Ακούω συχνά για σκύλους που προέρχονται από την τάδε γραμμή αίματος με διακεκριμένους προγόνους και ειλικρινά δεν καταλαβαίνω πώς και γιατί ένα τέτοιο κουτάβι θα βγει καλύτερος κυνηγετικός σκύλος. Μήπως μπορείτε να με βοηθήσετε;
Έχω πει και έχω γράψει πάρα πολλές φορές ότι εκείνο το οποίο έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι η τιμιότητα του εκτροφέα διότι χωρίς αυτή τίποτα δεν μου εξασφαλίζει ότι το κουτάβι το οποίο παίρνω θα είναι πράγματι γόνος τού α ή τού β πρωταθλητή. Ακόμα κι αν είναι, δεν ξέρουμε πώς έγινε πρωταθλητής. Αλλά ακόμα κι αν έγινε πρωταθλητής έντιμα, χωρίς ντοπαρίσματα και μεροληψίες κατά την κρίση, τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι αυτός ο σκύλος θα έχει την αντοχή που χρειάζεται ένας κυνηγετικός σκύλος στην κούραση, στις καιρικές συνθήκες, στο τραχύ έδαφος. Εάν θα έχει τη χαρισματική αίσθηση θηράματος η οποία απαιτείται για τη δημιουργία ενός μεγάλου κυνηγού, τίποτα δεν μου εξασφαλίζει ότι θα έχει το μυαλό που θα συντονίζει τα πάντα ώστε να υπάρχει ένα καλό αποτέλεσμα. Τίποτα δεν εξασφαλίζει ότι θα έχει το γλυκό ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα που είναι απαραίτητος ώστε οι ώρες που περνάμε στο βουνό να είναι χωρίς νεύρα και άγχος. Το μόνο το οποίο εξασφαλίζει τον κυνόφιλο αγοραστή ότι δεν θα πάρει ένα κουτάβι, ένα σκυλί το οποίο θα τρέχει ξέφρενα για ½ ώρα, για 1 ώρα, με στυλ χωρίς αποτέλεσμα και μετά θα έρχεται να πέσει στα πόδια του ιδιοκτήτη του, είναι η εντιμότητα του εκτροφέα ο οποίος θα πρέπει να έχει κάνει τις δοκιμές εκείνες και τους ελέγχους ώστε να προμηθεύσει τον κυνηγό με έναν έντιμο και αξιόλογο κυνηγετικό σκύλο.
