Του Νικόλα Ζωδιάτη, κυνηγός & εκπαιδευτικός (ΚΥΠΡΟΣ)
Στις συζητήσεις μεταξύ τους οι ντόπιοι κυνηγοί, αναφέρονται σχεδόν αποκλειστικά στα χρόνια προβλήματα του κυνηγίου, που έχουν επιφέρει στατιστικώς αποδεδειγμένα τη μείωση του θηραματικού πληθυσμού. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια είναι τόσο έντονο το αίσθημα της αγανάκτησης, που οποιαδήποτε νύξη σε κυνηγετικά θέματα οδηγεί χωρίς υπερβολή, σε μελαγχολία και όχι άδικα, αφού η γκρίνια και η απελπισία επισκιάζουν τις ευχάριστες συζητήσεις για ωραίες κυνηγετικές φάσεις και στιγμές στη φύση παρέα με τους φίλους και τα σκυλιά. Είναι καθολικά παραδεκτό πως η φετινή κυνηγετική χρονιά ήταν η χειρότερη στην ιστορία της Κύπρου. Έτσι η πλειοψηφία του κυνηγόκοσμου έχει πλέον για παρηγοριά μόνο τις αναμνήσεις από το παρελθόν ή ένα ταξίδι λίγων ημερών για κυνήγι στο εξωτερικό, αν υπάρχει η δυνατότητα.
Ίσως με μια πρόχειρη ματιά, ο μέσος πολίτης, να συλλογιστεί απλοϊκά πως ο κυνηγός πληρώνει τις ευθύνες των πράξεών του. Δηλαδή ο κυνηγός θηρεύει τον θηραματικό πληθυσμό ασυνείδητα σε μεγάλους αριθμούς, η έκταση του νησιού είναι περιορισμένη, το θήραμα δεν ανανεώνεται εύκολα, άρα καλό θα ήταν να παύσει ή να περιοριστεί σημαντικά κάθε κυνηγετική δραστηριότητα μέχρι νεωτέρας.
Η κυνηγετική δραστηριότητα δεν περιλαμβάνει μόνο έκδοση αδειών, αγορά όπλων και συνειδητή ή ασυνείδητη θήρευση. Είναι ένα τεράστιο κοινωνικό, περιβαλλοντικό αλλά κυρίως οικονομικό σύστημα, το οποίο επιβάλλεται να αντιμετωπίζεται με τη δέουσα σοβαρότητα και επαγγελματισμό, τόσο από το κράτος όσο και από τους πολίτες.
Διότι ένα τόσο μεγάλο σύνολο πολιτών είναι αδύνατο να μείνει ασυγκίνητο και απαθές απέναντι στα κοινωνικά προβλήματα του τόπου, άρα θα αναζητήσει λύσεις για αυτά προς όφελος του συνόλου των πολιτών. Επιπρόσθετα, ως εκ φύσεως οικολόγοι οι κυνηγοί, δεν θα επιτρέψουν αδιαμαρτύρητα οποιαδήποτε καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, της χλωρίδας ή της πανίδας του τόπου. Είναι η εμπροσθοφυλακή στην προστασία των δασών, στην απομάκρυνση σκουπιδιών, στις δενδροφυτεύσεις, στην παροχή νερού και τροφής σε περιόδους ξηρασίας.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να τονιστεί για να γίνει ευκολότερα κατανοητό, πως όλες οι ενέργειες του κυνηγετικού συνόλου γίνονται αφιλοκερδώς και σε εθελοντική βάση. Επιπλέον, όλοι οι απαραίτητοι πόροι για οποιαδήποτε δραστηριότητα όπως καύσιμα, συντήρηση οχημάτων, γεύματα, ρουχισμός, κυνηγετικά αναλώσιμα, το κόστος των απαραίτητων αδειών, τα έξοδα των κυνηγετικών σκύλων και το κόστος του οπλισμού επιβαρύνουν τους ίδιους τους κυνηγούς. Αν προστεθεί στην εξίσωση, χωρίς να αναλυθεί περισσότερο, και ο τομέας της σκοποβολής που είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με το κυνήγι, τότε αβίαστα μπορεί να υπολογιστεί το ύψος της συνεισφοράς της κυνηγετικής δραστηριότητας στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν του κράτους. Ένα ολόκληρο οικονομικό σύστημα από καταστήματα, επιχειρήσεις και υπηρεσίες κινείται γύρω από τις δραστηριότητες του κυνηγετικού συνόλου του νησιού.
Συνοψίζοντας, τα όποια ζητήματα εγείρονται και επηρεάζουν το κυνηγετικό σύνολο, επιβάλλεται να αντιμετωπίζονται πάντα με σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Η υπάρχουσα κατάσταση θα πρέπει άμεσα να αξιολογηθεί και ίσως μάλιστα να χρειάζεται μια εκ βαθέων αναδιοργάνωση του τρόπου διεξαγωγής του κυνηγίου, ώστε όλες οι δραστηριότητες να συνεχίσουν απρόσκοπτα και να αποφευχθούν οποιεσδήποτε δυσάρεστες επιπτώσεις για την κυπριακή κοινωνία.
Εν κατακλείδι, αφού γίνει ξεκάθαρη η αξία της κυνηγετικής δραστηριότητας θα μπει η πρώτη σταθερή βάση στην οποία θα στηρίζονται οι μελλοντικές ενέργειες. Με μια σειρά άρθρων, αρχής γενομένης από το παρόν, ο γράφων υπό την ιδιότητα του εκπαιδευτικού, του επί εικοσαετία κυνηγού σε Ελλάδα και Κύπρο, με συμμετοχή στο διοικητικό συμβούλιο ενεργού κυνηγετικού συλλόγου από τη θέση του γραμματέα, όπως και υπό την ιδιότητα του οικογενειάρχη πατέρα, θα επιχειρήσει την παρουσίαση εισηγήσεων προς κάθε ενδιαφερόμενο, ώστε να μην ξαναζήσουμε ανάλογες κυνηγετικές χρονιές.
Με βάση τη σπουδαιότητα της ύπαρξης κυνηγετικής δραστηριότητας και τα οφέλη της στην κυπριακή κοινωνία, τα οποία επεξηγήθηκαν σε προηγούμενο άρθρο (28.2.2025), θα επιχειρηθεί στο παρόν να αναλυθούν οι επόμενες εξ ίσου σημαντικές ενέργειες, που θα αποτελούν ένα ακόμα πυλώνα στον οποίο θα στηριχθούν οι προσπάθειες επίλυσης των ομολογουμένως σοβαρών κυνηγετικών ζητημάτων.
Άρα λοιπόν η ηγεσία του κυνηγετικού συνόλου σε συνεργασία με τις αρμόδιες αρχές της πολιτείας, επιβάλλεται να ξεκαθαρίσουν, άμεσα στην κοινότητα των κυνηγών, σε μορφή επιχειρησιακού οργανογράμματος, ποια είναι η προϊσταμένη αρχή. Ώστε ο απλός κυνηγός γνωρίζοντας την ηγετική πυραμίδα, να μην πέφτει εύκολα θύμα παραπληροφόρησης για τον υπεύθυνο κάθε θετικής η αρνητικής ενέργειας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Επιπρόσθετα απαιτείται και ο κατάλληλος επικοινωνιολόγος, ο οποίος θα συντονίσει τη διαδικασία της ορθής καθημερινής ενημέρωσης. Διότι χωρίς το εξιδεικευμένο αυτό άτομο καθίσταται δύσκολη έως αδύνατη η σωστή επικοινωνία και ενημέρωση των ενδιαφερομένων, έστω και αν χρησιμοποιηθούν όλα τα υφιστάμενα μέσα μαζικής ενημέρωσης και επικοινωνίας της εποχής μας.
Παράλληλα με την επαγγελματικού επιπέδου έγκαιρη και έγκυρη ενημέρωση, επιβάλλεται και η συνεργασία με ειδικούς, ιδιαίτερα στους τομείς του περιβάλλοντος και της θηραματοπονίας. Είναι αντιδεοντολογικό να ασκείται η οποιαδήποτε πολιτική χωρίς τη συνδρομή ειδικών, παρά μόνο αυτή να ασκείται βασισμένη στις εμπειρίες και τις πεποιθήσεις των κατεχόντων την εξουσία. Αδιανόητη είναι ακόμα η αναγωγή κρίσιμων συζητήσεων σε επίπεδο καφενείου ώστε να εξεταστεί η ευστάθεια της όποιας λογικής ή λογικοφανούς προσέγγισης, πάνω σε οποιοδήποτε θέμα τίθεται προς δημόσια επίσημη συζήτηση. Αφενός επιβάλλεται η διασφάλιση του αναφαίρετου δικαιώματος της άποψης των συμμετεχόντων, αφετέρου επιβάλλεται να διατηρηθεί αναλλοίωτος ο συμβουλευτικός και επικουρικός της χαρακτήρας.
Επιδεικνύοντας την απαραίτητη σοβαρότητα και επαγγελματισμό στο τέλος, αναβαθμίζεται σημαντικά ο τρόπος προσέγγισης των χρόνιων ζητημάτων ή θεμάτων που προκύπτουν κατά καιρούς, καθιστώντας την επίλυσή τους σαφώς ευκολότερη.
