Ένα σοβαρό πρόβλημα, το οποίο απασχολεί το σύνολο των κυνηγών σε όλη την Ελλάδα, είναι το ενδεχόμενο δηλητηρίασης των σκυλιών τους από φόλες.
Σχολιάζοντας το φαινόμενο θα έλεγα, ότι μας εξευτελίζει διεθνώς ως κράτος και δηλώνει το χαμηλό επίπεδο της κυνοφιλίας, αλλά και γενικότερα του πολιτισμού, έναντι των άλλων ευρωπαϊκών κρατών Τα άτομα τα οποία προβαίνουν σε τέτοιου είδους ενέργειες, αν τα χαρακτηρίσει κάποιος κτήνη ή σκουλήκια, πιστεύω ότι θα τους δώσει παραπάνω αξία από αυτή που έχουν, γιατί απλούστατα, κανένα ζώο πάνω στον πλανήτη δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο.
Πέρα από αυτό, η πολιτεία κάποια στιγμή θα πρέπει να δει σοβαρότερα το θέμα της προστασίας των ζώων, και να θεσπίσει νόμους με τους οποίους να επιβάλει αυστηρότατες κυρώσεις, σε εκείνους που θανατώνουν ή βασανίζουν ζώα, μήπως και συμμορφωθούν οι . . . «αχαρακτήριστοι» (μιας και δεν μου επιτρέπει η αξιοπρέπεια του εντύπου να τους προσδώσω τα κατάλληλα επίθετα).
Αυτό όμως που πιστεύω ότι θα βοηθήσει πραγματικά, βελτιώνοντας έτσι το επίπεδο της κυνοφιλίας και γενικά της ζωοφιλίας, στις επόμενες γενιές των Ελλήνων, είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση των παιδιών σχετικά με το θέμα και η μύηση στη ζωοφιλία από πολύ μικρή ηλικία.
Το να «χάσει» κάποιος ένα κυνηγετικό σκυλί, δεν σημαίνει μόνο ότι χάνει χρόνο, χρήμα και κόπο, αλλά για τους περισσότερους από μας, σημαίνει αφενός την απώλεια ενός πολύ αγαπημένου μέλους της οικογένειάς μας και αφετέρου ενός πολύτιμου συνεργάτη και πιστού συντρόφου.
Λαμβάνοντας λοιπόν, σοβαρά υπόψη μας τα δεδομένα που επικρατούν στα κυνηγοτόπια, αλλά και στις «γειτονιές», θα πρέπει να ενεργούμε προληπτικά για κάθε ενδεχόμενο, εκπαιδεύοντας κατ’ αρχήν τα σκυλιά μας να μην τρώνε τις φόλες.
Το ηλεκτρικό κολάρο σε αυτή την περίπτωση λειτουργεί καταλυτικά και έχει τον πρώτο ρόλο, αποδεικνύοντας ακόμη μια φορά τη χρησιμότητά του, (Σημείωση: ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΣ, ΟΥΤΕ ΠΩΛΗΤΗΣ ΗΛ. ΚΟΛΑΡΩΝ) και σε συνδυασμό με κάποιες άλλες μεθόδους που θα αναφέρουμε παρακάτω, φέρνει εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Η διαδικασία είναι σχετικά απλή, αρκεί να διαθέτουμε ένα Η.Κ. και δυο – τρεις φίλους για να μας βοηθήσουν σε ορισμένες παραλλαγές της άσκησης. Το Η.Κ.που θα χρησιμοποιήσουμε δεν χρειάζεται να είναι μεγάλου βεληνεκούς και κατά συνέπεια ακριβό, αλλά ένα απλό και φτηνό κολάρο, το οποίο μπορούμε να το δανειστούμε και από κάποιο φίλο, αν δεν υπάρχει η δυνατότητα αγοράς.
Υπάρχει βέβαια και η λύση να απευθυνθούμε σε κάποιον επαγγελματία εκπαιδευτή που θα αναλάβει εκείνος να εκπαιδεύσει το σκυλί μας σε περίπτωση που δεν μπορούμε να διαθέσουμε χρόνο για να ασχοληθούμε προσωπικά. Το αρχικό στάδιο της διαδικασίας έχει ως εξής:
Αφού πρώτα βάλουμε ένα ζευγάρι λαστιχένια γάντια οικιακής χρήσης (για να μην αφήσουμε την δική μας μυρωδιά), παίρνουμε ένα κομμάτι κρέας, κατά προτίμηση σε μέγεθος μπριζόλας, έτσι ώστε ακόμα και σε περίπτωση καθυστερημένης δικής μας αντίδρασης, να μην μπορέσει το σκυλί να το καταπιεί κατευθείαν, και το τοποθετούμε σε κάποιο σημείο κοντά το κλουβί του, χωρίς όμως να μας αντιληφθεί.
Στη συνέχεια τοποθετούμε το Η.Κ. στο σκυλί (προσέχοντας να έχει καλή επαφή) και κατόπιν το απελευθερώνουμε στο χώρο. Τη στιγμή που θα πλησιάσει το σκυλί μας το κρέας και είναι έτοιμο να το αρπάξει, πατάμε το κουμπί του τηλεκοντρόλ. Να σημειώσουμε εδώ ότι η ένταση της εκκένωσης του ηλεκτρικού ερεθίσματος, θα πρέπει να είναι ένα ή δύο επίπεδα εντονότερη από τη χαμηλότερη ένταση του κολάρου, ώστε να αποτρέψει σίγουρα το σκυλί να δαγκώσει το κρέας.
Στη συνέχεια φωνάζουμε κοντά μας το σκυλί, και αφού το επιστρέψουμε στο κλουβί του, του δίνουμε την κανονική του τροφή και απομακρύνουμε το υποτιθέμενο δόλωμα από το χώρο. Καλό επίσης είναι να μη χρησιμοποιούμε κάθε φορά το ίδιο κρέας στο συγκεκριμένο σκυλί. Αν για οποιοδήποτε λόγο, δε λειτουργήσει το κολάρο φωνάζουμε στο σκυλί δυνατά την εντολή «Μη» και παίρνουμε με γρήγορες κινήσεις το κρέας για να το απομακρύνουμε στη συνέχεια.
Κατά την περίοδο αυτής της εκπαίδευσης που διαρκεί περίπου ένα μήνα θα πρέπει να υπάρχουν και μεσοδιαστήματα από 2, 3 ή 4 μέρες χωρίς τέτοιου είδους μαθήματα, αλλά με το σκυλί να φοράει πάντα το κολάρο κάθε φορά που θα είναι ελεύθερο στο γύρω χώρο. Αυτό γίνεται για να μη συνδυάσει το σκυλί την τοποθέτηση του κολάρου με το όλο «σκηνικό». Άρα το σκυλί θα πρέπει να απελευθερώνεται κάθε μέρα φορώντας το κολάρο, είτε γίνεται εκπαίδευση για την άρνηση της φόλας, είτε όχι.
Σε αυτό το πρώτο στάδιο θα πρέπει να γίνουν και ορισμένες παραλλαγές, οι οποίες θα βοηθήσουν το σκυλί να αντιληφθεί ότι δεν πρέπει να τρώει τίποτα άλλο εκτός από την τροφή που βρίσκεται στο πιάτο του. Μετά από 2-3 τέτοια μαθήματα (με το κρέας να τοποθετείται κάθε φορά και σε διαφορετικό σημείο), περνάμε στην επόμενη φάση όπου θα χρειαστούμε τη βοήθεια κάποιου φίλου που θα «παίξει» το ρόλο του «κακού».
Ο συνεργάτης μας, μετά από συνεννόηση, θα πάρει το «δόλωμα» (αυτός δεν χρειάζεται να φοράει γάντια), και θα πάει να το πετάξει κοντά το κλουβί του σκυλιού – προσέχοντας παράλληλα να μην μπορεί το σκυλί να το φτάσει – και στη συνέχεια θα απομακρυνθεί γρήγορα από το χώρο. Ο ιδιοκτήτης που θα εμφανιστεί μετά από λίγο, θα απελευθερώσει το σκυλί ενεργώντας όπως προηγουμένως.
Είναι σημαντικό να χρησιμοποιούμε εναλλάξ διαφορετικά είδη τροφής (ωμό, ψημένο, εντόσθια, ζαμπόν, τυρί κ.τ.λ.), να αλλάζουμε την ώρα της εκπαίδευσης (πρωί, βράδυ κ.τ.λ.), και να χρησιμοποιούμε περισσότερους από έναν βοηθούς που θα εναλλάσσονται. Το επόμενο στάδιο είναι η εκπαίδευση σε ανοικτό πεδίο, και συγκεκριμένα σ’ ένα κυνηγότοπο, στον οποίο συνηθίζουμε να κυνηγάμε ή να εκπαιδεύουμε τα σκυλιά μας.
Η μέθοδος αυτή, μοιάζει με την αρχική διαφέροντας μόνο στην αλλαγή του χώρου: Κατ’ αρχήν τοποθετούμε το κολάρο στο εκπαιδευόμενο σκυλί και το βάζουμε στο αυτοκίνητο σαν να πηγαίνουμε κανονικά για κυνήγι, ενώ προηγουμένως έχουμε πάρει μαζί μας και το υποτιθέμενο δόλωμα, χωρίς όμως να το έχουμε αγγίξει – όπως έχουμε πει – με γυμνά χέρια Φτάνοντας στο σημείο το οποίο έχουμε επιλέξει, βγαίνουμε από το αυτοκίνητο και χωρίς να μας αντιληφθεί το σκυλί, πετάμε μερικά μέτρα πιο πέρα το κρέας.
Αν το σκυλί βγαίνοντας εντοπίσει το κρέας και θελήσει να το φάει, ενεργούμε όπως αναφέραμε παραπάνω. Αν όμως δείξει άρνηση και δυσφορία, το επιβραβεύουμε θερμά. Μια άλλη παραλλαγή της άσκηση είναι να συναντήσουμε δήθεν τυχαία κάποιον «άγνωστο» στο χώρο του κυνηγότοπου και εκείνος με τη σειρά του, να προσπαθήσει καλοπιάνοντας το σκυλί να του δώσει τη φόλα είτε κατευθείαν με το χέρι, είτε πετώντας τη κοντά του και στη συνέχεια αν χρειαστεί να ακολουθήσουμε την ίδια πρακτική.
Είναι σίγουρο ότι μετά από μερικές επαναλήψεις της άσκησης, το σκυλί θα αρνηθεί ακόμα και να πλησιάσει το υποτιθέμενο δόλωμα, ενώ οι κατά καιρούς υπενθυμίσεις της άσκησης, θα παγιώσουν τη συμπεριφορά του σκυλιού απέναντι στις τροφές που θα βρίσκει πεταμένες. Τέλος θα αναφέρω άλλη μια μέθοδο άρνησης τροφής από χέρι αγνώστου, που μπορούμε να ακολουθήσουμε ώστε να είμαστε όσο το δυνατόν πιο σίγουροι για το αποτέλεσμα. Η διαδικασία έχει ως εξής:
Κάποιος φίλος βοηθός που θα παίξει το ρόλο του κακού, θα πλησιάσει στο χώρο που βρίσκεται δεμένο το σκυλί, και θα του προσφέρει με το ένα χέρι, ένα κομμάτι κρέας, ενώ στο άλλο θα κρατάει μια λεπτή και ελαστική βέργα (ελιά ή το λεπτότερο κομμάτι από καλάμι ψαρέματος) πίσω από την πλάτη. Σημείωση: Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να τραυματιστεί το σκυλί, ούτε να αποσπάσει το κρέας από το βοηθό.
Ακολούθως ο «κακός» προσφέρει το κρέας στο σκυλί και όταν εκείνο προσπαθήσει να το πιάσει το χτυπάει με τη βέργα στα πόδια και απομακρύνεται τρέχοντας. Η άσκηση αυτή έχει σαν σκοπό να μάθει το σκυλί να μην εμπιστεύεται κανέναν άλλο εκτός από τον ιδιοκτήτη του και να μην τρώει από ξένα χέρια. Ύστερα από μερικές επαναλήψεις της άσκησης, θα δούμε ότι το σκυλί όχι μόνο δε θα τρώει από ξένους αλλά θα γίνει και φύλακας του χώρου του, γαβγίζοντας τους ξένους που θα πλησιάζουν.
Για να έχει η άσκηση καλύτερα αποτελέσματα, καλό θα είναι να στήνουμε κατά διαστήματα διαφορετικά «σκηνικά» και να εναλλάσσουμε τα άτομα «βοηθούς». Επίσης, μπορούμε μερικές φορές να είμαστε παρόντες στην άσκηση, ενισχύοντας την «άρνηση» με την εντολή «Μη», για να κατανοήσει το σκυλί καλύτερα το ζητούμενο της εκπαίδευσης. Επειδή είναι πιθανόν, μετά το πέρας της εκπαίδευσης, το σκυλί να επιτίθεται σ’ αυτούς που του προσφέρουν τροφή, πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί, και να προειδοποιούμε εκείνους που πιθανόν να θελήσουν να δώσουν τροφή με το χέρι στο σκυλί.
Τελειώνοντας θα πρότεινα σε όλους τους συναδέλφους κυνηγούς: Να κάνουν έστω και μία υποτυπώδη εκπαίδευση στη φόλα Να ταίζουν σωστά τα σκυλιά τους επειδή ένα πεινασμένο σκυλί είναι περισσότερο ευάλωτο από ένα χορτάτο Να αποφεύγουν όσο γίνεται τις περιοχές όπου έχουν παρουσιαστεί στο παρελθόν κρούσματα δηλητηριάσεων Να μην αφήνουν τα αυτοκίνητα τους πάντα στο ίδιο σημείο φτάνοντας στον κυνηγότοπο.
Να ελέγχουν τα τρέιλερ το πρωί πριν ξεκινήσουν για το κυνήγι αλλά και όταν επιστρέφουν μετά από αυτό) επειδή έχουμε και περιπτώσεις δηλητηριάσεων από φόλες που ρίχτηκαν το προηγούμενο βράδυ, μέσα σε τρέιλερ ή σκυλόκουτα.
Να κοιτάζουν προσεκτικά το χώρο γύρω από τα κλουβιά των σκυλιών όπως και το χώρο γύρω από το αυτοκίνητο, πριν τα αφήσουν ελεύθερα, και να έχουν πάντοτε μαζί τους ενέσεις απομορφίνης (ισχυρό εμετικό άμεσης δράσης), που κυκλοφορεί με ονομασία σκευάσματος FILTALON όπως και ενέσεις ατροπίνης (αντίδοτο δηλητηριάσεων), αφού προηγουμένως πάρουν τις ανάλογες οδηγίες από τον κτηνίατρό τους σχετικά με τη χρήση.
