Του Ευάγγελου Χατζηνίκου, Δασολόγου-Περιβαλλοντολόγου, MSc στη Διαχείριση Άγριας Πανίδας
Η πλούσια βιοποικιλότητα της ελληνικής φύσης μάς έχει επιφορτίσει με το ιερό χρέος της προστασίας και ορθολογικής διαχείρισής της.
Ο δεκάλογος που ακολουθεί είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για να την κρατήσουμε ζωντανή και υγιή, για μας και τα παιδιά μας.
1) Διαχείριση των προϊόντων του φυσικού περιβάλλοντος ως φυσικών ανανεώσιμων πόρων, πάντα με την αρχή της αειφορίας.
2) «Καλλιέργεια» του Ελληνικού Δάσους, γιατί όταν το δάσος δεν καλλιεργείται, πεθαίνει.
3) Ρύθμιση της ανεξέλεγκτης, ελεύθερης κτηνοτροφίας, γιατί αν οι Έλληνες δεν φάνε τα γίδια τους, αυτά θα φάνε το δάσος τους.
4) Οικονομία του γλυκού νερού με διευθέτηση και αξιοποίηση των ορεινών υδάτων, γιατί ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα γίνει για το νερό.
5) Περιορισμός των Δασικών Πυρκαγιών, γιατί οι επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές σε συνδυασμό με τη διάβρωση του εδάφους επιφέρουν ερήμωση του τοπίου.
6) Όχι στην ασφυκτική προστασία της φύσης, ναι στη διαχείριση με ενεργή συμμετοχή των χρηστών (κτηνοτρόφων, γεωργών, μελισσοκόμων, κυνηγών, αλιέων κ.λπ.).
7) Άμεσος καθορισμός των χρήσεων γης, γιατί τα σπίτια μπαίνουν στο δάσος και το δάσος εξαπλώνεται μέσα στα σπίτια.
8) Προώθηση του εναλλακτικού τουρισμού, γιατί ο μαζικός τουρισμός ρυπαίνει και καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον περισσότερο από τη βαριά βιομηχανία.
9) Αξιοποίηση των μνημείων της φύσης, γιατί οι Έλληνες τα περιφρονούν ενώ οι ξένοι τα λατρεύουν.
10) Καταπολέμηση της αστυφιλίας και ανάπτυξη της υπαίθρου, γιατί η θαυμαστή βιοποικιλότητα της ελληνικής υπαίθρου δημιουργήθηκε παράλληλα με την ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων, εδώ και χιλιάδες χρόνια ζωής του Ελληνικού Πολιτισμού.
φωτογραφία www.calipidder.com
