Άλλοι πηγαίνουν στο κυνήγι γιατί γυρεύουν μια διέξοδο φυγής, άλλοι για εκτόνωση, άλλοι για να βρεθούν με φίλους, οι περισσότεροι για να ζήσουν την περιπέτεια, για μένα το κυνήγι της βασίλισσας του δάσους ήταν ανέκαθεν ένα καταφύγιο.
Γράφει ο Ανδρέας Κουινέλης
Το κυνήγι της μπεκάτσας με κυνηγόσκυλα λατρεύεται από τον μπεκατσοκυνηγό όχι μόνο γιατί μπορεί να εξερευνήσει το δάσος, τη φύση, την άγρια ζωή αλλά πάνω από όλα τον εαυτό του. Ο καθένας μας βιώνει την κάθε κυνηγετική έξοδο διαφορετικά και οι μπεκατσοκυνηγοί το γνωρίζουν καλά αυτό. Για μένα το κυνήγι της βασίλισσας του δάσους ήταν ανέκαθεν ένα καταφύγιο. Το μοναδικό μέρος που ηρεμεί το μυαλό μου. Όταν αποκόβεσαι από την επιρροή της καθημερινότητας, των οικείων ανθρώπων, εικόνων και καταστάσεων, έρχεσαι αντιμέτωπος με αυτό που πραγματικά είσαι. Για αυτό και επιλέγω χρόνια τώρα να κυνηγώ την μπεκάτσα μόνος .
Τα πρώτα βιώματα
Βέβαια κανείς δεν ξεκινά το κυνήγι της μόνος, στεναχωριόμουν πολύ όταν πεισματικά ο θείος μου Αντώνης αρνούταν να με πάρει μαζί του στον κυνηγότοπο. Αναρωτιόμουν σε τι θα μπορούσα να του είμαι ενοχλητικός όταν μετά από κάθε κυνηγετική του έξοδο με την αγαπημένη του σκύλα μου διηγούταν τα κατορθώματα της. Ακόμη και όταν μου χάρισε το πρώτο μου κουτάβι και γνώριζε το πάθος μου για να το εκπαιδεύσω στο κυνήγι της μπεκάτσας αρνούταν να με πάρει δίπλα του στις κυνηγετικές του εξορμήσεις. Η επιμονή μου και η υπομονή μου αργότερα τον έπεισαν και τελικά τον συντρόφεψα σε αρκετές εξόδους σε μοναδικούς κυνηγότοπους και απόκρυφα μπεκατσομέρη. Ποτέ όμως μετά από αρκετές κυνηγετικές εξόδους δεν κυνηγήσαμε μαζί.
Σε πολλές εξόδους που δεν είχα το σκυλί μου μαζί , με άφησε να περπατήσω δίπλα του και να δω τον τρόπο με τον οποίο καθοδηγούσε την κουτσχαρίνα του, μου επέτρεψε να ρίξω σε μπεκάτσες που φέρμαρε αλλά ποτέ δεν με άφησε να κυνηγήσω με το σκύλο μου δίπλα του ή να μοιράσουμε τόπο στις πρώτες μας κοινές εξόδους. Πάντα με άφηνε να κυνηγώ μόνος, στα καλύτερα μπεκατσομέρη σε κοντινή απόσταση τόσο όσο να μπορώ να ακούω με δυσκολία τον ήχο του όπλου και με περίμενε στο προκαθορισμένο σημείο για την επιστροφή μας.
Οι ρόλοι άλλαξαν
Ο ήλιος είχε μόλις ανατείλει, αλλά οι λιγοστές αχτίδες που πάσχιζαν να τρυπήσουν το παχύ συννεφιασμένο πέπλο που σκέπαζε το δάσος ήταν σαν να είχαν εγκαταλείψει την προσπάθεια, σαν να είχαν αποδεχτεί ότι το φώς της ημέρας δεν θα ερχόταν πιο γρήγορα από το κανονικό. Βυθισμένος στη ζεστασιά του αυτοκινήτου απολάμβανα το πρωινό καφεδάκι με τις ίδιες σκέψεις που διατρέχουν τον νου κάθε τέτοια ώρα. Μετά από καιρό δέχτηκα να πάρω παρέα σε κυνήγι μπεκάτσας. Αν και οι στιγμές αυτές δεν είναι για πολλές κουβέντες η παρέα μου ο Γιώργος, φίλος και συνάδελφος είχε αρκετή όρεξη.
Το είχε μεράκι να κυνηγήσει μπεκάτσα μαζί μου και με τα κυνηγόσκυλα μου και δεν μπόρεσα να αντισταθώ στις συνεχόμενες προτάσεις του. Η μέρα ήταν ιδανική και ήθελα να είναι τυχερός να συναντήσουμε πουλιά για να τον ευχαριστήσω και να απολαύσει ένα μοναδικό πρωινό. Η τύχη ήταν με το μέρος μας και ειδικά με του Γιώργου καθώς βρήκαμε τέσσερα πουλιά . Δείχνοντας την ψυχραιμία που απαιτείται σκόπευσε και στις τέσσερις θέσεις όπου ανακάλυψαν τις κρυψώνες της βασίλισσας τα σκυλάκια μου σωστά και ενθουσιάστηκε τόσο που μας άκουγε όλο το βουνό.
Προς το τέλος της εξόδου μας η σεττερίνα μου ανοίχτηκε αρκετά και ο θόρυβος του μπιμπέρ μας ενημέρωνε για μια ακόμη φέρμα. Ο Γιώργος που ήταν αμάθητος στο πολύωρο περπάτημα μου δήλωσε ότι παραδίνετε. Δεν αντέχω να ανέβω στην κορυφή μου είπε θα σε περιμένω εδώ. Κίνησα προς το δύσβατο σημείο όπου καρτερικά με περίμενε η ακούραστη σύντροφος μου. Επειδή γνώριζα το ύψωμα και την πιθανή θέση του σκύλου μου έκανα κύκλο ώστε να βρεθώ στο σημείο που έπρεπε, έτσι ώστε να έχω περισσότερες πιθανότητες να πάρω το πουλί . Και έτσι έγινε. Το μικρό ξέφωτο στην άκρη της κορυφής επέλεξε όπως υπολόγιζα η βασίλισσα να διαφύγει .
Ο κίνδυνος που γεννά η απειρία
Όλα ήταν τέλεια μέχρι την στιγμή που εμφανίστηκε από το πουθενά ο Γιώργος. Τότε μου κόπηκαν τα πόδια. Βγήκε ακριβώς πίσω από το σημείο που φέρμαρε η σεττερίνα μου. Μες τη χαρά μου περίγραφε την σκηνή, μου εξηγούσε από πού ακριβώς σηκώθηκε το πουλί και πόσο τέλεια την είχε μπλοκαρισμένη η σκύλα. Εγώ δεν άκουγα τίποτα. Είχα μουδιάσει έκατσα κάτω και προσπαθούσα να ηρεμήσω. Πρέπει να μου πήρε αρκετά λεπτά να συνέλθω. Αναλογιζόμουν το κακό που μπορούσε να συμβεί. Πώς, η πρώτη φορά στο κυνήγι μπεκάτσας του αδερφικού φίλου θα μπορούσε να είναι και η τελευταία. Φυσικά ο Γιώργος δεν αντιλήφθηκε τίποτα. Νόμισε ότι από την κούραση γονάτισα και σε όλη τη διαδρομή της επιστροφής δεν έφευγε στιγμή από το μυαλό μου η σκηνή. Αν το πουλί έφευγε προς αντίθετη κατεύθυνση και προς το σημείο που ήταν ο Γιώργος όλα θα έμοιαζαν εντελώς διαφορετικά θα ήταν τραγικά.
Το πείσμα, ο εγωισμός, η ομορφιά του τοπίου τον έσπρωξαν, ενώ είχε κουραστεί, τελικά να ανηφορίσει την πλαγιά και να έρθει στο σημείο που είχε μπλοκάρει το πουλί η ανυποψίαστη σεττερίνα μου.
Η απειρία του ο ενθουσιασμός τον απέτρεψαν να δηλώσει την παρουσία του αν και τον είχα λουσμένο πορτοκαλί. Το σημείο ήταν έτσι που ήταν αδύνατο να τον δω. Μετά, τι θα εξηγούσα και σε ποιόν, σε περίπτωση τραυματισμού του, είναι σίγουρο ότι η κυνηγετική μου πορεία ίσως να ήταν πολύ διαφορετική. Η διαδρομή της επιστροφής ήταν ατελείωτη. Δεν του το είπα εκείνη την ημέρα δεν ήθελα να του χαλάσω την μαγεία. Ο ενθουσιασμός και η χαρά που ένιωθε δεν με άφηναν να μοιραστώ μαζί του τις μαύρες μου σκέψεις. Όταν όμως τελικά του το είπα ένιωσε και αυτός το ίδιο μούδιασμα με μένα. Και τότε άρχισα να καταλαβαίνω τα λόγια του αγαπημένου μου θείου. Πότε στο κυνήγι της μπεκάτσας με άλλο άτομο που δεν το γνωρίζει.
Η σιγουριά της καλής συνεργασίας
Ο θείος μου ο Αντώνης, αληθινός μπεκατσοκυνηγός, μου έλεγε όταν του παραπονιόμουν γιατί κυνηγάει μόνος του μαζί με τα σκυλιά του. Ο σκύλος ψάχνει όσο πιο πολύ μπορεί να βρει την παραμικρή αναθυμίαση που θα δηλώνει την παρουσία της. Ξέρει τι πρέπει να κάνει μόνο όταν εμπιστεύεται και δεν ανησυχεί για τον αφέντη του. Γνωρίζει το περπάτημα σου τους θορύβους σου, το σφύριγμα σου. Δεν είναι λίγες οι φορές που παρακολουθώ τα σκυλιά μου να σταματούν τον καλπασμό για να ακούσουν που βρίσκομαι και ενθουσιάζομαι νιώθω μέλος της ομάδας τους. Βεβαιώνονται ότι ακολουθώ και ότι τα παρακολουθώ και συνεχίζουν αμείωτα την έρευνα.
Όταν μένω ακίνητος γνωρίζω ότι θα επιστρέψουν να με αναζητήσουν και αυτό είναι συναρπαστικό για μένα. Ο τρόπος που βγαίνουν στα μονοπάτια που κινούμε για να με αναζητήσουν είναι μοναδικός.
Ο λόγος του «μονιά»
Το κυνήγι της μπεκάτσας πέρα από την αισθητική απόλαυση, για μένα είναι μια ευκαιρία να μετρώ τις δυνάμεις μου, να ζήσω τις αντιξοότητες του δάσους από κοντά, να αφήσω πίσω την ευκολία του κλασσικού κυνηγιού. Με την πάροδο του χρόνου αυξάνεται η εμπειρία του μπεκατσοκυνηγού καθώς και αυτή του σκύλου και αποτελούν ένα φοβερό συνδυασμό μιας ιδιαίτερης ομάδας που γνωρίζει ο ένας τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα του άλλου. Η προσπάθεια του κυνηγού είναι να καλύψει τα λάθη του σκύλου του και αντίστροφα. Οι θόρυβοι πρέπει να είναι περιορισμένοι καθώς αποσυντονίζουν κυνηγόσκυλο και κυνηγό.
Η έλλειψη αυτοπεποίθησης, η άγνοια των συνηθειών του εκπληκτικού αυτού θηράματος, με τις μοναδικές του ικανότητες να διαφεύγει καθώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης σε κυνηγόσκυλο και σε σκοπευτικές ικανότητες των κυνηγών τους οδηγούν σε ακρότητες. Σε πολλές εξόδους μου συνάντησα συνάδελφους κυνηγούς να κυνηγούν μπεκάτσα σε παρέες τριών τεσσάρων ακόμη και πέντε ατόμων.
Το κυνήγι διεξαγόταν με πολλή φασαρία, ακούγονταν σε όλο το βουνό, τοποθετημένη παράλληλα και δίπλα ο ένας στον άλλον σε μικρή απόσταση με τα σκυλιά μπροστά τους νόμιζες ότι κάνουν παγάνα. Καθώς τους παρατηρούσα έτρεμα στην ιδέα να σηκωθεί καμιά βελουδομάτα ανάμεσα τους. Τίποτα δεν πρέπει να διακόπτει την αρμονία μεταξύ κυνηγού και κυνηγόσκυλου.
Ο επιπλέον κυνηγός, η επιπλέον σφυρίχτρα του, το επιπλέον κουδουνάκι ή μπίμπερ, είναι σίγουρο ότι θα αποσυντονίσουν κυνηγό και κυνηγόσκυλο. Η ξένη τουφεκιά θα αποσυντονίσει το σκύλο μας θα τον επαναφέρει δίπλα μας ή στον ξένο κυνηγό. Δεν είναι λίγες και οι φορές που άπειρα σκυλιά συναδέλφων τρέχουν πίσω από τα δικά σας προκαλώντας τα εκνευρισμό και δεν είναι λίγες οι στιγμές που ζηλιάρικα σκυλιά ξεσηκώνουν το θήραμα που με τόσο κόπο κατάφερε να βρει ο σύντροφος σας. Το σκυλί μας και τα νεύρα μας δε χρειάζονται τέτοιες δοκιμασίες.
Η ανησυχία και ο θόρυβος αναστατώνουν τη συνεχή εργασία του σκύλου. Αν προσπαθείτε να μυήσετε το νέο σας αστέρι στο κυνήγι της μπεκάτσας μια ενδεχόμενη παρέα θα επιφέρει σίγουρα μια γενικότερη σύγχυση.
Όσοι αγαπάτε το κυνήγι
Η επιλογή της παρέας στο κυνήγι της μπεκάτσας είναι θέμα πολύ ιδιαίτερο και προσωπικό. Το κυνήγι της μπεκάτσας ήταν ανέκαθεν μια επαναστατική πράξη στα δεδομένα του παραδοσιακού κυνηγιού στην χώρα μας, η ίδια η φλόγα της ζωής. Πρέπει να έχεις τα μάτια ορθάνοιχτα για να γευτείς τη γη και τον ουρανό. Πρέπει να μαθαίνεις να ακούς τον εαυτό σου στο δάσος και όλους τους άλλους ήχους που μόνο αν είσαι μόνος μπορείς να διακρίνεις.
Με τα χρόνια χάνεσαι, οι αναμνήσεις μπερδεύονται καθώς οι συγκινήσεις τα σηκώματα οι τόποι αυξάνονται. Το μόνο που μένει είναι το συναίσθημα, οι εικόνες, οι μυρωδιές, η ικανοποίηση, η γλύκα της κυνηγετικής ζωής.
Σε μια θορυβώδη κοινωνία με αυξανόμενες απαιτήσεις με αυξημένες υποχρεώσεις και μπόλικα άγχη, σε έναν κόσμο που σχεδόν όλοι κινούνται σε ένα δρόμο που άλλοι έχουν χαράξει, όσοι αγαπάτε το κυνήγι κάντε την απλή κίνηση να στρίψετε το τιμόνι και να βγείτε από αυτά που όλοι με τόσο πείσμα προσπαθούν να μας επιβάλουν.
Χαράξτε την δική σας πορεία σημαδεύοντας μια κατεύθυνση ατομική. Σιχαίνομαι να κινούμαι στους δρόμους που μου έχουν χαράξει ευτυχώς έχω το κυνήγι που μου επιτρέπει να κάνω την στροφή. Χαράξτε τις δικές σας στροφές μέσα στους δρόμους που τόσο αγαπάτε αυτούς τους δάσους με συντροφιά τους αχώριστους σας τετράποδους συντρόφους και θα δείτε πόσο διαφορετικά θα νιώσετε.
