Ισλανδία… φτάσαμε σε βόρεια πλάτη και το κρύο μάς ακολουθεί. Στην καρδιά του βόρειου Ατλαντικού που, αν και είναι ωκεανός, εντούτοις μας έκανε τη χάρη και ο αγέρας δεν είναι ισχυρός.
Τα καλάμια γρήγορα στη θέση για μάχη, να δούμε τι ψάρια θα ανεβάσουμε. Πρωινές οι ώρες και κατάλληλες για γερά τσιμπήματα.
Χωρίς πολλά-πολλά, αφού τα αγκίστρια πέσανε στα κρύα νερά, αρχίσαμε το ανέβασμα των τοπικών μπακαλιάρων, από 400 γρ. και άνω. Λίγο-λίγο το σκηνικό άλλαξε και οι γιγάντιες γλώσσες έδωσαν το παρόν. Δεκαέξι κομμάτια σύνολο.
Εντάξει, δεν χρειάζεται να είσαι και μάστορας για να πιάσεις ψάρια εδώ, αλλά σίγουρα έχεις την ευκαιρία να νιώσεις γερά κεφάλια και άφθονο μεζέ.
Μέσα στα πολλά λάφυρα της ημέρας εκείνης είχαμε την ευκαιρία να πιάσουμε και δύο λυκόψαρα, όπως τα ονομάζουν οι ντόπιοι. Πρόκειται για πολύ αρπακτικά ψάρια, που δεν διστάζουν να αρπάξουν ό,τι δόλωμα χρησιμοποιείται. Έχουν αρκετά βίαια κεφάλια και σίγουρα τα παράμαλα πρέπει να είναι αρκετά δυνατά, ώστε να κρατήσουν ένα λυκόψαρο. Εμείς, βέβαια, ήμαστε και τυχεροί γιατί τα πιάσαμε τα μικρά, γύρω στα 2 κιλά το καθένα. Οι ντόπιοι όμως πιάσανε σε δίχτυα και πολύ μεγαλύτερα.
Μακάρι όμως να είχαμε κανένα φαγκράκι του Αιγαίου, αλλά πού να το βρούμε εδώ στα ψηλά!
