Γράφει ο Νίκος Τζιανίδης, www.ethnos.gr
Και μέσα στις απαγορεύσεις να και το κυνήγι, να και το ψάρεμα. Προς τι; Ποιον απειλούν εκτός από πουλιά και ψάρια οι κυνηγοί και οι ψαράδες; Μήπως βιαστήκατε κύριοι υπεύθυνοι;
Κάποια από τα μέτρα που ακολουθούν σαν τους κολαούζους τον «καρχαρία lockdown» – το «απαγορευτικό» κατά Μπαμπινιώτη- είναι σαν τιμωρία και σαν φυλακή. Στα σφιχτά σαγόνια του εγκλεισμού υπό τον τρόμο του κορονοϊού και τα «γιατί» δαγκώνουν… Γιατί κύριε υπουργέ απαγορευτικό στο κυνήγι, γιατί απαγορευτικό στο ψάρεμα;
Ποιος απειλείται κύριοι λοιμωξιολόγοι (λέγε με Σωτήρη…) από τον κυνηγό που τρέχει πίσω από δυο σκυλιά, κυνηγώντας τη ζωή που του ξέφυγε σ’ ένα βουνό με άγχη, σ’ ένα κάμπο με ταλαιπώριες; Μόνο πουλιά, αγριογούρουνα και λαγοί. Δεν τα μελετήσατε καλά κύριοι υπεύθυνοι τα «πράγματα». Βιαστήκατε να γράψετε «και το κυνήγι και το ψάρεμα» στα μαύρα κιτάπια σας.
Ο Τάκης ο Ντάλας, ο μόνιμος κάτοικος της στείρας και πετρένιας Ευρυτανίας, που «ανθίζει» σκαρφαλώνοντας στα καταράχια και τους χαλιάδες του τόπου του, κυνηγώντας τον κάπρο που έχει μέσα του, τι θα κάνει τώρα; «Ό,τι όλοι οι άλλοι», θα βιαστείτε να μου απαντήσετε; Δεν είναι έτσι! Ο Μιχάλης ο Γιανννακός, που γεννήθηκε πλάι στη θάλασσα, που βαφτίστηκε στη θάλασσα, που πρώτα γεύτηκε θάλασσα και μετά γάλα, τώρα θα κοιτάζει μόνο; Γιατί;
Κι άσε εμάς της πόλης τα παιδιά τα γερασμένα. Εκείνοι οι αιώνιοι έφηβοι της ορεινής πατρίδας των ελάτων και των θαλασσόδαρτων νησιών, που για κυνήγι και ψάρεμα πρωτομίλησαν και για κυνήγι και για ψάρεμα πρωτοσκίρτησε η ψυχή τους, αυτούς γιατί τους «τιμωρείτε»; Γιατί περί τιμωρίας πρόκειται. Το να είσαι κάτοικος της Αθήνας και να σου απαγορεύουν να ταξιδέψεις στα βουνά της «καθαρής» από Covid Ευρυτανίας, κατανοητό. Αλλά η οριζόντια απαγόρευση σε τι αποσκοπεί; Σε λιγότερη σκοτούρα από τους ιθύνοντες για τη σύνταξη λεπτομερειών; Κι άντε όλοι στο ίδιο κιτάπι; Όχι, λάθος κύριοι!
Είναι κάτι άνθρωποι που νιώθουν εξόριστοι στη Γη κι απλώνοντας τα γιγάντια φτερά τους χάνουν τα βήματά τους… Κάτι τέτοιοι είναι πολλοί κυνηγοί και ψαράδες του τόπου μας. Γιατί τους κόβετε τα φτερά κύριοι υπουργοί; Γιατί τους τσουβαλιάζετε κι αυτούς μέσα στη μονοτονία των δρόμων και των ανθρώπων, των πάντοτε ίδιων και προβλέψιμων;
Όλοι μαζί βρισκόμαστε στο χείλος του χρόνου. Κάποιοι όμως έχουν βρει τα δικά τους μονοπάτια στη ζωή· μην τους τα ρημάζετε δίχως αιτία. Ο κορονοϊός δεν κολλάει ούτε από τ’ αγκίστρια ούτε από τις φυσιγγιοθήκες. Μην εκδικείστε τα απωθημένα σας φτερά άνθρωποι των Γραφείων, μην θολώνετε περισσότερο τις γραμμές των οριζόντων εσείς που θάλασσα νομίζετε πως είναι μόνο η Ψαρού…
