Γράφει ο Δημήτρης Ευμοιριδης
Εάν υπήρχε η δυνατότητα να καταθέσει ο κάθε ένας από εμάς τους κυνηγούς τις προτάσεις και εισηγήσεις μας, με σκοπό την διατύπωση των όρων και των κανόνων διεξαγωγής του κυνηγίου , ποιο νομίζετε θα ήταν το αποτέλεσμα;
Η εμπειρία μου όλα αυτά τα χρόνια μέσα από την κυνηγετική μου ενασχόληση, με κάνουν να πιστεύω, ότι οι απόψεις και οι προτάσεις θα ήταν τόσες, όσοι θα ήταν και οι συνάδελφοι στην αίθουσα και το χειρότερο να προσπαθεί ο καθένας να επιβάλει την προσωπική του άποψη.
Δεν είναι κακό το να υπάρχει διαφορετική άποψη, κάθε άλλο, αυτό όμως που δημιουργεί τo πρόβλημα είναι όταν προσπαθείς να επιβάλεις την προσωπική σου άποψη, χωρίς κανένα ουσιαστικό επιχείρημα με μοναδικό κίνητρο τον προσωπικό εγωισμό. Δυστυχώς αυτή είναι η αλήθεια, την οποία εάν δεν αποδεχθούμε τότε στρουθοκαμηλίζουμε και πληρώνουμε τις όποιες συνέπειες.
Είναι γεγονός ότι η ημιμάθεια χαρακτηρίζετε χειρότερη από την αμάθεια και δυστυχώς το στοιχείο αυτό παρατηρείται έντονα ανάμεσα στους περισσότερους συναδέλφους και τους οδηγεί σε συμπεριφορές κάθε άλλο θετικές για την τύχη του κυνηγίου.
Εάν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς τότε θα πρέπει να αποδεχτούμε ότι οι ευθύνες είναι μεγάλες και οι αποδέκτες πολλοί. Ευθύνη έχουμε όλοι από τους απλούς κυνηγούς έως και το ίδιο το κράτος. Είναι πλέον σαφές ότι στηριζόμενοι μόνον στην λέξη φιλότιμο, δεν μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση να λειτουργεί μια κοινωνία σε θετικό επίπεδο και μάλιστα στον 21ο αιώνα .
Οι κανόνες και οι νόμοι ενός κράτους είτε μας αρέσουν είτε όχι θα πρέπει να τηρούνται και να εφαρμόζονται από όλους τους πολίτες χωρίς καμία εξαίρεση. Αυτό όμως προϋποθέτει γνώσεις, τις οποίες αποκτά κανείς μέσα από την εκπαίδευση. Είναι δεδομένο ότι οι γνώσεις είναι αυτές που αποτελούν τα ισχυρότερα όπλα μιας κοινωνίας για την σωστή της λειτουργία αλλά είναι και τα εχέγγυα εκείνα που συντελούν στην θωράκιση και την ευημερία των πολιτών της.
Αυτό ακριβώς είναι το τεράστιο πρόβλημα που αντιμετωπίζει σήμερα η μεγάλη αυτή κοινωνική ομάδα μας, την έλλειψη της γνώσης, εξαιτίας της απουσίας ακόμη και της στοιχειώδους εκπαίδευσης.
Ναι αγαπητοί συνάδελφοι, σήμερα η συμπεριφορά του κάθε συνάδελφου κυνηγού είναι ανάλογη με την συμπεριφορά του δάσκαλου, που έτυχε να έχει στα πρώτα κυνηγετικά του βήματα. Τις περισσότερες φορές ο αυτοσχεδιασμός είναι αυτός που τον οδηγεί. Παραβιάζει ανά πάσα στιγμή τον νόμο χωρίς καμία ενοχή, είτε από άγνοια, είτε γιατί θεωρεί ότι είναι άδικος, ανεφάρμοστος, είτε γιατί δεν πρόκειται να τιμωρηθεί, είτε έτσι απλά από μαγκιά κ.λ.π. , γιατί έτσι έχει διδαχθεί από τον δάσκαλό του.
Όλοι μας βλέπουμε το πρόβλημα, αλλά κανείς από εμάς δεν θέλει να το προβάλει και να το αναδείξει, ίσως γιατί δεν θέλει να έρθει αντιμέτωπος με όλους αυτούς που βολεύονται μέσα από αυτήν την κατάσταση. Είναι κρίμα όμως να αφήνουμε μία τέτοια πολύτιμη δραστηριότητα να υποβαθμίζετε και να απαξιώνετε από τα ίδια της τα μέλη. Ξέρετε όταν επί πολλά χρόνια κρύβουμε τα σκουπίδια κάτω από το ακριβό μας χαλί, στο τέλος από την υπερβολική βρομιά πετάμε το χαλί στα σκουπίδια.
Αγαπητοί συνάδελφοι, το κυνήγι, πέραν από τον περίφημο ορισμό που διατυπώθηκε το 1932 από το 1ο Πανελλήνιο Κυνηγετικό Συνέδριο «κυνηγώ επειδή εκπαιδεύομαι, δοκιμάζω τις ικανότητές μου και νοιώθω ελεύθερος», είναι αναμφίβολα, όσο και εάν φαίνεται σε κάποιους οξύμωρο, ένα από τα ποιο αξιόλογα διαχειριστικά μέτρα για την διατήρηση της άγριας πανίδας. Όμως κάθε διαχειριστικό μέτρο για να έχει θετικά αποτελέσματα, απαιτούνται ειδικές και σημαντικές γνώσεις από αυτούς που καλούνται να το εφαρμόσουν. Έτσι λοιπόν στην προκειμένη περίπτωση που την διαχείριση καλούμαστε να την εφαρμόσουμε εμείς οι κυνηγοί, θα πρέπει χωρίς κανέναν ενδοιασμό, να αποκτήσουμε τις απαραίτητες εκείνες γνώσεις που θα βοηθήσουν σε θετική έκβαση.
Θεωρώ ότι οι γνώσεις για την βιολογία του θηράματος που επιλέγει ο καθένας από εμάς να κυνηγήσει, είναι το πλέον σημαντικό στοιχείο που απαραίτητα θα πρέπει να έχει ο κάθε κυνηγός. Είναι το άλφα και το ωμέγα, είναι το θεμέλιο εκείνο με πολύ καλά υλικά οπλισμένο, πάνω στο οποίο θα στηθεί με ασφάλεια το σπουδαίο αυτό οικοδόμημα που λέγεται κυνήγι, μακριά από τον φόβο κατάρρευσης του από σεισμούς και καταποντισμούς.
Μέσα από την βιολογία ενός θηράματος μαθαίνουμε τα μυστικά της αναπαραγωγής, τις συνήθειες, τους ιδανικούς βιότοπους, τους εχθρούς, την τροφή και γενικά όλα τα στοιχεία εκείνα που βοηθούν στην προστασία και την διατήρηση του.. Όταν ο καθένας από εμάς έχει αποκτήσει τις γνώσεις αυτές και αφού έχει αξιολογήσει και ταξινομήσει όλα αυτά τα στοιχεία τότε και μόνον τότε θεωρείται διαχειριστής της άγριας πανίδας.
Επειδή όμως όλα αυτά είναι άγνωστα στοιχεία για τους περισσότερους συναδέλφους και είναι λογικό, γιατί η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος έγινε μόνον μία φορά για τους μαθητές του Ιησού, νομίζω ότι η εκπαίδευση όχι μόνον είναι απαραίτητη, αλλά επιβάλλεται. Αυτήν που δυστυχώς την απεχθάνονται τόσο οι περισσότεροι συνάδελφοι, όσο και οι διοικούντες για διαφορετικούς βέβαια λόγους. Οι μεν συνάδελφοι γιατί δεν θέλουν το «θρανίο» μια και «τα ξέρουν όλα», οι δε διοικούντες για ψηφοθηρικούς λόγους και βέβαια το αποτέλεσμα είναι αυτό που βιώνουμε σήμερα.
Περισσότερα για την εκπαίδευση των κυνηγών, δείτε στο https://hunting-academy.edu.gr/
