Η μάστιγα της εγκληματικής απροσεξίας των κυνηγών, κατά την κυνηγετική περίοδο, με θύματα τους ίδιους, καλά κρατεί στην Ελλάδα. Η κυνηγετική οικογένεια, κάθε χρόνο μετρά πολλές απώλειες, οι οποίες γίνονται τραγικότερες, όταν τις προκαλεί χέρι αδελφού, φίλου, συγγενή.
- «Μοιραία κατάληξη είχε για ένα 46χρονο κυνηγό η βραδινή εξόρμηση -μαζί με δύο συγγενικά του πρόσωπα- για αγριογούρουνα…».
- «Κυνηγός πυροβόλησε κυνηγό…».
- «Εφιάλτης έγινε το χόμπι για κυνήγι μεταξύ δύο φίλων…».
- «Είχε πάει για κυνήγι με 45χρονο φίλο του, όταν ξαφνικά έπεσε αιμόφυρτος, χτυπημένος από σκάγια…».
Ίδιες ιστορίες διαδραματίζονται κατ’ επανάληψη στα δάση και οι περισσότερες σε κυνήγι αγριογούρουνου, αποδεικνύοντας ότι δεν έχουν γίνει μάθημα.
«Φταίει η νοοτροπία του Ελληνα κυνηγού, είναι απείθαρχος…» αναφέρει ο πρόεδρος της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Θεσσαλίας- Ν. Σποράδων, κ. Βαγγέλης Μπαλατσός, ερωτηθείς για τα λάθη των κυνηγών που κοστίζουν τη ζωή του φίλου, του πατέρα, του γιου, του αδελφού, του γαμπρού… και εξηγεί: «Οι κυνηγοί είναι υποχρεωμένοι να τηρούν κάποιους κανόνες ασφαλείας. Κατά την ώρα του κυνηγιού, πρέπει να φορούν τα διακριτικά πορτοκαλί γιλέκα. Δυστυχώς όμως πολλοί δεν λαμβάνουν μέτρα αυτοπροστασίας και δεν φορούν τα πορτοκαλί γιλέκα που βοηθούν στη σήμανσή τους. Αδιαφορούν, αλλά παράλληλα αυξάνουν τις πιθανότητες λάθους…».
Ο κ. Μπαλατσός, υποστηρίζει ότι μεγάλη ευθύνη έχουν οι αρχηγοί των ομάδων των κυνηγών και συμβουλεύει: «Οι αρχηγοί θα πρέπει να αποβάλλουν από την ομάδα τα μέλη που δεν φορούν το διακριτικό γιλέκο. Εχουν συμβεί τέτοια περιστατικά…».
Σύμφωνα με κυνηγούς: «τα περισσότερα ατυχήματα γίνονται στο καρτέρι του ζώου, στις «γουρουνομάδες». Απ’ τη μία, κάποιος κυνηγός χωρίς να ειδοποιήσει περνά από την περιοχή καρτεριού του άλλου κυνηγού, ο οποίος με τη σειρά του, χωρίς να βεβαιωθεί ότι αυτό που κινείται είναι ζώο, πυροβολεί και γίνεται το κακό.
Να σημειωθεί ότι μια «γουρουνομάδα» μπορεί να απαρτίζεται και από δέκα κυνηγούς, γεγονός που δυσχεραίνει τον συντονισμό και τον απόλυτο έλεγχο των μελών της.
ΑΓΡΑΦΟΙ ΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΥΝΗΓΙΟΥ
Σύμφωνα με την Κυνηγετική Συνομοσπονδία Ελλάδας, στο κυνήγι υπάρχουν άγραφοι νόμοι, που πρέπει να εφαρμόζονται, μεταξύ των οποίων κάποιοι αφορούν στην πρόληψη από ατυχήματα κυνηγών, όπως οι εξής:
- Δεν πυροβολούμε ποτέ κοντά στα κατοικίδια ή τους ανθρώπους που εργάζονται ή βρίσκονται στην ύπαιθρο.
- Δεν πυροβολούμε ποτέ προς τα καταλύματα των ζώων, τα οποία ενδέχεται να τρομάξουν από τον πυροβολισμό ή από τα σκάγια που πέφτουν στις στέγες.
- Δεν πυροβολούμε ποτέ πινακίδες ή οποιαδήποτε επιφάνεια, έστω κι αν θεωρούμε ότι δεν χρησιμεύουν σε τίποτε.
- Ειδικευόμαστε στο είδος κυνηγιού που μας αρέσει περισσότερο και προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε συνεχώς ως ειδικοί σε συγκεκριμένο είδος.
- Δεν πυροβολούμε ποτέ σε απόσταση μεγαλύτερη από το βεληνεκές του όπλου μας.
- Ο τόπος κυνηγιού ανήκει σ’ αυτόν που τον οριοθέτησε πρώτος. Το καρτέρι ή η περιοχή κυνηγιού του λαγού ή του αγριόχοιρου, ανήκουν σ’ αυτούς που βρέθηκαν πρώτοι εκεί και δεν επιτρέπεται να παρεμβληθούμε.
- Δεν επιτρέπεται να εισερχόμαστε σε περιοχές που έχουν «κλείσει» παρέες που κυνηγούν λαγό ή αγριόχοιρο αν κυνηγάμε πουλιά. Η παρουσία μας, τα σκυλιά μας και οι πυροβολισμοί θα χαλάσουν το κυνήγι μιας ολόκληρης παρέας.
- Δεν κινούμαστε ποτέ κοντά σε κυνηγό που κυνηγά με σκυλιά φέρμας. Αν βρεθούμε σε καρτέρι όπου βρίσκεται άλλος κυνηγός αδειάζουμε το όπλο μας σε ένδειξη σεβασμού».
Της Λένας Κισσάβου
