Του Ανδρέα Κουϊνέλη
Ένα από τα σημαντικότερα και ιστορικότερα ενδημικά θηράματα της χώρας μας είναι ο αγριόχοιρος. Το κυνήγι του ήταν διαδεδομένο στη χώρα μας από την αρχαιότητα αφού ένας από τους άθλους του μυθικού Ηρακλή ήταν αυτός της θανάτωσης του Ερυμάνθιου κάπρου. Ο Ηρακλής φυσικά τον κατάφερε με ρόπαλο και όχι με… καραμπίνα, ίσως για αυτό αναφέρεται και ως άθλος.
Το κυνήγι του αγριογούρουνου, που η έναρξή του παραδοσιακά ταυτίζεται με τη 15η Σεπτέμβρη, δεν μπορεί να συγκριθεί με κανένα άλλο είδος κυνηγιού από αυτά που έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιούν οι Έλληνες κυνηγοί στη χώρα μας και λόγω μεγέθους, και λόγω της επικινδυνότητας που παρουσιάζει η θήρευσή του, και φυσικά λόγω της χρόνιας απαγόρευσης του ζαρκαδιού.
Γερά πόδια, τόλμη, ψυχραιμία, αντοχή, υπομονή, επιμονή, είναι μερικά από τα σημαντικότερα προσόντα που θα πρέπει να έχει όποιος κυνηγός θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με αυτό το θήραμα και να πάρει τον τίτλο του γουρουνουκυνηγού.
Οι έμπειροι αποφάνθηκαν
Κυριακή πρωί και η πάχνη έχει καλύψει τα πάντα. Το κρύο τσουχτερό, σπάει κόκκαλα, η παρουσία του ήλιου φαντάζει λυτρωτική και δεν θυμίζει σε τίποτα τις θερμοκρασίες που υποφέραμε όλον αυτό τον καιρό.
Οι έμπειροι της παρέας έχουν κόψει το βουνό για πατήματα από πολύ νωρίς και έχουν αποφανθεί. Το σημείο εισόδου ξεκάθαρο και ίχνη εξόδου πουθενά. Συμπέρασμα: το θεριό είναι στο βουνό, μόνο κι έτοιμο να αντιμετωπίσει την όχι καλοδεχούμενη παρέα του Λαμάρ, του Μπέμπι, της Κανέλας.
Αυτός είναι ο δημοφιλέστερος τρόπος για ένα ομαδικό κυνήγι, γνωστό ως παγάνα, στο οποίο εκτός από την ομάδα ατόμων που το απαρτίζει –όχι πάνω από οχτώ και δύσκολα κάτω από τέσσερεις–, χρησιμοποιείται και μια ομάδα σκύλων ακαθόριστης προέλευσης, όπως η παραπάνω, με βάση τα γιούρα, γκριφόν, γκέκας, τσοπανόσκυλα, εργαλεία που ποτέ δεν γεμίζουν το μάτι αλλά όταν κυνηγούν ξεσηκώνεται το βουνό. Είναι τα γνωστά σε όλους μας γουρουνόσκυλα.
Δεν υπάρχουν περιθώρια για πολλά
Το κυνήγι του αγριογούρουνου απαιτεί πολλές ειδικές γνώσεις, τόσο γύρω από τις συνήθειες και τη ζωή του θηράματος όσο και για τις περιοχές που θα αποφασίσει ή συνήθως κυνηγά η παρέα και οι οποίες εκτείνονται σε εκατοντάδες χιλιόμετρα.
Οι κυνηγοί αυτού του είδους και ειδικά στον τόπο μου το ασκούν πάρα πολύ καλά, με αρκετές επιτυχίες.
Εκφράσεις όπως κυλίστρα, γιατάκι, κόψιμο, δέσιμο, σουρένι, σκρόφα, καπρί, μονιάς, δρέμια, μονόβολα, πλουτίζουν και διαφοροποιούν την περιγραφή μιας τέτοιας εμπειρίας.
Έτσι λοιπόν έγινε το δέσιμο του βουνού, με τα καρτέρια να τοποθετούνται με μαεστρία. Απόλυτη ησυχία, αυστηρή απαγόρευση πρόκλησης οποιουδήποτε ήχου, αλλά και η αυστηρότερη προειδοποίηση σε οποιονδήποτε τολμήσει να ανάψει τσιγάρο, δεν άφηνε περιθώρια σε μένα και στους υπόλοιπους νέους στην παρέα για πολλά.
Θα υπάρξει και δεύτερη ευκαιρία
Μια και ανέφερα τον άθλο –αν και τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ ως προς τα μέσα– μπορεί σήμερα να μη θεωρείται άθλος η επιτυχής σκόπευση με λειόκαννο, αλλά δεν είναι και μικρό επίτευγμα να χτυπήσει κάποιος και να κατεβάσει ένα καπρί, διότι η δύναμη, η εξυπνάδα, η ανθεκτικότητα, η όσφρηση δεν έχουν πάψει να απαντώνται στους κάπρους, χαρακτηριστικά που τους κατατάσσουν σε ένα άγριο, επικίνδυνο και πάνω από όλα έξυπνο, με πολλές δυνατότητες, θήραμα.
Τα σκυλιά τοποθετήθηκαν στα πατήματα και σχεδόν αμέσως κατάφεραν να σηκώσουν τον μονιά. Για άλλη μια φορά στάθηκα άτυχος διότι, ενώ έζησα έντονα την όλη καταδίωξη, την καρδιά να χτυπάει σαν τρελή και την προσμονή για την εμφάνιση του θεριού μέσα από τις πυκνές φυλλωσιές, στο καρτέρι δίπλα από μένα βρέθηκε ένας έμπειρος κυνηγός. Χωρίς κανέναν δισταγμό, τον σημάδεψε και τον κατέβασε. Μάταια περίμενα μήπως και αστοχήσει και έχω την ευκαιρία επιτέλους για μία βολή σε ένα τέτοιο θήραμα. Δεν πειράζει όμως, την άλλη φορά.
Για να γίνουν λοιπόν όλα τα παραπάνω απαιτούνται “τέλειοι” κυνηγοί, “τέλεια” γουρουνόσκυλα. Η επίτευξη όμως του τέλειου σε ένα τέτοιο κυνήγι φαντάζει αδύνατη. Χρειάζεται πολύς κόπος, χρόνος, ιδρώτας, τύχη, ψυχραιμία, υπομονή και πάλι μπορεί να μη γίνει η “τέλεια” παγάνα. Ίσως όμως κάπου εδώ να βρίσκεται η ομορφιά αυτού του τρόπου κυνηγιού. Το απρόσμενο.
Περίοδος μεταγραφών
Αυτό το διάστημα είναι η περίοδος για το στήσιμο του τελικού σχήματος της παρέας για τη νέα κυνηγετική περίοδο. Ο αρχηγός μαζί με τα παλαιότερα μέλη έκαναν τις τελευταίες μεταγραφές και όποιοι πρόλαβαν και είχαν της κατάλληλες γνωριμίες, συγγένειες, συστάσεις, κατάφεραν και μπήκαν, αλλά είναι υπό συνεχή παρακολούθηση. Έτσι λοιπόν μεταγραφές τέλος, εκτός και αν προκύψει καμιά της τελευταίας στιγμής, λόγω εντοπισμού τυχόν αδυναμίας της παρέας στα εκπαιδευτικά και τις πληροφορίες για τις τοποθεσίες που εμφανίσθηκαν τα θεριά. Τα σκυλιά που θα συνοδεύουν την παρέα στο κυνήγι και είναι ο κορμός της ομάδας είναι τα σταθερά σε απόδοση, έμπειρα, με πολλά επιτυχημένα κυνήγια στο ενεργητικό τους. Είναι αυτά που πήγαν καλά την περσινή περίοδο και τα νεαρά που ξεχώρισαν φέτος από την προετοιμασία. Οι όποιες αγορές καινούργιων έχουν γίνει εδώ και καιρό και όλοι, άνθρωποι και σκυλιά, περιμένουν με αγωνία τη 15η Σεπτεμβρίου, ημέρα Σάββατο του 2007.
Συνήθεις απώλειες
Είναι ευρέως γνωστό ότι το καλό γουρουνόσκυλο δεν πωλείται σε καμία περίπτωση και τυγχάνει της ιδιαίτερης προσοχής τού ιδιοκτήτη σε σχέση με τα υπόλοιπα που υπάρχουν στο κοπάδι. Οι απώλειες είναι συνήθεις και οι τραυματισμοί επίσης, αφού το λαβωμένο αγριογούρουνο είναι πολύ επικίνδυνο για τον άνθρωπο, μα ακόμη περισσότερο για το σκύλο, ενώ ένας έμπειρος κάπρος μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά σε νεαρά σκυλιά που έχουν άγνοια εμπειρίας και κινδύνου. Για αυτό το λόγο, μια καλή παρέα φροντίζει να βγάζει κάθε περίοδο τουλάχιστον ένα ακόμα καλό σκυλί για να μη ξεμείνει ποτέ στη μέση ή ακόμα και στην αρχή της σεζόν, πράγμα που θα ήταν καταστροφικό και ούτε τολμά να το σκεφθεί.
Τα λόγια είναι περιττά
Το κυνήγι είναι συναρπαστικό και ειδικά όταν βγαίνεις στο βουνό να συναντήσεις τα θεριά –τυχεροί όσοι το βιώνουμε και το ζούμε. Άλλωστε οι γουρουνάδες το γνωρίζουν καλύτερα από όλους: ό,τι γίνεται στα βουνά κατά τη διάρκεια της παγάνας, δεν περιγράφεται με καμία αφήγηση, ούτε οι εικόνες που καταγράφονται στην οθόνη του μυαλού… εκτυπώνονται. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την ένταση και τους χτύπους της καρδιάς όταν τα σκυλιά φέρνουν το θεριό προς το καρτέρι σου και ετοιμάζεσαι να σκοπεύσεις ή το περιμένεις να ξεπροβάλει από το βουνό και τις πυκνές φυλλωσιές.
Οδηγίες προς… ναυτιλλομένους
Για όσους θα ήθελαν να ζήσουν αυτή την εμπειρία και έχουν καταφέρει να είναι μέλη σε μια παρέα –παρέα ζωής θα τη χαρακτήριζα–, ένας από τους παλαιότερους, εμπειρότερους κυνηγούς της περιοχής μού έδωσε τις εξής συμβουλές.
Μην προσπαθείτε να κάνετε τον έξυπνο, η θεωρία με την πράξη ούτως ή άλλως απέχουν πολύ, πόσο μάλλον σε αυτό το θήραμα.
Να ακούτε περισσότερο και να μιλάτε λιγότερο όταν αποφασίζουν οι παλαιότεροι.
Μη διαμαρτύρεστε για το στήσιμο των καρτεριών, ο αρχηγός γνωρίζει τις πραγματικές δυνατότητες του καθενός και τοποθετεί το κατάλληλο πρόσωπο στο κατάλληλο μέρος.
Να είστε συνεπείς στην ώρα σας και στις υποχρεώσεις σας.
Τα πράγματά σας συνεχώς συμμαζεμένα και σε ετοιμότητα του ενός λεπτού, μόλις κατέβετε από το αυτοκίνητο, χωρίς καμία παράληψη στον εξοπλισμό σας.
Οι θόρυβοι μόνο κακό κάνουν όπως και το κάπνισμα το οποίο εκτός του ότι σκοτώνει και έχετε πολλές πιθανότητες να πάθετε καρκίνο, άλλες τόσες έχετε να διώξετε και το γουρούνι από το καρτέρι σας.
Το όπλο το ελέγχουμε και το γεμίζουμε στο καρτέρι, ποτέ νωρίτερα.
Τη σκανδάλη τη χρησιμοποιούμε μόνα αν σιγουρευτούμε και βεβαιωθούμε για το πού ρίχνουμε.
Στην ανηφόρα και κατηφόρα μικρά βήματα, αποφεύγουμε τους περιττούς θορύβους και φυσικά τους ανεπιθύμητους τραυματισμούς.
Ποτέ μην πλησιάζετε πληγωμένο θεριό αν δεν βεβαιωθείτε ότι είναι νεκρό και πάλι ποτέ από μπροστά, πάντα από πίσω.
Μη λουφάρετε στο κουβάλημα, γδάρσιμο και αναμονή των σκυλιών.
Και μία μηχανή δεν θα έβλαπτε
Αυτά. Για αρχή καλά είναι. Εύχομαι καλά κυνήγια σε όλες τις παρέες, περιμένουμε με αγωνία τα πρώτα νέα και φυσικά φωτογραφίες. Συμβουλή δική μου: μια φωτογραφική μηχανή μόνιμα στο αυτοκίνητο και αν γίνεται και πάνω μας. Μία φωτογραφία χίλιες λέξεις, συγκινητικές αναμνήσεις. Καλή επιτυχία!
