Στα σύγχρονα ψαροντούφεκα, είτε αεροβόλα είτε με λάστιχα, η απόληξη της αιχμής της βέργας είναι η γνωστή μας δελφινιέρα με ένα ή δύο φτεράκια ανάλογα με τη χρήση. Η δελφινιέρα που αντικατέστησε πριν αρκετά χρόνια τη γνωστή σε όλους τρίαινα, έχει αποδείξει την υπεροχή της στη θάλασσα και πλέον κανείς δεν σκέφτεται να την αλλάξει.
Η τρίαινα έχει πλέον συνοδευτικό χαρακτήρα και μόνο για συναισθηματικούς λόγους δεν βγαίνει από το σάκο με τον εξοπλισμό. Άλλωστε πόσα χταπόδια, σπάρους και μουρμουράκια δεν μας χάρισε στο ξεκίνημα της ψαρευτικής μας πορείας;
Έχει όμως ο καιρός γυρίσματα και ήρθε η ώρα να πάρει ξανά η τρίαινα τη θέση που της αξίζει στην κορυφή της βέργας.
Γαλλική τρίαινα
Με αλλαγές στην κατασκευή και τη χρήση, με ευγενική γαλλική καταγωγή, η τρίαινα αυτή τη φορά δεν θα στοχεύει σε χταπόδια και μικρά ψάρια, αλλά σε λαβράκια-γίγαντες που κυνηγούν μέσα στα θολά νερά του χειμώνα. Οι Γάλλοι, μετρ του χειμωνιάτικου ψαρέματος, έχουν κατασκευάσει μια εντελώς διαφορετική τρίαινα που είναι ιδανική για το ψάρεμα του λαυρακιού.
Η τρίαινα έχει μακρύτερα στελέχη, ώστε να μπορεί να διαπεράσει άνετα το μεγάλο σώμα του ψαριού και μπορεί να φτάσει σε μήκος μέχρι και τους 30 πόντους. Επίσης, τα γαντζάκια της κλασικής τρίαινας έχουν αντικατασταθεί στη γαλλική, με κανονικά φτερά μικρότερου βέβαια μήκους. Έτσι, αρκεί ένα μόνο στέλεχος από τα τρία να καρφώσει το ψάρι ώστε να καταφέρει να το κρατήσει. Ωστόσο, όπως ξέρουμε στις περισσότερες βολές με τρίαινα, το μεσαίο στέλεχος καρφώνει το ψάρι.
Η φιλοσοφία της νέας αυτής τρίαινας, είναι απλή και η χρήση της δίνει μεγάλο πλεονέκτημα έναντι τις δελφινιέρας για δύο σπουδαίους λόγους.
Πρώτον, στο ψάρεμα σε θολά νερά, η ορατότητα περιορίζεται σε λιγότερο από μέτρο από τη μάσκα. Έτσι ακόμη και ένα όπλο με μήκος 90 πόντους, μπορεί να θεωρηθεί μακρύ και να είναι αδύνατο να ψαρέψεις με αυτό αφού δεν βλέπεις που τελειώνει η βέργα.
Γι’ αυτό το λόγο, η χρήση ενός δυνατού και μικρού σε μήκος αεροβόλο, λύνει το πρόβλημα. Ο κυνηγός μπορεί να γυρίζει πολύ πιο εύκολα το όπλο και να κάνει γρήγορες μπηχτές βολές που με τη δελφινιέρα δεν θα προλάβαινε να σημαδέψει.
…φυσίγγι διασποράς
Από την άλλη, η λεπτή σιλουέτα του λαυρακιού που κινείται γρήγορα σαν το φάντασμα μέσα στα θολά νερά, δεν επιτρέπει τη σωστή στόχευση με αποτέλεσμα να χάνονται ψάρια από απόσταση ενός μέτρου, που υπό άλλες προϋποθέσεις θα ήταν σίγουρα στην κρεμάστρα.
Με τη χρήση της δελφινιέρας η στόχευση γίνεται στο κέντρο του ψαριού. Εννοείται βέβαια ότι, το ψάρι κινείται γρήγορα και δεν έχεις πάρα μόνο λίγα δευτερόλεπτα να σημαδέψεις και να τουφεκίσεις.
Στις περιπτώσεις που η βέργα δεν πετυχαίνει το ψάρι, τότε, είναι σίγουρο ότι πέρασε ένα ή δύο πόντους πάνω η κάτω από το ψάρι.
Αυτό το κενό, έρχεται να το καλύψει η γαλλική τρίαινα, της οποίας τα ακριανά στελέχη απέχουν από το κεντρικό, περίπου τρεις πόντους.
Έτσι πάλι, η στόχευση γίνεται με το μεσαίο στέλεχος, που για το λόγο αυτό είναι και μακρύτερο, αλλά σε περίπτωση αστοχίας του κεντρικού, το ψάρι χτυπιέται από τα ακριανά στελέχη.
Σε αντιπαραβολή με το κυνήγι, η τρίαινα γαλλικού τύπου είναι το ένα φυσίγγι… διασποράς και διορθώνει τα σκοπευτικά λάθη που είναι δεδομένα σε τέτοιες συνθήκες.
Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι, τα θολά νερά πέρα από τη μείωση της ορατότητας, δυσκολεύουν και σε άλλους παράγοντες τον υποβρύχιο κυνηγό.
Χρειάζεται μεγάλη εμπειρία και πολλές ώρες στο νερό για να καταφέρεις να ξεπεράσεις τους φόβους σου και να λειτουργείς όπως σε ένα ψάρεμα σε καθαρά νερά. Πάντα όμως θα υπάρχει η ένταση.
Στη θάλασσα
Ο κ. Αρναούτογλου μετά από ένα τέταρτο ανάλυσης των καιρικών φαινομένων ανά την Ευρώπη έφτασε και στο Θερμαϊκό κόλπο. Οι βόρειοι άνεμοι ασθενείς, μέχρι μέτριοι ήταν ιδανικοί για ψάρεμα.
Με το βαρδάρη, τα νερά του κόλπου είναι σχετικά καθαρά, σε αντίθεση με το νοτιά που κάνει τη θάλασσα κουρκούτι.
Από εκείνη την ώρα άρχισα να ετοιμάζω τα πράγματα και να σχεδιάζω στο μυαλό μου το πλάνο της αυριανής βουτιάς. Ανοίγοντας τη ντουλάπα με τα ψαροεργαλεία μου, είδα μέσα τη γαλλική τρίαινα και δίχως να το σκεφτώ την πέταξα μέσα στο σάκο.
Χωρίς να το γνωρίζω, αυτή η κίνηση την επόμενη μέρα θα μου χάριζε ένα υπέροχο ψάρι.
«Το ψάρεμα θέλει φαντασία, σήμερα έχω ένστικτο» μου έλεγε σε όλο το δρόμο ο Γιώργος και τελικά με έπεισε να αλλάξουμε μέρος.
Θα βουτούσαμε σε μια παλιά σπασμένη ιχθυόσκαλα, που εδώ και χρόνια μας έχει δώσει πολλά και μεγάλα λαβράκια, αλλά τα νερά είναι σχεδόν πάντα θολά.
Ωστόσο η ηλιόλουστη χειμωνιάτικη μέρα, δεν πρόδιδε σε τίποτε αυτό που θα αντικρίζαμε. Φτάνοντας εκεί λίγο μετά το μεσημέρι, η θάλασσα είχε ένα βουβό κύμα και το χρώμα της ήταν σκούρο καφέ.
Οι βροχές των περασμένων ημερών είχαν κατεβάσει στα ποτάμια λασπόνερα και το νερό έγινε σαν μπουγάδα. Ήταν όμως μεσημέρι και δεν προλαβαίναμε να αλλάξουμε μέρος. Έτσι όλο νεύρα ντυθήκαμε και πέσαμε στο νερό.
Στην αρχή δεν έβλεπες τίποτε. Έτσι ανοιχτήκαμε λίγο βαθύτερα, όπου για καλή μας τύχη τα πράγματα ήταν λίγο καλύτερα. Από την επιφάνεια δεν έβλεπες το βυθό σε βάθος τριών μέτρων αλλά περίπου 50 πόντους από το βυθό τα νερά ήταν καθαρά.
Αυτό βέβαια είναι κάτι συνηθισμένο στις χειμωνιάτικες θάλασσες.
Όλο το παιχνίδι παιζόταν εκεί. Μισό μέτρο πάνω από το βυθό. Αρχίσαμε τα καρτέρια με διαδοχικές βουτιές αναζητώντας τα λαβράκια. Σε λίγη ώρα τα βρήκαμε…
Καρτέρι στην πίνα
Τα ψάρια πολλά και μεγάλα, περνούσαν από παντού και χάνονταν αμέσως μέσα στη θολούρα. Μετά από μερικές άστοχες βολές, κατάφερα και πήρα το πρώτο ψάρι.
Έπρεπε όμως να αλλάξω όπλο καθώς τραυμάτισα δύο ψάρια και θα τρόμαζε το κοπάδι.
Έτσι κρέμασα το 90άρι στη σημαδούρα και πήρα στα χέρια το μικρό αεροβόλο με τη γαλλική τρίαινα. Στην επόμενη βουτιά εντόπισα μία πίνα.
Από εκεί θα πιαστώ, σκέφτηκα. Αφού ξάπλωσα μέσα στην τραγάνα και ταίριαξα τη θέση του όπλου, άρχισα να περιμένω.
Δεν πέρασε πολύ ώρα όταν κατάλαβα ότι «κάποιος» με κοιτάει.
Χωρίς να κουνηθώ καθόλου, ένοιωθα τη σκιά του ψαριού και περίμενα να περάσει από μπροστά μου. Το ψάρι τελικά πέρασε κολυμπώντας αργά, 20 πόντους μπροστά από τη μάσκα μου και έφευγε προς τη μεριά του όπλου!
Εγώ είχα γίνει μία πέτρα του βυθού. Δεν κουνούσα ούτε τα μάτια μου. Όταν όμως έφτασε κοντά στην τρίαινα, με μια αργή κίνηση γύρισα το όπλο και σημάδεψα όπως οι καουμπόηδες!
Το ψάρι την έφαγε στα βράχια και έμεινε ξερό, πέφτοντας μαζί με τη βέργα στο βυθό. Σκασμένος, ανέβηκα πάνω και χοροπηδούσα από τη χαρά μου.
Τα πιο χρήσιμα εργαλεία
Η θάλασσα και το ψάρεμα, αλλάζουν τόσο γρήγορα που αρκεί ένα γύρισμα του καιρού για να μη μπορείς πλέον να ψαρέψεις με τα εργαλεία, που πριν λίγες μέρες σου έδωσαν πολλά ψάρια.
Πόσο μάλιστα το χειμώνα, που ξεκινάς με καλοκαιρία και φτάνοντας στη θάλασσα βρίσκεις ένα φουσκωμένο τεσσάρι να σου ανατρέπει όλα τα δεδομένα.
Πολλές φορές μάλιστα η αλλαγή του καιρού σε βρίσκει μέσα στο νερό.
Γι’ αυτό, στα χειμωνιάτικα ψαρέματα, η γαλλική τρίαινα και το κοντό «αερικό», πρέπει πάντα να βρίσκονται μέσα στο σάκο όχι ως αξεσουάρ, αλλά ως τα πιο χρήσιμα εργαλεία.
