Μία από τις βασικές αιτίες καθυστέρησης στην εξέλιξη των δεξιοτήτων του σκοπευτή-κυνηγού είναι η ψευδαίσθηση που αποκτά από τις τυχαίες ευστοχίες.
Του Μπάμπη Αιγινήτη
Ίσως διαβάζοντας αυτόν τον τίτλο κάποιοι να σκεφτούν «Μα είναι δυνατόν αφού τη θέλουμε την επιτυχημένη βολή». Ναι, την θέλουμε αλλά όχι όταν είναι τυχαία και ανεξήγητη. Αυτές είναι τυχαίες και ύπουλες βολές που δεν έγιναν συνειδητοποιημένα και με τεχνική. Το κακό αυτών των βολών είναι ότι δίνουν τη πλάνη ότι μπορεί να το κάνει συνέχεια. Όμως όταν έρθει η στιγμή της αλήθειας μέσα στη πούλα και εμφανιστούν 2-3 αστοχίες, τότε κλονίζεται η εμπιστοσύνη προς τον εαυτό του και αναρωτιέται τι συμβαίνει, ψάχνει τα αίτια και έχοντας πτωχές γνώσεις τεχνικής καταφεύγει σε αστείες λύσεις. Αυτές οι λύσεις που είναι η αλλαγή κοντακίου, αλλαγή φυσιγγίων, κιαλιών κ.λπ. δεν έχουν κανένα απολύτως αποτέλεσμα και.
Μονόδρομος
Όταν λοιπόν κάποιος αποφασίσει να ασχοληθεί σοβαρά με την αγωνιστική σκοποβολή και ξεφεύγει από το απλό ψυχαγωγικό επίπεδο θα πρέπει να βελτιώσει τη τεχνική του κατάρτιση και να μάθει να διαχειρίζεται σωστά όλη τη διαδικασία της βολής. Να μάθει να συγχρονίζει αρμονικά το πνεύμα με το σώμα, το μυαλό με τους μύες και τα συναισθήματα με τις αντιδράσεις. Σε αυτά χρειάζεται μια προπονητική βοήθεια που θα προσφέρει την ικανότητα στο σκοπευτή να τα ρυθμίζει όλα αυτά μόνος του κατά τη διάρκεια μιας αγωνιστικής ‘πούλας’.
Η έλλειψη αυτοπεποίθησης σε έναν σκοπευτή με τεχνικές αδυναμίες εμφανίζεται μερικές φορές με τη μορφή της φοβίας σε κάποιες βολές με συγκεκριμένη τροχιά. Αυτό γίνεται αντιληπτό με τη νευρική αντίδραση στην εμφάνιση του συγκεκριμένου δίσκου. Αυτή η υπερβολικά γρήγορη κίνηση του όπλου προς το στόχο, γίνεται χωρίς να μπορεί να το ελέγξει. Ένα ανεξέλεγκτο όπλο που τινάζεται απότομα, προς μια κατεύθυνση μας δίνει ως άμεσο αποτέλεσμα μια υπερβολική προσκόπευση, μεγαλύτερη από ατή που χρειάζεται για να συναντήσουν τα σκάγια τον στόχο, συνεπώς η βολή χάνεται μπροστά και αν συνδυαστεί με σφίξιμο της λαβής τότε η λαβή πάει και χαμηλά. Ο δίσκος σε οποιαδήποτε γωνία και αν κινείται δεν είναι όσο γρήγορος ώστε να δικαιολογεί τον πανικό και τη νευρικότητα. Η ηρεμία στη κίνηση προσφέρει τον απόλυτο έλεγχο του όπλου και η αντίδραση τη στιγμή που μπαίνουμε πάνω στο δίσκο μας δίνει την ακρίβεια της βολής.
Η μνήμη του σκοπευτή
Σε ένα παλαιότερο άρθρο είχα γράψει σχετικά με τη μνήμη του σκοπευτή, η οποία εκφράζεται με τον τρόπο που το σώμα λαμβάνει πληροφορίες (κατεύθυνση στόχου, γωνία κ.λπ.) και εκτελεί κίνηση και βολή χωρίς την απόλυτη καθοδήγηση του μυαλού.
Όταν μάθει κάποιος να τα εφαρμόζει αυτά στο βατήρα του σκοπευτηρίου τότε θα μπορεί να τα εφαρμόζει και στο κυνηγότοπο και ιδιαίτερα στο καρτέρι. Χωρίς να μπω σε περισσότερες τεχνικές λεπτομέρειες θα αναφέρω ένα απλό παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι ο δίσκος είναι φάσα ή τσίχλα που μπαίνει διαγώνια στο καρτέρι μας ή περνάει τραβέρσα, με μια συγκεκριμένη ταχύτητα. Ο εγκέφαλος λαμβάνει το οπτικό ερέθισμα, και επεξεργάζεται τις πληροφορίες.
Ακολούθως δίνει εντολή στο σώμα να κάνει αυτό που έχει μάθει να κάνει και το έχει κάνει πολλές φορές σε δίσκους στο βατήρα του σκοπευτηρίου. Όλη αυτή η διαδικασία έχει αποτυπωθεί στο μυαλό όπως ένα σχέδιο οδήγησης για το πώς θα πάει κάποιος από τη δουλειά στο σπίτι του. Φέρνει λοιπόν ομαλά και ήρεμα το όπλο με κατεύθυνση από πίσω προς μπροστά (αυτή είναι η μέθοδος Swing-Through) και τη στιγμή που η κάνη περνάει το κεφάλι του πουλιού το κοντάκι έχει «κουμπώσει» στο σώμα του κυνηγού καθώς πατιέται ακαριαία η σκανδάλη. Αν ο κυνηγός τη στιγμή του πατήματος της σκανδάλης συνεχίσει τη κίνηση του όπλου και δεν το σταματήσει, η επιτυχία είναι εξασφαλισμένη. Το μυστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι ο εγκέφαλος και το σώμα έχουν προπονηθεί στο σκοπευτήριο πολλές φορές κάνοντας το ίδιο πράγμα, συνεπώς μετατρέπουν με το όπλο επωμισμένο καταστρέφουν τον αυθορμητισμό και επιφέρουν δισταγμό στο πάτημά της σκανδάλης. Αυτός ο δισταγμός είναι η σωτηρία του θηράματος και ο ίδιος δισταγμός ευθύνεται πολλές φορές για την απώλεια δίσκων μέσα στο βατήρα του σκοπευτηρίου.
Τον έφαγε η πολύ σιγουριά
Δεν είναι λίγες οι φορές που ο σκοπευτής, όπως άλλωστε και ο κυνηγός, πάει να σιγουρέψει το στόχο του μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου και αυτό τον οδηγεί στην αποτυχία. Για να έχετε επιτυχία στις βολές σας είναι σημαντικό να εμπιστευτείτε τον εγκέφαλο και την εντολή που δίνει για αυθόρμητο πάτημα της σκανδάλης.. Αν τον αμφισβητήσετε θα χάσετε.
Όταν ένας σκοπευτής νιώθει σιγουριά για τον εαυτό τους δεν αμφισβητεί ποτέ τον εγκέφαλό του, τη στιγμή που «κουμπώνει» με το όπλο του στην επώμιση ξέρει, το νιώθει ότι ο στόχος είναι δικός του. Το έχει το πιάτο από τη στιγμή που έχει μπει στη κίνησή τους μέχρι τη στιγμή που τα σκάγια εγκαταλείπουν τη κάννη του όπλου του. Οι απότομες κινήσεις, οι γρήγορες και νευρικές επωμίσεις ευθύνονται για την απώλεια ελέγχου του όπλου μας.
Η αφοσίωση στην ακίδα (στο στόχαστρο) της κάννης και η προσπάθεια σημαδέματος με αυτό το στόχο συντελεί στο σταμάτημα της κίνησης του όπλου. Όλα μαζί δημιουργούν αναποφασιστικότητα και έλλειψη αυτοπεποίθησης.
Μην επαναπαύεστε με τις τυχαίες, τις «ύπουλες επιτυχίες».
Μάθετε να νιώθετε την κάθε βολή που κάνετε. Ασχοληθείτε με την βελτίωση και εξέλιξη της σκοπευτικής σας τεχνικής και ξεχάστε τα κοντάκια, τα τσοκάκια, τα φυσίγγια και τις αστείες δικαιολογίες. Αν θέλετε δραστικές και αποφασιστικές λύσεις, ασχοληθείτε με τον εαυτό σας και την τεχνική του κατάρτιση.
Όσο πλούσια θα είναι αυτή, τόσο μεγαλύτερη ικανοποίηση και χαρά θα σας προσφέρει η κάθε στιγμή που θα κοιτάτε το στόχο και θα πατάτε τη σκανδάλη.
