Ο Ματ Στούτζμαν γεννήθηκε χωρίς χέρια, αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Πρωταγωνιστεί στην τοξοβολία έχοντας κατακτήσει το ασημένιο μετάλλιο το 2012 στο Λονδίνο και στα 39 του συνεχίζει.
«Γεννήθηκα χωρίς χέρια, αλλά όχι χωρίς θέληση. Με την πάροδο του χρόνου κατάλαβα πως μπορώ να κάνω πολλά και χωρίς τη χρήση χεριών. Ένα από αυτά είναι η τοξοβολία», δηλώνει ο Αμερικανός.
Ήταν μόλις τεσσάρων μηνών, όταν οι βιολογικοί του γονείς από το Κάνσας «τρομάζοντας» στην ιδέα πως θα μεγαλώσουν ένα παιδί που γεννήθηκε χωρίς χέρια (μία στις 350.000 περιπτώσεις, όπως τους είπαν οι γιατροί), τον έδωσαν για υιοθεσία. Για καλή τύχη του Ματ, πέρασαν μόλις εννιά μήνες μέχρι να βρει μια καινούρια οικογένεια που δεν στάθηκε στην αναπηρία του.
Η φάρμα στην οποία μεγάλωσε αλλά και η νοοτροπία των νέων γονιών του, των πραγματικών ηρώων στην ιστορία του όπως τους χαρακτηρίζει ο ίδιος, αποδείχτηκε ιδανικό περιβάλλον για τον πιτσιρικά. «Αντιλήφθηκα πως δεν θα έπρεπε να ανησυχώ για το τι σκέφτονται οι άλλοι για μένα. Ο κόσμος πάντα θα με κοιτάζει παράξενα λόγω της ιδιαιτερότητάς μου. Ακόμη και σήμερα το κάνουν, αλλά δεν δίνω σημασία», αναφέρει.
«Με ρωτάνε πώς έμαθα να τρώω και να αυτοεξυπηρετούμαι, αλλά ειλικρινά δεν θυμάμαι να τους απαντήσω. Από δύο χρονών είχα μάθει να κρατώ πιρούνι με τα πόδια και να κάνω ό,τι έκανε κάθε άλλο παιδί της ηλικίας μου», αναφέρει.
Γρήγορα έμαθε να κάνει ποδήλατο και σύντομα άρχισα να κυνηγά. Αυτό ήταν που τον εκπαίδευσε και τον έστρεψε στην τοξοβολία. Το 2012 πήρε το ασημένιο μετάλλιο στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου, το 2016 πήγε στο Ρίο αλλά δεν κατάφερε να μπει στην οκτάδα και τώρα στο Τόκιο επέστρεψε, έχοντας χάσει και 27 κιλά, για να πάρει το αίμα του πίσω!
Το άλλο μεγάλο του πάθος είναι τα αυτοκίνητα. Οδηγεί με τα πόδια χωρίς κανένα πρόβλημα και μάλιστα είναι ο ίδιος που πηγαίνει καθημερινά τα τρία του παιδιά στο σχολείο. «Δεν βλέπει τον εαυτό του ως άτομο με αναπηρία και ενοχλείται αν τον αντιμετωπίζουν με οίκτο. Είναι πατέρας, σύζυγος, αλλάζει πάνες, οδηγεί, φτιάχνει αυτοκίνητα, φροντίζει την αυλή του, πηγαίνει για κυνήγι, για ψάρεμα, του αρέσει το κάμπινγκ και η ιστιοπλοΐα. Κάνει ό,τι οι περισσότεροι άνθρωποι, απλά με έναν διαφορετικό τρόπο από τους υπόλοιπους γιατί δεν έχει χέρια», τονίζει η Τζιν, μητέρα που τον μεγάλωσε μαζί με τον Λέον, έναν διευθυντή σε χριστιανικό σχολείο στην Αϊόβα.
