Τα σημερινά κυνηγετικά όπλα είναι στην ουσία απόγονοι του αρκεβούζιου του 14ου αιώνα μ.Χ. που ήταν εμπροσθογεμές και λειτουργούσε με φυτίλι.
Το φυτίλι άναβε και ενεργοποιούσε την πυρίτιδα μέσω ενός μηχανισμού σκανδάλης. Τα όπλα αυτά αποτέλεσαν την εποχή εκείνη μια επανάσταση σε σχέση με τα προηγούμενα. Ονομάστηκαν διεθνώς και δεν είχαν τη δυνατότητα βολής σε κινητό στόχο λόγω της πολύ αργής πυροδότησης.
Ωστόσο στον ακίνητο στόχο, δηλ. στα μεγάλα θηράματα μετά από προσεκτική και αθόρυβη προσέγγιση, ήταν αποτελεσματικά. Γύρω στα 1520 εμφανίστηκε, το όπλο με τσακμακόπετρα στο οποίο η πυροδότηση γινόταν με περιστροφικό πυρολιθικό μηχανισμό, στιγμιαία.
Το όπλο αυτό ονομάστηκε Wheellock και απόκτησε χιλιάδες θιασώτες κυνηγούς σ’ όλη την Ευρώπη, αφού η στιγμιαία εκπυρσοκρότηση έδινε την δυνατότητα βολών σε κινητούς στόχους. Ακολούθησε το όπλο με κοινό πυρολιθικό μηχανισμό, γνωστό ως Flintlock και στη συνέχεια εμφανίστηκε το όπλο με καψύλλιο που γύρω στα 1825 αρχίζει να παράγεται μαζικά.
Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα αποτελεί την περίοδο με την ταχύτερη εξέλιξη στην τεχνολογία των κυνηγετικών όπλων. Την περίοδο αυτή κατασκευάζονται δίκανα πλαγιόκανα ή αλληλεπίθετα, με μετάβαση από τα εμπροσθογεμή στα οπισθογεμή, από τις δαμασκηνές κάννες στις χαλύβδινες και από τα εξώσφυρα (με έξω τα κοκκόρια) στα εσώσφυρα (με εσωτερικά κοκκόρια).
Στα τέλη του 19ου αιώνα κατασκευάζονται στην Αμερική τα πρώτα επαναληπτικά (Χράπα χρούπα, με κινητό ουραίο και Lever action) και με την ανατολή του 20ου αιώνα τα πρώτα ημιαυτόματα. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα δεν έχουν γίνει σημαντικές αλλαγές ως προς τη φιλοσοφία και τις αρχές λειτουργίας των πυροβόλων κυνηγετικών όπλων. Έχουν γίνει όμως πολύ σημαντικές επιμέρους βελτιώσεις με αποτέλεσμα σήμερα τα κυνηγετικά όπλα να αποτελούν τέλεια μηχανήματα από πλευράς εργονομίας και ασφάλειας του χρήστη.
πηγη : http://www.kysyp.gr
