Πόση επίδραση έχει η αλεπού στον πληθυσμό του λαγού;
Οι πιθανολογήσεις είναι άπειρες. Στην Ελλάδα έχει αναπτυχθεί μια “παραβιολογική” άποψη ότι κανένα αρπακτικό δεν επιβαρύνει τον πληθυσμό του θύματος του. Αυτό είναι μια αυταπόδεικτη μπαρούφα και έχει απορριφθεί από σοβαρούς μελετητές σε πάμπολλες μελέτες. Ο συντάκτης της βίβλου των ορνιθολόγων, ο Dick Potts, επανελειμμένα σημείωσε ότι η αρπακτικότητα είναι παράγοντας που δρα αρνητικά στους πληθυσμούς εδαφόβιων πουλιών.
Οι επιστήμονες Ρένολντς και Τάππερ συνέταξαν ένα υπολογιστικό μοντέλο στο οποίο εισήγαγαν τις παραμέτρους ενός πληθυσμού λαγού σε μια περιοχή μικτής καλλιέργειας έκτασης έντεκα τετραγωνικών χιλιομέτρων. Σε αυτή την περιοχή υπολόγισαν την επίδραση ενός ανεξέλεγκτου πληθυσμού αλεπούς, καθώς και την επίδραση διαφορετικών αριθμών αλεπούς.
Τονίζεται ότι τα στοιχεία για την πυκνότητα είναι βασισμένα στα συμπεράσματα αρκετών διαφορετικών μελετών και αντανακλούν την πραγματικότητα όπως αυτή διαπιστώνεται επιστημονικά.
Λοιπόν, όταν η αρπακτικότητα της αλεπούς ήταν ανεξέλεγκτη φάνηκε ότι οι αλεπούδες έτρωγαν 76 με 100 τοις εκατό των λαγών που γεννιόντουσαν σε μια χρονιά. Το αποτέλεσμα είναι ότι με ένα τόσο ψηλό ποσοστό απώλειας ο πληθυσμός του λαγού μειώνεται αφού δεν υπάρχει ανανέωση.
Οταν η αρπακτικότητα υπολογίστηκε στο μηδέν ο πληθυσμός του λαγού αυξανόταν από τρεις έως έξη φορές περισσότερο από ότι θα αυξανόταν με την παρουσία της αλεπούς. Όπως συμπεραίνουν οι επιστήμονες: “οι μελέτες δείχνουν ότι η αρπακτικότητα της αλεπούς παίζει σημαντικό ρόλο στην πληθυσμιακή δυναμική του λαγού.”
Είναι προφανές από τις μελέτες ότι μια ΛΟΓΙΚΗ μείωση του πληθυσμού της αλεπούς οδηγεί σα αύξηση του λαγού. Και γιατί να θέλουμε αύξηση του λαγού; Αφενός διότι ο λαγός είναι πολύτιμος φυσικός πόρος. Αφετέρου διότι εκτός από την αλεπού υπάρχουν άλλα αρπακτικά που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη την τροφή που αντιπροσωπεύει ο λαγός. Γεράκια, αετοί, λύκοι, λύγκες, και άλλα αρπακτικά, εξαρτώνται περισσότερο από τον λαγό από ότι η αλεπού.
Η αλεπού τρέφεται και με άλλα πράγματα εκτός από λαγούς. Δεν εξαρτάται από το λαγό για να επιβιώσει. Η αλεπού κυνηγά τον λαγό με γεμάτο στομάχι και έτσι η αρπακτικότητα της είναι πολύ πιο αποτελεσματική στο κυνήγι της. Αν πάτε ένα βράδυ γύρω από τις ταβέρνες της Φυλής θα δείτε αλεπούδες να τρώνε θρεπτικότατα αποφάγια. Οταν τελειώσουν με τα αποφάγια επιδίδονται σε κυνήγι όπως κάνουν όλα τα αρπακτικά ζώα. Αυτό έχει εξακριβωθεί από πολλαπλές μελέτες, ειδικά σε έρευνες της αρπακτικότητας καλοταϊσμένων σπιτόγατων που σκοτώνουν 100 εκατομμύρια πουλιά στην Αγγλία κάθε χρόνο.
Οταν λοιπόν ένα αρπακτικό εξασφαλίζει την τροφή του από άλλες πηγές και όχι αποκλειστικά από την λεία του ο πληθυσμός του παύει να ρυθμίζεται από τον πληθυσμό της λείας, τότε ΄γινεται επιβλαβές και πρέπει να ελέγχεται. Αυτό πρέπει να γίνει με την αλεπού, την καρακάξα και τον αρουραίο, που όλα τρέφονται από πολλαπλές πηγές τροφής, αν θέλουμε να έχουμε μια αύξηση σε θηράματα καθώς και σε μη θηρεύσιμα είδη.
Ομως στην Ελλάδα, το 1992, ένας λειτουργός αποφάσισε μόνος του ότι η λέξεη “επιβλαβές” πρέπει να σβηστεί από την ορολογία του υπουργείου Γεωργίας. Εκτοτε κάθε νέα φουρνιά μελετών που δημοσιεύεται δείχνει ότι αυτή η αντίληψη είναι λανθασμένη. Ομως εμείς επιμένουμε διότι εμείς κύριοι έχουμε φιλοσοφία και άποψη. Τρομάρα μας!
Φωτογραφία από τον καιρό που η δίωξη της αλεπούς γινόταν από το δασαρχειο. Πενήντα χιλιάδες αλεπούδες σκοτώνονταν κάθε χρόνο χωρίς να κινδυνεύει να εξαφανιστεί η αλεπού από την Ελλάδα. Το 1992 σταμάτησε η δίωξη και γέμισε η Ελλάδα αλεπούδες. Υπολόγισε κανείς ποιο είδος της Ελληνικής πανίδας πληρώνει την απόφαση αυτή; Το ερώτημα είναι ρητορικό, καμιά μελέτη δεν έγινε.
πηγη : http://www.oplognosia.com
