Tου Ανδρέα Κουινέλη
Όσοι κάνουν κάτι σημαντικό, ειδικά οι μεγάλοι και έμπειροι κυνηγοί, διακρίνονται συνήθως από μια φυσική συστολή, δεν κομπάζουν για τα επιτεύγματά τους ούτε προβάλουν τον αριθμό των θηραμάτων που καταφέρνουν να βάλουν στο σακίδιο τους. Ίσως σήμερα στις δύσκολες στιγμές που βιώνει το κυνήγι υπάρχει περισσότερο από ποτέ η ανάγκη να γνωρίσει ο κυνηγετικός κόσμος ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι, νέοι κυνηγοί, που αγαπούν τη φύση και την άγρια ζωή και την αντιμετωπίζουν σαν ένα ουράνιο δώρο.
Το ραντεβού δόθηκε από την προηγούμενη βραδιά και το σημείο συνάντησης απαιτούσε αρκετή ώρα οδήγησης οπότε το πρώτο φως της ημέρας μας βρήκε να διανύουμε χιλιόμετρα με θέα μια ακόμη ανατολή ηλίου στο παγωμένο πρωινό των πρώτων ημερών του νέου έτους . Η ιδέα μας ήρθε μετά από συνεχής άκαρπες εξόδους για την ανεύρεση της βασίλισσας του δάσους και τα πειράγματα του Αλέκου για την αποτυχία μας να βρούμε τα σημεία που μπορούσαν να υπάρχουν μπεκάτσες.
Οι λίγες που συναντήσαμε της τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη, μας έκαναν μεν την χάρη να σταθούν στα ρουθούνια των αγαπημένων τετράποδων φίλων μας, αλλά με τα γνωστά τους κολπάκια κατέστησαν αδύνατη την χαρά να τις βάλουμε στο σάκο μας.
Η πρόσκληση αφορούσε κυνήγι μπεκάτσας σε εντελώς διαφορετικό περιβάλλον και αργότερα κυνήγι φάσας με εντελώς διαφορετικό τρόπο εκτέλεσης. Περίεργος όπως πάντα αποδέχτηκα την πρόσκληση του νέου φίλου μου και παίρνοντας παρέα το συνονόματο φιλαράκι μου κινήσαμε για νέες εμπειρίες και περιπέτειες. Τα σκυλάκια μας φαίνονταν να απολαμβάνουν την ζεστασιά που τους πρόσφερε το αυτοκίνητο και φαίνονταν να μην τα πολύ απασχολεί το παγωμένο οδόστρωμα και η πολύωρη οδήγηση.
Με ζεστό καφεδάκι, φιλόξενα χαμόγελα και φοβερή μηλόπιτα μας υποδέχθηκαν οι νέοι μας φίλοι στο κυνηγετικό μας ραντεβού . Στο δρόμο για τον κυνηγότοπο μας εξηγούσαν πόσο πολύ αγαπούν το κυνήγι και πως η ενασχόληση τους με αυτό αποτελεί λόγο διαμονής στην ύπαιθρο και ενασχόλησης τους με τις αγροτικές καλλιέργειες αλλά και την κτηνοτροφία.
Το κυνήγι για εμάς τόνιζε ο Πάνος , είναι διαχείριση της άγριας ζωής, είναι η παρέα, τα πραγματικά φιλαράκια και η συμμετοχή στην βίωση της φύσης.
Τα τελευταία χρόνια δηλώνουν κολλημένοι με το κυνήγι της φάσας αν και το κυνήγι της μπεκάτσας δεν τους αφήνει ασυγκίνητους. Μας εξήγησαν ότι τις μέρες αυτές οι αριθμοί των κοπαδιών αλλά και το πλήθος των πουλιών που τα αποτελούν είναι δύσκολο να τους κρατήσουν μακριά από αυτό το πανέξυπνο και καχύποπτο μεγαλόσωμο μπλε πουλί.
Από τη βασίλισσα του δάσους… στις βασίλισσες των αιθέρων
Το κυνήγι της μπεκάτσας άρχισε σύντομα και τελείωσε ακόμη συντομότερα. Τα σκυλιά μου δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι έβρισκαν μπεκάτσες σε επίπεδο έδαφος, απαλλαγμένο από κάθε λογής πουρνάρι ρέμα ή μεσέ.
Οι λεύκες σε σειρά με μερικά ψιλά χορταράκια να της ντύνουν αποτελέσουν την κρυψώνα της βασίλισσας που σε αυτό το χώρο έμοιαζε σχεδόν αδύνατο να χρησιμοποιήσει κόλπα για να μας ξεφύγει. Βέβαια οι εκτάσεις ήταν περιορισμένες και οι μετακινήσεις γινόταν γρήγορα από την μια σε άλλη και μεγάλη ευκολία αφού οι φίλοι μας ήταν γνώστες της περιοχής και με κλειστά μάτια γνώριζαν που υπήρχαν πουλιά .
Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που αναρωτιόμουν αν τις είχαν δεμένες τις μπεκάτσες που συναντήσαμε, αφού μόλις προσέγγιζαν τα σκυλιά μου στο σημείο που υπήρχε μπεκάτσα μου έλεγε ο Πάνος να έχω τον νου μου πριν ακόμη απολαύσω τις φέρμες των σκύλων μου.
Η ώρα όμως τρέχει σαν νεράκι όπως όλοι γνωρίζεται όταν υπάρχει θήραμα ένταση δράση νέοι φίλοι και κυνηγοτόπια. Έπρεπε να αποχωριστούμε τα κυνηγόσκυλα μας και την βασίλισσα του δάσους και να επικεντρωθούμε στην βασίλισσα των αιθέρων , την πηγή έμπνευσης του αγγλικού μαχητικού αεροπλάνου Spitfire.
Η ώρα που έβγαιναν τα κοπάδια καθημερινά από το απαγορευμένο τόπο στον οποίο κούρνιαζαν τα βράδια ήταν γνωστή στον Αλέκο και δεν ήθελε να μην είναι συνεπής στο ραντεβού του με την κυρίαρχο των αιθέρων. Μας εξηγούσε στην διαδρομή ότι λόγο της ημέρας, ηλιοφάνεια, θα ήταν πολύ δύσκολο να εντοπίσουμε τα κοπάδια στον αέρα αν δεν τα παρατηρούσαμε από την στιγμή που έβγαιναν από την κούρνια.
Υπολογίζεται ότι η φάσα στις μετακινήσεις της μπορεί να πετά σταθερά με ταχύτητα 100 χλμ την ώρα και μπορεί να την μεγιστοποιήσει στα 130 χλμ ανά ώρα αν απαιτηθεί.
Είναι απίστευτα ευέλικτο πουλί και οι αλλαγές κατευθύνσεως που επιτυγχάνει με τα δυνατά φτερά της την καθιστούν μαχητικό Spitfire.
Για αυτούς τους λόγους έπρεπε να φτάσουμε πολύ γρήγορα στο παρατηρητήριο της παρέας του Αλέκου στο οποίο θα συναντούσαμε και την υπόλοιποι ομάδα.
Με τα μάτια καρφωμένα στον ορίζοντα…
Το παρατηρητήριο της παρέας ήταν στημένο σε ένα ύψωμα δίπλα στο χωριό στο οποίο διέμεναν οι νέοι μας φίλοι, μπορούσες εύκολα να δεις να ακούσεις τους ήχους των κατοίκων που για αυτούς ήταν παντελώς αδιάφοροι.
Όλοι τους είχαν τα μάτια καρφωμένα στον ορίζοντα και τα κιάλια αποτελούσαν την μόνιμοι προέκταση των ματιών τους. Προσπαθούσα και εγώ να δω κάποια από τα τεράστια κοπάδια που περιέγραφαν ότι έβγαιναν από το κοτζά ορμάν το απαγορευμένο σημείο του Νέστου ποταμού.
Λίγο οι δυσχρωματοψία μου λίγο η ηλικία δεν μου επέτρεπαν να δω τίποτα απλά άκουγα ότι έβγαιναν κοπάδια πολλά και τεράστια στων αριθμό. Οι περιγραφές ήταν αναλυτικές και ο καθένας τους αναλάμβανε να παρακολουθεί την πορεία του κοπαδιού που εντόπιζε, ευγενικοί όπως ήταν μου έδιναν τα κιάλια να δω και εγώ, αλλά μάταια προσπαθούσα.
Το μάτι πήγαινε σε κάτι απίστευτα ρεματάκια τα οποία έβλεπα σαν ιδανικά μπεκατσομέρη. Και εκεί που όλοι ήταν χαλαροί και απολάμβαναν την θέα με την συνοδεία του καφέ έγινε το αναπάντεχο. Είπε ο Αλέκος την μαγική κουβέντα, έκατσαν, και όλοι σε κλάσματα δευτερολέπτων μπήκαν στα αυτοκίνητα έβαλαν μπροστά και άρχισαν να τρέχουν στους χωματόδρομους με απίστευτη ταχύτητα. Εγώ δεν μιλούσα απλά άκουγα και προσπαθούσα να γλυτώσω τα χτυπήματα στον ουρανό του αυτοκινήτου που νόμιζα ότι θα εκτοξευθούμε. Αφού είχαμε δίπλα μας αρκετούς άγιους, φτάσαμε στο σημείο που υπέδειξε ο Αλέκος.
Τα τελευταία πουλιά του κοπαδιού φύλαγαν σκοπιά στις γύρω λεύκες και έπρεπε να αναμένουμε να κατέβουν και αυτά στο χωράφι που βρισκότανε το μεγαλύτερο μέρος των υπολοίπων. Έγινε από τον Θάνο η τελευταία προσπάθεια να μου δείξει και εμένα το κοπάδι και το σημείο που είχε προσγειωθεί αλλά πάλι τίποτα. Βλέπεις που είναι μπλε το χωράφι μου έλεγε, τίποτα εγώ ούτε με τα κιάλια. Βγήκαν τα όπλα από της θήκες έγινε σχεδιάγραμμα στο χώμα, της πλάκας που έτρωγε το κοπάδι δόθηκαν οι απαραίτητες διευκρινήσεις για το ποιοι και από πού θα προσέγγιζαν το σημείο και το σύνθημα που θα δινότανε για να βάλουμε με τα όπλα όλοι μαζί και ταυτόχρονα. Ψυχραιμία και προσοχή ήταν τα λόγια που άκουγα συνέχεια χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο.
Το μπλε χωράφι…
Ξαφνικά βρέθηκα να τρέχω σε ένα χωράφι με λεύκες πίσω από άγνωστα άτομα , με έβαλαν στη καλύτερη ομάδα σε αυτή που θα διένυε την μεγαλύτερη απόσταση και θα έφτανε σε ευνοϊκότερο σημείο για βολή.
Κάθε λίγο σταματούσαμε να ελέγξουμε την κατάσταση του κοπαδιού που επιτέλους είδα και εγώ αλλά και τις αναπνοές μας. Μετά από αρκετά σπρίντ και μέτρα φτάσαμε στο επιθυμητό σημείο και ήταν όνειρο. Τώρα μπορούσα να διακρίνω εύκολα των αριθμό των πουλιών και να καταλάβω το μπλε χωράφι. Κατάλαβα τον λόγο που έπρεπε να δείξω ψυχραιμία και προσοχή, όλοι τους ήταν ένα με το χώμα και οι απότομες κινήσεις ήταν απαγορευτικές.
Δεν τολμούσα να κινηθώ το παραμικρό λάθος θα σήμανε συναγερμό στο κοπάδι και η φυγή του θα γινότανε σε δευτερόλεπτα. Τότε μας είπε ο Δημήτρης επικεφαλής της ομάδας που συμμετείχα να γεμίσουμε τα όπλα αλλά με μεγάλη προσοχή. Έγινε και αυτό και κατηγορούσα των εαυτό μου που δεν πήρα μαζί την φωτογραφική μηχανή να βγάλω φωτογραφίες το λαίμαργο κοπάδι το οποίο έδειχνε αδιάφορο για την ύπαρξη μας πλέον.
Στον αέρα είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίσεις αυτό το τόσο έξυπνο και παρατηρητικό πουλί αυτό που το σκοτώνει είναι η λαιμαργία του μας έλεγε ο Αλέκος. Όταν πέφτει τελικά για να τραφεί τότε αγνοεί τον κίνδυνο και προσπαθεί μόνο να πάρει στο στόμα όσους περισσότερους σπόρους μπορεί για και σε πολλές χώρες θεωρείται επιβλαβές είδος ειδικά για τις γεωργικές καλλιέργειες.
Περιμέναμε να φτάσουν και οι υπόλοιποι από την απέναντι μεριά του χωραφιού που έτρωγαν οι φάσες , ήταν πιο κοντά στα αυτοκίνητα, αλλά ήταν δυσκολότερο να προσεγγίσει κανείς αφού η διαδρομή δεν παρείχε κάλυψη.
Αφού έφτασαν και οι υπόλοιποι στο ακριβές σημείο του σχεδιαγράμματος όλα ήταν πλέον έτοιμα. Ο Θάνος δεν σταμάταγε να χαμογελάει συνέχεια και να μου λέει πόσα πουλιά υπολόγιζε ότι είχε το κοπάδι και θα να επαναλαμβάνει την φράση θα γίνει χαμός με ένα χαμόγελο που έφτανε μέχρι πάνω στο μεγάλο μέτωπο του.
Χρειάστηκε να συρθούμε στο έδαφος για αρκετά μέτρα όλοι μας για να απλωθούμε κατά μήκος του χωραφιού, οι φάσες έτρωγαν λαίμαργα τους σπόρους που υπήρχαν σε αυτό, απίστευτο το θέαμα που αντίκριζα.
Για να φτάσουμε σε αυτή την επιτυχία είχαν προηγηθεί δυο ακόμη προσεγγίσεις κοπαδιών που ενώ είχαμε καταφέρει να πλησιάσουμε σχεδόν δίπλα κάποιοι συνάδελφοι κυνηγοί δεν μας είχαν αντιληφθεί και στην προσπάθεια τους να προσεγγίσουν και αυτοί το ίδιο κοπάδι, το ξεσήκωναν γιατί είτε γινόταν αντιληπτοί είτε δεν επέδειχναν την απαιτούμενοι ψυχραιμία.
Όλοι ήταν γνωστοί μεταξύ τους και πέρα από τα πειράγματα και τις ανταλλαγές διευκρινήσεων και απόψεων δεν συνέβαινε κάτι αλλά εγώ καταλάβαινα ότι υπήρχε ένταση.
Τα άτομα αυτά κυνηγούν την φάσα στο συγκεκριμένο τα τόπο χρόνια και γνωρίζουν με κάθε λεπτομέρεια τα χωράφια που τελικά αποφασίζει να κάτσει το κάθε κοπάδι. Είναι λοιπόν θέμα ταχύτητας και ικανότητας για το ποιος θα φτάσει έγκαιρα και πριν από τους υπολοίπους που δεν ήταν λίγοι, στο επιθυμητό σημείο που βρισκόμασταν εμείς τώρα χωρίς να γίνει αντιληπτός.
Η υπομονή αποζημιώνει…
Το σύνθημα δόθηκε και επιτέλους αδειάσαμε τις καραμπίνες. Δεν κατάλαβα και πολλά και μάλιστα έχω την εντύπωση ότι από τα πολλά πουλιά που θηρεύτηκαν ελάχιστα έως και κανένα ήταν από το δικό μου όπλο, αφού αρκέστηκα να χαζεύω τους υπόλοιπους και το θέαμα του κοπαδιού που ξαφνιάστηκε από την παρουσία μας.
Έπεσαν αρκετά στο χωράφι αλλά σηκώθηκαν πολλά πάρα πολλά σκοτείνιασε ο τόπος. Μερικοί πρόλαβαν ξαναγέμισαν και έριξαν και στον αέρα στο κοπάδι. Το μάζεμα ήταν ένα πανηγύρι και τα χαμόγελα της παρέας καθώς και τα πειράγματα απίστευτα.
Μετά μαζευτήκαμε όλοι στο σημείο που είχαμε αφήσει τα αυτοκίνητα και περιγράφαμε τα γεγονότα αλλά και τα συναισθήματα που βιώσαμε. Απίστευτη συγκίνηση απίστευτη χαρά απίστευτες εικόνες. Αυτό είναι το κυνήγι συρραφή απίστευτων εικόνων στην άγρια φύση με φιλαράκια που αποκτάς άμεσα χωρίς πολλές συστάσεις και λόγια με μοναδικό κοινό την αγάπη για την φύση το θήραμα την επαφή με αυτό, στο χώρο του, στο περιβάλλον του, εκεί που το αντιμετωπίζεις με ίσους όρους και στα ίσια. Ο δρόμος της επιστροφής μου φάνηκε πολύ σύντομος και το φαί που απολαύσαμε πολύ νοστιμότερο απλό αλλά απερίγραπτο, λίγες ελιές ψωμί τυράκι ένα κομμάτι κεφαλοτύρι και καβουρμά .
Ευχαριστώ πάρα πολύ τους νέους φίλους μου και τον Αλέκο που μου χάρισε αυτή την κυνηγετική εικόνα τα συναισθήματα πιστεύω τα κατανοείτε ευκολότερα όλοι εσείς που αγαπάτε το κυνήγι της φάσας.
