Ένα πολύ σπουδαίο και σημαντικό κομμάτι της εργασίας του σκύλου φέρμας με πολλές και διαφορετικές γνώμες και απόψεις. Θα καταθέσω τις προσωπικές μου απόψεις με βάση τις φυλές σκύλων φέρμας στο δάσος και συγκεκριμένα στο κυνήγι της μπεκάτσας.
Του αειμνηστου Διονύση Ντούλου- Εκτροφέα, Διεθνούς Κριτή Μορφολογίας
Πιστεύω πως το κυνήγι στο πυκνό με σκύλο φέρμας πρέπει να σου δίνει ευχαρίστηση και συγκινήσεις από τη συνεργασία και την όλη διαδικασία μέχρι να φτάσεις στο επιθυμητό αποτέλεσμα μιας κυνηγετικής ημέρας. Το κυνήγι στο δάσος χρειάζεται ησυχία, ηρεμία, μεθοδικότητα, αθόρυβη ενέργεια, παρατηρητικότητα και συνεργασία. Μ’ αυτά τα δεδομένα πρέπει να επιλέξουμε τη φυλή που ταιριάζει περισσότερο σε αυτό το είδος κυνηγίου και να εκπαιδεύσουμε ανάλογα το σκύλο μας.
Προϋποθέσεις για ένα καλό ξεκίνημα
Θεωρώ σωστό ότι πρέπει να ξεκινήσουμε το νεαρό μας σύντροφο να εργαστεί στο δάσος μόνος του (ο έρωτας γεννήθηκε για δύο) και όχι με άλλον έμπειρο σκύλο μαζί. Δεν είναι μέλος αγέλης ή ομάδας ιχνηλατών και πρέπει να γίνει πρωταγωνιστής.
- Ξεκινάμε εφόσον έχουμε ελέγξει και δουλέψει προκαταρκτικά μαζί του για τα φυσικά του προσόντα, την αμοιβαία εμπιστοσύνη και αγάπη που είναι απαραίτητες.
- Ποτέ δεν θα ξεκινήσουμε σε ένα πολύ πυκνό κομμάτι, αλλά σε κάποιο σχετικά πιο ανοιχτό σημείο του δάσους, που όμως γνωρίζουμε ότι κρατάει μπεκάτσες σύμφωνα με την εποχή και τον καιρό. Ένα δάσος με ντούσκα ή με έλατα είναι καλό για νεαρό σκύλο, άλλωστε εκεί είναι και το βασίλειο της «βελουδομάτας».
- Θα πρέπει να περπατήσουμε ήρεμα και ήσυχα μαζί του, αφήνοντάς τον ελεύθερο να ερευνήσει βασιζόμενος στα ένστικτά του και επιβραβεύοντάς τον με λόγια για την αρχάρια εργασία του, χωρίς να τον πιέζουμε όπως κάνουν μερικοί, οι οποίοι επιλέγουν ένα πυκνό πουρνάρι και φωνάζουν: «Μέσα εδώ, μέσα!» Δεν είναι νυφίτσα, ούτε ποντικός. Ο σκύλος έχει μυαλό, μύτη και άλλα πολλά που πρέπει να γνωρίζουμε.
- Απαραίτητο στοιχείο είναι ένα κουδουνάκι που ακούμε εμείς χωρίς υπερβολές (δεν είναι προβατίνα που βόσκει). Είναι πιθανόν ψάχνοντας, να φερμάρει ή να κυνηγήσει κοτσύφια. Σε αυτή την περίπτωση, δεν τον μαλώνουμε ούτε του λέμε μπράβο. Το περνάμε αδιάφορα διότι σύντομα θα φερμάρει ή θα ξεπετάξει κάποια μπεκάτσα. Τότε, λοιπόν, αν οι ενέργειες που έκανε με την ανεκτικότητα της απειρίας του είναι σωστές και φτάσει να απορτάρει το θήραμα με τη δική μας βοήθεια, τον επιβραβεύουμε με τον καλύτερο τρόπο γι’ αυτόν.
- Μετά από 5-10 φερμαριστές μπεκάτσες σίγουρα θα έχει αρχίσει να καταλαβαίνει τον τρόπο που χρειάζεται να εργαστεί στο πυκνό, ανοίγοντας την έρευνά του και μπαίνοντας και σε πιο πυκνά σημεία από μόνος του να ελέγξει.
Η έννοια της συνεργασίας
Σε αυτό το σημείο χρειάζεται να καταλάβει ότι δεν είναι μόνος του, αλλά είμαστε συνεργάτες και ο ένας καλύπτει τον άλλο, δηλαδή ότι «εσύ ψάχνεις, εγώ σε παρακολουθώ και σε στηρίζω. Εσύ εντοπίζεις και μπλοκάρεις, εγώ παίρνω θέση και μετά το πέταγμα τουφεκάω και εσύ απορτάρεις, ολοκληρώνοντας και επιβραβεύοντας έτσι την εργασία σου». «Χωρίς εσένα δεν βρίσκω, χωρίς εμένα δεν πιάνεις».
Με αυτόν τον τρόπο αναπτύσσεται αμοιβαία εμπιστοσύνη, εμπειρία και αύξηση της χημείας μας για μεγαλύτερη ικανοποίηση και καλύτερα αποτελέσματα. Για να καταλάβει καλά τις συνήθειες και τη μυρωδιά του θηράματος χρειάζεται τουλάχιστον 30 μπεκάτσες φερμαριστές και απορταριστές.
Είναι σημαντικό να προσέχουμε τις δικές μας κινήσεις την ώρα που ο νεαρός σκύλος μπαίνει να ψάξει στο πυκνό. Ποτέ δεν τον αφήνουμε εκεί μόνο του, αλλά τον παρακολουθούμε και τον περιμένουμε να επιστρέψει, διότι αν τον αφήσουμε και προχωρήσουμε μόνοι μας, θα του δημιουργήσουμε ελαττώματα, ή να κυνηγάει για δική του ευχαρίστηση ή να εγκαταλείπει γρήγορα την έρευνα και να ψάχνει να βρει εμάς.
Ναι ή όχι στο μπίπερ;
Ένα ακόμα σημείο που δεν με βρίσκει σύμφωνο είναι η χρήση του μπίπερ. Όταν αυτό δεν υπήρχε, δεν κυνηγούσαμε μπεκάτσες; Δημιουργούμε ελαττώματα στο σκύλο μας και αντί να συνεργάζεται μαζί μας, περιμένει να πάμε εμείς να τον βρούμε. Έτσι αρχίζει να απομακρύνεται, να γίνεται ανεξάρτητος, με επακόλουθο να χάνουμε το θέαμα του ανεβάσματος, της παρακολούθησης και να τον βρίσκουμε σε φέρμα μόνο, χωρίς να απολαμβάνουμε την ολοκληρωμένη εργασία του, παρά μόνο το αποτέλεσμα.
Για τους κυνηγούς που κυνηγάνε μόνο για να σκοτώσουν θήραμα είναι απαραίτητο εργαλείο, για τους πραγματικούς κυνηγούς του δάσους όμως είναι κάτι ξένο στο χώρο και στην κουλτούρα τους και μάλιστα πολύ ενοχλητικό. Αν ο κυνηγός δεν έχει την ικανότητα να παρακολουθεί και να συνεργάζεται με το σκύλο του, τα υπόλοιπα δεν έχουν αξία ούτε σημασία.
Βλέπω πολλές φορές κυνηγούς να περιμένουν στη βάση μιας πυκνής πλαγιάς μήπως ακούσουν το μπίπερ για να τρέξουν εκεί, ή 2-3 καρτέρι μήπως περάσει επάνω τους η μπεκάτσα και αυτό γιατί έτσι βολεύει. Έχουν δημιουργήσει ανεκπαίδευτους και ανεξάρτητους σκύλους και λειτουργούν ανορθόδοξα για να σκοτώσουν τη βασίλισσα του δάσους. Αν αυτό τους ικανοποιεί, τότε δεν χρειάζεται να ψάχνουν για καθαρόαιμους σκύλους ούτε για πραγματικά μπεκατσόσκυλα. Δυστυχώς, η μόδα και η ευκολία κάνουν ζημιές και στους σκύλους και στους ανθρώπους.
Τελειώνοντας θέλω να πω ότι ένα καλό μπεκατσόσκυλο πρέπει να έχει και καλό απόρτ για την πλήρη ικανοποίηση και συνεργασία σκύλου-ανθρώπου.
