Η νόσος του καλοκαιριού
Η θερμοπληξία είναι μια σοβαρή κατάσταση που αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, οδηγεί το ζώο ταχύτατα στο θάνατο. Την ευθύνη φέρει αποκλειστικά ο κυνηγός ο οποίος μπορεί προληπτικά να πάρει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην κινδυνεύσει ο τετράποδος σύντροφός του. Είναι πάρα πολλοί οι κυνηγοί οι οποίοι χάνουν ζώα στη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, ιδιαίτερα στο ξεκίνημα, Αύγουστο – Σεπτέμβριο, διότι στον ενθουσιασμό τους επάνω, μετά το κυνήγι, σταματάνε σε κάποιο ταβερνάκι, σταματάνε σε κάποιο ουζερί, είτε για να ξεκουραστούν είτε για να γιορτάσουν, ξεχνάνε τα ζώα στο αυτοκίνητο ή στη μπαγκαζιέρα και όταν επιστρέφουν, τα βρίσκουν πλέον σε κατάσταση μη αναστρέψιμη.
Πώς διαγιγνώσκουμε τη θερμοπληξία
Το ζώο το οποίο θα πάθει θερμοπληξία παρουσιάζει αγωνιώδη συμπεριφορά, ασφυκτική συμπεριφορά, ταχύπνοια, κοκκίνισμα των βλενογόννων, δηλαδή κοκκινίζουν τα μάτια, κοκκινίζουν οι βλενογόννοι στο στόμα, στη γλώσσα, ενώ εμφανίζει πολύ έντονη σιελόρροια. Στην επόμενη φάση εμφανίζονται απώλεια της συνειδήσεως και σπασμοί. Εάν αντιληφθούμε ότι το ζώο μας βρίσκεται στο επίπεδο εκείνο όπου ακόμη δεν έχει φτάσει σε τελικό στάδιο η κατάσταση, την ώρα δηλαδή της ταχύπνοιας, της ανησυχίας, της ταραχής, αρκεί να το μετακινήσουμε σε ένα πιο δροσερό μέρος, να το βρέξουμε με λίγο νερό και έτσι συνήθως αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα και τελειώνει η ιστορία. Αν δούμε ότι βρίσκεται σε προχωρημένη κατάσταση, έχει πέσει κάτω, παρουσιάζει σπασμούς, οπωσδήποτε θα πρέπει να εφαρμόσουμε το ίδιο. Δηλαδή, η πρώτη μας κίνηση είναι η μεταφορά του σκύλου σε ένα σκιερό μέρος, κατά το δυνατόν δροσερό, το κατάβρεγμα του ζώου με νερό, για να μειώσουμε την εξωτερική του θερμοκρασία και οπωσδήποτε να φροντίσουμε για τον καλό αερισμό του χώρου, εάν είναι δυνατόν να μην είναι μέσα σε ένα δωμάτιο, να είναι έξω, να πάρει καθαρό αέρα. Σε αυτή τη σοβαρή κατάσταση, για να αντιμετωπίσουμε τα δευτερεύοντα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί, θα πρέπει οπωσδήποτε να πάμε σε έναν κτηνίατρο, διότι αν έχουν δημιουργηθεί μικροεγκαφαλικά, αν έχουν δημιουργηθεί εσωτερικές αιμορραγίες, τότε θα πρέπει να αντιμετωπιστούν από τον ειδικό. Τις περισσότερες, πάντως, φορές ο ιδιοκτήτης αντιλαμβάνεται το πρόβλημα της θερμοπληξίας στο αρχικό στάδιο.
Προληπτικά μέτρα
Πρώτον, δεν αφήνουμε τα ζώα μας σε χώρους θερμούς και ιδιαίτερα χώρους που δεν έχουν καλό αερισμό.
Δεύτερον, προσέχουμε πώς τα μεταφέρουμε. Πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή στο μέσο μεταφοράς. Είναι κάτι που πολλές φορές συζητώ με πελάτες μου κυνηγούς οι οποίοι υποτιμούν τη σπουδαιότητα της καλής κατασκευής ενός μέσου μεταφοράς. Ένα σωστό κουτί, ένα σωστό τρέιλερ θα πρέπει να είναι ευρύχωρα και κατά το δυνατόν θερμομονωμένο. Μην είναι φτιαγμένα από ένα απλό κόντρα πλακέ ή μια λαμαρίνα. Ιδιαίτερα οι μεταλλικές κατασκευές αντεδείκνυνται απόλυτα διότι υπερθερμαίνονται πάρα πολύ εύκολα. Θα πρέπει να έχει επαρκή αερισμό. Δεν αρκεί να έχει 10 τρυπούλες από τη μια μεριά και άλλες 10 από την άλλη. Στα επαγγελματικά κουτιά, όχι στα αυτοσχέδια, σε αυτά δηλαδή που παράγονται από διάφορες εταιρείες οι οποίες γνωρίζουν τον τρόπο κατασκευής, έχουν μελετηθεί τα ανοίγματα που θα έχει το κουτί έτσι ώστε να μπαίνει επαρκής αέρας χωρίς να κινδυνεύει να πάθει κάποια ψύξη το ζώο ανάλογα με το χώρο που έχει το κουτί μέσα. Τα αυτοσχέδια είναι πολύ δύσκολο να πετύχουν αυτόν το σωστό αερισμό.
Μην αγνοείτε τις ανάγκες του
Και βέβαια, μην ξεχνάμε ότι για το σκύλο το θέμα της ψύξης τού σώματός του είναι μια πολύπλοκη διαδικασία. Εμείς οι άνθρωποι ψύχουμε εύκολα το σώμα μας με τον ιδρώτα. Ζεσταθήκαμε, ιδρώνουμε, εξατμίζεται ο ιδρώτας, ψύχεται το δέρμα μας, αυτομάτως αυτό ψύχει το αίμα μας, έρχεται η θερμοκρασία μας στο φυσιολογικό. Ο σκύλος που έχει ως μοναδικό σημείο ψύξης τη γλώσσα του και την αναπνοή του, πρέπει να βρίσκεται σε περιβάλλοντα πολύ καλά ελεγμένα από πλευράς θερμοκρασίας. Είναι και απάνθρωπο, σε τελευταία ανάλυση. Βλέπεις τον άλλο, σταματάει κάπου, αφήνει το σκύλο μέσα στη μπαγκαζιέρα ή δεμένο σε έναν ιμάντα και πάει να πιει τις μπύρες του. Εκεί που θα σταματήσει κανείς, χρειάζεται και ο σκύλος το νεράκι του, την ξεκούρασή του, το ξεμούδιασμά του, τη δροσιά του. Είναι απαραίτητα. Μην ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν ειδικά φαρμακευτικά σκευάσματα που να μπορούν να μειώσουν τη θερμοκρασία γιατί αυτό επιτυγχάνεται μόνο μηχανικά.
Από εκεί κι έπειτα, τα φαρμακευτικά σκευάσματα που πιθανόν να χρειαστεί να χρησιμοποιηθούν, έχουν σχέση με τις δευτερεύουσες εκδηλώσεις, δηλαδή όταν έχει προχωρήσει η κατάσταση. Η θερμοπληξία αντιμετωπίζεται με τη μεταφορά του ζώου σε ένα καλά αεριζόμενο δροσερό μέρος, τη χορήγηση νερού για να πιει αν βρίσκεται σε κατάσταση που μπορεί να πιει, και οπωσδήποτε το κατάβρεγμά του.
Του Μιχάλη Μάντακα, κτηνιάτρου
