Οι ρομαντικοί και λάτρεις κυνηγοί της ‘’βελουδομάτας’’ γνωρίζουν πολύ καλά ότι στο κυνήγι της, δεν συγχωρεί λάθη σε επίπεδο επιλογών
Τα χαρακτηριστικά ενός «μπεκατσοντούφεκου»
Πριν καταθέσουμε την άποψή μας είναι χρήσιμο να δεχθούμε ότι η τουφεκιά της μπεκάτσας γίνεται κατά κανόνα σε πολύ κοντινές αποστάσεις, με περιορισμένο οπτικό πεδίο, ενώ πάνω απ’ όλα απαιτεί εξαιρετική ταχύτητα.
Χρειάζεται, λοιπόν, ένα όπλο που να υποβοηθά την ταχεία επώμιση και βολή (μπουκάρισμα). Η σκοπευτική ακρίβεια είναι ζητούμενη μόνο μετά και κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις. Ένα όπλο «ακριβείας», που όμως επιμηκύνει τον απαιτούμενο χρόνο σκόπευσης, είναι μάλλον άχρηστο σε ένα τέτοιο κυνήγι. Γιατί; Μα φυσικά γιατί, όταν θα έρθει η ώρα να τραβήξουμε τη σκανδάλη, η οπτική επαφή με το θήραμα θα έχει ήδη χαθεί.
Άρα, χρειάζεται στο μπεκατσοκυνήγι ένα όπλο που να ευνοεί αυτό το είδος σκόπευσης και βολής. Τέτοια όπλα είναι όλα τα κοντόκαννα όπλα που η μικρότερη «σκοπευτική ευθεία» τους μειώνει την ακρίβεια και προάγει την ταχύτητα στην σκόπευση. Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό που υποβοηθά την ταχεία βολή είναι το πλάτος της ρίγας. Όσο φαρδύτερη είναι η ρίγα του όπλου, τόσο ταχύτερη είναι η σκόπευση που μπορούμε να έχουμε. Εδώ, όμως, δεν πρέπει να ξεχνάμε και το περιορισμένο οπτικό πεδίο που έχουμε όταν το θήραμα αυτό σηκώνεται μέσα στο πυκνό. Γι’ αυτό δεν είναι διόλου ευκαταφρόνητη και η επιλογή της κοίλης ρίγας, που αυξάνει το οπτικό πεδίο του κυνηγού.
Τα ιδανικά φυσίγγια
Όσο για τα φυσίγγια, πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν ότι στην μπεκάτσα χρειάζεται ένα ταχύτατο φυσίγγι. Στην πραγματικότητα αυτό που χρειάζεται είναι ένα φυσίγγι που να διορθώνει σκοπευτικά σφάλματα που είναι συχνά στις κοντινές αποστάσεις. Ένα φυσίγγι διασποράς με ελικοειδή διασπορέα εγγυάται μεγάλη διασπορά σε κοντινές αποστάσεις, μειώνοντας, βέβαια, το δραστικό βεληνεκές. Απαιτείται όμως μεγάλη προσοχή όπως σε κάθε φυσίγγι διασποράς για την ασφάλεια του σκύλου, ιδιαίτερα αν αυτός είναι πολύ ορμητικός και «ρίχνεται στο κατόπι» του θηράματος αμέσως μετά το ξεπέταγμά του. Τα φυσίγγια με μάλλινη τάπα στα ανοιχτά όπλα προσφέρουν κάπως μεγαλύτερη διασπορά από εκείνα με το συγκεντρωτήρα, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και όταν χρησιμοποιούνται σε τσοκαρισμένα όπλα. Επιπλέον η διασπορά τους είναι πολύ μικρότερη απ’ ό,τι στα φυσίγγια με ελικοειδή διασπορέα. Είναι προτιμότερη μια βαριά γόμωση που θα μας δώσει αρκετά μεγάλο αριθμό σκαγιών, όχι όμως μεγαλύτερη των 35 ή το πολύ 36 γραμμαρίων και με σκάγια τα οποία να έχουν ικανή διάμετρο προκειμένου να αντιμετωπίσουν ένα θήραμα που θα σηκωθεί κάπως μακρύτερα από το αναμενόμενο. Ιδανικά είναι σίγουρα τα σκάγια Νο 9 και Νο 8.
Να πώς ελέγχονται οι πιέσεις
Όσον αφορά στη μεγάλη ανησυχία πολλών –που δίκαια υπάρχει– γύρω από τις αναπτυσσόμενες πιέσεις στις βαριές γομώσεις, στο μπεκατσοφύσιγγο με 34 ή 35 γραμμάρια σκάγια δεν υπάρχει τέτοιου είδους ανησυχία. Μπορεί ο ελικοειδής διασπορέας να αυξάνει τις πιέσεις, κυρίως στο στόμιο που είναι το πιο επικίνδυνο, λόγω μικρότερης αντοχής, αλλά ο σωστός κατασκευαστής φυσιγγίων μπορεί να κατασκευάσει ένα φυσίγγι με πολύ συγκρατημένες μέγιστες αναπτυσσόμενες πιέσεις και τέτοιο βάρος γόμωσης, θυσιάζοντας κάτι από τις αρχικές ταχύτητες οι οποίες, στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι το κύριο ζητούμενο.
Το ιδανικό μπεκατσόσκυλο
Σε ένα ερώτημα που χωράει χιλιάδες απαντήσεις, δύο κορυφαία ονόματα του κυνοφιλικού χώρου βάζουν τα πράγματα στη θέση τους και το κατάλληλο μπεκατσόσκυλο στο… βάθρο του
ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΟΥΤΡΗΣ
Σπουδαίο μπεκατσόσκυλο είναι εκείνο που, όταν ψάξετε μαζί του έναν τόπο, γυρίζοντας στο αυτοκίνητο μπορείτε να πείτε με σιγουριά: “Σήμερα ΔΕΝ είχε πουλιά εδώ, φεύγουμε!”
Αυτή τη βεβαιότητα, όσο κι αν φαίνεται περίεργο και αντιφατικό, μπορεί να σας τη δώσει ΜΟΝΟ ένας σκύλος με μεγάλη εμπειρία, που έχει κάνει τουλάχιστον δύο καλές σεζόν στην μπεκάτσα (χρονιά σαν το 2002 δεν μετράει!), που έχει αποδείξει ότι ψάχνει συγκεντρωμένα, χωρίς κενά, που ανακαλύπτει πουλιά εκεί που δεν το πιστεύετε, που ψάχνει όλη την ημέρα και βρίσκει τη μία ή τις δύο μπεκάτσες. Τις καλές ημέρες, στα πολλά πουλιά, όλοι οι σκύλοι θα βρουν μπεκάτσες.
Το ζητούμενο με την μπεκάτσα δεν είναι μόνο να τη φερμάρει ένας σκύλος, είναι να πάει να τη βρει! Σκεφτείτε ότι στο δάσος, στην οξιά, στο ντούσκο ή στο πουρνάρι, ο σκύλος δεν έχει σύμμαχο τον αέρα για να κάνει διασταυρωμένη έρευνα, δεν έχει οπτικό πεδίο για να «φανταστεί» πού είναι τα πουλιά. Ο μόνος σύμμαχος, ο μόνος πληροφοριοδότης του είναι το έδαφος.
Από αυτό και μόνο ο σκύλος παίρνει τις πληροφορίες για να ψάξει ή όχι έναν τόπο. Η εμπειρία που λέγαμε προηγουμένως είναι ακριβώς αυτό, να συνδυάσει δηλαδή την παρουσία της μπεκάτσας με την πληροφορία που παίρνει από το έδαφος.
Το έμπειρο μπεκατσόσκυλο ΞΕΡΕΙ πού πρέπει να ψάξει, εσείς μπορεί να φαντάζεστε πού περίπου, να δείχνετε με το δάκτυλο ένα ολόκληρο δάσος, ο σκύλος σας όμως πρέπει να περάσει, να φτάσει και να φερμάρει τη μπεκάτσα εκεί ΑΚΡΙΒΩΣ που είναι. Γι’ αυτό μην τον ζαλίζετε με συνεχείς υποδείξεις, μην τον πηγαίνετε στα «κοτέτσια» συστημένο, αφήστε τον να πάρει τις εμπειρίες του και μόνον αν είναι έξυπνος και εργατικός θα σας αποζημιώσει, γιατί θα έχει γίνει ένα πραγματικό μπεκατσόσκυλο, που θα φαίνεται σε όλους μαγικό για την ευκολία του να βρίσκει πουλιά εκεί που οι άλλοι τα παρατάνε.
Το κυνήγι της μπεκάτσας είναι μια ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ, που για να την κατακτήσει ο σκύλος θέλει εμπειρίες, εξυπνάδα και… μπεκάτσες! Μια χρονιά φτωχή, δεν “γεννάει” νέα μπεκατσόσκυλα. Γι’ αυτό ευχηθείτε το 2011 να είναι πλούσιο, κυνηγήστε και καταδικάστε τους ανεγκέφαλους τυφεκιοφόρους στο πρωινό και βραδινό καρτέρι, γιατί κάθε πουλί που σκοτώνουν έτσι, είναι ένα μπεκατσόσκυλο λιγότερο. Δυστυχώς τίποτε στη φύση δεν είναι αστείρευτο, ούτε και οι μπεκάτσες.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΨΥΧΑΡΗΣ
Η μπεκάτσα δεν συγχωρεί ποτέ σφάλμα του σκύλου
Σίγουρα η μπεκάτσα είναι το θήραμα αυτό που αναδεικνύει τα προσόντα του σκύλου. Είναι ένα από τα θηράματα που κυνηγιέται με σκύλο φέρμας και που έχει μείνει εντελώς φυσικό και ατίθασο σε κάθε προσπάθεια του ανθρώπου για ημέρωμα ή αναπαραγωγή. Η μπεκάτσα δεν συγχωρεί ποτέ σφάλμα του σκύλου και απαιτεί μια κυνηγετική συμπεριφορά στο υψηλότερο επίπεδο.
Η μπεκάτσα σε κάθε συνάντηση με το σκύλο υιοθετεί και μια διαφορετική συμπεριφορά. Είναι δύσκολο, λοιπόν, το έργο και για το σκύλο, ο οποίος πρέπει να διαθέτει εξυπνάδα και να φέρεται ανάλογα. Θα πρέπει να έχει μια αρκετά καλή οσφρητική ικανότητα, τέτοια ώστε να τον βοηθά να ξεκαθαρίζει μέσα στις άσχημες καιρικές συνθήκες που κυρίως κυνηγιέται η μπεκάτσα (ομίχλη, βροχή, παγωνιά), τα βατραχοπηδήματα, το γρήγορο ποδάρωμα, ή τη συνήθεια της μπεκάτσας να λουφάζει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να σου περνά από το μυαλό η σκέψη ότι δεν είναι δυνατόν να υπάρχει εκεί μπεκάτσα…
Ο σκύλος μας, ανεξαρτήτως φυλής, θα πρέπει να διαθέτει ψυχή, έντονο κυνηγετικό πάθος, άψογη παρακολούθηση, φέρμα και τέλειο απόρτ. Να διαθέτει την αίσθηση του μπεκατσά (να ψάχνει τα πονηρά σημεία). Στο συγκεκριμένο θήραμα δεν μας ενδιαφέρει τόσο η μέθοδος στην έρευνα, όπως για παράδειγμα στο ορτύκι. Επειδή, όμως, πάνω απ’ όλα το ζητούμενο είναι το αποτέλεσμα, ο σκύλος μας πρέπει να έχει εμπειρία, να έχει ζήσει πολλές μπεκατσοστιγμές.
Ένας κυνηγός που έχει ένα βετεράνο σκύλο-μπεκατσά μέτριο σε προσόντα αλλά έμπειρο, είναι σίγουρο ότι θα κάνει καλύτερο σακίδιο από έναν κυνηγό που έχει ένα σκύλο-ταλέντο, με άριστα προσόντα, αλλά άπειρο. Γιατί η μπεκάτσα είναι απρόβλεπτη, δεν έχει κανόνες και μόνο μέσα από την εμπειρία τη διδάσκονται κυνηγός και σκύλος.
