Γράφει ο Χρήστος Χατζιώτης
Είναι γεγονός ότι η ίδια η φύση του κυνηγίου υπαγορεύει και τα όρια της τεχνολογικής εξέλιξης των μέσων άσκησής του. Μ’ άλλα λόγια, η ανάγκη διαιώνισης της κυνηγετικής δραστηριότητας, άμεσα εξαρτημένη από την κατάσταση των βιοτόπων, την αειφορία τους και την προστασία της πανίδας, αποκλείει στην έρευνα και εξέλιξη των μέσων του κυνηγίου (όπλων, φυσιγγίων κ.λπ.) εκείνα τα οποία θα έθεταν σε κίνδυνο την ισορροπία του οικοσυστήματος…
Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτή η πραγματικότητα υλοποιείται άλλοτε με κρατικό παρεμβατισμό (ένα νομικό πλαίσιο που καθορίζει την άσκηση του κυνηγίου και που συχνά είναι πολύ αυστηρότερο απ’ ότι χρειάζεται, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ελλάδα) και άλλοτε ενστικτωδώς από τον ίδιο τον καταναλωτή, ο οποίος απορρίπτει ή περιφρονεί προϊόντα που ξεφεύγουν από την παραδοσιακή κυνηγετική του παιδεία και κουλτούρα, δημιουργημένα εν ονόματι του κέρδους κάποιων κατασκευαστών. Όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες τέτοιων περιστατικών. Εδώ και αρκετά χρόνια, απορρίφθηκε από την ίδια την αγορά -και όχι από κάποιο νομικό πλαίσιο που το περιόριζε (και είναι πολύ σημαντικό αυτό)- ο ανιχνευτής θερμότητας που μπορούσε σε κάποιο βαθμό να υποκαταστήσει την εργασία του κυνηγετικού σκύλου. Παράλληλα, ο κρατικός παρεμβατισμός περιόρισε προϊόντα που κέρδισαν εύκολα έδαφος στην αγορά, δημιουργώντας τάσεις επιβάρυνσης σε κάποια είδη της πανίδας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του τελευταίου είναι ο περιορισμός της χρήσης των αυτογεμών σε χωρητικότητα τριών μόνο φυσιγγίων, αφού είναι παρατηρημένο ότι τις περισσότερες φορές η τέταρτη και η πέμπτη βολή αφαιρούν από το οικοσύστημα θηράματα που δύσκολα αποκτά τελικά ο κυνηγός (άσκοποι τραυματισμοί σε μακρινές αποστάσεις).
Φιλικά προς το περιβάλλον
Παράλληλα η έρευνα και η τεχνολογία γύρω από νέα προϊόντα προσανατολίζεται κυρίως στη δημιουργία νέων προϊόντων που θα είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον, προκειμένου να αποφευχθεί η επιβάρυνση του οικοσυστήματος ακόμη και από τις “παράπλευρες επιδράσεις” του κυνηγίου. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι βιοδιασπώμενοι συγκεντρωτήρες και κάλυκες, η έρευνα για φυσίγγια με ατσάλινα ή άλλης προέλευσης σκάγια που δεν θα επιβαρύνουν τους υδροβιότοπους με μόλυβδο κ.λπ. Όμως η αγορά έχει τους δικούς της νόμους και χωρίς “ανανέωση” στα παραγόμενα προϊόντα δυσχεραίνεται ο ανταγωνισμός της. Επιπλέον οι περιοδικές κρίσεις στις εταιρείες που απευθύνονται στον κυνηγό – καταναλωτή δημιουργούν στους κατασκευαστές του χώρου την ανάγκη να απευθυνθούν ακόμη και σε πολύ περιορισμένες κατηγορίες καταναλωτών, προκειμένου να διασφαλίσουν πρώτοι πωλήσεις σε τομείς που παλιά έμεναν ακάλυπτοι.
Σίγουρα τα προϊόντα που προκύπτουν από απαγορεύσεις και περιορισμούς, όπως τα φυσίγγια με ατσάλινα σκάγια, καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος της έρευνας και αυτό που καταχρηστικά θα ονομάζαμε “νέα τεχνολογία” στο χώρο των φυσιγγίων. Ένα άλλο κομμάτι αυτής της παραγωγής αρχίζει σταδιακά να ασχολείται με την αναβίωση προϊόντων και διαμετρημάτων που στο μυαλό πολλών από εμάς είχαν οριστικά τεθεί εκτός παραγωγής, θεωρούνταν ξεπερασμένα. Οι κινήσεις αυτές ξεκίνησαν στις αρχές αυτής της δεκαετίας και μετά από κάποια πρώτα δειλά δείγματα τείνουν να αποτελέσουν τον κανόνα σε ειδήσεις, που για πολλούς ακόμη αποτελούν κυριολεκτικά έκπληξη.
Στο πλαίσιο αυτής της πραγματικότητας εντάσσεται η συνεχής πίεση, από κατασκευάστριες εταιρείες με μεγάλη απήχηση προς το καταναλωτικό κοινό, για τη διάδοση του διαμετρήματος 28 σε όπλα και φυσίγγια, στη Μεγάλη Βρετανία, το Βέλγιο και τη Γαλλία. Πρόσφατα, αντίστοιχες προσπάθειες (που δεν είναι ακόμα εφικτό να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητά τους) γίνονται για την αναβίωση των ξεχασμένων διαμετρημάτων 24 και 32. Ήδη μία από τις ακριβότερες ιταλικές εταιρείες διαφημίζει τη δυνατότητά της να δεχθεί παραγγελίες για όπλα διαμετρήματος 24 και 32, λίγα μόλις χρόνια μετά την κατάργηση του διαμετρήματος 24 από τη γραμμή παραγωγής της ιστορικής ιταλικής εταιρείας Pietro Beretta.
Στο ίδιο πλαίσιο κινείται και η προσπάθεια της εταιρείας Pedersolli να παράγει πιστά αντίγραφα διάσημων εμπροσθογεμών όπλων και να τα προωθήσει στην αγορά. Η προσπάθεια αυτή όχι μόνο βρήκε ανταπόκριση στους καταναλωτές, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι στη γειτονική Ιταλία λειτουργούν ήδη πολυάριθμοι σύλλογοι αποτελούμενοι από λάτρεις των εμπροσθογεμών. Και βέβαια σε όλες αυτές τις επιχειρηματικές κινήσεις των εταιρειών προϋπήρξε η μαγιά, το πάθος κάποιων νοσταλγών των παλιών υλικών και προϊόντων, που με τη βοήθεια των νέων προϊόντων μετατράπηκαν από συντριπτική μειονότητα σε ένα ζωντανό κύτταρο του σημερινού κυνηγετικού γίγνεσθαι.
Φυσίγγια μαύρης πυρίτιδας
Τελευταία εξέλιξη υπήρξε η παραγωγή από αγγλικές εταιρίες φυσιγγίων μαύρης πυρίτιδας (!). Τα τελευταία χρόνια τα όπλα μαύρης πυρίτιδας (αναφέρομαι στα οπισθογεμή όπλα μαύρης πυρίτιδας) παρουσίαζαν εξαιρετικά καλές τιμές στις δημοπρασίες και τα καταστήματα του εξωτερικού. Ο λόγος; Μα φυσικά η έλλειψη πυρομαχικών, που τα καθιστούσε ως “ανενεργά συλλεκτικά αντικείμενα”. Όμως, τόσο η φύση της μαύρης πυρίτιδας, που της επιτρέπει να αναπτύσσει περιορισμένες και ελεγχόμενες πιέσεις, όσο και η ύπαρξη πολλών όπλων αυτής της κατηγορίας σε λειτουργική κατάσταση, ανάγκασε κάποιους να ξεκινήσουν μετά από αρκετές δεκαετίες αποχής την παραγωγή τέτοιων φυσιγγίων. Το εντυπωσιακό δεν είναι η είδηση της επανακυκλοφορίας τέτοιων φυσιγγίων, αλλά η ανταπόκριση που αυτά βρήκαν ως νέο (;) προϊόν στην αγγλική αγορά. Η ανάπτυξη αυτής της αγοράς είναι τέτοια που σύντομα περιμένουμε να παρατηρηθούν “εξαγωγές” της για πολλούς τομείς ξεπερασμένης τεχνολογίας σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Εδώ πρέπει να επισημανθεί η σημαντική προσφορά της αμερικανικής αγοράς (που συχνά μέμφομαι για την αισθητική των καταναλωτών της στα άρθρα μου) στη διάδοση πολλών από αυτές τις νέες παραγωγές. Τόσο το εξαιρετικά μεγάλο μέγεθος αυτής της αγοράς, που διασφαλίζει ικανοποιητικές πωλήσεις σε ένα προϊόν ακόμα και αν αυτό γίνει αποδεκτό από μία μικρή μειοψηφία της, όσο και η τάση που έχει αποδείξει εδώ και χρόνια να αποδέχεται άμεσα και άκριτα οτιδήποτε καινούργιο, έχουν στηρίξει σημαντικά τις προσπάθειες αυτές σε επίπεδο οικονομικής ενδυνάμωσης, από τα πρώτα τους βήματα.
Επανεμφανίστηκε το 14άρι
Τελευταία έκπληξη σε όλο αυτό το νέο σκηνικό που διαμορφώνεται είναι η επανεμφάνιση του 14αριού ως διαμέτρημα, κάτι που αν τελικά επιτύχει μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι η αναβίωση παλιών κυνηγετικών προϊόντων έχει και σοβαρό μέλλον και απρόβλεπτα όρια! Ήδη στον αγγλικό και γαλλικό Τύπο άρχισαν να προβάλλουν δειλά – δειλά άρθρα για το συγκεκριμένο διαμέτρημα, ενώ δύο τουλάχιστον γαλλικές εταιρείες έχουν βάλει σε παραγωγή φυσίγγια του συγκεκριμένου διαμετρήματος.
Το κυνήγι πάνω απ’ όλα είναι παράδοση! Παράδοση που παραμένει ζωντανή σε κάθε επίπεδο…
