Ο χαρισματικός κυνηγετικός σκύλος αισθάνεται τις πλεονεκτικές θέσεις οι οποίες έλκουν το άγριο θήραμα και ψάχνει ιδιαίτερα τις περιοχές αυτές, κατευθυνόμενο σε πιθανές θέσεις και όχι σε όλο τον τόπο, γεωμετρικά, αναλίσκοντας το χρόνο ή τις δυνάμεις του σε έδαφος ανούσιο.
Ο σκύλος μας θα πρέπει να έχει ισχυρό κίνητρο έρευνας και να προσπαθεί κάθε στιγμή να συνεργαστεί μαζί μας, έχοντας όμως πάντοτε τη δυνατότητα πρωτοβουλίας και αυτοσχεδιασμού. Αφορμή για το παρακάτω άρθρο στάθηκε η επιστολή του αναγνώστη μας, Παράσχου Μουστάκα από τη Ρόδο, ο οποίος επιθυμεί να περιορίσει το εύρος της έρευνας του κυνηγόσκυλού του.
«Ο σκύλος μου, ένα Κούρτσχααρ 18 μηνών, ανοίγεται πολύ στο κυνήγι, πολλές φορές άνω των 200 μέτρων, καλπάζοντας με μεγάλη ταχύτητα. Θέλω να περιορίσω το εύρος τού ανοίγματός του σε αποστάσεις μέχρι 50-60 μέτρα περίπου, αν είναι δυνατό. Ως μέσο επαναφοράς χρησιμοποιώ τη σφυρίχτρα στην οποία κατά κανόνα υπακούει.
Δηλαδή με 2-3 βραχέα διαδοχικά σφυρίγματα, παίρνει την κατεύθυνση της επιστροφής, χωρίς να μειώσει το ρυθμό του. Η ερώτησή μου είναι μήπως με τον τρόπο αυτό δεν θα πετύχω το επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή του περιορισμού της ευρύτητας της έρευνας, αλλά το αντίθετο και ο σκύλος μου θεωρήσει ότι όσο δεν ακούει σφύριγμα μπορεί να κάνει του κεφαλιού του ή ακόμη στο άκουσμα του σφυρίγματος, να διακόπτει την εξέλιξη κάποιας επαφής με θήραμα».
Σε λάθος δρόμο
Το θέμα δεν είναι να μειώσετε την ακτίνα δράσης του σκύλου σας, αλλά να μπορέσετε να την κάνετε τόσο κανονική ώστε να μην αφήνει κενά. Όταν ο σκύλος καλπάζει κάθετα προς τον αέρα, δημιουργείται μια λωρίδα εδάφους το οποίο έχει ψαχθεί. Το πλάτος της λωρίδας αυτής αρχίζει από το σημείο το οποίο καλπάζει ο σκύλος σας και προεκτείνεται προς την κατεύθυνση που φυσάει ο αέρας, όσο μήκος έχει ο οσφρητική του εμβέλεια.
Θα πρέπει, λοιπόν, κάθε φορά που περνάει ο σκύλος από εμπρός σας, να περνάει στο τέλος της μύτης του από το προηγούμενο πέρασμα. Έτσι κατ’ αυτόν τον τρόπο η έρευνά του δεν θα έχει κενά. Εάν μειώσετε την εμβέλεια του σκύλου σας στα 50 μέτρα, το αποτέλεσμα θα είναι να ψάχνει και να ξαναψάχνει το ήδη ψαγμένο μέρος, καταναλώνοντας άσκοπα τις δυνάμεις του από τη μια και το χρόνο του από την άλλη. Έτσι μειώνετε την απόδοση του σκύλου σας.
Μην περιορίζετε την ακτίνα δράσης
Δεν διορθώνουμε όταν ο σκύλος μας ανοίγεται πιο πολύ απ’ ότι νομίζουμε εμείς, διορθώνουμε όμως όταν ξεπετάγεται κάποιο θήραμα, διότι δεν έχει εκμεταλλευτεί τον αέρα και η έρευνά του δεν είναι κανονική. Η διόρθωσή μας γίνεται με το να μπλοκάρουμε το ζώο τη στιγμή που ξεπετιέται το θήραμα και βάζοντάς το να ξαπλώσει στο σημείο στο οποίο έπρεπε να το είχε φερμάρει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο σκύλος φοβάται να μην ξεπετάξει κάποιο θήραμα, η έρευνά του γίνεται κανονικότερη, μειώνονται τα ανεξέλεγκτα ανοίγματα και αποκτά κρίση.
Σιγά σιγά καταλαβαίνει ότι αυτή τη στιγμή ψάχνουμε π.χ. ορτύκια ντόπια και η οσφρητική μας ικανότητα είναι 3 μέτρα, άρα το έδαφος πρέπει να σαρωθεί με περάσματα κάθε 3 μέτρα, ενώ τώρα ψάχνουμε μπεκάτσες, η εμβέλεια της μύτης μας είναι 30 ή 40 μέτρα και το έδαφος πρέπει να σαρώνεται με περάσματα κάθε 30 ή 40 μέτρα. Μόνο σύμφωνα με το αποτέλεσμα μπορείτε να κάνετε τις διορθώσεις σας και όχι περιορίζοντας την ακτίνα δράσης του σκύλου σας, διότι τότε αποκτάτε ένα ζώο το οποίο έχει φοβίες, φοβάται να ψάξει, δεν έχει πρωτοβουλία και δεν μπορεί να αναπτύξει την κριτική του ικανότητα, ούτε την αίσθηση θηράματος, με άλλα λόγια υποβιβάζετε την κυνηγετική ικανότητα του σκύλου σας.
Προσέξτε τη διόρθωση
Έχετε δίκιο σε αυτό το οποίο λέτε, ότι όταν του σφυρίζετε συνέχεια δεν θα γυρνάει αν δεν ακούσει το σφύριγμα, κι εσείς θα είσαστε υποχρεωμένος να σφυρίζετε συνέχεια. Εάν παρ’ όλα αυτά θέλετε να υποβαθμίσετε την κυνηγετική ικανότητα του σκύλου σας, περιορίζοντας την ακτίνα δράσης του στα 50 μέτρα, μπορείτε να το κάνετε χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρικό κολάρο και τιμωρώντας το ζώο πάρα πολύ ελαφρά ώστε να μην τρομοκρατηθεί και σταματήσει το ψάξιμο κάθε φορά που ξεπερνάει την απόσταση των 70 ή 80 μέτρων.
Αυτή η διόρθωση πρέπει να γίνεται χωρίς προειδοποίηση, χωρίς σφύριγμα, χωρίς εντολή. Έτσι ο σκύλος θα καταλάβει ότι πρέπει να κινείται πολύ κοντά σε σας. Αλλά πάλι σας λέω ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο υποβιβάζετε το σκύλο σας από κάθε άποψη.
Πρέπει να «μυρίζεται» τις πλεονεκτικές θέσεις
Ωστόσο, η γεωμετρική έρευνα την οποία περιγράψαμε, αναφέρεται σε ομοιόμορφες περιοχές και σε δουλειά εργάτη. Ο χαρισματικός κυνηγετικός σκύλος αισθάνεται τις πλεονεκτικές θέσεις οι οποίες έλκουν το άγριο θήραμα και ψάχνει ιδιαίτερα τις περιοχές αυτές, κατευθυνόμενο σε πιθανές θέσεις και όχι σε όλο τον τόπο, γεωμετρικά, αναλίσκοντας το χρόνο ή τις δυνάμεις του σε έδαφος ανούσιο.
Το να παρατηρείς ή να συμμετέχεις σε ένα κυνήγι με οδηγό έναν τέτοιο σκύλο, είναι εκείνο που συναρπάζει οποιονδήποτε γνώστη κυνηγό ο οποίος ξέρει να απολαμβάνει την κυνηγετική του ημέρα. Σκυλιά όμως τα οποία έχουν τιμωρηθεί και διορθωθεί με τις μεθόδους που προανέφερα, δεν πρόκειται να μας χαρίσουν τέτοιες στιγμές παρ’ όλο που μπορεί να έχουν τα φυσικά ψυχικά και νοητικά προσόντα για να το κάνουν.
Πρωτοβουλία και συνεργασία
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι αφήνουμε το σκύλο μας εντελώς ανεξέλεγκτο ή ανεκπαίδευτο. Πρέπει απαραίτητα να είναι πάντοτε εντός ελέγχου, να μπορούμε οποιαδήποτε στιγμή θέλουμε να τον ανακαλέσουμε, να τον κατευθύνουμε ή να τον ακινητοποιήσουμε. Θα πρέπει να έχει ισχυρό κίνητρο έρευνας και να προσπαθεί κάθε στιγμή να συνεργαστεί μαζί μας, έχοντας όμως πάντοτε τη δυνατότητα πρωτοβουλίας και αυτοσχεδιασμού.
Του Θωμά Πετρόχειλου
