Για την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των συγκεκριμένων αδικημάτων, δεν απαιτείται η ανεύρεση θηράματος ή θηραμάτων φονευθέντων. Για την πραγματοποίησή τους, αρκεί ο κυνηγός να έχει αρχίσει την έρευνα για την ανεύρεση θηράματος. Αυτό έχει δεχθεί ο Άρειος Πάγος.
Θα αναλύσω το άρθρο 258 του Δασικού Κώδικα και ιδιαίτερα την παράγραφο 1 περίπτωση β’ αυτού στην οποία αναφέρεται ότι:
«Απαγορεύεται η άσκησις της θήρας από μηχανοκίνητων μέσων και η μεταφορά δια τοιούτων κυνηγετικών όπλων, εάν ταύτα δεν είναι λελυμένα ή εντός θήκης, ως και δια πάσης φύσεως προβολέων και ελκυστικών φώτων».
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα σοβαρό αδίκημα το οποίο τιμωρείται, σύμφωνα με το άρθρο 287 παράγραφος 5 του Δασικού Κώδικα, με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών, δηλαδή με ποινή φυλάκισης από τρεις (3) μήνες έως πέντε (5) έτη.
Τα αδικήματα που στοιχειοθετούνται με αυτήν τη διάταξη είναι τα εξής δύο (2): α) Η άσκηση θήρας με μηχανοκίνητο μέσο με τη βοήθεια προβολέων ή άλλων ελκυστικών φώτων και β) Η μεταφορά με μηχανοκίνητο μέσο όπλων χωρίς να είναι λυμένα και μέσα στη θήκη τους, είτε νύκτα είτε ημέρα.
Είναι γνωστό σ’ όλους εμάς τους κυνηγούς, ότι το θήραμα, όποιο και αν είναι, είτε τριχωτό είτε πτερωτό, θεωρεί «φιλικά» τόσο την παρουσία αυτοκινήτου, το θόρυβο της μηχανής του, αλλά και τους προβολείς (γενικότερα τα πάσης φύσεως φώτα). Τούτο έχει ως αναγκαία συνέπεια να καθίσταται εύκολη η θανάτωσή του με χρήση όπλου, μέσα από αυτοκίνητο. Πολλές φορές, το θήραμα πλησιάζει προς το μέρος των προβολέων ή παραμένει ακίνητο.
Όπως όλοι γνωρίζετε, υπάρχουν συνάδελφοί μας, ευτυχώς πολλοί λίγοι, οι οποίοι κυνηγούν με τον ανωτέρω τρόπο και βέβαια αυτοί οι ελάχιστοι δεν πρέπει να ονομάζονται κυνηγοί, αλλά –επιτρέψατέ μου τη φράση– «δολοφόνοι». Η φύση έχει «οπλίσει» το κάθε θήραμα με ορισμένα μέσα αυτοάμυνας, π.χ. έγκαιρη απομάκρυνση για τα πτερωτά, δύσκολο ξεφώλιασμα για το λαγό, ισχυρή όσφρηση για τον αγριόχοιρο κ.λπ. Όλα αυτά καθίστανται ανενεργά τη νύκτα για όλους τους ανωτέρω λόγους. Οι ανωτέρω ασυνείδητοι κυνηγοί ουσιαστικά δολοφονούν τα θηράματα, αφού τη νύκτα δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα άνω, από τη φύση, μέσα αμύνης τους.
Για το λόγο αυτό, το συγκεκριμένο αδίκημα θεωρείται και είναι από τα πλέον σοβαρά που έχουν σχέση με το κυνήγι.
Θέλω να επισημάνω ότι τιμωρείται εξίσου σοβαρά τόσο το κυνήγι τη νύκτα με μηχανοκίνητα μέσα (αυτοκίνητα κ.λπ.) με τη χρήση και τη βοήθεια πάσης φύσεως προβολέων, όσο και η μεταφορά όπλου δεμένου εκτός θήκης, είτε είναι ΗΜΕΡΑ είτε είναι ΝΥΚΤΑ. Δηλαδή έχουμε δύο ανεξάρτητα αδικήματα που η ύπαρξη του ενός δεν αποτελεί αναγκαίο στοιχείο για τη στοιχειοθέτηση του άλλου. Κάνω ειδική αναφορά σε αυτό, γιατί είναι πολύ πιθανό από άγνοια συνάδελφοι κυνηγοί να μεταφέρουν δεμένο εκτός θήκης ημέρα το όπλο τους μέσα στο αυτοκίνητό τους, είτε γιατί αλλάζουν κυνηγετική θέση είτε γιατί επιστρέφουν στο σπίτι. Για αυτό, όταν τελειώνει το κυνήγι ή αλλάζουμε κυνηγετική θέση, θα πρέπει προηγουμένως να λύσουμε και να θέσουμε στη θήκη του το όπλο μας.
Πρέπει ακόμα να σημειώσω ότι για την αντικειμενική και υποκειμενική υπόσταση των ανωτέρω αδικημάτων (αξιόποινων πράξεων), δεν απαιτείται η ανεύρεση θηράματος ή θηραμάτων φονευθέντων. Για την πραγματοποίησή τους, αρκεί ο κυνηγός να έχει αρχίσει την έρευνα για την ανεύρεση θηράματος. Αυτό έχει δεχθεί ο Άρειος Πάγος. Η τυχόν σύλληψη, αλλά και η εν συνεχεία καταδίκη για τα ανωτέρω αδικήματα, αλλά και για οποιοδήποτε άλλο που αφορά παράβαση των περί θήρας διατάξεων, έχει ως συνέπεια την κατάσχεση κάθε μέσου που χρησιμοποιείται για παράνομη θήρα (όπλο, φυσίγγια, θηράματα, αυτοκίνητο κ.λπ.) και 2) Τη στέρηση λήψεως αδείας θήρας επί πενταετία για τα πλημμελήματα και επί διετία για τα πταίσματα. Περαιτέρω, σε τέτοιες περιπτώσεις έχει το δικαίωμα το παράρτημα ασφαλείας της περιοχής να αφαιρέσει την άδεια κατοχής τόσο του όπλου που χρησιμοποιήθηκε για την παράνομη θήρα και το όπλο, αν δεν έχει στο μεταξύ κατασχεθεί, αλλά και όποια άλλη άδεια κατοχής όπλου υπάρχει, και τα όπλα.
Πιστεύω ότι όχι μόνο δεν πρέπει να κυνηγάμε παράνομα, αλλά ακόμη ότι πρέπει να αποτρέπουμε και όποιον υποψήφιο συνάδελφό μας. Όπως και άλλη φορά έχω επισημάνει, το κυνήγι πρέπει να το θεωρούμε ως άθλημα και όχι ως μέσο βιοποριστικό. Πρέπει να εγκαταλείψουμε τη λογική ότι καλός κυνηγός είναι αυτός που σκοτώνει πολλά θηράματα. Καλός κυνηγός είναι αυτός που χαίρεται το κυνήγι περπατώντας στο δάσος με την καλή παρέα του, το σκύλο του κ.λπ., ανεξάρτητα αν θα βρει ή σκοτώσει θηράματα, κάνοντας πάντοτε σωστή και λογική κάρπωση.
