Βγες στη φύση, μαζί με το μωρό σου!

Όλα αυτά φαίνονταν να αλλάζουν. «Μην ανησυχείς, δεν θα είναι τόσο δύσκολο να συνεχίσουμε έτσι”, με καθησύχαζε η γυναίκα μου, που σαν γυναίκα ήταν πάντα πιο ψύχραιμη.
25 χρόνια μετά και έχοντας κάνει ατελείωτες διανυκτερεύσεις, χιλιάδες χιλιόμετρα περπατήματος ή ποδηλάτου, έχοντας διασχίσει ποτάμια, ανοίξει βήματα στο χιόνι, μαγειρέψει, έχοντας απολαύσει ηλιοβασιλέματα, ανατολές και το γαλαξία σε παγωμένους κρυστάλλινους ουρανούς παρέα με ένα μωρό, που έγινε παιδί και μετά έφηβος, μπορώ να σας διαβεβαιώσω: είναι πολύ εύκολο και απόλυτα φυσιολογικό, για να μη σας πω ότι απαιτείται, να κάνετε υπαίθριες δραστηριότητες μαζί με το μωρό σας. Και όταν λέω υπαίθριες δραστηριότητες δεν εννοώ μια βόλτα στην Πάρνηθα, αλλά πολυήμερα trekking και διανυκτερεύσεις κάτω από τ’ άστρα. Θα βγει για όλους σας σε καλό και ο λόγος είναι απλός: το φυσικό περιβάλλον είναι το σωστό περιβάλλον για έναν άνθρωπο.

Το φυσικό περιβάλλον δεν είναι ένα καταφύγιο από τις σκοτούρες της ζωής στην πόλη, η φύση δεν είναι ένα μέρος απόδρασης (όπως μας το πουλάνε), αλλά το αληθινό σπίτι μας. Το μωρό σας χρειάζεται ανοιχτό ορίζοντα, όχι ένα ταβάνι στα τρία μέτρα, χρειάζεται τους φυσικούς ήχους του αέρα, του δάσους, του νερού και όχι τη βοή της πόλης ή τους ήχους της τηλεόρασης, χρειάζεται να πιάσει ένα ζουζούνι ή να περιεργαστεί ένα σκαθάρι και όχι να δέχεται παθητικά, ερεθίσματα από μια ηλεκτρονική συσκευή, χρειάζεται καθαρό αέρα και λαμπερούς ουρανούς.

Ακούγονται ωραία όλα αυτά, αλλά και δύσκολα. Πράγματι, όλοι μας ρωτάγανε πως τα καταφέρνουμε να τριγυρνάμε στα βουνά με ένα μωρό. Μα είναι πολύ ευκολότερο από το να είσαι μέσα στο σπίτι με ένα μωρό, ήταν (και είναι) η απάντηση. Θα προσπαθήσω να κωδικοποιήσω σε λίγες γραμμές, το πόσο εύκολο είναι.

• Παρά το ότι φαντάζει δύσκολο να το σκεφτείτε, το μωρό μας, ο μικρός Φαέθωνας, μόλις βρισκόταν στο ύπαιθρο, δε ζητούσε πολλά και δεν έκανε τίποτα περισσότερο από το να χαζεύει τα φύλλα καθώς τα κυμάτιζε ο άνεμος, να νανουρίζεται από τους ήχους ενός ρέματος και βέβαια να δοκιμάζει τι γεύση έχει το χώμα (κάτι καλό για το ανοσοποιητικό νομίζω).
• Τα υλικά της κατασκήνωσης, τα σχοινιά, η ρόδα του ποδηλάτου, είναι πρώτης τάξης παιχνίδια. Εσύ μαγειρεύεις κι αυτός απλά ασχολείται με τα καραμπίνερ ή με ένα παγούρι. Όχι τηλεόραση, όχι κινητό, όχι καψιματικά για τον ανθρώπινο εγκέφαλο ερεθίσματα.
• Ο οικογενειακός ύπνος μέσα σε μια σκηνή, μας έκανε να νοιώθουμε πιο πλήρεις, υγιείς (με την ευρεία έννοια) και καλύτεροι γονείς (πιστεύω). Είμαι πεπεισμένος ότι όσο νωρίτερα βγεις με το μωρό σου στη φύση, τόσο καλύτερα. Εμείς ξεκινήσαμε λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση του.
• Παρά το ότι για ένα μωρό, το κλάμα είναι ένας τρόπος επικοινωνίας, θα σας εκπλήξω: τα μωρά στην εξοχή σπάνια κλαίνε. Ο λόγος είναι απλός: το φυσικό περιβάλλον τα ηρεμεί. Οι ήχοι του δάσους, οι ανοιχτοί ορίζοντες, ο παφλασμός του νερού, δεν δίνουν πολλούς λόγους για να κλάψει το μωρό σας. Αλλά ούτε και θα σας ζαλίσουν με την κλασική ερώτηση, «πότε φτάνουμε;».
• Τα μωρά δε χρειάζονται κάποια δικά τους υλικά. Δε χρειάζονται παπούτσια, ποδήλατο, υπνόσακο, σακίδιο κλπ. Το μόνο που έχουν ανάγκη, είναι ένα παγούρι για να ασχολούνται, το ζεστό σας σώμα και το χαμόγελό σας. Με λίγα λόγια δε προσθέτουν τίποτα στον προϋπολογισμό σας.
• Τα μωρά δε σας περιορίζουν τη δραστηριότητα όπως στην πόλη. Είναι πάρα πολύ απλό να συνεχίσεις να περπατάς ή να ποδηλατείς, καθώς νανουρίζεται πάνω σου, από τη ρυθμική κίνηση των βημάτων σου ή της πεταλιάς σου.
• Τα μωρά δεν είναι τόσο ευάλωτα όσο μπορεί να νομίζετε. Το ξαναλέω: βρίσκονται στο φυσικό τους περιβάλλον.
• Ένα μωρό είναι ένα διαβατήριο. Κανένας δε θα σας αρνηθεί μια βοήθεια, όλοι θα σας αντιμετωπίσουν απόλυτα θετικά.
• Όσο νωρίτερα ξεκινήσετε (ή μάλλον συνεχίσετε) τις υπαίθριες δραστηριότητες με το μωρό σας, τόσο πιο εύκολο θα είναι να τις συνεχίσετε καθώς αυτό θα μεγαλώνει και θα γίνεται παιδάκι. Θα είναι πολύ εύκολο και απόλυτα φυσιολογικό για αυτό, να κοιμάται στο σκοτάδι, να μη φοβάται τα ζουζούνια, να φέρνει νερό από την πηγή ή να σας βοηθά στο στήσιμο της σκηνής. Όσο το καθυστερείτε, στο τέλος θα απαιτηθεί τόσο από εσάς όσο και από αυτό, ένα άλμα όλο και πιο δύσκολο.