Του Δάνη Χαλκούση, εκτροφέα Πόιντερ, Χίος
Είμαι κοντά στην κυνοφιλία περίπου 20 χρόνια και κυνηγός άλλα τόσα. Από τότε θυμάμαι, με την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου, πόσα σκυλιά έμεναν παρατημένα πάνω στο βουνό. Για ποιο λόγο;
Θα μπορούσε κανείς να επικαλεστεί διαφόρους λόγους: άλλο ήταν κροτοφοβικό, άλλο δεν περπατούσε λόγω ζέστης, άλλο δεν ήξερε το αφεντικό του και πολλούς ακόμα που οι περισσότεροι τους γνωρίζουμε. Με τα χρόνια αυτό μειώθηκε, αλλά δεν σταμάτησε. Είναι κρίμα να μας δίνουν ένα σκυλί ή να το αγοράζουμε και να μην έχουμε τον κατάλληλο χώρο και το βασικότερο να μην έχουμε αγάπη σε αυτόν τον μεγάλο σύντροφο που μας χαρίζει τις μεγαλύτερες συγκινήσεις και αναμνήσεις στις κυνηγετικές μας εξορμήσεις. Το σημαντικό είναι ότι όλα αυτά ανατρέπονται με λίγα χρήματα που πρέπει να διαθέσουμε για να φτιάξουμε ένα καλό κουμάσι, να μπορεί ο σκύλος μας να διαμένει και να προφυλάσσεται από το κρύο του χειμώνα και από τη ζέστη του καλοκαιριού.
Με φροντίδα και σύνεση
Οφείλουμε να ενδιαφερθούμε για την ιατρική του φροντίδα από έναν κτηνίατρο της περιοχής. Όσο για τη διατροφή του, η ενημέρωση που γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα από το περιοδικό, για τις τροφές, πρέπει να σας έχουν καλύψει. Υπάρχουν πάρα πολύ καλές τροφές και για τη συντήρηση του σκύλου στη “νεκρή” περίοδο και για την ισορροπημένη κυκλοφορία της ενέργειάς του την περίοδο του κυνηγίου.
Αφήνουμε το σκυλί και τον εαυτό μας να ξεκουραστεί για ένα χρονικό διάστημα και ξαναρχίζουμε τη δραστηριότητα με κάποιες βόλτες, τα Σαββατοκύριακα, μέσα στην εβδομάδα το επαναλαμβάνουμε μέχρι και τον Ιούνιο που πλέον έχουν μεγαλώσει οι πέρδικες και μπορούμε να απολαύσουμε τα βουνά μας με τα θηράματά τους.
Οι έξοδοι στο βουνό δεν πρέπει να είναι τις πρώτες φορές πολύωρες, γιατί θα δημιουργήσουμε προβλήματα στους μυς του σκύλου και στα πέλματα, λόγω υψηλής θερμοκρασίας, ανάλογα το έδαφος και τη βλάστηση.
Η καλή προπόνηση, σε συνδυασμό με τη διατροφή και τη διαμονή, φέρνουν τα σωστά αποτελέσματα για να έχουμε έναν πολύ καλό σύντροφο στις κυνηγετικές μας εξορμήσεις.
