Του Χρήστου Χατζιώτη
Είναι γνωστό ότι το κυνήγι των υδροβίων παρουσιάζει αρκετές ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Για να πραγματοποιηθεί η κάρπωση στο βάλτο απαιτείται γνώση και σωστός συνδυασμός όπλων και φυσιγγίων. Επιλέξετε αυτό που σας ταιριάζει καλύτερα προκειμένου να αποκτήσετε το “σκληρό” θήραμα.
Το υδρόβιο αποτελεί κατά κοινή παραδοχή ένα δύσκολο θήραμα. Δύσκολο λόγω των ακραίων καιρικών συνθηκών που συνήθως πραγματοποιείται. Δύσκολο λόγω των κινδύνων και της γνώσης που απαιτεί ο βάλτος. Δύσκολο λόγω των πολλών εισαγόμενων νομοθετικών περιορισμών που το έχουν μετατρέψει σε «είδος πολυτελείας». Δύσκολο ως προς την τουφεκιά του, που αν κάποιος δεν έχει εξοικειωθεί με το κυνήγι του γνωρίζει πολλές αποτυχίες, κυρίως λόγω του μεγάλου όγκου των υδροβίων θηραμάτων και της ψευδαίσθησης που δημιουργούν σχετικά με την ταχύτητα πτήσης τους. Δύσκολο τέλος, λόγω του ότι από τη φύση τους τα υδρόβια παρουσιάζουν μεγάλη αντοχή στα τραύματα των σκαγιών. Είναι μ’ άλλα λόγια αυτό που στην καθομιλουμένη λέμε «σκληρά» θηράματα. Απαιτούν ικανοποιητικής διαμέτρου σκάγια, προκειμένου να έχουν την κινητική ενέργεια που χρειάζεται για να διαπεραστεί το πυκνό στρώμα από πούπουλα που διαθέτουν και να τρώσουν το θήραμα, αλλά και ικανοποιητική συγκέντρωση, προκειμένου στο ενδεχόμενο μιας εύστοχης βολής, το θήραμα να συναντηθεί με τρία–τέσσερα τουλάχιστον σκάγια, που είναι συνήθως αναγκαία για την καταβολή του. Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ποια είναι η μικρότερη δυνατή διάμετρος σκαγιού που μπορεί να μας δώσει τη διάτρηση που απαιτείται στα φυσιολογικά όρια μιας βολής (μέχρι τα 35, το πολύ 40 μέτρα). Γιατί η μικρότερη δυνατή διάμετρος; Μα, φυσικά, για να διασφαλίσουμε στο ίδιο βάρος γόμωσης το μεγαλύτερο δυνατό αριθμό σκαγιών και άρα την πυκνότερη δυνατή κατανομή.
Μετρήσεις και εμπειρικές παρατηρήσεις πολλών ετών έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τα σκάγια Νο7 για τα σαρσέλια και τα σκάγια Νο5 και 6 για τα μεγαλύτερα είδη παπιών, αποτελούν την ιδανική λύση για αυτού του είδους το κυνήγι. Τα επιχαλκωμένα ή επινικελωμένα σκάγια που διατηρούν ικανοποιητικό ειδικό βάρος και κινητική ενέργεια, αλλά διαθέτουν ισχυρό περίβλημα για μεγαλύτερη διατρητικότητα, είναι σίγουρα πιο αποτελεσματικά στις οριακές αποστάσεις. Ελλοχεύει, όμως, ο κίνδυνος διαμπερών τραυμάτων σε μέσες αποστάσεις.
Μήκη καννών και τσοκ
Όσον αφορά τα κατάλληλα μήκη καννών και τσοκαρίσματα (συσφίγξεις), το κυνήγι των υδροβίων σπάνια εμπεριέχει το στοιχείο του αιφνιδιασμού και τη συνακόλουθη ανάγκη μιας γρήγορης επώμισης και βολής. Η λογική τού μπουκάρω και πυροδοτώ δεν θα μας βοηθήσει να ακούσουμε τον υπέροχο ήχο της πτώσης ενός παπιού και ακόμα χειρότερα δεν θα μας βοηθήσει ποτέ να το χαϊδέψουμε χτυπημένο στα χέρια μας. Έτσι, τα όπλα που ενδείκνυνται για το κυνήγι των υδροβίων είναι τα κατ’ εξοχήν καρτεριτζήδικα όπλα. Όπλα με κάννη ή κάννες 71 ως 76 εκατοστών διαθέτουν μεγάλη σκοπευτική γραμμή που υποβοηθά την ακρίβεια στη σκόπευση. Συσφίγξεις 2 ή 3 άστρων που ευνοούν τις υψηλές συγκεντρώσεις, είναι επίσης επιθυμητές για ένα αυτογεμές, ενώ για ένα δίκαννο, ο ιδανικός συνδυασμός νομίζω ότι είναι εκείνος των 2 και 3 άστρων ή των 2 και 4 άστρων. Η συμπεριφορά τού πλήρους τσοκ (φουλ) στη χρήση φυσιγγίων με συγκεντρωτήρα με κάνει να το αποκλείω τελείως από τις επιλογές μου, αν και έχω γνωρίσει πολλούς κυνηγούς υδροβίων που έχουν εξαιρετικά αποτελέσματα με αυτογεμή και κάννη πλήρους σύσφιγξης. Η δυσκολία που παρουσιάζει το υδρόβιο θήραμα στην καταβολή του, οι μειωμένες συναντήσεις μαζί του και οι κακές καιρικές συνθήκες που συχνά συνοδεύουν το κυνήγι του, δυσχεραίνοντας και επιβραδύνοντας τις αντιδράσεις μας, προσφέρουν στα αυτογεμή όπλα ένα σαφές προβάδισμα σε ένα τέτοιο κυνήγι, σε σύγκριση με τα πλαγιόκαννα και αλληλεπίθετα δίκαννα.
Τι μας διδάσκει η εμπειρία
Αυτά όσον αφορά το συμβατικό κυνήγι των υδροβίων, σε θεωρητικό επίπεδο. Στην πράξη, οι περισσότεροι από μας έχουμε συνηθίσει να συναντάμε ελάχιστα υδρόβια στις εξορμήσεις μας. Ιδιαίτερα με απουσία κακοκαιρίας, οι εμφανίσεις τους γίνονται μόνο χάραμα και σούρουπο, σε πολύ χαμηλό ύψος και σε εξαιρετικά περιορισμένους αριθμούς. Εκεί, ο καθένας επιλέγει να προσαρμόσει, ανάλογα με τις συνθήκες, τις επιλογές του, τόσο ως προς τη φύση του όπλου όσο και ως προς τον τύπο των πυρομαχικών. Προσωπικά, σε αντίστοιχες συνθήκες έχω κυνηγήσει πολλές φορές υδρόβια με βελτιωμένο κύλινδρο, αυτογεμές με κάννη μήκους 65 εκατοστών, φυσίγγια με γόμωση 32 γραμμαρίων σε σκάγια Νο7 για όλα τα είδη παπιών και με ικανοποιητικά αποτελέσματα. Πρέπει, δε, να ομολογήσω ότι κάποιες φορές ο ζεστός καιρός σε συνδυασμό με δυνατό αέρα, έχει ανεβάσει πολύ στην υπόληψή μου τα 6άρια και 7άρια διασποράς σε τέτοιου είδους κυνήγι. Όλα αυτά δεν θα μπορούσα να τα αποκρύψω, αν και πρέπει να ομολογήσω ότι οι στιγμές που η θεωρητική γνώση συγκρούεται με την προσωπική εμπειρία, αποτελούν τη δυσκολότερη φάση στη δουλειά ενός αρθρογράφου.
