Εβδομήντα δύο χρόνια μετά, δύο νεαροί άγνωστοι μεταξύ τους, αποφασίζουν να αναβιώσουν την περιπέτειά του και να ανακαλύψουν ως «ελεύθεροι καβαλάρηδες» τον κόσμο. Με μια διαφορά: αντί για μοτοσικλέτα, το ταξίδι τους ξεκίνησε και τελείωσε πάνω στη σέλα ενός ποδηλάτου. Ο Αγγλος Τζακ Γκρίνγουντ και ο Γάλλος Νικολά Γκ. αφηγούνται στην «Κ» τα δικά τους «ημερολόγια ποδηλάτου» και μοιράζονται έναν εναλλακτικό τρόπο να ταξιδεύεις.
Από την Παταγονία έως την Κολομβία «να ζεις πάντα το όνειρό σου»
Ο Τζακ λέει ότι το όνειρό του να γυρίσει τη Νότια Αμερική γεννήθηκε όταν παρακολούθησε την κινηματογραφική μεταφορά των «Ημερολογίων Μοτοσικλέτας», ενώ ακόμη ήταν έφηβος. Τότε, βέβαια, δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι λίγο πριν κλείσει τα 30 θα διένυε με ένα ποδήλατο 12.000 χιλιόμετρα, από την Παταγονία έως την Κολομβία.
Πριν αποφασίσει να κάνει το μεγάλο βήμα, για τον Τζακ η ποδηλασία λειτουργούσε ως μια μορφή διαλογισμού. Μοιάζει σχεδόν διαστροφικό να αφιερώνουμε τόσο χρόνο τριγυρίζοντας γύρω από σκέψεις, ενώ μέσω των διαδρομών μπορούν αυτές οι σκέψεις να εξελίσσονται και κατά κάποιον τρόπο να ταξιδεύουν, πιστεύει. «Ταξιδεύοντας, υπάρχεις διαφορετικά. Η εμπειρία του ταξιδιού με κάνει να νιώθω τόσο μικρός και ταπεινός. Με κάνει να αισθάνομαι δέος, ένα συναίσθημα άπιαστο στην ανιαρή ρουτίνα της καθημερινότητας», λέει χαρακτηριστικά. Ταυτόχρονα, για τον Τζακ η επιλογή του να ταξιδεύει με ποδήλατο σχετίζεται με την ευαισθητοποίησή του για ζητήματα που αφορούν το περιβάλλον. «Για τους bikepackers τέτοιου είδους θέματα είναι κομβικής σημασίας».
Αλλωστε ο ίδιος από το 2019 έχει αποφασίσει να μη χρησιμοποιεί το αεροπλάνο για τα ταξίδια του. Αυτό αποτέλεσε και την αφορμή να γυρίσει με το ποδήλατό του πολλές περιοχές της Αγγλίας, αλλά και της Ευρώπης, όπως τη Γαλλία, αλλά και την Ιβηρική Χερσόνησο, πριν κάνει πραγματικότητα το μεγάλο όνειρο ζωής.
O Τσε ήταν 22 όταν έκανε αυτό το ταξίδι, ο Τζακ ήταν 29. Συνοδοιπόρος του Τζακ, ο Τζέικ, ένας καλός του φίλος. Μαζί διέτρεξαν την οροσειρά των Ανδεων και έκαναν πετάλι από τα βάθη της Παταγονίας στον νότο έως το άκρο της Καραϊβικής της Νότιας Αμερικής στον βορρά.
Από τη φθινοπωρινή Χιλή στα σύνορα με την Αργεντινή, σε μια καυτή αμμώδη παραλία στην Καρταχένα της Κολομβίας. Και στο ενδιάμεσο: Βολιβία, Περού και Ισημερινός. Ενα ταξίδι περίπου 10.000 χιλιομέτρων, ατελείωτης ιστορίας, εκατοντάδων ορεινών περασμάτων, ενθουσιασμού και δέους. Μια εμπειρία διαρκών προκλήσεων, όπως αφηγείται. «Ενα ταξίδι ζωής ή και κάτι παραπάνω από αυτό».
Εξερευνώντας τα μαγευτικά τοπία και τις κακοτράχαλες διαδρομές οι δύο ταξιδιώτες έζησαν αξέχαστα ηλιοβασιλέματα και βρέθηκαν κουκουλωμένοι στις σκηνές τους τις παγωμένες βραδιές. Συνάντησαν ανατροπές του καιρού και των δρομολογίων, αλλά και απρόβλεπτες δυσκολίες. Γνώρισαν τη γλυκιά σωματική κούραση, την επαφή με τους ντόπιους και τις ιστορίες τους. Ο Τζακ όμως δεν θα ξεχάσει ποτέ ένα έναστρο βράδυ στη Χιλή, το παράδοξα σαγηνευτικό και σιωπηλό Isla Pescado, τους κόκκινους βράχους της Σάλτα στην Αργεντινή τους οποίους είχε μνημονεύσει ο Τσε Γκεβάρα, αλλά και μια… νεκρόπολη στη Βολιβία.
Ο Τζακ βρέθηκε στους μοναδικούς λόφους της Ταλαμπάγια στην Αργεντινή, στις χιονισμένες παρυφές του βουνού Ακονκάγκουα στα σύνορα μεταξύ Αργεντινής και Χιλής και στο Ισλα ντελ Πεσκάδο της Βολιβίας και στη «Νεκρόπολη των Κοραλλιών» η οποία αποτελείται από θραύσματα αρχαίων κοραλλιών που στόλιζαν τον πυθμένα μιας λίμνης πριν από 40.000 χρόνια. Αυτή η εμπειρία στη Βολιβία έχει εντυπωθεί περισσότερο από πολλές άλλες στη μνήμη του Τζακ.
Τον ρωτάμε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια του ταξιδιού και για τα πρακτικά εμπόδια που εξέλαβε ως γεγονότα ήσσονος σημασίας. Η πιο έντονη συναισθηματική πρόκληση αφορούσε μια οικογενειακή κρίση που λάμβανε χώρα πίσω στην Αγγλία. «Η μεγαλύτερη καταστροφή έρχεται συχνά στις πιο λαμπρές σου στιγμές» πιστεύει. «Σημασία έχει να συνεχίσεις να κάνεις πετάλι». Ο Τζακ, λίγες μέρες μετά την περιπέτειά του στη Νότια Αμερική, βρήκε ένα γράμμα της μητέρας του μέσα στην τσάντα του. Το γράμμα έγραφε: «Να ζεις πάντα μέσα στα όνειρά σου».
«Κοκτέιλ» από τη Λυών έως τον Παρθενώνα
Τα «ημερολόγια ποδηλάτου» του 23χρονου Νικολά Γκ. είχαν διαφορετική αφετηρία και διαφορετικό προορισμό. Ξεκίνησαν τον Απρίλη του 2022 από τη Λυών της Γαλλίας, διήρκεσαν πέντε μήνες και είχαν ως βασικό προορισμό την Αθήνα και ειδικά τον Παρθενώνα. Αλλωστε, η έμπνευση για το ταξίδι, ήταν ο πίνακας «Αθηναϊκή Βραδιά» του Ιάκωβου Ρίζου ο οποίος του είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον σε μια επίσκεψή του στο Λούβρο. Στον πίνακα, το ηλιοβασίλεμα τυλίγει στα πορτοκαλόχρωμα πέπλα του την Ακρόπολη. Αυτή η εικόνα συγκίνησε τον Νικολά, τον έκανε να αισθανθεί ότι πάντα οι άνθρωποι θα μπορούν να παράγουν πολιτισμό, να υπερβαίνουν τη θνητότητα και να εξελίσσονται.
Ο Νικολά μας λέει ότι αποφάσισε να κάνει αυτό το ταξίδι, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις σπουδές του, έτσι ώστε να απογαλακτιστεί από το καθημερινό, ασφαλές περιβάλλον του. «Ηθελα να κατανοήσω περισσότερο το διαφορετικό, αλλά και να ανακαλύψω καλύτερα τον ίδιο μου τον εαυτό», εξηγεί. Αυτό το ταξίδι θα ήταν ένα εργαλείο χειραφέτησης και κοινωνικοποίησης. Αλλωστε, όπως λέει με χιούμορ, «πάνω σε ένα ποδήλατο έζησα τις πρώτες μου εμπειρίες ως αυτόνομος άνθρωπος, επομένως με ποδήλατο θα έκανα αυτό το τεράστιο βήμα».
Η περιπέτειά του ξεκίνησε τις δροσερές μέρες του Απριλίου στη Λυών. Συνεχίστηκε με βροχή στις πρώτες πεταλιές στη βόρεια Ιταλία και δυσκόλεψε στους απότομους δρόμους της Σλοβενίας. Νότια, προς το Ζαντάρ, ο ήλιος έγινε ξανά συνοδοιπόρος του Νικολά, ενώ οι φιλόξενοι άνθρωποι της περιοχής τού έδωσαν ώθηση και κουράγιο να συνεχίσει τη διαδρομή του. «Η φιλοξενία από τους ντόπιους ανθρώπους ήταν καλή, όχι, όμως, και από ορισμένους ντόπιους σκύλους που συχνά με πήραν στο κυνήγι», αφηγείται. Στο Μαυροβούνιο, το παλιό ποδήλατο του Νικολά άρχισε να παρουσιάζει βλάβες, τις οποίες, όμως, κατάφερε να επιδιορθώσει όταν έφτασε στα Τίρανα. Λίγο αργότερα, ξεκίνησε και η πιο όμορφη διαδρομή στο υπέροχο φυσικό περιβάλλον από την Αυλώνα έως την Περμέτη.
Και μετά Ελλάδα. Ο Νικολά ξεκίνησε την περιήγησή του στο Καλοχώρι και κατόπιν βρέθηκε στα Γιάννενα. «Τη διαδρομή τη σχεδίασε μια Ελληνίδα φίλη μου, η Μυρσίνη, η οποία προφανώς αγνοούσε ότι ταξίδευα με ποδήλατο, γιατί κλήθηκα να τα βγάλω πέρα σε διάφορες, πραγματικά δύσκολες ανηφόρες», αφηγείται. Στην Καλαμπάκα, ένας Βέλγος ταξιδιώτης έπεισε τον Νικολά ότι για να κατανοήσει την ιστορική σύνδεση του ελληνικού πολιτισμού με την Ανατολή, θα έπρεπε να ταξιδέψει στην Τουρκία. Κάπως έτσι, λίγες μέρες αργότερα ο Νικολά βρέθηκε στην Εφεσο, στη συνέχεια στη Σάμο, στη Νάξο, στα Κουφονήσια μέχρι που τελικά έφτασε στον προορισμό του, στην Αθήνα και τον Παρθενώνα.
«Το ταξίδι της επιστροφής ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι. Η αίσθηση ότι ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την επανέναρξη της ρουτίνας έμοιαζε τόσο πνιγηρή». Για τον Νικολά, πάντως, το ταξίδι αυτό αποτέλεσε ένα μάθημα ζωής. «Μια εμπειρία γεμάτη περιπέτειες που ποτέ στη ζωή σου δεν θα φανταζόσουν ότι θα αντιμετώπιζες», όπως λέει χαρακτηριστικά. Κι όμως μέσα από όλες αυτές τις περιπέτειες η πιο μαγική στιγμή καταγράφηκε σε ένα μποέμ διαμέρισμα στο κέντρο της Αθήνας, όταν ο Νικολά άκουσε από μια παρέα κοριτσιών το «Κοκτέιλ» της Nalyssa Green.
Δείτε περισσότερα στο www.kathimerini.gr
