Tου Μάριου Λουλουδάκη
Το “αιώνιο” ερώτημα και πολλές φορές αντικείμενο “έριδας” μεταξύ κυνόφιλων, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλο τον κόσμο της κυνοφιλίας.
Ας δούμε λοιπόν της διαφορές του Σέττερ και του Πόιντερ, τα προτερήματα ή τα ελαττώματα των δύο αυτών φυλών.
Το Πόιντερ
Όλα του τα προσόντα συγκλίνουν για την εξυπηρέτηση ενός και μόνο σκοπού: “να ψάξει & να βρει θήραμα με στυλ και πάθος”. Η ευκολία και η κομψότητα του τρόπου κίνησης του δίνουν ένα γρήγορο και επιμήκη καλπασμό με σταθερό ρυθμό και ευθύγραμμη μετακίνηση.
Ο λαιμός πρέπει να διακρίνεται τεταμένος και ξεχωρίζοντας από τους ώμους. Το κεφάλι φέρεται πάνω από την γραμμή της ράχης με το ρύγχος ελαφρώς ανασηκωμένο. Τα μπροστινά μέλη τινάζονται μπροστά ψάχνοντας την επαφή τους με το έδαφος όσο γίνεται πιο μακριά μπροστά τους.
Στην εκτίναξή τους ανεβαίνουν σχεδόν οριζόντια, επιτρέποντας έτσι τον μέγιστο διασκελισμό. Τα πίσω πόδια εκτινάσσονται όσο το δυνατόν πιο μακριά πίσω με μια δυναμική ώθηση. Η κίνηση πρέπει να είναι ευρεία εύκολη και αρμονική.
Η ουρά φέρεται στην προέκτασή της οσφύς, ποτέ ψηλότερα από αυτή. Η έρευνα καλά στηριγμένη στον άνεμο είναι διασταυρωμένη με ευρεία λασέ και ευθύγραμμη (ανάλογα με το τερέν).
Στις ιδανικές συνθήκες όταν αντιλαμβάνεται την αναθυμίαση, εγκαταλείπει απότομα την έρευνά του για να ανέβει με ταχύτητα τον άνεμο, με αποφασιστικότητα και αυταρχικότητα.
Το ποντάρισμα του είναι “άπληστο”, αποφασιστικό και κυρίαρχο και μπορεί να εκφραστεί και σαν συνέχεια από κοφτές φέρμες, τυπικές της φυλής του και τελειώνει με μια απότομη και βίαιη φέρμα, σα να έχει προσκρούσει σε ένα αόρατο τείχος.
Το Σέττερ
Ο καλπασμός είναι ευρύς, άνετος, κομψός, γρήγορος, όχι νευρικός ή ορμητικός, άλλα με ρευστότητα και πλαστικότητα κίνησης παράλληλα στο έδαφος και κοντά σε αυτό. Η ράχη παραμένει οριζόντια και μοιάζει ακίνητη. Η ουρά φέρεται στη συνέχεια της σπονδυλικής στήλης χωρίς να περιστρέφεται με την τάση να φέρεται χαμηλά σε σχήμα ανατολίτικης σπάθας.
Το κεφάλι φέρεται στην προέκταση της γραμμής της ράχης ή ελαφρά πάνω από αυτήν.
Η έρευνα του Αγγλικού Σέττερ είναι από την φύση της διασταυρωμένη ευρεία ώστε να επιτρέπει μια πολύ επιδέξια έρευνα του διαθέσιμου τερέν.
Η φέρμα: Όταν το Σέττερ εισέρχεται στο πεδίο κάποιας αναθυμίασης, όλο του το σώμα χαμηλώνει ακόμα προς το έδαφος σαν αιλουροειδές που προσπαθεί με ένα τρόπο κίνησης παγιδευτικό να πλησιάσει όσο το δυνατόν περισσότερο το θήραμά του. Το ποντάρισμα είναι ένα από τα χαρακτηριστικά της φυλής.
Όταν το θήραμα ξεφεύγει περπατώντας, το Σέττερ ακολουθεί το θήραμα ή το πλησιάζει έρποντας με έναν εξαιρετικό τρόπο και έχοντας όλη του την προσοχή συγκεντρωμένη στο να μη χάσει την επαφή ώστε να μπορέσει να το μπλοκάρει (ή να το δείξει) όπως ένα αιλουροειδές.
Κάποιοι θα φέρουν ως ελάττωμα το μακρύ τρίχωμα του Σέττερ και κάποιοι άλλοι το κοντό του Πόιντερ. Κάποιοι θα πουν ότι το Σέττερ δεν αντέχει τα πολύωρα κυνήγια στην ζεστή λόγω τριχώματος και κάποιοι άλλοι ότι το Πόιντερ δεν αντέχει στο πολύ κρύο (χιόνι, πάγο) λόγω τριχώματος. Σίγουρα υπάρχουν και εξαιρέσεις σε αυτές τις δύο φυλές.
Κάποιοι από εσάς σίγουρα είναι λάτρεις της μιας από τις δύο, αλλά και κάποιοι αγαπούν και τις δύο φυλές. Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο φυλές είναι σπουδαίες στο κυνήγι και έχοντάς τους δίπλα σου σε κάνουν να τις ερωτεύεσαι περισσότερο.
