρακτικό, και σε γνωσιακό και σε κοινωνικό – θεσμικό επίπεδο.
14. Καταπολεμούμε τις ιδέες της αποστείρωσης και του «πάρκου»
Στην περίοδο της παγκοσμιοποίησης και της παντοκρατορίας των σύγχρονων τεχνολογιών, βρίσκουν συχνά εύφορο έδαφος οι ιδέες της «αποστείρωσης» και του «φυλασσόμενου πάρκου». Οι ιδέες που αντιμετωπίζουν τη φύση ως «απαγορευμένο κάδρο» που κανείς δεν έχει δικαίωμα σε ανθρώπινες δραστηριότητες μέσα σ’ αυτό. Ανοίγει έτσι ο δρόμος για την ποινικοποίηση και αργότερα την εμπορευματοποίηση κάθε δικαιώματος και κάθε δραστηριότητας στη φύση. Αντιστεκόμαστε και αποκαλύπτουμε με κάθε ευκαιρία τα ύπουλα σχέδια των φορέων της «αποστείρωσης».
15. Υπερασπιζόμαστε την αλήθεια
«Η αλήθεια είναι επαναστατική», έλεγε κάποια μεγάλη προσωπικότητα της ιστορίας. Έχουμε χρέος απέναντι στην αλήθεια σε κάθε έκφανση της κυνηγετικής μας καθημερινότητας. Στην καθημερινή επιχειρηματολογία μας, αποφεύγουμε την εξιδανίκευση καταστάσεων και προσώπων. Η κοινωνία των κυνηγών δεν αποτελεί την «αγία οικογένεια», όπως άλλωστε κανένας μαζικός κοινωνικός χώρος δεν είναι ομοιογενής και αλάθητος. Δεχόμαστε ότι στους κόλπους μας υπάρχουν καλοί, μέτριοι και κακοί. Αγωνιζόμαστε για την ηθική αναβάθμιση και την εκπαίδευση αυτών των τελευταίων. Ομολογούμε την ύπαρξή τους, χωρίς ούτε στιγμή να διαπραγματευόμαστε τα δικαιώματα της κυνηγετικής οικογένειας.
16. Απορρίπτουμε τον κατακερματισμό και τη γκετοποίηση
Στην εποχή της εξειδίκευσης, η κυνηγετική δραστηριότητα αναβαθμίζεται και εξειδικεύεται παράλληλα με την κοινωνία. Όποιες και αν είναι οι επιμέρους αδυναμίες μας (οπλοφιλία, κυνοφιλία κ.λπ.), αποφεύγουμε τη γκετοποίηση, τη δημιουργία ανταγωνιστικών ομάδων μέσα στους κόλπους της κυνηγετικής οικογένειας και την αυτοπροβολή. Χρησιμοποιούμε την εξειδίκευση στην υπηρεσία της «σύνθεσης» για τη συνολική αναβάθμιση των κυνηγετικών διεκδικήσεων και δραστηριοτήτων.
17. Είμαστε υποδειγματικοί με τους σκύλους – συντρόφους μας
Οι κυνηγοί ανήκουμε στη μερίδα εκείνη των κυνόφιλων, που προσφέρουν στους σκύλους τους ό,τι περισσότερο αγαπούν: την επαφή με τη φύση. Δεν τους υποβαθμίζουμε σε «έγκλειστα αντικείμενα συντροφιάς». Παρόλ’ αυτά, η κοινωνία έχει άλλες προσλαμβάνουσες και άλλα κριτήρια στην αξιολόγηση της συνέπειας και της στάσης μας απέναντι στους πιστούς τετράποδους συντρόφους μας. Όσο καλύτερη είναι η στάση μας απέναντί τους, τόσο ακυρώνουμε τις αντικυνηγετικές υστερικές φωνές περί «ζωντανών κυνηγετικών εργαλείων». Εξάλλου, είναι αναμφισβήτητο, ότι σ’ αυτούς τους συντρόφους μας χρωστάμε πάντα πολύ περισσότερα από όσα μπορούμε να τους προσφέρουμε.
18. Προσφέρουμε γνώση και εμπειρία στους νεότερους
«Το κυνήγι εκλείπει δημογραφικά». Και αυτό δεν είναι μια γενικόλογη διαπίστωση, αλλά ένας υπαρκτός κίνδυνος. Όλο και λιγότεροι νέοι μπαίνουν τα τελευταία χρόνια στην κυνηγετική οικογένεια. Η λογική «όσο λιγότεροι μείνουμε, τόσο περισσότερος χώρος για τον καθένα» είναι και κοντόφθαλμη και απαράδεκτη. Μεταλαμπαδεύουμε τις ιδέες του κυνηγίου στους νεότερους. Αφιερώνουμε άοκνα χρόνο στη μύησή τους. Συμβάλλουμε στη δημιουργία της επόμενης γενιάς κυνηγών, μιας γενιάς ακόμη καλύτερης από την προηγούμενη.
19. Δεν αντιδικούμε για τα θηράματα
Δεν αντιδικούμε ποτέ για ένα θήραμα που άδικα διεκδικεί από μας κάποιος τρίτος.
Η ανωτερότητα χαρακτήρα και η ηθική στάση ζωής αξιολογούνται περισσότερο από οπουδήποτε αλλού σε στιγμές ελευθερίας και έντασης. Εκεί που πραγματικά η προσποίηση υποχωρεί και ο πραγματικός μας εαυτός εκδηλώνεται ευκολότερα. Είναι στιγμιαία βαρύ να σου παίρνουν ένα θήραμα με δόλιο τρόπο, είναι όμως διαχρονική η ικανοποίηση της ανωτερότητας που κατάφερες να επιδείξεις.
20. Στηρίζουμε τα κυνηγετικά έντυπα
Τα κυνηγετικά έντυπα αποτελούν πολυδιάστατο επίτευγμα της κυνηγετικής οικογένειας. Ενημερώνουν, συμβάλλουν στη συνδικαλιστική οργάνωση των κυνηγών, προάγουν την ανταλλαγή απόψεων και μεταφέρουν ανεκτίμητη γνώση. Όλα ανεξαιρέτως έχουν αδυναμίες και προτερήματα, αλλά και όλα ανεξαιρέτως έχουν ανάγκη από τη στήριξή μας. Αποτελούν σημαντικό κομμάτι της δικής μας δύναμης, της δύναμης των κυνηγών.
