Του Γιάννη Αποστολόπουλου, Εκπαιδευτή
Πολλές φορές η εκπαίδευση των νεαρών κουταβιών είναι πιο όμορφη κι από το ίδιο το κυνήγι, ακόμη κι αν προσφέρει ανάμεικτα συναισθήματα χαράς και απογοήτευσης. Τι πρέπει να κάνετε και τι να αποφύγετε, για να μη χαλάσει το σκυλάκι σας στο ξεκίνημά του.
Μια καλή ηλικία για να πούμε ότι ξεκινάμε με τα νεαρά άπειρα κουτάβια μας είναι η ηλικία των 10 μηνών. Ασφαλώς μέχρι τότε το ζώο μας δεν θα πρέπει να είναι δεμένο σε κάποια αλυσίδα ή σε μια στενάχωρη κλούβα. Αντίθετα, επιβάλλεται να το έχουμε βγάλει αρκετές φορές βόλτα στον κήπο μας, στο οικόπεδο ή και σε άλλους χώρους όπου θα έχουν ασφάλεια από πιθανούς κινδύνους. Πρέπει, επίσης, να του έχουμε μάθει το όνομά του, όπως και το “έλα” τουλάχιστον, οπότε στο ύπαιθρο να καταλαβαίνει τι του ζητάμε.
Μικρόπουλα
Αντίστοιχα κι εγώ ψάχνω για τόπο ο οποίος να έχει σιτάρι αρκετά μεγάλο και πλαγιά ντυμένη, ώστε να έχω επιλογή κάμπου ή βουνού. Ξεκινώ λοιπόν από το σιτάρι, όπου απελευθερώνω από το αυτοκίνητό μου 3-4 κουτάβια, στην αρχή μόνα τους ή με κάποιο μαθημένο σκυλί μου, το οποίο δεν ανοίγεται πολύ και δεν ενοχλείται από το παιχνίδι των μικρών. Μερικά σκυλάκια ακολουθούν το μεγάλο, άλλα τραβάνε πορεία μόνα τους και κάποια με ακολουθούν κατά πόδας, τη στιγμή που εγώ προσπαθώ συνεχώς να τα παροτρύνω να φύγουν από κοντά μου.
Συχνά βλέπω μερικά, από την πρώτη κιόλας έξοδο, να αναδεικνύουν το ταλέντο τους, λες και είναι μαθημένα από τη μάνα τους. Άλλα πάλι υστερούν στις πρώτες εξόδους σε σημείο απελπισίας. Όμως, απαιτείται υπομονή και επιμονή, για να δούμε αργότερα αυτά που αρχικά μειονεκτούσαν να γίνονται μεγάλοι σκύλοι, ξεπερνώντας ακόμα και αυτά που είχαν ξεχωρίσει στην αρχή.
Το κυνήγημα των μικρών πουλιών, για παράδειγμα χελιδόνια ή γαλιάντρες, με χαροποιεί. Έτσι, τα αφήνω, χωρίς ωστόσο να τα παροτρύνω στο κυνήγι τους, επαινώντας τα συνετά. Η συγκεκριμένη τακτική αποτελεί μέρος της εκπαίδευσης, ένα στάδιο που το περνάνε όλα τα σκυλιά. Φυσικά, μεγαλώνοντας βλέπουν το αφεντικό τους να αδιαφορεί γι’ αυτά τα μικρόπουλα, καταλαβαίνουν την προτίμησή του και σταματούν.
Ο δάσκαλος
Ένας σκύλος-δάσκαλος είναι κεφάλαιο, γιατί οι νεαροί σκύλοι παραδειγματίζονται, όσο κι αν δεν το δείχνουν εκείνη τη στιγμή. Όταν καλούμε το μεγάλο σκύλο να επιστρέψει, τα μικρά έρχονται με τη σειρά τους. Ειδικά τη στιγμή που ο μεγάλος περνά δίπλα από πρόβατα, γίδια και άλλα οικόσιτα και δεν ενδιαφέρεται, μεταφέρει την τάση αυτή και στα μικρά. Το ίδιο συμβαίνει και όταν ζητάμε απόρτ ή σε περιπτώσεις που φοβούνται να περάσουν ένα χαντάκι, νερό, βράχο ή και όταν από περιέργεια και φόβο στέκονται απέναντι σε έναν μαύρο κορμό ή άλλο αντικείμενο, ο δάσκαλος περνά και αυτά παρασύρονται ξεπερνώντας κάθε φόβο. Το μεγαλύτερο όμως μάθημα το παίρνουν όταν η περιοχή έχει θηράματα και έχουμε ολοκληρώσει την πρώτη φάση της εκπαίδευσης, έχουν μάθει δηλαδή να τρέχουν, να μη φοβούνται από κάποιο αντικείμενο ή δύσβατο τόπο, όπως επίσης και να εκτελούν τις βασικές εντολές “έλα”, “όχι”, “μπράβο”.
Στη δεύτερη φάση, συνιστάται τις πρώτες φορές να έχουμε και το δάσκαλο μαζί, ο οποίος θα βρει τα πουλιά, θα τα φερμάρει, δεν θα νοιαστεί αν θα περάσει μπροστά του το μικρό ή αν θα το ξεσηκώσει. Το σίγουρο είναι πως τα νεαρά θα έχουν ξυπνήσει, θα “ανοίξουν” τις μύτες τους βάζοντάς τις μπροστά για να βρουν κι αυτά, ξεχνώντας τα μέχρι τώρα μικρόπουλα, αν και μερικά επιμένουν. Ποτέ όμως δεν θα δούμε ένα μεγάλο και δουλεμένο σκυλί να τα κυνηγά. Μετά τα πρώτα σηκώματα, κάποια θα φερμάρουν ίσως και από την αρχή, άλλα λίγο αργότερα, ποτέ όμως δεν πρέπει να τα καταδικάζουμε πρόχειρα, χάνοντας την υπομονή μας. Το πιστολάκι κρότου καλό είναι να το έχουμε χρησιμοποιήσει νωρίτερα, από την εποχή της γέννας, αλλά και στη συγκεκριμένη φάση μετά από κάποιες φέρμες, φροντίζοντας και συνδυάζοντας τον κρότο αρκετές φορές με θήραμα.
Προσοχή, δεν πρέπει να κάνουμε ποτέ κακή χρήση όλων όσων προαναφέραμε, αλλά να δουλεύουμε με μέτρο, ιδιαίτερα στις εξόδους με δάσκαλο ή με πολλούς σκύλους μαζί, γιατί κινδυνεύουμε να κάνουμε το νεαρό ζώο μας ένα άβουλο πλάσμα χωρίς πρωτοβουλία. Πάντοτε η εκπαίδευση πρέπει να προσαρμόζεται σε κάθε σκύλο ανάλογα με το χαρακτήρα του. Πρέπει πραγματικά να καταβάλλουμε προσπάθειες, ώστε να μπορέσουμε να τον καταλάβουμε, να φερθούμε ανάλογα και να εξασφαλίσουμε ένα καλό αποτέλεσμα.
