Του Στέφανου Κακαβούλη
Λαός με πλούσια παράδοση, μακραίωνη ιστορία και ξεχωριστό πολιτισμό, οι Ινδοί φέρουν το κυνήγι στα γονίδιά τους. Δεν θα μπορούσε να είναι κι αλλιώς, αφού η ασιατική πανίδα περιλαμβάνει άγρια, μεγαλόσωμα και επικίνδυνα ζώα. Αυτά τα χαρακτηριστικά έκαναν πολλούς καλλιτέχνες να επισκεφτούν τη χώρα του Βούδα για να εμπνευστούν και να διδαχθούν τα μυστικά του κυνηγιού.
Παίρνοντας αφορμή από την ξαφνική “αλεξανδρομάθεια” που κατάφερε η ταινία του Στόουν να μας προκαλέσει (απόδειξη ότι ο κινηματογράφος όχι μόνο γράφει ιστορία, αλλά ξεθάβει και την ήδη υπάρχουσα), θέλω να αναφερθώ στη χώρα αυτή που αποτέλεσε με την ιδιαιτερότητά της και τον τελευταίο σταθμό στο ταξίδι του Μεγάλου Αλέξανδρου: την Ινδία. Η ιστορία και η παράδοση της Ινδίας έχουν τις ρίζες τους πολύ πριν τη μεγάλη άνθιση του δικού μας πολιτισμού. Μιλάμε για έναν λαό με άριστη γνώση των όπλων που οι ίδιοι κατασκεύαζαν και μεγάλη δεξιοτεχνία στο κυνήγι.
Δεινοί κυνηγοί
Το κυνήγι από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα αποτελεί σταθερή και άρχουσα αξία για τους Ινδούς. Είναι η πλέον διαδεδομένη δραστηριότητα, η οποία αποτελεί έναν από τους κυριότερους παράγοντες τροφής και βιοπορισμού. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι οι Ινδοί γεννιούνται έχοντας στο αίμα τους το κυνήγι. Η ύπαρξη ανεξερεύνητων δασικών περιοχών, όπου ζει και αναπαράγεται πλήθος άγριων, μεγαλόσωμων και επικίνδυνων ζώων, είναι αρκετός λόγος για να είναι ένας Ινδός σε συνεχόμενη… επιφυλακή. Ανά πάσα στιγμή μπορεί να του ζητηθεί να παίξει το ρόλο του κυνηγού. Η εγρήγορση αυτή έχει εξασκήσει ιδιαίτερα τόσο τα αντανακλαστικά όσο και το ένστικτό τους.
Πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες
Πολλοί καλλιτέχνες που αντλούν τη θεματολογία των έργων τους από το κυνήγι, επισκέφτηκαν την Ινδία για να μάθουν τα μυστικά της τέχνης του κυνηγίου και να μελετήσουν το αρχέγονο αυτό ένστικτο στην καθαρή και αγνή του μορφή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό του φωτογράφου Πίτερ Μπάιρνι, ο οποίος άφησε τη ζωή του στην Ιρλανδία και εγκαταστάθηκε για μεγάλο διάστημα με την οικογένειά του στην Ινδία. Το αποτέλεσμα ήταν η συγγραφή ενός βιβλίου, διανθισμένου με υπέροχες φωτογραφίες, που φέρει τον τίτλο “Gone Are the Days” (Πέρασαν οι μέρες). Οι σκηνές καταδίωξης με ελέφαντες, τίγρεις και λιοντάρια συναγωνίζονται καλογυρισμένες πολεμικές σκηνές χολιγουντιανών παραγωγών (βλέπε μάχη Γαυγαμήλων στην ταινία του Στόουν, “Μέγας Αλέξανδρος”). Οι ίδιοι οι Ινδοί μας μαθαίνουν πως το κυνήγι αποτελεί πηγή έμπνευσης και για την τέχνη, με την πλούσια παράδοση που έχουν σε πίνακες, όπου αναπαρίστανται κυνηγητικές σκηνές με τη μεγαλοπρέπεια και την ευσέβεια εκείνη που ταιριάζει σε δικές μας θρησκευτικές εικόνες αντίστοιχα. Η επιλογή ανοιχτών και έντονων χρωμάτων, οι επιβλητικές ανθρώπινες φιγούρες που τελετουργικά περιβάλλουν το μεγαλόσωμο συνήθως ζώο, μαζί με μια διάθεση συμβολισμού σχεδόν μυστικιστική, συνθέτουν γνήσια έργα τέχνης που αντέχουν μέσα στους αιώνες.
O πίνακας είναι των Thomas Williamson & Samuel Howitt (1808)
