Φίλοι Κυνηγοί, μετά από αρκετό χρονικό διάστημα θα σας απασχολήσω και πάλι για ένα θέμα που πιστεύω ενδιαφέρει όλους τους συναδέλφους κυνηγούς. Αρκετοί συνάδελφοι, κατά καιρούς έχουν ζητήσει την άποψή μου για τα εξής ζητήματα:
Εάν κάποιος κυνηγός «συλληφθεί» να κυνηγά:
α. εκτός κυνηγετικής περιόδου, δηλαδή από 1/3 έως 19/8 εκάστου χρόνου και για την πράξη του αυτή υποβληθεί εναντίον του μήνυση για παράβαση των σχετικών περί την θήραν διατάξεων. Στην περίπτωση αυτή και για την κυνηγετική περίοδο που άρχεται τον ίδιο χρόνο δύναται να θεωρήσει άδεια κυνηγιού στην αρμόδια δασική αρχή;
β. Εάν «συλληφθεί» να κυνηγά παράνομα κατα την διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου, κατασχεθεί για τον λόγο τούτο η άδεια κυνηγιού του και εναντίον του υποβληθεί μήνυση για την εν λόγω παράβαση δύναται να θεωρήσει δεύτερη άδεια κυνηγιού για την ίδια κυνηγετική περίοδο;
γ. Και στις δύο ως άνω περιπτώσεις δύναται να θεωρήσει άδεια για την επόμενη κυνηγετική περίοδο;
δ. Εάν δικαστεί και καταδικαστεί και η επιβληθείσα σε αυτόν (κυνηγό) ποινή ανασταλεί ή ασκηθεί κατα αυτής έφεση, δύναται να θεωρήσει άδεια κυνηγιού για την επόμενη κυνηγετική περίοδο;
Α. επί του πρώτο ερωτήματος.
Σύμφωνα με το άρθρο 262 παρ. 3 του Δασικού Κώδικα «η άδεια θήρας, ούσα προσωπική και αμεταβίβαστος, ισχύει για την κυνηγετική περίοδο και περιφέρεια για την οποία εξεδόθη». Κατα δε την παράγραφο 1 του άρθρου 264 του ιδίου Κώδικα, όπως αντικαταστάθηκε με το άρθρο 9 του Ν. 177/1975 «άδεια θήρας δεν χορηγείται στους καταδικασθέντεςα) επί κακουργήματι…, β) επί ζωοκλοπή…, γ) επί εμπρησμών…». Τέλος δια της παρ. 2 του αυτού άρθρου, ορίζεται ότι «μετα την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου καταδίκη για παράβαση των διατάξεων του παρόντος συνεπάγεται την ακύρωσιν της άδειας θήρας ήτις κατάσχεται». Από τον συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων σαφώς συνάγεται ότι ο ανωτέρω κυνηγός που συνελήφθει να κυνηγά παράνομα εκτός της κυνηγετικής περιόδου και του υπεβλήθη μήνυση, θα θεωρήσει άδεια κυνηγιού για την προσεχή κυνηγετική περίοδο, εφ’ όσον δεν έχει εν τω μεταξύ καταδικαστεί για την πράξη για την οποία μηνύθηκε.
Β. επί του δεύτερου θέματος.
Αν κυνηγός συλληφθεί να κυνηγά παράνομα εντός την κυνηγετικής περιόδου και κατασχεθεί η άδεια κυνηγίου του, σε αυτήν την περίπτωση δεν δύναται να θεωρήσει νέα άδεια για την ίδια κυνηγετική περίοδο και τούτο διότι σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 289 παρ. 2 του ανωτέρω Δασικού Κώδικα (Ν.Δ. 86/1969) «2. Οι υπάλληλοι και τα όργανα της παρ. 1 ως και οι φύλακες θήρας, δικαιούναι να ερευνούν πάντα κυνηγετικόν σάκκον ως και τα μηχανοκίνητα μέσα, έχοντες δικαιώματα και καθήκοντα ανακριτικών υπαλλήλων, έτι δε και να προβαίνουν εις σωματικήν έρευναν κατά τα εν άρθρ. 257 του Κώδικος Ποινικής Δικονομίας οριζόμενα. Οι ανωτέρω υποχρεούνται όπως, επί πάσης παραβάσεως των διατάξεων του παρόντος καθ’ οιανδήποτε περίοδον, κατάσχουν την άδειαν θήρας, τα όπλα ως και πάντα τα χρησιμοποιηθέντα μέσα διά την ενέργειαν παρανόμου θήρας, έτι δε και τα θηράματα εις οιανδήποτε κατάστασιν και αν ευρίσκωνται ταύτα, εφαρμοζομένων περαιτέρω των διατάξεων του άρθρ. 288». Ακόμα και αν δεν έχει ο κυνηγός μαζί του την άδεια θήρας πρέπει να καταθέσει αυτή το συντομότερο στην αρμόδια Δασική Αρχή αλλιώς η Δασική Αρχή ακόμα και με την συνδρομή της αστυνομικής αρχής πρέπει να προβεί στην κατάσχεσή της. Τούτο δεν έρχεται σε αντίθεση με την διάταξη του άρθρου 264 παρ. 2 με την οποία ορίζεται ότι για να ακυρωθεί η άδεια κυνηγίου και επομένως να παύσει να ισχύει απαιτείται προηγουμένως, μετά την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου, καταδίκη για παράβαση του νόμου περί θήρας. Και τούτο διότι το εν λόγο άρθρο αναφέρεται όχι σε παράβαση των περί την θήραν διατάξεων που διεπράχθη κατά την τρέχουσα κυνηγετική περίοδο αλλά σε προγενέστερο χρόνο και κατα την διάρκεια της τρέχουσης κυνηγετικής περιόδου εξεδόθη καταδικαστική απόφαση. Όμως και στην εν λόγο περίπτωση αν η εκδοθείσα απόφαση ανεστάλη ή κατ’ αυτής (απόφασης) ησκήθη έφεση νόμιμα και εμπρόθεσμα, η άδεια θήρας δεν ακυρώνεται (ανακαλείται) και ο κυνηγός συνεχίζει να την χρησιμοποιεί και να κυνηγά στην εν λόγω κυνηγετική περίοδο.
Γ. επί του τρίτου ερωτήματος.
Σύμφωνα με το άρθρο 264 παρ. 1, άδεια θήρας δεν χορηγείται, σε όποιον έχει καταδικασθεί για τα εξής αδικήματα, α) για κακούργημα σε οποιαδήποτε ποινή ή για πλημμέλημα που του επιβλήθηκε στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, β) για ζωοκλοπή, ζωοκτονία, παράνομη οπλοφορία, παράνομη κατοχή όπλου και παράβαση των διατάξεων περί την θήραν, γ) για εμπρησμό, ανθρωποκτονία εξ’ αμελείας και φθορά ξένης ιδιοκτησίας εφ’ όσον η τέλεση των αδικημάτων τούτων συνδέεται προς την άσκηση θήρας και προς την προστασία των δασών. Επίσης, σύμφωνα με το ίδιο άρθρο, στην περίπτωση που καταδικασθεί ο κυνηγός για παράβαση του Νόμου περί θήρας δύναται να εγκριθεί η χορήγηση άδειας θήρας υπό του νομάρχου, μετά γνώμη της αρμόδιας Δασικής αρχής μετά πάροδο 2 ετών από της εκτίσεως της ποινής, για καταδικασθέντα δε σε βαθμό πλημμελήματος για οποιαδήποτε παράβαση των περί την θήραν διατάξεων ή για παράβαση περί των οποίων τα άνω υπό τα γράμματα α, β και γ του παρόντος αδικήματα, δύναται να εγκριθεί η χορήγηση άδειας θήρας υπό του νομάρχου (σήμερα του αρμοδίου οργάνου) μετά γνώμη της αρμόδιας Δασικής αρχής, μετά πάροδο 5 ετών από της εκτίσεως της ποινής.
Δ. Τέλος επί του τετάρτου ερωτήματος.
Αν οι ποιναί που επεβλήθησαν έχουν, με την ίδια απόφαση, που επεβλήθησαν, ανασταλεί ή κατ’ αυτών έχει ασκηθεί έφεση και μέχρι εκδόσεως επ’ αυτής απόφασης, τότε ο κυνηγός δύναται να θεωρήσει άδεια κυνηγιού χωρίς τους ανωτέ- ρω περιορισμούς. Από τα ανωτέρω σαφώς προκύπτει ότι η όποια κυνηγετική παράβαση συνεπάγεται, πλην τις νόμιμες κυρώσεις (ποιναί) και τις παρεπόμενες ποινές μεταξύ των οποίων είναι η κατάσχεση της άδειας θήρας και το τέλος του κυνηγιού για την συγκεκριμένη κυνηγετική περίοδο, την κατάσχεση όλων των μέσων που χρησιμοποιούνται για την παράνομη θήρα (όπλο, αυτοκίνητο κ.λπ.). Ακόμα σε περίπτωση καταδίκης ανακαλείται η άδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου από το αρμόδιο παράρτημα ασφαλείας που σημαίνει ότι είναι αδύνατη η θεώρηση νέας άδειας κυνηγιού χωρίς άδεια κατοχής κυνηγετικού όπλου κ.λπ. Συνάδελφοι, αξίζει να κυνηγήσουμε παράνομα και να υποστούμε όλα τα ανωτέρω;
Αξίζει να υποβληθούμε εκτός από την οικονομική ζημία μας και σε ψυχική ταλαιπωρία, η οποία για τους «φανατικούς» συναδέλφους είναι πάρα πολύ μεγάλη; είμαι σίγουρος ότι όλοι θα απαντούσατε όχι. Ας δούμε λοιπόν το κυνήγι σαν άθλη-μα, σαν τρόπο διασκέδασης, εκτόνωσης και «απόδρασης» από την σκληρή καθημερινότητα. Πιστέψτε με, ποτέ δεν θα μετανιώσετε.
Άρθρο του δικηγόρου Ηλία Μπεκιάρη από το περιοδικό Κυνηγός & Φύση
