Ίσως το μοναδικό κυνήγι που βασίζεται 100% στην στρατηγική που εφαρμόζει ο κυνηγός και στην ικανότητα του να ανιχνεύει το έδαφος και να ψάχνει στα σωστά σημεία για τα πουλιά.
Γράφει ο Κώστας Γκριτζάλας
Το ανάγλυφο και η δυσκολία του εδάφους κάνουν το κυνήγι της πετροπέρδικας (ορεινής πέρδικας) εξαιρετικά δύσκολο για τα σκυλιά αλλά και για τον κυνηγό. Εκτός αυτών, είναι ίσως το μοναδικό κυνήγι που βασίζεται 100% στην στρατηγική που θα εφαρμόσεις και στην ικανότητα να ανιχνεύσεις το έδαφος και βάσει της μορφολογίας του να ψάξεις τα σωστά σημεία για να βρεις τα πουλιά.
Δεν είναι τυχαίο ότι στο ίδιο σημείο κυνηγώντας 3-4 φορές ένα μπουλούκι μπορεί να μην το βρούμε ούτε να το ακούσουμε ξανά. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μπορεί να το ακούσουμε μόνο και τίποτε άλλο ή να το δούμε να φεύγει με φτερό χωρίς να έχουμε καταλάβει ότι ήταν εκεί. Όμως φυσικά μπορεί να καταφέρουμε να καρπωθούμε και τον μέγιστο αριθμό.
Όλα είναι πιθανά
Είναι ένα κυνήγι με δεκάδες αστάθμητους παράγοντες, άσε δε που αν δεν βρεις τίποτε δεν μπορείς να αλλάξεις μέρος, την ίδια μέρα, αναγκαστικά λοιπόν εξαντλείς τα περιθώρια που σου δίνει ο συγκεκριμένος τόπος.
Η φυσική κατάσταση και η επίμονη παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο για να ψάξουμε εξαντλητικά όλα τα πιθανά μέρη που μπορεί να έχει πιάσει το μπουλούκι. Πολλά εξαρτώνται από την εποχή και τον καιρό. Αν είναι ξηρασία η έχει βρέξει, από το αν φυσάει η όχι, τι ώρα της ημέρας ψάχνουμε τα πουλιά. Όλα είναι παράγοντες που ένας έμπειρος περδικοκυνηγός αξιολογεί και βάσει αυτών κινείται στο βουνό.
Υπάρχουν μέρη που όταν πάω για πρώτη φορά και ας μην τα γνωρίζω, ξέρω ότι μπορεί να κρατάνε πέρδικα, απλώς αξιολογώντας την περιοχή και τις κλιματολογικές συνθήκες.!
Αλλά πως ξεκινάμε …!
Το κράξιμο η ο «λάλος» της πέρδικας είναι κάτι το κλασσικό το όποιο βοηθάει αφάνταστα στο να εντοπιστεί σε μια περιοχή το κοπάδι. Αν τις ακούσουμε το πρωί ξέρουμε τουλάχιστον προς τα πού πρέπει να κατευθυνθούμε και το μέρος που θα ψάξουμε. Μην παραβλέψουμε όμως τις καιρικές συνθήκες, δηλαδή, όταν δεν φυσάει η δεν βρέχει, οι πέρδικες ακούγονται από πολύ μακριά.
Ωστόσο, υπάρχουν μέρες που δεν λαλάνε καθόλου, άλλες που μπορεί να λαλάνε για πολύ ώρα και άλλες που μπορεί να λαλήσουν ελάχιστα ίσως και μόνο μια δυο φόρες.
Πότε λαλάνε…;
Το πρωί πριν χαράξει. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρώτα θα ακούσουν τα «μικροπούλια» και αμέσως μετά σε 10 λεπτά πρέπει να κράξουν οι πέρδικες. Αν δεν ακουστούν τότε οι πιθανότητες να κράξουν πάλι είναι ελάχιστες. Κάποιες φόρες το μεσημέρι σε προχωρημένες ώρες και με ζέστη πάλι μπορεί να τις ακούσουμε κράζουν.
Όμως το ότι λαλήσανε τα πουλιά να λαλούν δεν πάει να πει ότι θα πάμε και θα τα βρούμε στα μέρη που ακούσθηκαν. Μπορεί αμέσως μετά το λάλο, να πάρουν φτερό χωρίς να τις ακούσουμε η να ποδαρώσουνε για ψηλότερα. Και στις δυο περιπτώσεις τα σκυλιά θα πρέπει να τις βρουν. Στην πρώτη θα τις ψάξουν έντονα θα βρούνε τις κοτσουλιές και αν δεν μπορέσουν να τις κόψουν προς καμία κατεύθυνση (πλαγιαστά η προς τα πάνω) τότε σίγουρα τα πουλιά έχουν κάνει φτερό.
Ένας περδικοκυνηγός πολλές φορές μπορεί να ξεχωρίσει το χαρακτηριστικό ήχο που αφήνει μια πέρδικα την ώρα που φεύγει. Εδώ είναι ένα από τα πιο δύσκολα σημεία του κυνηγίου της, να αξιολογήσεις σε ποια περιοχή θα έχουν πιάσει τα πουλιά για να τα ψάξεις.
Τώρα αν τα πουλιά ποδαρίσουνε, τότε σίγουρα θέλει τα σκυλιά να είναι καλά για τις κόψουν γρήγορα και εμείς να έχουμε πόδια για να τα ακολουθήσουμε. Συνήθως εδώ το σκηνικό τελειώνει σε πόντα φέρμα ή σε φέρμες και παίζει μεγάλο ρόλο να είμαστε κοντά στα σκυλιά. Η σωστή ντουφεκιά εκτός από το ότι θα μας δώσει τα πρώτα πουλιά, θα βοηθήσει και στο να σπάσει το κοπάδι να το αποπροσανατολίσει. Έτσι, θα μπορέσουμε συστηματικά πλέον να κυνηγήσουμε σπασμένα πουλιά.
Οι βραχομένες πέρδικες
Αυτές δέχονται πιο εύκολα φέρμα είναι όμως πιο δύσκολες στην ανεύρεση ειδικά αν η ώρα είναι προχωρημένη η κάνει ζέστη διότι έχουν την ιδιότητα να πιάνουν ένα μέρος μετά την πτήση τους και να βραχόνουν αμέσως χωρίς να περπατάνε δυσκολεύοντας έτσι αφάνταστα τα σκυλιά.
Η δε δυσκολία των σκυλιών είναι μεγαλύτερη με ζέστη και άπνοια. Αν έχει αεράκι πρέπει να τα φέρουμε στην ευνοϊκή πλευρά του αέρα ώστε να τα βοηθήσουμε και όταν φτάσουν στο μέρος που μπορεί να έχουμε δει η υποθέτουμε ότι έπεσαν τα πουλιά να τα προτρέπουμε με συγκεκριμένα προστάγματα τα οποία τα χρησιμοποιούμε μόνο σε τέτοιες περιπτώσεις δίνοντας κουράγιο να ψάξουν καλύτερα.
Εδώ μπορεί ορισμένες να φύγουν και μόνες.. αλλά οι περισσότερες δέχονται φέρμα. Εδώ μπορούμε να πούμε ότι είναι η μεγαλύτερη επιτυχία. Να κυνηγάς σπασμένο μπουλούκι για πολύ ώρα βλέποντας τις φέρμες και το ψάξιμο του σκύλου και παίρνοντας θέσεις για ντουφεκιές.
Ο πέρδικες που σηκώνονται σε αυτή την θέση δίνουν φτερό για πολύ μακριά συνήθως το κοπάδι διασπάται τελείως και μένει «μουλομένο» ώρες χωρίς να κράξει. Αν αυτό συμβεί τότε μπορούμε να ελπίζουμε στην ανεύρεση μιας μόνο η δυο διότι είναι πραγματικά δύσκολο να ξαναβρεθούν.
Με ψυχραιμία και σύνεση
Βασικό για τον περδικοκυνηγό είναι να μην τον πιάνει ο ενθουσιασμός και υπερεκτιμά το κοπάδι. Έχω ακούσει κάποιους να λένε ότι σηκώθηκαν 20-30 πουλιά. Πράγμα σπάνιο έως απίθανο. Συμβουλεύω, να μένει ψύχραιμος στην ντουφεκιά αλλά και μετά όταν πλέον είναι άδειος από φυσίγγια να βάζει σημάδι και να ακολουθεί με το μάτι πρώτα που παν τα πουλιά και μετά όλα τα άλλα.
Επίσης αν τα πουλιά είναι λίγα 6-8 ποτέ να μην θηρεύει με την παρέα του πάνω από 2 πουλιά. Το νόμιμο όριο δεν έχει καμία σχέση με το σωστό όριο που πρέπει να ακολουθούμε σαν κυνηγοί. Αξιολογώντας το κοπάδι να παίρνουμε τα σωστά σε νούμερο πουλιά και μετά να μην τα ξανακυνηγήσουμε την ιδία περίοδο!
Eνα άλλο βασικό στοιχείο στο κυνήγι της πέρδικας, που ίσως θα μπορούσε να αποτελέσει και ξεχωριστό κεφάλαιο, είναι η παρέα με την οποία την κυνηγάμε.
Οι περισσότερες παρέες που κυνηγάνε συστηματικά πέρδικα είναι φίλοι που λογω της ιδιαιτερότητας αυτού του κυνηγίου δένονται και κυνηγάνε συνεχεία μαζί. Πολλές παρέες έχουν συγγενικές σχέσεις και σαν νοοτροπία κυνηγίου θυμίζουν λίγο τους γουρουνάδες. Δεν σε παίρνουν μαζί και δεν μαρτυρούν τα μέρη.
Προσωπικά πιστεύω ότι στο βουνό πρέπει να πηγαίνεις πάντα με παρέα γιατί όταν κυνηγάς μόνος είναι επικίνδυνο. Υπάρχουν απρόβλεπτες καταστασεις. Δύο άτομα είναι πολύ καλά αλλά τρία είναι πλήθος, δεν μιλώ για 4!! ούτε καν σαν σκέψη.
Είναι σημαντικό να κυνηγάς πέρδικα μαζί με κάποιον πολλά χρόνια γιατί στην κάρπωση πολλά εξαρτώνται από την βοήθεια του συντρόφου σου. Το πώς θα κλεισθεί ένα φερμαρισμένο μπουλούκι η ένα πουλί. Είναι βασικό, να μπορείς να συνεννοηθείς μόνο με σφυρίγματα ή μόνο με νοήματα για να αποφεύγεις το βασικό λάθος του να φωνάζεις στο βουνό.
Φυσικά ότι έγραψα πάντα αλλάζει διότι οι αστάθμητοι παράγοντες και οι κανόνες μεταβάλλονται συνέχεια ανάλογα με την περιοχή και την ημέρα. Σε γενικές γραμμές πρέπει να ξέρουμε ότι τα πουλιά είναι εκεί. Μας ξέρουν. Καταλαβαίνουν τι πάμε να κάνουμε. Μας περιμένουν και ανάλογα με την πείρα τους.. μας διαχειρίζονται..
