Ο ρόλος των γυναικών στο κυνήγι γίνεται ολοένα και πιο σημαντικός στις μέρες μας. Στα μάτια του πληθυσμού, η γυναίκα, η μητέρα, θεωρείται ως εκείνη που δίνει ζωή και δεν παίρνει ζωή! Εάν μια γυναίκα υποστηρίζει ενεργά και ικανά το βιώσιμο κυνήγι ως βάση για τη διατήρηση – τότε η φωνή της είναι πράγματι ζωτικής σημασίας! Ευτυχώς, ο αριθμός των κυνηγών αυξάνεται στις ευρωπαϊκές χώρες και στις ΗΠΑ, αλλά και στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης.
Κάθε μέρα βλέπουμε την ανάγκη επίλυσης προβλημάτων με τα μέσα ενημέρωσης και ορισμένους οργανισμούς που δεν είναι υπέρ του κυνηγιού. Πρέπει να εξηγήσουμε τους λόγους πίσω από αυτό που κάνουμε ως κυνηγοί. Καθημερινά, πρέπει να επισημάνουμε ότι βρισκόμαστε στην πρώτη γραμμή της διατήρησης της άγριας πανίδας και ότι χωρίς βιώσιμο κυνήγι, το μέλλον των θηραμάτων θα κινδυνεύει. Εναπόκειται σε εμάς να παρουσιάσουμε παραδείγματα βέλτιστων πρακτικών, όπου ο αριθμός των άγριων ζώων αυξάνεται χάρη στην καλά οργανωμένη διαχείριση κυνηγιού. Το κυνήγι, εξάλλου, αναγνωρίζεται ως μέρος της ανθρώπινης κληρονομιάς και του πολιτισμού μας. Οι γυναίκες-κυνηγοί μπορούν να προωθήσουν επιτυχώς μια θετική εικόνα του κυνηγιού και τα οφέλη του στο κοινό και να επηρεάσουν σημαντικά τους νέους και τα παιδιά.
Ενώ βρισκόταν στις ΗΠΑ, η Soňa Supeková, αντιπρόεδρος της Σχολής Οικονομικών και Επιχειρήσεων του Πανεπιστημιακού Πανεπιστημίου στη Μπρατισλάβα και Πρόεδρος της ομάδας εργασίας Artemis της CIC έδωσε μια ομιλία σε αυτά τα θέματα των γυναικών-κυνηγών στην Ευρώπη στο Κέντρο Ανθρώπων και Φύσης .
Κυνηγετικές παραδόσεις στην Ευρώπη – Tρόπος ζωής για τους κυνηγούς
Από τον μύθο του Αγίου Χάμπερτου, προστάτη των κυνηγών: «η άγρια ζωή δεν πρέπει να κυνηγηθεί, αλλά εξίσου σημαντική είναι η διατήρηση και κατανόηση της σημασίας της άγριας φύσης στη φύση και βάσει αυτού, ο περιορισμός του πάθους κάποιου».
«Είμαι κυνηγός. Μεγάλωσα σε μια κυνηγετική οικογένεια. Το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στο δάσος με τον παππού και τον πατέρα μου, τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μου ως κυνηγός. Μου δίδαξαν πώς να συμπεριφέρομαι στη φύση και να σέβομαι την άγρια φύση και πόσο σημαντικές είναι οι παλιές κυνηγετικές παραδόσεις για όλους μας.
Το κυνήγι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και είναι από την αυγή της ανθρωπότητας. Για παράδειγμα, έχει βοηθήσει την ανθρώπινη ανάπτυξη και πρόοδο. Το κυνήγι και όλες οι δραστηριότητες που σχετίζονται με αυτό είναι πολύ σημαντικά διαπολιτισμικά φαινόμενα – όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Πώς αναπτύχθηκε το κυνήγι και οι συναφείς παραδόσεις στην Ευρώπη; Η κοινότητα των κυνηγών στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες θεωρεί ότι το κυνήγι δεν είναι μόνο χόμπι, αλλά και τρόπος ζωής και αποστολή. Για τους περισσότερους από αυτούς, δεν πρόκειται μόνο για τη χαρά του λατομείου, της δολοφονίας ή των τροπαίων. αφορά την τιμή να είσαι κυνηγός. Είναι τιμή να ανήκω σε μια ομάδα ανθρώπων που σχετίζονται με τη φύση και τους πόρους της. Υπάρχει μια απλή απάντηση στην ερώτηση «Το κυνήγι μας κάνει ανθρώπους»; Όχι, αλλά η απάντηση μπορεί να βρεθεί στις ευρωπαϊκές παραδόσεις κυνηγιού και στον τρόπο ζωής που οδηγούν οι κυνηγοί.
Λοιπόν, τι είναι πιο ανθρώπινο: α) το κυνήγι ελαφιών στο δάσος με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αισθάνεται ότι απειλείται πριν πυροδοτηθεί, ή β) αναπαραγωγή ζώων αποκλειστικά για κρέας και σε συχνά τρομερές συνθήκες; Αυτό είναι ένα ερώτημα που εμείς οι κυνηγοί ρωτούνται καθημερινά από εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι φύλακες της φύσης και των ζώων.
Οι κυνηγοί στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο αγωνίζονται καθημερινά με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ειδικά με πολλούς μη κυνηγούς, ιδιαίτερα για το αν το χόμπι και το στυλ τους για την απόκτηση φαγητού είναι ηθικά και κοινωνικά αποδεκτά. Λοιπόν, τι είναι πιο ανθρώπινο: α) το κυνήγι ελαφιών στο δάσος με τέτοιο τρόπο ώστε να μην αισθάνεται ότι απειλείται πριν πυροδοτηθεί, ή β) αναπαραγωγή ζώων αποκλειστικά για κρέας και σε συχνά τρομερές συνθήκες; Αυτό είναι ένα ερώτημα που εμείς οι κυνηγοί ρωτούνται καθημερινά από εκείνους που ισχυρίζονται ότι είναι φύλακες της φύσης και των ζώων. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν ιδέα ποιος είναι ο ρόλος των κυνηγών στο δάσος και ποια καθήκοντα πρέπει να εκτελέσουν σε περιοχές κυνηγιού καθ ‘όλη τη διάρκεια του έτους για να είναι κυνηγοί. Είναι κυρίως κυνηγοί που ζητούν την προστασία των απειλούμενων ειδών, και εξίσου συχνά αυτοί αξίζουν πίστωσης για τη διατήρηση της άγριας ζωής.
Η αστικοποίηση ασκεί μεγάλη πίεση σε ολόκληρη την περιοχή της Κεντρικής Ευρώπης. Η άγρια ζωή εδώ βρίσκεται υπό συνεχή πίεση από την αύξηση του ανθρώπινου πληθυσμού και την επέκταση των βιομηχανιών και των υποδομών. Σε όλη την περιοχή, υπάρχουν μόνο μερικά μικρά κομμάτια ανέγγιχτης φύσης. Σήμερα, επομένως, η βιώσιμη διαχείριση του κυνηγιού είναι τόσο σημαντική και ο σεβασμός στις παραδόσεις κυνηγιού παρέχει δεσμό μεταξύ κυνηγών και τοπίου. Αυτός ο δεσμός διατηρείται μέσω των τελετών και των παραδόσεων που σχετίζονται με το κυνήγι.
Η διατήρηση των παλαιών κυνηγετικών παραδόσεων ξεκινά με αυτό που είναι γνωστό ως «κοινωνία». Αυτή η κοινωνία είναι η πρώτη από τις ηθικές και ηθικές υποσχέσεις των κυνηγών να συμπεριφέρονται, με απόλυτο σεβασμό, στην άγρια φύση και τη φύση. Η βάση των ευρωπαϊκών παραδόσεων και τελετών κυνηγιού είναι ο σεβασμός προς την άγρια φύση και το παιχνίδι που έχει πιάσει. Αυτός ο «σεβασμός» είναι ένα σημαντικό μέρος της ζωής του κυνηγού καθ ‘όλη τη διάρκεια του χρόνου, όχι μόνο κατά τη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου. Οι κυνηγοί εκδηλώνουν αυτό το σεβασμό σε πολλά μέρη και τρόπους: στη φύση, στο δάσος, μέσω του κυνηγιού, σε κοινωνικές περιστάσεις και επίσης στην προσωπική τους ζωή. Η αειφόρος χρήση της άγριας ζωής και η αειφόρος διαχείριση κυνηγιού λαμβάνουν χώρα στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών. Τα ελάφια στην άγρια φύση αισθάνονται το άγχος του πολιτισμού. Οι κυνηγοί στην Ευρώπη είναι από τους καλύτερους που μπορούν να μετριάσουν τις πιέσεις που ασκούνται στην άγρια φύση. Η ανταμοιβή για τους κυνηγούς είναι η ευκαιρία να περάσουν χρόνο στη φύση και να κυνηγήσουν. Με τη σειρά τους, οι κυνηγοί δείχνουν επίσης τον σωστό σεβασμό για το άγριο παιχνίδι.
Οι γυναίκες διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στο ευρωπαϊκό κυνήγι σήμερα. Στο παρελθόν, οι γυναίκες συμμετείχαν κυρίως στις δραστηριότητες που ακολουθούσαν το κυνήγι. Στις χώρες της πρώην Αυστροουγγαρίας, οι γυναίκες συμμετείχαν στις κοινωνικές δραστηριότητες του κυνηγιού. Τον 19ο και στις αρχές του 20ού αιώνα, το κυνήγι στην Ευρώπη γνώρισε τελική εξέλιξη και το λεγόμενο «αποκλειστικό κυνήγι» μετατράπηκε σε μια επαγγελματική δραστηριότητα που εστιάζει στην αναπαραγωγή και την ποιότητα και την ολοκληρωμένη φροντίδα των θηραμάτων.
Σήμερα, καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες εργάζονται σε θέσεις και επιλέγουν χόμπι που προηγουμένως κυριαρχούσαν από τους άνδρες, ο αριθμός των ενεργών γυναικών-κυνηγών αυξάνεται συνεχώς. Στην Αυστρία, για παράδειγμα, υπάρχουν περισσότερες από 11.000 εγγεγραμμένες γυναίκες κυνηγούς. Το κυνήγι είναι παραδοσιακά διαδεδομένο στις αγροτικές περιοχές, και οι γυναίκες στην Αυστρία κυνηγούν όλο και περισσότερο και συμμετέχουν στη δημόσια κυνήγι. Ο αριθμός των εγγεγραμμένων κυνηγών στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης αυξάνεται επίσης κάθε χρόνο, αν και οι δραστηριότητές τους συνδέονται με εκδηλώσεις που διοργανώνονται κυρίως από άνδρες. Οι σκανδιναβικές χώρες, επίσης, είναι γνωστές για τον μεγάλο αριθμό κυνηγών τους. Για παράδειγμα, υπάρχουν περισσότεροι από 15.000 εγγεγραμμένοι κυνηγοί γυναικών στη Σουηδία.
Οι γυναίκες κατέχουν επίσης μια σημαντική θέση στην ιερακοθηρία, σε διαγωνισμούς και ως κριτές διαφόρων εκδηλώσεων σκυλιών και επιδείξεων.
Επιπλέον, οι γυναίκες δραστηριοποιούνται σε πολλούς τομείς που σχετίζονται με το κυνήγι: εκπαίδευση, εργασία με παιδιά και με τη νεολαία, σκοποβολή και μόδα. Στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, οι γυναίκες οργανώνουν τακτικά εργαστήρια – στα οποία προσκαλούνται άνδρες και γυναίκες – επικεντρώνονται στην επεξεργασία και το μαγείρεμα θηραμάτων. Ανταλλάσσουν συνταγές και φιλοξενούν γαστρονομικούς διαγωνισμούς. Οι γυναίκες συμβάλλουν στη μεταφορά της κομψότητας του κυνηγιού και εμπνέουν τους άνδρες να φροντίζουν καλύτερα τα ρούχα και τις στολές τους. Ορισμένες νεαρές γυναίκες γίνονται κυνηγοί ακόμη και χωρίς τέτοια οικογενειακή παράδοση, συχνά χάρη στους συντρόφους τους.»
Όταν μιλάμε για παραδόσεις κυνηγιού, ένας από τους πιο σημαντικούς βιώσιμους οργανισμούς κυνηγιού, που έχει την έδρα του στην Ευρώπη, είναι το Διεθνές Συμβούλιο για τη Διατήρηση του θηράματος και της Άγριας Ζωής (CIC). Το CIC είναι ένα πολιτικά ανεξάρτητο συμβουλευτικό σώμα που στοχεύει στη διατήρηση της άγριας ζωής μέσω του βιώσιμου κυνηγιού. Η CIC υποστηρίζει την αειφόρο χρήση των πόρων άγριας ζωής και προωθεί, σε παγκόσμια κλίμακα, το βιώσιμο κυνήγι ως εργαλείο διατήρησης, ενώ βασίζεται σε αξιόλογες παραδόσεις.
Μετάφραση-Επιμέλεια: Σοφία Κακαβούλη
