Του Ανδρέα Κουϊνέλη
Μία ακόμη κυνηγετική περίοδος πέρασε στην ιστορία. Έφτασε η ώρα του απολογισμού αλλά και του προγραμματισμού της ερχόμενης. Στο μυαλό τού κάθε κυνηγού έχουν μείνει όμορφες και άσχημες στιγμές. Εικόνες από εξορμήσεις που έχουν στεφθεί από επιτυχία αλλά και αυτές οι απερίγραπτες, απίστευτες σκηνές που στιγματίζουν τη μνήμη μας κι εμπλουτίζουν τις εμπειρίες μας με μοναδικό τρόπο.
Η αυτοκριτική είναι μέρος αυτών των σκέψεων και καταστάσεων. Ο κυνηγός ηθελημένα ή αθέλητα προβαίνει σε αυτήν, κρίνοντας τον εαυτό του, την παρέα του, το φίλο του, τα σκυλιά του.
Το σίγουρο είναι ότι όλοι μας θυμόμαστε εντονότερα την μπεκάτσα που μας πήρε το όπλο, τις πέρδικες που μας ξάφνιασαν, το λαγό που τόσο τρομάξαμε και ακόμα τρέχει, τα πρασινοκέφαλα που μας έριξαν το καπέλο, τα αγριογούρουνα που ανακαλύψαμε τον χώρο όπου κοιμήθηκαν, κυλίστηκαν, έξυσαν τη ράχη τους, έφαγαν, περπάτησαν, αλλά ποτέ δεν συναντήσαμε.
Η αυτοκριτική των περισσοτέρων κυνηγών αφορά τη σκόπευση, την αντοχή στο περπάτημα, την επιλογή κυνηγότοπων, τον αριθμό των εξόδων, καθώς και την υπομονή στις καιρικές συνθήκες. Στους εαυτούς μας, τις περισσότερες φορές, δίνουμε χίλια μύρια ελαφρυντικά και ανακαλύπτουμε δεκάδες δικαιολογίες που εύκολα μας απαλλάσσουν από όλες τις παραπάνω ενοχές. Έπεται η κριτική των σκύλων, με τους οποίους γινόμαστε σκληρότεροι και ακατάδεκτοι στα ελαφρυντικά.
Κάπως έτσι δημιουργείται ο προβληματισμός και η διαδικασία της αναζήτησης. Εδώ νομίζω ότι εστιάζεται η εσωτερική αναζήτηση του κάθε κυνηγού, ανεξάρτητα από το θήραμα που προτιμά.
Ο συνειδητοποιημένος κυνηγός
Τα ερωτήματα που μας απασχολούν συχνά έχουν να κάνουν με την αποτελεσματικότητα του εξοπλισμού μας, τη σκοπευτική δεινότητα και πολύ περισσότερο την ικανότητα των σκυλιών μας. Όλοι περιμένουν και θέλουν το καλύτερο, το τέλειο, την αναγνώριση, την επιβεβαίωση. Το κυνήγι, δυστυχώς, αποτελεί για κάποιους, ακόμη και σήμερα και περισσότερο στις μικρές κοινωνίες, μέσο αναγνώρισης, καταξίωσης και επιδείξεως. Ειδικότερα στους νέους κυνηγούς. Ακούμε, διαβάζουμε και βλέπουμε πολλά.
Ο συνειδητοποιημένος κυνηγός οφείλει, με σοβαρότητα και περίσκεψη να αναρωτηθεί. Πόσες εξόδους πραγματοποίησε και πόσες θα έχει τη δυνατότητα να πραγματοποιεί στο μέλλον; Έδωσε στο σκύλο του τις ευκαιρίες να αναδείξει τα προσόντα του, του έδειξε θηράματα; Μήπως τον αδίκησε διότι έβγαινε πάντα μαζί με το έμπειρο, το καλό του, μην αφήνοντας περιθώρια για πρωτοβουλία στο νέο; Πόσες ώρες διαθέτει την ημέρα για τα σκυλιά του; Ένα χάδι, μια βόλτα, αξιοπρεπή διαβίωση, μεταφορά. Αγοράζοντας ένα νέο κουτάβι δημιουργούνται νέα όνειρα, νέες προσδοκίες. Έχει όμως τη δυνατότητα να το εκπαιδεύσει; Να μην υποπέσει στα ίδια λάθη; Ή μήπως πρέπει να εμπιστευτεί αυτό το κομμάτι σε κάποιον έμπειρο εκτροφέα–εκπαιδευτή; Το σκυλί που έχουμε είναι προσαρμοσμένο στις πραγματικές μας ανάγκες και επιλογές; Με την αγορά ενός νέου μήπως θα αδικήσουμε αυτά που ήδη έχουμε; Οι δυνατότητες του σκύλου που επιλέξαμε μπορούν να ανταποκριθούν στη μορφολογία των εδαφών και των θηραμάτων που συνήθως κυνηγάμε; Είναι ένα σκυλί μιας φυλής που πραγματικά αρέσει σε εμάς, διότι δεν είναι λίγοι οι κυνηγοί που έχουν στην κατοχή τους σκυλιά είτε επειδή τους τα χάρισαν ή έτυχε και άκουσαν όμορφα λόγια και παχιά κι έπεσαν στα χέρια τους. Όλους τους παραπάνω, αν τους ρωτήσεις, πάντοτε θα ήθελαν να έχουν κάτι διαφορετικό. Και αυτό θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να αναζητήσουν.
Για να μην επέλθει αλλοίωση σε αυτό που τόσο αγαπάμε, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι το κυνήγι δεν παύει να είναι μια δραστηριότητα ελεύθερου χρόνου που σκοπό έχει την προσωπική, σωματική, ψυχική, οπτική ευχαρίστηση.
Ας ζήσουμε τη στιγμή
Είναι κρίμα να χάσουμε την ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να γευόμαστε όλα αυτά που τόσο απλόχερα μας χαρίζει η ενασχόλησή μας με το κυνήγι, αλλά και η φύση. Είναι απαραίτητο να δούμε ξεκάθαρα όλα τα παραπάνω, αλλά περισσότερο τι πραγματικά αρέσει σε εμάς και όχι τι είναι στη μόδα. Αυτό είναι το καλύτερο!
Το πρόβλημα της ομοιομορφίας και η τυποποίηση του σύγχρονου τρόπου ζωής που διακρίνουμε στο ντύσιμο, τη συμπεριφορά, τις αισθητικές προτιμήσεις, τα μουσικά ακούσματα, δεν πρέπει να αφήσουμε να αγγίξουν αυτό που τόσο αγαπάμε.
Καλό είναι να ακούμε οικογένεια, φίλους, να βλέπουμε, να συγκρίνουμε μέσα από κυνηγετικά περιοδικά, ταινίες και μετά να καταλήγουμε σε αυτό που πραγματικά μας αρέσει και μας ταιριάζει. Δεν υπάρχει λόγος να στεναχωριόμαστε, να αγχωνόμαστε και να επηρεαζόμαστε διότι δεν κάναμε τα νούμερα τα μεγάλα, δεν κρεμάσαμε στο καφενείο τον αφτιά ή στο αυτοκίνητο το πολυπόθητο “θεριό”. Η ουσία βρίσκεται σε όλες τις στιγμές, μικρές και μεγάλες, που μας χαρίζουν οι κυνηγετικές εξορμήσεις. Όμορφα πρωινά με ανεπανάληπτες ανατολές ηλίου, περπάτημα με τον σκύλο στη μέση του βουνού, φέρμες, λιχτίσματα, κούραση, καφεδάκι με τα φιλαράκια μας στο βουνό, ατελείωτες συζητήσεις και πειράγματα. Οδήγηση στους λασπωμένους δρόμους. Μαγικά δειλινά που συναντούμε κατά την επιστροφή, τα οποία μας βρίσκουν γεμάτους από εικόνες, μυρωδιές, συγκινήσεις, παρέα με το καλό μας φιλαράκι και τους πιστούς συντρόφους μας, τα κυνηγόσκυλα.
Πρέπει να δώσουμε για να πάρουμε
Το κυνηγόσκυλο δεν είναι απλώς ένα σκυλί, ένα εργαλείο, δεν είναι για βόλτα στις καφετέριες, φύλακας σε εξοχικά, συντροφιά στο σαλόνι. Είναι όλα αυτά και ακόμη περισσότερα. Είναι σύντροφος, συνεργάτης, μέλος της οικογένειας, είναι κυνηγός. Τα κυνηγόσκυλα είναι αθλητές, θέλουν χέρια, φροντίδα, μυαλό, αγάπη, χρόνο, πάθος. Αν δεν μπορούμε να προσφέρουμε, μην περιμένουμε να λάβουμε. Θα μένουμε πάντα ανικανοποίητοι, στεναχωρημένοι. Θα αγοράζουμε συνεχώς σκυλιά χωρίς ποτέ να έχουμε τη χαρά της δημιουργίας ή της απόκτησης ενός πραγματικού κυνηγόσκυλου.
Ας γίνουμε περισσότερο δεκτικοί στις συμβουλές των μεγαλύτερων που σίγουρα κάτι παραπάνω γνωρίζουν. Ας ιεραρχήσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες και τα θέλω μας. Λίγη οικονομία δεν βλάπτει για ποιοτικές αγορές. Ας αφιερώσουμε χρόνο και γιατί όχι και μια ολόκληρη κυνηγετική περίοδο. Τα αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να φανούν. Κάπου εκεί είναι η πραγματική ευτυχία του έλληνα κυνηγού.
Κυνήγι για μένα είναι η ευχή μου, και προτροπή σε όλους τους κυνηγούς που ψάχνουν να αποκτήσουν τα κυνηγόσκυλα που πάντα ονειρεύονταν και τον εξοπλισμό που πάντα επιθυμούσαν. Ο δρόμος δεν είναι μακρύς, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αυτό που πάντα μετράει είναι η διαδρομή.
